Kort nieuws
Papieren Kleintjes
Het is weer eventjes geleden, maar hier is dan toch weer een papieren versie van Kleintje Muurkrant We willen blijven proberen om de paar maanden een editie uit te brengen, naast de dagelijkse actuele berichten op onze website www.stelling.nl/kleintje Onze trouwe abonnees hebben ons tot nu toe in staat gesteld alle juridische moeilijkheden te overwinnen, waarvoor nogmaals onze hartelijke dank. We gaan iedereen komende tijd een acceptgirokaart toezenden met de vraag het abonnementsgeld voor dit jaar over te maken en tegelijkertijd bedelen we om wat extra aalmoezen om ons door deze dure tijd heen te loodsen. Als het even kan willen we de productie van het papieren Kleintje blijven voortzetten, het zal wat onregelmatiger zijn dan de afgelopen jaren, maar we gaan gewoon door. Uiteraard is ieders inhoudelijke bijdrage welkom, ook voor de dagelijkse stukjes op onze website kun je je bijdrage geven. Kan overal over gaan, lokaal, nationaal, internationaal, dat maakt niet uit, onze bedoelingen staan duidelijk omschreven in ons colofon, elders in dit krantje. Iedereen veel sterkte toegewenst in deze kille bezuinigingsperiode. Hou vol en zet door, we zien elkaar wel weer bij komende demonstraties, acties en manifestaties ter voorbereiding van een hete herfst. In dit nummer van Kleintje Muurkrant hebben we ter promotie van ons zusterproject Konfrontatie een aantal stukken van www.konfrontatie.nl overgenomen, van harte aanbevolen...
Jubileum Ruilkring 's-Hertogenbosch
In de Lokale Ruilkring 's-Hertogenbosch en omstreken wordt geruild zonder geld, nu al 15 jaar. Dat jubileum werd gevierd op 25 juni jongstleden. Als ruileenheid maken zij gebruik van de niks en er doen op dit moment 132 mensen aan mee. Wil je meer weten over dit lokale initiatief zoek dan contact met hen via de website www.niksvoorniks.nl. Voor meer van dergelijke ruilinitiatieven in Nederland op http://www.letscontact.nl
Als de vos de passie preekt...
Er waren tijden in mijn leven dat ik precies kon verklaren wat er gebeurde in de wereld. Op die momenten was mij ook duidelijk welke strategie er gevolgd moest worden om de wereld een beetje beter te maken, om onderlinge solidariteit te bevorderen en de uitbuiters een kopje kleiner te maken. Volgens revolutionaire blauwdrukken, waarvan de basis te vinden was in de werken van Marx, Lenin, Trotsky, Durruti, Malatesta, Luxemburg, Gramsci en nog wat van onze helden, kon je precies voorspellen wat er zou gaan gebeuren, aan wie je solidariteit moest verklaren, wie je vijanden waren.... simpel en toch eenvoudig.
Goed, er zaten wel eens wat weeffoutjes in je solidariteit, in je klassenbewustzijn, bijvoorbeeld zoals toen in 1979 de ayatollahs in Iran de macht van de sjah overnamen, maar over het algemeen hadden wij natuurlijk alle gelijk van de wereld. Dat gelijk haalden wij tijdens conspiratieve vergaderingen in Utrecht, Nijmegen of Amsterdam, steeds onder leiding van Maurice, die ons aansprak met 'wij revolutionaire marxisten' en steeds de boodschap meegaf de blauwdrukken van de revolutie te verspreiden onder de klasse die daartoe historisch was voorbestemd. Dat die klasse uiteindelijk de haar toekomende macht zou overnemen stond 100 procent vast. Om die reden ook moesten wij, revolutionaire marxisten, overal aanwezig zijn waar maar iets van een vonkje van strijdlust aan de oppervlakte kwam. Stapels pamfletten heb ik uitgedeeld bij fabrieken, sloot me bij initiatieven aan die je meesmuilend zelfs 'kleinburgerlijk' of 'reformistisch' kon noemen, maar je wist maar nooit of je binnen zo'n initiatief iemand wat klassenbewustzijn kon bijbrengen. En dus bezocht je trouw de vergaderingen, maakte bij toerbeurt de notulen, nam deel aan themagroepjes...
Maar de revolutionaire boodschap werd meer en meer ondergesneeuwd in een lawine van individualisme en neoliberalisme. Lieden die je vroeger met 'kameraad' aansprak waren opeens je tegenstander (hoewel ze af en toe nog als afkoopsom het gironummer van de 'beweging' of 'actiegroep' wisten te vinden), op wie de benaming renegaat of reformist van toepassing was. Dat waren de momenten dat je over je schouder keek en zag dat er verder niemand was.
Maar het begrip van de klassenmaatschappij, van de onderdrukking, de uitbuiting bleef dankzij de eerder genoemde geschriften van Marx c.s. En daar voegden wij in blaadjes en brochures met kleine oplagen nog onze eigen geschriften, analyses en strijdperspectieven aan toe. We konden een analyse maken van komende ontwikkelingen, de wereld begrijpen.
En dan, vele jaren later, nog omringd door de verzamelde geschriften van Lenin c.s. ('Staat en revolutie' is nog altijd een van mijn favorieten), lees ik op Internet wat er gebeurt in de wereld, kijk naar het Russische journaal en zie beelden uit Oman, Libië, Egypte, Tunesië, Bahrein en nog wat van die landen waarvan ik weinig meer weet dan dat ze altijd felgekleurde postzegels uitgaven. Op de journaalbeelden zie je boze menigten met spandoeken, gebalde vuisten... precies zoals ik jaren geleden had geleerd dat de revolutie zou plaatsvinden. Maar de schrijvers van de blauwdrukken zwijgen hierover, Bahrein en Oman kom ik bij Marx, Lenin, Bakoenin of Bookchin niet tegen. Over Libië en Tunesië zwijgen Rosa Luxemburg en Leo Trotsky.
Wat gebeurt daar? Revolutie, klassenstrijd? Ik mis de conspiratieve vergaderingen in Utrecht, Amsterdam of Nijmegen, ik mis de kameraden waarmee je analyses kon maken, blauwdrukken kon toetsen en elkaar leren hoe je deze actualiteiten moest interpreteren. Ik hoor nu vanuit talloze kringen het woord 'revolutie' als het om de recente gebeurtenissen in Noord-Afrika en het Midden-Oosten gaat. En dan denk ik dat ik het daar gevoelsmatig mee oneens ben. Niet omdat ik in de verzamelde blauwdrukken geen aanknopingspunten kan vinden, maar omdat nu vanuit teveel verschillende hoeken, van neoliberalen tot nationalisten, van sociaaldemocraten tot rechtsradicalen teveel en te vaak, te gemakkelijk en spontaan het woord 'revolutie' wordt gehoord. En ik heb al die jaren ook geleerd dat je dan extra alert moet zijn. Als de vos de passie preekt... (Bas van der Plas)
Het getal van het Beest
Ken je deze uitdrukking: 'Hier is de wijsheid: wie verstand heeft, berekene het getal van het beest, want het is een getal van een mens, en zijn getal is zeshonderd zes en zestig.' Het staat in de Bijbel, helemaal achterin het Nieuwe Testament, zeg maar: de apotheose. Voor niet ingewijden: De Openbaring van Johannes 13:18. Het beest is de antichrist, een persoon die zich laat leiden door de duivel. Deze persoon zal proberen de hele mensheid in zijn macht te krijgen en zal de gelovigen uitroeien.
Ach.
Als je in onzin gelooft, in dit geval Christus en zijn mensgeworden zoon Jezus, geloof je mutatis mutandis ook in het tegendeel: de duivel en de antichrist als zijn menselijke verschijningsvorm. Ieder heeft recht op zijn bijgeloof. Het komische in dit geval is dat die antichrist een rugnummer blijkt te hebben dat door verstandige mensen te berekenen is. Nu heb ik altijd uitgeblonken in wiskunde, maar...
Met veel plezier kijk ik altijd naar de reportages van Louis Theroux. Reportages over de uitwassen van de menselijke soort, van nazi's tot überchristenen. Zo'n vier jaar geleden bezocht hij de Westboro Baptist Church in Topeka, Kansas. Onlangs is hij teruggegaan om te zien hoe ze sindsdien gevaren zijn. Zal ik het verklappen? Ze zijn nog even gestoord als toen. De enige vooruitgang is dat zij de antichrist hebben ontdekt: Barack Obama.
Waarin deze groep baptisten zich onderscheidt van minder gestoorde gelovigen, is dat zij iedere ramp, elk ongeluk, welk overlijden dan ook, toejuichen. We zijn immers allemaal zondaars en het is een goede zaak dat God zoveel mogelijk mensen tot zich roept. Met uiteraard Petrus op het vitale kruispunt: om de ene bocht wacht de hel, om de andere de hemel. Het zal je niet verbazen dat die malloten de enigen zijn die richting hemel mogen.
Zouden ze hun vrolijkheid in achterkamertjes praktiseren, zou ik zeggen: alla. Maar nee. Ze verstoren begrafenissen. Terwijl de rouwenden afscheid nemen van hun geliefde komen zij op hinderlijk korte afstand uitbundig zijn, met plakkaten en liederen. Je zult begrijpen dat vooral ook homoseksuelen het moeten ontgelden. In 1998 werd in Wyoming ene Matthew Shepard vanwege zijn geaardheid vermoord. De gekken hebben een vergunning proberen te krijgen om een monument te plaatsen. Een brok graniet met daarop de tekst: 'Matthew Shepard: ging de hel binnen op 12 oktober 1998, vanwege zijn verzet tegen Gods waarschuwing: je mag het bed niet delen met een man zoals een vrouw, dat is gruwelijk.'
De familie van een soldaat die in Afghanistan is gesneuveld en op wiens begrafenis zij een feestje kwamen vieren, heeft een rechtzaak tegen hen aangespannen. Vooralsnog hebben ze die verloren: de vrijheid van meningsuiting is het hoogste goed bij de Yanks. Als je maar geen 'fuck' in het openbaar zegt, of 'shit'. Daarop is de familie in beroep gegaan bij het Hooggerechtshof. Die heeft nog geen uitspraak gedaan.
De vrijheid van meningsuiting: het zijn vaak degenen die deze misbruiken die er de mond van vol hebben. Zum kotzen!
PS. De geniale natuurkundige Stephen Hawkins zei onlangs in een interview in The Guardian, over de hemel en leven na de dood: 'Het is een sprookje voor mensen die bang zijn in het donker.'
PPS. Een aantal Plus-supermarkten doet niet mee aan een landelijke spaaraktie, omdat die in strijd zou zijn met de Bijbel. De klant krijgt sinds maandag bij besteding van iedere 15 euri een muziekmunt, voor muzikaal behang. De eigenaar van de Plus-supermarkten in Dubbeldam en Stadspolders, Pel 't Lam (what's in a name): 'Veel popmuziek strookt niet met de inhoud van de Bijbel. De hele sfeer rondom popmuziek en mijn persoonlijke overtuiging kon ik niet verenigen.' Dan gaat het nota bene en onder andere over K3, Mega Mindy en Jeroen van den Boom. Jochie toch. (Adriaan Bontebal)
Deuk in het JSF-frame
Onlangs sprak ik met twee journalisten over een onderwerpskeuze voor een TV-programma. Terloops kwam ook de JSF ter sprake. Dat komt wel vaker voor. Het vliegtuig is een populair en makkelijk onderwerp als het bij praten blijft.* Meestal is de toon sceptisch tot negatief. Maar dat ik nog sprak over andere jachtvliegtuigen dan de peperdure en door een aaneenschakeling van tegenslagen geteisterde JSF/F-35 verbaasde hen. De beeldvorming, ook bij leken die kritisch staan ten opzichte van de JSF, is doorgaans toch in het voordeel van het Amerikaanse toestel.
Dat er al zo'n vijfentwintig jaar aan de straaljager wordt gewerkt, maar er inmiddels pas moeizaam een paar testvliegtuigen zijn gebouwd en dat de grootste records gebroken worden op het gebied van budgetoverschrijdingen en projecties van onderhoudskosten, doet amper af aan het beeld van Amerikaanse degelijkheid. Dat is een knap staaltje van framing door een machtig gezelschap bestaande uit belangrijke delen van de Amerikaanse overheid, wapenfabrikant Lockheed Martin, denktanks en de vrienden die koste wat kost, juist dat vliegtuig willen hebben.
Als je moet bezuinigen zou het zinvol zijn ook naar andere opties te kijken. Er is bijvoorbeeld de goedkopere SAAB Gripen. De Gripen is een vliegtuig dat met oog op export wordt gemaakt samen met Britisch Aerospace Systems (BAES), een wapenfabrikant uit de wereldwijde top drie qua omzet op het gebied van bewapening. Niet het product van een soort knutselclubje op een zolder dus. Er is inmiddels een heel rijtje landen die de Gripen vliegen: Zweden, Tsjechië, Hongarije, Zuid-Afrika, Thailand en de Engelse gebruiken hem als opleidingsvliegtuig. Het vliegtuig dingt nog mee in competities in een aantal Oost-Europese landen en Brazilië. De Gripen heeft in Nederland geen kans gekregen. Vooral in Midden-Europa vliegt hij al rond.
De Franse Rafale is ook al in gebruik. Maar Frankrijk en Nederland passen niet bij elkaar. Belachelijk om zelfs maar te denken dat dit iets kan worden. Dan is er ook nog de European Fighter Aircraft (EFA) of Typhoon. Alleen al het woord European al doet de buiken schudden. Maar soms rolt er toch ook wel een een wapen van de band waar optimistisch europees voor is gezet. Sterker nog de EFA wordt of is gekocht door Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Italië, Spanje, Oostenrijk en Saoedi Arabië. Dat is voorwaar geen min lijstje. Het werd onlangs ook nog eens ingezet voor aanvallen op Libische doelen en kan zich nu tooien met de hoofdprijs voor een marketeer in wapentechnologie: combat proven.
Ook India gaat Europees kopen. Het land heeft besloten of de Rafale of de EFA te kiezen voor de vernieuwde luchtvloot. Het gaat in eerste instantie om 126 exemplaren, maar de verwachting is dat Delhi uiteindelijk tweehonderd jachtvliegtuigen van het gekozen type zal kopen. De afvallers zijn Boeing (F/A-18) en Lockheed (F-16) uit de VS, United Aircraft Corp (MIG-35) uit Rusland en Saab (Gripen). De financiële omvang van de order is ruim tien miljard euro. Technologie overdracht voor binnenlandse productie zou wel eens een belangrijke rol in de afweging gespeeld kunnen hebben. Hindustan Aeronautics Ltd. wil na de levering van de eerste 18 vliegtuigen zelf de productie in handen nemen. De VS hebben het niet zo op technologie overdracht. Beeldvorming is mooi maar de feiten zijn toch net iets meer in het voordeel van Europa dan wel eens word gedacht.
De aankoop heeft weinig met veiligheid, maar meer met het prestige en de militaire ambities passend bij een regionale supermacht te maken. Ook in India kan je andere bestemmingen voor miljarden euro's bedenken. Voor de veiligheid zou een verdeel systeem voor voedsel, het verlichten van de armoede van de allerarmste veel belangrijker zijn. Het zoeken van een oplossing voor de vele binnenlandse conflicten o.a. langs de hele oostgrens wordt niet geholpen met de aankoop. Maar dat buiten beschouwing gelaten, maakt de keuze van de India duidelijk dat het aanbod breder is en bovendien dat Europese vliegtuigen ook een eerste keus kunnen zijn.
De Amerikaanse ambassadeur in India, Timothy Roemer, die voor Lockheed en Boeing heeft gelobbied zegt: We zijn zwaar teleurgesteld door dit nieuws. We kijken er naar uit om de militaire samenwerking met India uit te breiden en voort te zetten. We blijven overtuigd dat de Verenigde Staten onze militaire partners op aarde kan voorzien van 's werelds meest geavanceerde en betrouwbare technologie. Deze mooie woorden kunnen toch niet verhullen dat er een flinke deuk is geslagen in dit beeld. Den Haag wil gewoon de JSF, deuk of niet.
* De Canadese televisie maakte recent een programma over de aanschaf. (Martin Broek)
Prikkelen
Het kabinet wil de bijstand, de Wajong en de sociale werkplaatsen bijeenvegen, met als uitgangspunt dat arbeidsgehandicapten zoveel mogelijk op de reguliere arbeidsmarkt aan de slag moeten. Tegelijkertijd wordt alle hulp aan arbeidsgehandicapten bij het zoeken naar een baan, of ondersteuning teneinde hun werk te kunnen houden, radicaal wegbezuinigd: in totaal moet met de nieuwe regeling met twee miljard euro minder worden uitgevoerd.
Zulk beleid gaat ervan uit dat arbeidsgehandicapten niet genoeg hun best doen. Wanneer we ze financieel nu maar voldoende prikkelen, komt alles goed: we maken thuis blijven zitten gewoon minder aantrekkelijk. De markt zal vervolgens automatisch haar nobele ding doen: door de vergrijzing stijgt de behoefte aan arbeidskrachten in de komende jaren, et voilà: ineens plaats zat voor al die gepast geprikkelde gehandicapten!
Wat het kabinet vergeet, is dat alle werkgevers meer willen produceren met minder mensen. Overal stijgt de werkdruk: ook gezonde mensen hebben daar flink last van. Hoe mensen met een arbeidshandicap zich moeten verhouden tot die toenemende werkdruk? Uh... daarover heeft het
kabinet niet nagedacht.
De suggestie is voorts dat mensen met een makke het liefst op hun luie reet zitten. Dat gaat volkomen voorbij aan de moeite die duizenden gehandicapten zich getroosten om een opleiding te volgen en daarna werk te vinden. Maar ze krijgen afwijzing na afwijzing. Er is haast geen baas te bekennen die ze hebben wil.
Ministeries ook niet trouwens. Begin jaren negentig besloot Sociale Zaken dat voortaan minstens 5% het werknemersbestand van elk bedrijf en elke organisatie uit mensen met een handicap moest bestaan. Sociale Zaken heeft die norm zelf echter nooit gehaald: het ministerie bleef iets onder de 1% steken. Wat verhoudingsgewijs nog reuze royaal was, want van de bijna tienduizend ambtenaren die de overheid in het jaar na invoering van die regeling aannam, hadden er slechts dertien (13!)
een handicap.
Kort daarna bepleitte Sociale Zaken de afschaffing van de 5%-regeling, omdat de uitvoering ervan niet haalbaar was. (Je zou haast denken dat gehandicapten een schaars goed waren, maar nee: het ontbrak aan beleid, aan voorzieningen, en vooral aan de bereidheid om functievereisten, de indeling en de organisatie van het werk aan te passen.)
Zelf ruimhartig gehandicapten aannemen vindt de overheid sindsdien niet haalbaar. Maar bedrijven zouden dat nu wel van ganser harte en in grote getalen doen? Kijk eerst naar je eigen! En geef gehandicapten intussen niet de schuld van de marktwerking. (Karin Spaink op www.spaink.net)
Bedankt politiek
Wolfgang Hetzer is geen voetballer of bekende duitser, hij is het hoofd van de afdeling Intelligence: Strategic Assessment & Anaysis van de OLAF (Europese Anticorruptie Unit). Als je het nieuws van de afgelopen pakweg tien, elf jaar hebt gevolgd zou je niet weten dat dat bestaat. Daarvoor werkte hij bij het toezicht op de BND (zeg maar de Duitse Aivd).
Wolfgang heeft een boekje geschreven (Finanzmaffia) over zijn werk en over de politieke cultuur in de West Europese landen. Hij beschuldigt hen ervan een corruptiecultuur te hebben bevorderd. De parlementen hebben toegelaten dat de banken niet al hun zaakjes op de balans opvoeren, maar gewoon verdoezelen. Dat banken de door hen genomen risico's niet met het eigen kapitaal moesten dekken; dat de nieuwe, innovatieve financiële producten niet aan regelgeving werden onderworpen; dat de wet- en regelgeving op financieel gebied mee werd geschreven door de financiers, bankiers en lobbyisten. Blijkbaar is de juiste kennis niet meer aanwezig binnen de ambtenarij (de salarisschalen liggen daarvoor te laag). Kortom, snel rijk worden is het opperste gebod in die kringen en dat gebod is door de politiek gevolgd. Het gaat om de logica van de maffia, hoogste winst met kleinste risico, met inzet van alle middelen. Van de zijde van de politieke partijen wordt daar geen halt aan toegeroepen, kiezers haken af en trekken zich terug in het priveleven en klagen over de zakkenvullers. Al het geld dat nodig is voor onderhoud van sociale zekerheid wordt gebruikt om de banken te redden. Kijk, de Duitse begroting is 310 miljard, daarvan gaat er nu 168 miljard aan de Euro hulp, bovendien nog 22 miljard in het reddingsfonds. Dat geld gaat naar de Duitse en Franse banken. En het ergste komt nog, want als behalve Griekenland, ook Ierland, Portugal en misschien ook Spanje eurosteun willen. Wat dan? De politiek gaat schouderophalend voorbij aan de maffiapraktijken van bankiers en financiers. Aldus Wolfgang. (zie www.stelling.nl/kleintje)
Reaguren
Ik zit al jaren met een gigantische vraag, die regelmatig het hoofd inneemt, en waar ik maar geen antwoord op vind, dus misschien kunnen de lezers me helpen. De vraag is of reaguren er nu wel of niet toe doet? Als je op internet rondwaart, en wie doet dat niet, kom je onherroepelijk bij berichten terecht waar een hele sliert reacties onder staat. Bij populaire weblogs/websites zijn het er soms honderden. De reacties zijn vaak nog veel erger dan het bericht zelf. Er heerst een soort pogromstemming op internet in Nederland. Over de achterliggende verklaring daarvoor is al redelijk wat geschreven (iets met veilige anonimiteit in combinatie met PVV-achtige ontwikkelingen en onvermogen van links om iets met globalisering te doen...). Maar wat volstrekt onduidelijk blijft - ik heb het bij deskundigen nagevraagd - is of het uitmaakt. In hoeverre beïnvloeden die reaguurders de publieke opinie? Is het (dus) belangrijk om te proberen wat tegenmeningen/berichtgeving in die wereld te pompen?
(Ik hoop eigenlijk dat het antwoord is dat het NIET uitmaakt, want waar vind je de tijd om al die discussies te volgen?)
Een van de theorieën is dat reaguren een soort ventiel biedt voor gefrustreerde zeurkousen, die daar stoom af kunnen blazen en vervolgens juist niet uit hun stoel zullen komen om daadwerkelijk wat te doen. In dat geval zou je het juist moeten stimuleren. Maar ik ben er niet gerust op.
Met name waar het om berichten over law and order gaat, andere favoriete reaguuronderwerpen zijn natuurlijk migratie en islam, zie je steeds massaal (extreem) rechtse reacties sentimenten loskomen.
Een paar voorbeelden: Lokale tv-zender AT5 publiceerde een filmpje waarin een motoragent te zien is die een op de grond liggende toerist in elkaar trapt. Er wordt bij geschreven/gezegd dat het om toeristen gaat (een van hen wordt 'verdacht van winkeldiefstal'). Je zou verwachten dat er massale verontwaardiging ontstaat over het zoveelste geval van mishandeling door de Amsterdamse politie. In de reacties eronder wordt echter vooral geginnegapt of geroepen dat het heel goed is dat die 'buitenlanders' flink aangepakt worden.
Bij berichtgeving over het op de klippen lopen van boten vol vluchtelingen in de Middellandse Zee zie je steevast iets vergelijkbaars. Het gemak waarmee de onderbuikreaguurders juichen om verdrinkende medemensen, is bijna niet te geloven. Overigens zie je dit niet alleen bij mainstreammedia en onderbuikblogs als geenstijl. Ook bij nettere of progressieve webmedia als joop.nl zie je mensen opduiken die doodleuk vertellen dat ze 'dan maar niet op een gammele boot hadden moeten gaan zitten' of iets van die strekking.
Als wij op 1 mei met onze hele demonstratie bont en blauw worden geslagen door de ME en een bende kaalkoppige stillen - onder verantwoordelijkheid van de PvdA en GroenLinks by the way - is minstens de helft van de reacties onder de berichtgeving op de hand van de politie.
Het is natuurlijk logisch dat de onderbuik ook in reaguurland regeert. Zeuren en zuigen en verder niks zelf doen, is kenmerkend voor die wereld. Maar het blijft de vraag of je deze tsunami van beledigingen en reactionaire praat maar moet negeren, of dat gestimuleerd moet worden dat linkse mensen en opinies daar sterker voor het voetlicht komen. Mijn persoonlijke poging om dat bij geenstijl te doen is overigens gesneuveld omdat ik al na een paar dagen 'gebanned' werd. Tot zover de vrijheid van meningsuiting. De weblog die pretendeert dat je daar tenminste alles kan zeggen, blieft alleen onderbuikpraat. (Kees Stad op www.konfrontatie.nl)
Suiker en straling
Eventjes geleden was er grote ophef over het nieuws dat er ongelooflijk veel rotte tanden voorkomen bij de jeugd van tegenwoordig. Ja, vind je dat gek!? Het lijkt normaal om de godganze dag met en flesje fris in je mond rond te huppelen. Het is alweer eventjes geleden maar toen is besloten om de waterfluoridering te stoppen terwijl vast stond dat dit een helzaam effect had op de conditie van onze tanden. vervolgens heeft de "zorg autoriteit" samen met een stel verzekeringsmaatschappijen een tijd geleden besloten om te stoppen met voedingsvoorlichting en tandenpoetsinstructies. Ondertussen is het volkomen duidelijk dat het product "suiker" te vergelijken is met "tabak" en/of "alcohol". Het is een genotsmiddel met voornamelijk negatieve effecten. Sterker, alle "doorgeraffineerde koolhydraten" zijn hartstikke schadelijk voor onze tanden en kiezen. En laat je niks wijsmaken, riet of bietsuiker, ze zijn allebei even schadelijk. Om nog maar te zwijgen van de schadelijke effecten van zogenoemde "energiedranken", pure suikerbommen. Terwijl ons lijf in het geheel geen suiker nodig heeft, feitelijk is de suikerindustrie te vergelijken met de tabaksindustrie. Er zou forse accijns gezet moeten worden op een product als suiker, dat zal ze leren! En de gezondheidszorg wordt een stuk minder duur...
Nasleep acties LaatZeNietLopen in Den Bosch
In september vorig jaar presenteerde LaatZeNietLopen.nl haar reconstructie van en zwartboek over het politie-optreden rond een NVU-demonstratie op 23 mei 2009 in Den Bosch en stuurde deze aan het College van B&W en alle raadsleden in Den Bosch. Een maand later is er gelobbyd en nagebeld met de raadsleden om hen te bewegen vragen aan het College te stellen. Een aantal raadsleden vond het middel noodverordening te zwaar, een aantal wist niet dat zo'n noodverordening achteraf getoetst moest worden door de gemeenteraad, althans in een vergadering met de helft + 1 van de zittende raadsleden. Dat gebrek aan toetsing is een enorme blunder en heeft tot gevolg dat het hele politie-optreden onrechtmatig is geweest. Die conclusie wilde helaas niemand van de raadsleden trekken, al gingen een aantal wel zelf op onderzoek uit. Helaas bij de juridische afdeling van de gemeente. Deze antwoordde "De noodverordening is op 22 mei 2009 aan de gemeenteraad gestuurd, maar dit onderwerp is niet geagendeerd en de raad heeft zich er vervolgens ook niet over uitgesproken. Dat heeft voor de rechtsgeldigheid geen consequenties omdat bekrachtiging geen zogenaamd constitutief vereiste is. Alleen als een gemeenteraad expliciet besluit om de voorschriften niet te bekrachtigen, wordt de werking ervan op dat moment gestuit. Dat is overigens hier ook niet relevant, omdat de voorschriften alleen op de dag van de demonstratie golden." (Ja, dat zou helemaal mooi zijn, als de noodverordening nog steeds geldig zou zijn!) Verder meldt de juridisch medewerker dat "alsnog agenderen dus niet opportuun is (.)".
Dat laatste klopt, in de zin dat het helemaal niet kan. Wat zegt Artikel 176 van de Gemeentewet, die de juridische inkadering en toetsing van de noodverordening waarborgt? "De voorschriften vervallen, indien zij niet door de raad in zijn eerstvolgende vergadering die blijkens de presentielijst door meer dan de helft van het aantal zitting hebbende leden is bezocht, worden bekrachtigd". Dat vereist dus een actie, dat wil zeggen de noodverordening moet actief worden bekrachtigd. Verder is er natuurlijk geen eerstvolgende vergadering meer. Ondanks de evidente fout die door de burgemeester is gemaakt, en de potentiële gevolgen daarvan, nam slecht een enkel raadslid de moeite de burgemeester hierover aan de tand te voelen. Niet in de raadsvergadering, maar in een commissievergadering begin februari. Daar heeft LaatZeNietLopen het gehele zwartboek geagendeerd plus de volgende vragen:
(Geknipt ter bevordering van de leesbaarheid, LZNL) Het enkel sturen van de noodverordening aan de gemeenteraad, de Commissaris van de Koningin en de Officier van Justitie is niet voldoende. Het controlerend orgaan van het College van B & W, de gemeenteraad, moet de noodverordening actief bekrachtigen, of afwijzen. Nu de noodverordening is vervallen, vragen wij aan u, het college van B & W, en de gemeenteraad; wilt u zorg dragen voor excuses en schadevergoedingen aan iedereen die op 23 mei 2009 door die noodverordening in zijn of haar bewegings- of uitingsvrijheid is aangetast? Wilt u zich, in het licht van bovenstaande, bij het Openbaar Ministerie sterk maken voor het terugdraaien van veroordelingen die alreeds hebben plaatsgevonden van arrestanten, en het afzien van verdere vervolging van arrestanten die nog voor moeten komen? Wilt u zich hard maken om de klachtenprocedure, die formeel is gesloten vanwege de verstreken tijd, voor eventuele klagers te heropenen? Immers, wij kwamen er pas in augustus 2010 achter dat de noodverordening niet was bekrachtigd en dat is ons en eventuele klagers dus niet te verwijten?
De SP stuurde op eigen houtje een memo aan de commissie met vragen over de rechtsgeldigheid van de noodverordening, of de mensen die zijn opgepakt die dag, excuses krijgen en of er "achteraf dingen zijn die u liever anders had gedaan?" Burgemeester Rombouts maakt vervolgens excuses aan de raad dat hij de noodverordening niet had voorgelegd, maar dat heeft volgens hem geen consequenties voor de rechtsgeldigheid. En dat de dag waarvoor de noodverordening gold al geweest was voordat de raadsvergadering plaatsvond. Dat is waar, maar de Gemeentewet zegt dus dat de noodverordening achteraf bekrachtigd moet worden. Helaas ontbrak deze kennis bij alle commissieleden en werd het punt tot tevredenheid van de SP afgehandeld. LaatZeNietLopen broedt echter nog op volgende stappen. Wordt vervolgd. (zie www.laatzenietlopen.nl)
Bilderboef
Dominique Baettig, een vooraanstaand lid van het Zwitserse parlement namens het kanton Jura en de grootste partij in het land van kaas, horloges en zwarte poen, heeft aan het Openbaar Ministerie aldaar gevraagd om Henry Kissinger te arresteren. Als die ouwe Schreibtischmörder in het Zwitserse St. Moritz arriveert om samen met onze ouwe KH, onze ouwe kindervriend Davignon en andere ouwe touwtjestrekkers verder te babbelen over de schepping van één wereld onder leiding van één kliek. Hun kliek, de Bilderbergers. Baettig wees in zijn brief aan de hoogste bef op "dear Henry's" betrokkenheid bij oorlogsmisdaden in respectievelijk Indo-China, Bangladesh, Chili, Cyprus en Oost-Timor. Nou zal het OM wel weer met een rotsmoes Baettig's verzoek het ravijn inrollen, maar het blijft een goeie zaak om een kloothommel als Kissinger een stroomstootje te geven als de gelegenheid zich voordoet. Per saldo heeft ie meer shit op zijn geweten dan Karadzic en Mladic ooit konden verzinnen. Die twee Bosnische boeven zitten in Scheveningen en blijven daar tot ze verkeerde medicijnen krijgen toegediend. De goeie gabber van prins Bernhard zat daarentegen weer olijk glimlachend aan de prik en een licht diner in St. Moritz. Het Internationaal Gerechtshof? Een smerig circus. Met op de eretribune bewoners van het bejaardenhuis Bilderberg. Disgusting.
Vraag
We kregen bij het Kleintje een intrigerende vraag binnen: hoe kan het dat je tegenwoordig in alle supermarkten honderdduizenden pakken biologische zuivel ziet staan? Waar zijn dan al die biologische koeien! Wie het weet mag het zeggen, maar hier vast een tipje van de sluier (uit het jaarverslag van Stichting Skal, wettelijk houdster van het EKO-keurmerk): Het toezicht van Skal heeft als doel om het naleven van de voorschriften te bevorderen en fraude met bio-producten te bestrijden. Op 1 januari 2010 stonden ongeveer 1500 landbouwbedrijven en 1400 levensmiddelenfabrikanten, importeurs en handels- en opslagbedrijven onder toezicht van Skal. Skal heeft in 2009 in totaal bijna 4300 inspecties uitgevoerd op 2900 bedrijven, gemiddeld 1,4 inspectie per bedrijf. Skal voldeed daarmee aan de wettelijke eis van één jaarlijkse fysieke inspectie per bedrijf. Het totale aantal inspecties was hoger dan gepland wat vooral het gevolg was van de vele nieuw aangemelde bedrijven. Skal kondigde het merendeel van de inspecties aan. Ruim 10% van de inspecties vond onaangekondigd plaats en richtte zich op specifieke bedrijfsaspecten.
Belasting betalen is toch alleen voor de dommen?
In de NRC werd pasgeleden een niet zon fraaie blunder gemaakt door een citaat van ene Toine Manders in de mond te leggen van een andere Toine Manders. In het VPRO-programma Goudzoekers kwam de ene Toine Manders, die directeur is van het Haags Juristen College, aan het woord over belastingontduiking: Ik zie belastingheffing als een gelegaliseerde vorm van roof. En ik zie het als een fundamenteel recht van ieder individu, ook van iedere ondernemer, zich daar zoveel mogelijk aan te onttrekken. Het Haags Juristen College wil u daar graag bij van hulp zijn door fiscale routes te bedenken via bijvoorbeeld Cyprus en Hong Kong. Een BVtje hier, een Limited daar: Ondernemers die geïnteresseerd zijn in belastingontwijking, vermogensbescherming of estate planning kunnen zich bij ons kosteloos en vrijblijvend laten informeren. Zo gaat dat.
Deze Toine Manders is ook nog voorzitter van de Libertarische Partij en die beschouwen belasting als een gelegaliseerde vorm van roof, en pleiten op hartstochtelijke wijze voor drastische belastingverlagingen en de uiteindelijke afschaffing van alle belastingen. Het zal niet verbazen dat ze het neoconservatieve belastingbeleid, nou ja afschaffingsbeleid onder Bush jr. in de VS hartstochtelijk toejuichten.
Nou is er nog een andere Toine Manders maar die is europarlementariër voor de VVD. Slordig dus van de NRC om het bovenaangehaalde citaat in de mond van deze natuurlijk goudeerlijke VVDer te leggen met foto en al. Want VVDer Manders is natuurlijk niet tegen belasting heffen, althans niet met zoveel woorden. Hoewel, de VVD vindt natuurlijk altijd wel dat de belastingen veel te hoog zijn. De VVD wil namelijk dat mensen die geld verdienen, en vooral mensen die veel geld verdienen, een groter deel daarvan overhouden om zelf te besteden, want dat zou beter zijn voor de economie, omdat het mensen stimuleert om harder te gaan werken. Wat er in de praktijk dus op neerkomt dat de VVD in plaats van de gevolgen van de kredietcrisis fiscaal te leggen bij degenen die hun miljarden belastingvrij binnensleepten, door bijvoorbeeld die fiscale routes, offshore banking met een mooie term, van die andere Toine Manders aan te pakken, ze liever bezuinigen op de uitgaven van voorzieningen voor de zwakkeren in de samenleving.
Boe! zullen velen zeggen over dit soort abjecte standpunten. Toch? Maar de huidige werkelijkheid is wat gecompliceerder. Belasting betalen is langzamerhand een soort open zenuw in de hele samenleving geworden. Wie kent er nog iemand die met plezier, of nou ja met plezier is misschien wat overdreven, maar met overtuiging dan, belasting betaalt? Van politiek rechts tot links is belasting tegenwoordig een vies woord geworden.
Beroepsmatig probeer ik regelmatig mensen, als ze weer eens moeilijk kijken bij het idee dat ze überhaupt belasting moeten gaan betalen, uit te leggen dat belasting betalen toch niet alleen maar erg is, dat we daar toch de infrastructuur van de samenleving mee betalen: de zorg, sociale voorzieningen, onderwijs, natuur en cultuur (moet je er tegenwoordig helaas nadrukkelijk bij zeggen) enzovoort. Collectieve zaken waar je toch uiteindelijk zelf ook weer belang bij hebt. Eh ja ...... zie je ze dan meestal knikken, das waar, maar ..... Ja inderdaad ook een JSF (maar laten we het hier niet over Jack de Vries hebben), de missies naar Afghanistan of Libië, of weer meer asfalt worden ervan betaald, en nog veel erger ook de bankencrisis wordt betaald van ons belastinggeld en dat zie ik persoonlijk ook allemaal niet echt zitten. Daar ben ik ook op tegen, maar is dat vervolgens een argument om helemaal geen belasting te willen betalen. Belasting betalen heeft toch uiteindelijk in de kern te maken met solidariteit en gemeenschappelijkheid. In de woorden van Obama: een basale kwestie van eerlijkheid en integriteit. Ben ik het ook eens een keer met hem eens.
Dat rechtse halvegaren als onze libertariër Manders tegen elke vorm van belasting betalen zijn, maar er wel van willen profiteren door bijvoorbeeld lekker 130 te willen kunnen rijden op van belastinggeld verbrede snelwegen, betekent toch niet dat we er langzamerhand allemaal, ook uit de politieke linkerhoek geen zin meer in hebben. Bush jr. zei ooit dat het geen zin heeft om rijke mensen te belasten want echt rijke mensen zoeken wel manieren hoe ze belastingen kunnen ontduiken en veranderde vervolgens ingrijpend de belastingwetgeving om het land zo op te zadelen met een megastaatsschuld. Gelukkig voor de staat - EN voor onszelf - zijn er ruim voldoende 'domme mensen' die onze samenleving draaiende houden. Dat is ook een keuze, een politieke keuze, omdat het de vraag stelt wat voor samenleving je wilt. (Hans de Bruin op www.konfrontatie.nl)
Het einde van de crisis, of pas het begin?
Van alle kanten wordt het ons voorgehouden: we zitten in een periode van economisch herstel. Het gaat langzaam, het is nog broos, maar de weg uit het dal is weer gevonden. Om de rijksbegroting op orde te brengen en de staatsschuld terug te dringen, moeten er pijnlijke bezuinigingen worden doorgevoerd. Maar afgezien daarvan gaat het economisch langzaam vooruit. Dat is het verhaal. Helaas ziet het er in werkelijkheid heel wat minder rooskleurig uit.
Economen, analisten en andere deskundigen onderbouwen hun (gematigd) optimisme met cijfers. Veel cijfers. Het probleem is echter dat die cijfers bijna allemaal betrekking hebben op het herstel van de winstgevendheid van bedrijven, of de daarop gebaseerde stijging van de aandelenkoersen. Bij het opvoeren van dergelijke cijfers als indicatie van economisch herstel gaat men er impliciet van uit dat de winstgevendheid van bedrijven een indicatie is van het herstel van de economie in zijn geheel. Maar de ontwikkeling van de afgelopen decennia laat nu juist zien dat dat helemaal niet het geval is.
Meer winst leidt tot meer investeringen, tot meer werkgelegenheid, tot economische herstel: dat was in het begin van de jaren tachtig al het verhaal. De geschiedenis heeft laten zien dat het in werkelijkheid toch iets anders in elkaar zit. De winsten gingen inderdaad vanaf de jaren tachtig omhoog, maar de investeringen bleven daar sterk bij achter. Vooral de grote multinationale bedrijven verplaatsten hun productie naar lagelonenlanden en de lonen in het westen stagneerden. De gestegen winsten leidden vooral tot een enorme groei van de financiële sector. Toen de zeepbel van de Amerikaanse subprime-hypotheken klapte, kwam in een klap het speculatieve karakter van de hele internationale financiële sector bloot te liggen en moest alles uit de kast worden gehaald om de ineenstorting daarvan te voorkomen.
De financiële crisis leidde tot een economische crisis, de economische crisis tot een landencrisis. En terwijl die laatste nog voortduurt en zich steeds verder verscherpt, hebben de deskundigen het al over een voorzichtig herstel. Maar over herstel van wat hebben we het dan? Laten we een onverdachte bron citeren: het ultra liberale Britse blad The Economist. In het nummer van 24 maart schreef dit gezaghebbende blad: Het bedrijfsleven doet het goed. Zelfs als we de banken buiten beschouwing laten stegen de winsten van de 500 grootste bedrijven in de wereld het afgelopen jaar met gemiddeld 18,7%, volgens Morgan Stanley. Maar, zo gaat de Economist verder, deze winst komt bijna uitsluitend terecht bij de kapitaalbezitters en niet bij de arbeiders. In de VS is de totale loonsom sinds het begin van het herstel met $ 168 miljard gestegen, maar dat wordt volledig ingehaald door een stijging van de winsten met een stijging van $ 528 miljard. In Europa is het niet anders. The Economist geeft voor Duitsland de cijfers van winsttoename met 113 miljard tegenover 36 miljard voor de lonen. In Groot-Brittannië is het verschil nog groter daar gaat het om respectievelijk 14 miljard en 2 miljard pond. En in Nederland is het niet veel anders.
Wat gebeurt er met die toegenomen winsten? In het SP-blad Spanning van april heb ik de CBS cijfers van de winsten en de investeringen naast elkaar gezet. Dan blijkt dat terwijl ook in Nederland de winsten flink stijgen, de investeringen juist dalen. Kortom, er wordt weer een flinke financiële bubbel opgeblazen. De privé-vermogens en de reserves van bedrijven stijgen, de collectieve armoede neemt toe.
In dat kader moeten we kijken naar de politiek van het kabinet Rutte. De keuze is duidelijk: de winsten en vermogens moeten ongestoord kunnen groeien. Nog nooit is de winst- en de vermogensbelasting in Nederland zo laag geweest. Ondertussen moeten de lonen op de nullijn en worden de sociale voorzieningen afgebroken: van het openbaar vervoer tot de brandweer, van de zorg tot het onderwijs. De gewone mensen moeten de buikriem aanhalen, opdat de wisten kunnen blijven groeien. Het economische effect van het bezuinigingsprogramma van het kabinet is niet moeilijk te voorspellen. Er zullen grote groepen mensen in de collectieve sector op straat komen te staan. De koopkracht van vooral de minder draagkrachtigen zal dalen en de binnenlandse consumptie zal daardoor afnemen. Het midden- en kleinbedrijf zal daar onder leiden, wat weer extra banen kost. En ondertussen zijn alle factoren die tot de crisis van 2008 hebben geleid weer volop aan het werk en is het wachten op de volgende klap.
Nog een klein puntje om de moed er in te houden. De afgelopen weken werd bekend dat de wereldwijde CO2 uitstoot het afgelopen jaar groter was dan ooit, en dat daarmee de kans dat de opwarming van de aarde onder de 2 graden Celsius zal blijven waarschijnlijk verkeken is. Dat betekent dat we op termijn afstevenen op een klimaatcrisis van ongekende omvang. Maar gelukkig, de winsten van Shell, Unilever en Akzo en al die andere grote jongens zijn weer flink gestegen en ook met de banken gaat het best wel goed. Gaat u rustig slapen, en geniet van het mooie weer.
(Willem Bos op www.konfrontatie.nl)
Gewoon de tering krijgen
Het begon met de gekke koeien. Al waren die nog best gezellig. Lekker vaag ook. Of zo'n koe gek was of gewoon vrolijk hing af van hoe de mens haar gedrag interpreteerde. Zoiets als bij vissen en pijn. Ook kreeg de gekke koeien-ziekte nooit de status van een epidemie die ons tweebeners bedreigde. Die koeien waren ziek, althans volgens hen die het weten konden, maar wij bleven buiten schot zolang we die koeien niet aten of sex met ze hadden. De gekke koeien-ziekte kreeg wel een afkorting maar er is niemand die weet wat BSE betekent.
In het geval van de vogelgriep was er al veel veranderd. Die doodde mensen en zaaide paniek. Toch hield ook deze epidemie iets overzichtelijks. De slachtoffers vielen vooral in de Tropen en met thuis blijven en/of goed je handen wassen, bleef je er als Westerling voor gespaard. Ook de naam van de ziekte was nog steeds uitspreekbaar. Weliswaar minder frivool dan de gekke koeien-aandoening maar de meeste vogels mogen zich in onze sympathie verheugen. Het gebruik van de afkorting H1N1 werd nooit populair.
Bleef zelfs zo weinig populair dat 'ie ook in zwang kwam voor de volgende epidemie, die van de varkens. De varkensgriep was een caesuur. Koeien en vogeltjes, daarbij kon men zich nog wat leuks voorstellen maar met de varkens kreeg griep opeens een kwalijke geur, of zeg maar ronduit stank. Mensen gingen vragen stellen. Vragen naar de oorzaak van de epidemie en vragen naar de noodzaak van inenting tegen de griep. De vragen werden met potjeslatijn danwel helemaal niet beantwoord. Ook werden authoriteiten betrapt of halve en hele leugens. In de meeste landen draaide de dure inentingskampanje uit op een fiasco.
Hier in Finland trouwens niet. De hype beleefde zijn hoogtepunt in januari en februari en hartje winter stonden duizenden Finnen urenlang in dertig graden vorst te wachten op hun prik. Cynici beweerden dat velen kou zullen hebben gevat en niettegenstaande hun inenting het bed zullen hebben moeten houden. Maar zelfs cynici hebben niet kunnen voorzien dat een honderdtal mensen aan de inenting tegen de varkensgriep een echte ernstige ziekte hebben overgehouden. Het gaat om de aandoening narkolepsie, oftewel slaapziekte. Extra wrang aan de slaapziekte is dat ze vooral kinderen treft.
Twee zomers na de uitbraak van de varkenshysterie worden de gevolgen ervan steeds meer zichtbaar. De betreffende kinderen vertoonden aanvankelijk alleen de symptomen die je je bij slaapziekte voorstelt: geeuwen en op de gekste tijden indutten. Boven de kleurtekening of tijdens het voetballen is dat natuurlijk niet leuk maar het is niets vergeleken bij de ellende die nu de kop opsteekt. De jonge patientjes worden zwaarmoedig of agressief of allebei. Ze gaan lijken op die gekke koeien als het ware. Omdat de gezondheidsmafia wel inentingsprogramma's bedenkt maar geen idee heeft van de uitwerking daarvan, weet niemand waar de lijdensweg van de kinderen en hun gezinnen eindigt.
Na de varkenshype hebben de gifmengers van de medicijnindustrie alle decorum laten vallen. De nieuwste epidemie lijkt rechtstreeks uit het laboratorium te komen. Er is geen moeite meer gedaan om haar in de volksmond te leggen. Ehec klinkt als een kode. Waar zijn de tijden dat je gewoon de tering kreeg, de pest of de kolere. Van die ziektes wist ook niemand de oorzaak. Maar je kon ze tenminste je vijand toewensen. (JoopFinland op www.konfrontatie.nl)
Dit bericht is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 438, 1 juli 2011
