Archivaris
439

Kort nieuws

door Ed Hollants

Kleintje nieuws

Niet alleen voor ons maar voor vrijwel iedereen (alle "99 procent") is de recente economische ellende onbegrijpelijk. Naar nu blijkt is dit overigens al decennia aan de gang: het compleet onbegrijpelijke "geloof" in "de economie". Want hoe kun je cijfers begrijpen indien de totale waarde van alle beursgenoteerde aandelen 57.000 miljard dollar is of dat de totale obligatiemarkt voor overheids- en bedrijfsleningen meer dan 100.000 miljard dollar is. Dat is zelfs voor het toetsenbord van de pc vrijwel niet te bevatten. Honderdduizendmiljard is een één met 14 nullen... Vandaag de dag wordt er ongeveer 3500 miljard dollaar PER DAG omgezet op de internationale valutamarkt.
Daar valt die jaarlijkse 17,50 euro abonnementsgeld voor het papieren Kleintje toch geheel bij in het niet(s)? Maar daar krijg je vandaag de dag wel minder Kleintjes voor in de bus dan een paar jaar geleden. We lijken daarin wel op de echte wereld! Minder exemplaren voor meer geld, net zoiets als de verplichte collectieve zorgverzekering: een steeds hogere premie voor steeds minder zorg. Eindelijk zijn we weer helemaal bij de tijd, modern dus. Al komen we minder vaak op papier uit, toch is dat papieren Kleintje Muurkrant belangrijk voor het hele Kleintje-project. We financieren daarmee onderandere het dagelijks verschijnen van meerdere actuele berichten op onze website: www.stelling.nl/kleintje (met een zeer constant dagelijks bezoek van rond de 500 lezersters!) en we kunnen af en toe pamfletten en/of actiekranten meevouwen met dat papieren Kleintje en zo onze achterban blijven informeren. Hierbij dus opnieuw een oproep om abonnee te worden of (voorlopig) te blijven op het papieren Kleintje Muurkrant. Steun een van de langst overgebleven "stadskranten" van vroeger. Maar nu met nog minder nieuws over DenBosch en des te meer over al het andere... Geef een abonnement cadeau aan vriend of vijand... Maak 17,50 euro over op bankrekening 5349231 tnv De Stelling Muurkrantkollektief te 's-Hertogenbosch en je krijgt voortaan op onregelmatige tijden een Kleintje Muurkrant in je brievenbus...
Op dit moment telt ons land 136 voedselbanken, verdeeld over acht regio's die in totaal 25.000 huishoudens voorziet van voederpakketten. Die cijfers zeggen meer dan al die honderden miljarden euro's en dollars die er bij gedrukt gaan worden. Veel dank vast, goeie groeten en HOU VOL! het muurkrantkollektief.

Een spook waart door Europa

Hoeveel waarde machthebbers aan 'democratie' hechten mag wel blijken uit het feit dat er nu zowel in Griekenland als in Italië niet door het electoraat gekozen regeringen aan de macht zijn gekomen. Regeringen van technocraten. In Griekenland kan er zelfs gesproken worden van een nieuwe dictatuur. Dit keer niet vanuit het leger, maar vanuit de bourgeoisie. Wat is het verschil?
In Griekenland, ooit bakermat van de democratie, werd Lukas Papademos tot regeringsleider benoemd in een overgangsregering. Papademos is een voormalig vicepresident van de Europese Centrale Bank die een belangrijke rol speelde om Griekenland in de eurozone te krijgen. Maar zijn benoeming tot regeringsleider is van een hoog ondemocratisch gehalte: de man was niet eens lid van het Griekse parlement en dus nooit op democratische wijze gekozen.
Papademos en zijn overgangsregering hebben maar één missie: de door de Europese Unie vereiste bezuinigingsmaatregelen doorvoeren waardoor de Griekse bevolking, voor een groot deel bestaande uit arbeiders en kleine boeren, kan opdraaien voor de crisis van het kapitalisme die is veroorzaakt door de machthebbers en de banken.
Hoe lang de overgangsregering aan de macht zal blijven is onbekend. Er is geen datum vastgesteld voor nieuwe algemene verkiezingen. Die zullen pas plaats gaan vinden wanneer de bezuinigingsmaatregelen zijn aangenomen in het Griekse parlement en onomkeerbaar in werking treden.
In de afgelopen maanden is meerdere malen duidelijk gebleken dat de grote meerderheid van de Griekse bevolking radicaal tegen de bezuinigingen is. Dat leidde al tot hevige gevechten in de straten van Athene en andere steden. Daaruit kan de hoop geput worden van het begin van een revolutionaire strijd. Het vooruitzicht is dan dat deze 'overgangsregering' zal functioneren als een instrument om het Griekse leger en rechtse krachten in stelling te brengen tegen de opkomende klassenstrijd en er een gewapende repressieve junta aan de macht komt.
De Griekse burgerlijke democratie werd buitenspel gezet door de as Berlijn-Parijs (de as Merkel-Sarkozy, ook wel Merkozy genoemd) die hevig verontwaardigd en geschokt reageerde toen de vertrekkende Griekse premier Papandreou aankondigde dat hij van plan was om het bezuinigingsprogramma van de EU in een referendum aan het Griekse volk voor te leggen om uiteindelijk een democratisch genomen besluit te krijgen. Maar de as Berlijn-Parijs stond op het standpunt dat de essentie van de macht de dictatuur van de bezittende klasse is. Aan de bevolking zou geen enkele keuze worden voorgelegd. Binnen 48 uur veranderde Papandreou van mening en beëindigde zijn politieke carrière.
Het is inmiddels ook in heel Europa duidelijk dat de maatregelen die genomen moeten worden om het Europese kapitalisme te 'redden' zo drastisch en omvangrijk zullen zijn dat ze nooit op basis van enige consensus uitgevoerd kunnen worden, zeker niet langs de weg van democratische besluitvorming door gekozen politieke partijen.
De enige manier waarop er nog strijd geleverd kan worden is langs buitenparlementaire weg, waarbij de pas opgekomen 'Occupy'-beweging een nieuwe vonk kan zijn waaruit de vlam ontstaat. De gevestigde politieke partijen hebben al lang hun machteloosheid bewezen, zij kunnen en willen niet het voortouw nemen in het verzet en zijn nog slechts verlengstukken van de kapitalistische staat die repressie tot haar credo heeft gemaakt. En de 'democratische' verkiezingen waarin deze politieke partijen participeren zijn al lang tot een farce geworden waarin 'stemmen' hetzelfde als 'toestemmen' betekent, dat wil zeggen toestemmen in de repressieve rol van de staat. Van rood, via groen, blauw en bruin spelen alle partijen deze rol in het parlementaire circus. Een bijrol bij de hoofdrol voor de machthebbers, zo is gebleken.
Ook in Italië moeten draconische bezuinigingsmaatregelen ingevoerd worden. Ook daar vindt een massale aantasting plaats van salarissen, pensioenen, uitkeringen, het onderwijsstelsel en de gezondheidszorg. Ook daar werd een technocratische regering in het leven geroepen, onder leiding van een ander voormalig kopstuk van de Europese Unie, Mario Monti, ooit EU-commissaris. Monti werd benoemd tot 'senator voor het leven' door de Italiaanse president Napolitano, cynisch genoeg de eerste president van Italië die lid is geweest van de PCI, de Italiaanse communistische partij. Maar het is zeker dat een Italiaans bezuinigingsprogramma op minstens zoveel verzet vanuit de bevolking zal stuiten als in Griekenland gebeurt. In andere landen zullen de bevolkingen volgen in dat verzet.
In Griekenland, Italië, Portugal, Spanje, Frankrijk, Ierland en Groot-Brittannië zijn de plastic kogels, waterkanonnen, traangasgranaten, pantserwagens en gewapende manschappen al door de staat is stelling gebracht om op harde wijze het verzet te breken. Daar is men de politiek van de fluwelen handschoen al voorbij en is men bereid met ijzeren vuist de basisrechten van de bevolking verder te ondermijnen en een staatsdictatuur in te stellen. In heel Europa is deze stemming voelbaar. Het enige daadwerkelijke antwoord kan de strijd van onderop zijn, met doorbreking van het geweldsmonopolie van de staat, die moet leiden tot de vervanging van een failliet kapitalistisch stelsel in een Europese planeconomie die tot taak heeft te voorzien in de behoeften van de bevolking en niet in de superwinsten voor de rijken. (Bas van der Plas op www.konfrontatie.org)

De kat gaat in de gordijnen

Nu, in de donkere dagen voor de kerst worden de contouren zichtbaar van wat 2012 ons gaat brengen. De messen worden geslepen. Het afgelopen jaar beschouw ik op het gebied van actievoeren een beetje als het jaar van de vingeroefeningen. Het kabinet Rutte nam een serie maatregelen waardoor verschillende groepen in hun inkomen werden getroffen. Wat daarbij opviel was, dat door een reeks van kleine ingrepen in allerlei regelingen vooral de zwaksten de dupe waren. En ach, al die groepen en groepjes die getroffen werden gingen wel de straat op, voerden soms ludieke acties. Er borrelde en borrelt wel wat, maar om nou te zeggen dat de Nederlandse bevolking massaal in opstand kwam, nee. De opkomst bij sommige activiteiten viel tegen. Dat gaat goed, zal Rutte wel denken, hij ligt niet wakker van die acties.Wanhoop niet: de confrontatie met het kabinet gaat er komen.
Maar de bezuinigingsmaatregelen die nu genomen zijn, lijken een tussenfase in de agenda van het kabinet. Tot nu toe is een op het geheel van de Nederlandse bevolking gezien betrekkelijk kleine groep getroffen. En dan nog een groep waar niet zoveel valt te halen. Er worden wel de nodige miljarden binnengehaald, maar als de economische crisis doorvreet dan moet er volgens Rutte c.s. meer gebeuren. En daarvoor wendt het kabinet de blik naar de honderdduizenden WAO-ers en de miljoenen werkenden die tot nu toe buiten schot bleven. Een adviseur van het ministerie vertelde mij dat in 2013 ook de WW zal worden aangepakt. En minister Kamp kondigde aan dat hij broedt op maatregelen om het werkgevers mogelijk te maken af te wijken van de Collectieve Arbeids Overeenkomsten.
Met andere woorden: loonsverlagingen moeten mogelijk zijn. Op een recent congres van het UWV werd duidelijk welke kant het met de WAO-ers opgaat: een reeks van professorale adviseurs van het ministerie pleitte ervoor dat arbeidsongeschikten ook aan het werk moeten worden gezet als ze nog ziek zijn, onder het motto: werken geneest. Kijk, dat soort maatregelen gaat echt bezuinigingen opleveren. En ... veel grotere groepen dan tot nu toe worden gepakt. Groepen werkenden en WAO-ers waarvan de organisatiegraad in de vakbonden veel hoger is dan van de groepen die tot nu toe werden getroffen. Neem maar van mij aan: als in het kader van de zich doorvretende crisis dit soort bezuinigingsmaatregelen wordt doorgevoerd, dan gaat de kat in de gordijnen. De vakbonden zijn na de onenigheid over het pensioenakkoord aan het hergroeperen (zie eklders in dit Kleintje een stuk daarover). Zij praten over een nieuwe, meer radicale koepel dan de huidige FNV die de confrontatie met het kabinet wil aangaan. Wanhoop niet in deze donkere dagen. Het kan tot na Prinjesdag 2012 duren, maar de maatschappelijke confrontatie met het kabinet gaat er komen. (Piet van der Lende in "De Mug" van 1 december jl)

Stel je voor, er was kapitalisme, en niemand deed mee

Het kapitalisme staat te trillen op zijn (of haar, nee zijn) grondvesten of wellicht zijn laatste benen. (Poten? Nee, benen.) Keurig bebroekte benen, daaronder netjes gepoetste schoenen (door wie?). Of nee die keurigheid is maar schijn. Benen, maar wel de laatste benen. Althans laten we het hopen. Althans, als er iets beters voor terugkomt. Als ons dat gaat lukken!
Als het waar is dat zoals de Occupy-leus beweert 99 procent van de mensen geen belang heeft bij de huidige economie, maar integendeel daarvan enkel nadelen ondervindt en natuurlijk is dat waar, want twijfelen is goed maar je moet nooit overdrijven als dat waar is, dan zou het toch een klein kunstje moeten zijn om een Andere economie op te zetten. Een eerlijke economie, solidair en duurzaam en weet ik wat voor mooie woorden nog meer.
Dat is ook zo, het zou heel makkelijk kunnen. Want wat is er in feite aan de hand?
Er is genoeg voedsel voor iedereen, ook al zijn we dan met zeven miljard mensen. Het is uiteindelijk een kwestie van verantwoorder produceren en beter, eerlijker verdelen. Als je erover doorpraat blijken veel, heel veel mensen hier vóór te zijn. Dus, wat let ons?
Een kleinigheid is de discussie over de vraag hoe zon eerlijke en solidaire economie eruit zal moeten zien. We kunnen daarvoor te rade gaan bij veel kritische economen en andere denkers, en trouwens ook bij veel doeners, want veel elementen van zon andere economie bestaan al: weggeefwinkels bijvoorbeeld, letsystemen en andere ruilsystemen, pluk de stad: voedsel verbouwen in je eigen woonomgeving en daarvan de vruchten plukken met je buurtgenoten. Ook zijn er veel ideeën en praktijken ontwikkeld op het gebied van duurzaamheid, ecologisch bouwen, alternatieve energie, en zijn er ideeën over en ervaringen met sober leven (genoeg is genoeg), dus kunnen we elkaar leren hoe met zeer weinig geld rond te komen, en een goed idee is ook om een eigen (al dan niet streekgebonden) munt in te voeren, enzovoort, ideeën zat.
Een misschien wat groter probleem is: hoe overtuigen we de rest van die 99 procent? Die ene procent laten we even zitten, maar ook onder die 99 zijn er veel mensen die denken dat ze veel te verliezen hebben als ze het kapitalisme (stapsgewijs) zouden verlaten. Hoeveel van die 99 procent zouden achter de strekking staan van de occupybeweging, laten we zeggen: een andere economie is nodig, en mogelijk?
Mogelijk is die andere economie zeker, maar dan hebben we wel een flink aantal mensen nodig. Echter, als je alles bij elkaar optelt, alle protestbewegingen, actiegroepen, linkse clubjes, en de mensen die de moed opgegeven hadden, die weer overeind veren als blijkt dat ze niet alleen staan, dan zijn we al met zeer velen. Met die bovenstaande dingen zijn al veel mensen bezig, maar er is een grote versnippering. Al die groepen en individuen zouden meer aan elkaar gekoppeld kunnen worden, zouden actief deel uit kunnen maken van een groot wervelend geheel. Een zachtaardige revolutie of snelle evolutie, hoe je het ook maar wilt noemen.
Dat gaat nog niet ver genoeg. Er is, om wereldwijde rechtvaardigheid te bereiken, om dat grote woord toch maar in de mond te nemen, veel overleg nodig. En ik ben weliswaar voor een kadootjesekonomie, maar ik ben wel zo realistisch dat ik inzie dat dat toekomstmuziek is, of leuke, vrolijke muziek voor in kleinere kringen. Laten we ons dan bijvoorbeeld richten op een basisinkomen, wereldwijd en onvoorwaardelijk. Ook daar zijn al tientallen jaren mensen mee bezig, doorzetters. Af en toe hoor je er wat over. Ook zon groep die veel te los blijft staan van het geheel. Laatst was er een symposium, met verschillende lezingen. In Duitsland schijnt het idee veel breder aan te slaan. Hopelijk komt het ook hier van de grond.
Door deskundigen is berekend dat zon basisinkomen veel goedkoper uitpakt dan het huidige systeem. Het scheelt heel wat ambtelijke rompslomp wanneer iedereen gewoon genoeg geld krijgt om te voorzien in de basisbehoeften, ruim genoeg. Daar bovenop kan door wie dat wil bijverdiend worden. (Zie www.basisinkomen.nl) Onderwijs en gezondheidszorg zouden gratis moeten zijn. Voor vervoer zou je met klimaatdukaten (www.hitte.nu) kunnen werken.
Aandachtspunt: er is dan wel een regelorgaan nodig, of meerdere, en die moeten natuurlijk basisdemocratisch verantwoord zijn. Best nog lastig, maar daar komen we wel uit. Tenminste, als iedereen wil. Om te beginnen die 99 procent. Of, zeggen sommigen: een kwart daarvan, dan komt de rest ook wel.
Stel je voor, er was kapitalisme, maar niemand deed er meer aan mee ... Dan was het een lege huls. Dan schopten we het zo omver en zou dat niemand schaden.
Laatst zag ik op een dvd "lAvare", de vrek, van Molière. De vrek wil trouwen maar hij houdt toch het meest van zijn kist met gouden munten. Het stuk loopt goed af: alle geliefden krijgen elkaar, en de vrek word alleen gelaten met zijn kistje. Hij lijkt er gelukkig mee te zijn.
Misschien een mooie oplossing: alle bezitters mogen hun kistje gouden munten houden ze kunnen daar echter niets meer voor kopen. De overigen, de 99 procent, de bezetters of occupyers of hoe we onszelf zullen noemen, gebruiken de rest van de aarde, schaffen het geld af en leven met elkaar nog lang en gelukkig.
Dat is natuurlijk erg utopisch, maar zoals (ook) John Gray schreef (NRC 26 november jl) zijn niet de activisten maar juist de gevestigde politici de grootste utopisten, ze weigeren in te zien dat niet enkel wat onderdelen, maar het hele systeem in crisis is, en dat vervanging de enige reële optie is.
Heel wat mensen schrijven artikelen over de economische crisis, alarmerend of hoopvol, meestal beide, meer of minder radicaal, en er verschijnen dikke of juist dunne behapbare boeken, folders. Er beweegt van alles.
Enkele recente uitgaven, geschikt om ruimhartig uit te delen aan occupyers en andere geïnteresseerden: Weia Reinboud: Het kapitaal als verslaving, miniboekje, Atalanta 2011 (wordt gratis verspreid) Lou Keune en John Huige: Plan voor een Duurzame en Solidaire Economie in Nederland, Platform Duurzame en Solidaire Economie, Utrecht 2011 & Dirk Barrez: Van Verontwaardiging naar Verandering hoe is onze wereld eraan toe? waar moet het naartoe? hoe geraken we daar? (DeWereldMorgen.be) Global Society vzw, Leuven-Heverlee 2011 (Rymke Wiersma)

Prachtig!

"Zo lang er dichters dichten, componisten componeren en schilders schilderen zal er af en toe iets voortreffelijks ontstaan dat menigeen hoop voor de toekomst bezorgt, en anderen vertroosting in benarde tijden biedt". Aldus H.C. ten Berge, in Nexus nummer 5. Waar valt nog hoop en vertroosting te vinden? Het antwoord op deze vraag ligt in een schitterend gebonden boek vol pogingen gevoelens op te roepen betreffende gedichten, romans, toneelstukken, schilderijen, films, balletvoorstellingen en muziek. Meer dan veertig schrijvers, wetenschappers, musici en kunstenaars kozen elk een kunstwerk als zinnebeeld van hoop en vertroosting. Hun commentaar vormt tezamen een seculier getijdenboek, dat laat zien hoe de muzen het menselijk bestaan de moeite van het leven waard maken. Met bijdragen van Marlene Dumas, John Gray, Lewis Lockwood, Adam Zagajewski, Ernst van de Wetering, Jed Perl, Marjolijn Februari, H.C. ten Berge, Eric Schneider, Cynthia Ozick, Ton Koopman, Fritz Stern, Wende Snijders en vele anderen. (meer informatie via het Nexus Instituut Tilburg University, Postbus 90153, 5000 LE Tilburg (013.4663450)

De journalist als alpinist: datajournalistiek

Afgelopen november organiseerde het Legebeke Legaat een forum over wikileaks en de 'Argos Machinery'. Met die machine wordt een indexprogramma bedoeld dat effectief zoeken mogelijk maakt in drie bergen wikileaks documenten: de militaire logboeken uit Afghanistan en Irak en de Amerikaanse diplomatieke ambtsberichten (in totaal zevenhonderdduizend bestanden). Dat is een berg waar je het liefst omheen gaat.
Gerard Legebeke is de veel te vroeg gestorven eindredacteur van het VPRO/VARA radioprogramma Argos. Het legaat is opgericht om zijn motto "de waarheid en niets dan de waarheid" kracht bij te zetten en te bevorderen dat onderzoeksjournalistiek een kerntaak van de publieke omroep is en blijft. Voor het Legebeke Legaat is wikileaks en zo'n zoekmachine een uitgelezen onderwerp, zeker omdat Argos zelf een hoofdrol speelde.
De redactie van Argos kwam er al snel achter dat het doorspitten van alle informatie met gewone zoekmethoden gekkenwerk was. Ik was die gek die voor hen door de Afghanistan logboeken ging en weken ploeterde om 2.500 documenten te selecteren waarin sprake was van operaties en activiteiten in Uruzgan en/of Nederlandse activiteiten in Afghanistan (die resultaten staan op mijn site).
Tijdens dat zoeken werd duidelijk:
1. dat bestand na bestand openklikken om te lezen bewerkelijk was en niet efficiënt. Grote digitale bestanden lees ik gewoonlijk met de Ctrl-f functie en ik denk dat veel mensen dat doen. Dat is mogelijk als gevonden informatie in één bestand staat.
2. dat ook een krant een dergelijk en even uitgebreid onderzoek had gedaan. Argos kreeg die gegevens en ik vergeleek mijn vondsten met die van hen. Zij hadden pagina's gevonden die ik mistte en andersom. Er moest een preciezere methode mogelijk zijn.
3. je door toenemende specifieke kennis allengs meer zoektermen krijgt, maar dat steeds opnieuw door die bulk heen gaan te tijdsintensief was.
Een snellere zoekmethode en betere verwerking van zoektochten, leek ons (o.a. Huub Jaspers van Argos en Sam Streefkerk van ONJO (het samenwerkingsverband van de programma's voor onderzoeks journalistiek van de publieke omroep)) een ICT-oplossing. Geen van allen waren we in staat met meer dan rudimentaire kennis van digitaal indexeren en dataminen aan een dergelijke oplossing te werken. Op dat moment blijkt dat de goede naam en Nijmeegse connectie van Argos goud waard zijn. Jaspers kwam hoogleraar computerbeveiliging Bart Jacobs tegen en die hoewel hij dat normaal gesproken niet doet vroeg tijdens een college op de Radboud Universiteit of studenten er mee aan de slag wilden gaan. Vijf man sterk gaven zij zich op. Elf maanden later leverde dit uiteindelijk de "Argos Machinery" op.
Met trots werd het apparaat gedemonstreerd. Een verzameling zoekwoorden rond Kunduz (met trefwoorden van militaire eenheden, namen van personen, operaties, plaatsen, dorpjes en gehuchten) leverde ruim negentienduizend resultaten op. Door die vondst te beperken tot bestanden met Nederland erin bleef daarvan een klein deel over. Die vondsten werden geprojecteerd op een kaart en het grootste deel bleek in de provincie Kunduz te liggen en een kleiner deel in de hoofdstad Kabul. Wat mij weken kostte kan nu in een dag. En veel preciezer.
De machine komt niet online. Argos wil niet meewerken aan het verspreiden van persoonlijke gegevens (die mensen in gevaar kan brengen). Maar ze wil ook niet witten in de berichten. Soms kan een naam en adres je als journalist op een spoor zetten. Dat betekent niet dat je die gegevens publiceert, maar je gebruikt ze wel voor je onderzoek en ze moeten dan ook niet verloren gaan. De oplossing is dat journalisten de zoekmachine alleen kunnen gebruiken bij de VPRO zelf.
Als je geen journalist bent of niet naar het Mediapark wilt gaan dan zijn er ook andere methoden die snel resultaten opleveren. Zoeken in de cables is minder moeilijk dan het lijkt. Je kan google gebruiken, bijvoorbeeld met de volgende zoekterm: "thales netherlands" site:wikileaks.org/cable. Zo vond ik een telex over de controle op de levering van optische technologie aan Algerije met onderdelen van Thales. Ik schreef er eerder dit jaar over, maar de cable voegt extra kennis toe aan wat ik al wist. Vrij precies is de Amerikaanse vergunningsafhandeling uit 2009 te volgen. Zoektermen kan je aanpassen aan eigen wensen op elk gebied, verander thales netherlands in shell nigeria en je krijgt weer hele andere berichten. En als je de zevenhonderdduizend bestanden naar je computer download ben je verzekerd van toegang en kan je met meer of minder specialistische software zoeken.
Er bestaat ook cablesearch.org, opgezet door Henk van Ess van de Vereniging voor Onderzoeks Journalisten (VVOJ). Dat biedt weer net andere mogelijkheden en is in het begin gemakkelijker in het gebruik. Of kijk rond op de wikileaks site zelf, maar dat is lastiger. Maar het haalt het allemaal niet bij het Argos product. De kleine redactie was door zijn gedrevenheid in staat een professionele zoekmachine te laten ontwikkelen (zonder de vijf studenten was het onbetaalbaar en onhaalbaar geweest), investeerde in de toekomst en leverde een forse bijdrage aan de Nederlandse onderzoeksjournalistiek. Hopelijk kunnen ze die voorsprong niet al te gemakkelijk behouden en gaan ook andere media investeren. Het hoeft voor de dataminers niet bij wikileaks te blijven; er zijn nog vele andere bergen. (Martin Broek - Broekstukken.blogspot.com)

Film Nova Zembla vervalst geschiedenis

Van de 3D-film Nova Zembla over de epische overwintering van Willem Barentsz en zijn mannen had ik geen hoge verwachting. Objectief kan ik ook niet zijn. Ik ken het verhaal goed en niet iedereen heeft met Nenets duizend kilometer langs de kust van de Barentszzee bij min dertig graden celsius gereisd en contact gehad met de Samen op Kola. Ik ben gevoelig voor stereotype IJslandse landschappen. Misschien was het niet haalbaar om op Nova Zembla zelf te filmen. Een radioactieve regisseur Reinout Oerlemans langs de kantlijn is tenslotte niet aan te bevelen en het zou zonde zijn van die mooie Robert de Hoog, die Gerrit de Veer speelt. Maar filmen in Noord-Rusland had toch moeten lukken. In zijn making off kan Oerlemans niet genoeg superlatieven vinden om het vergelijk te trekken tussen de extreme omstandigheden van het filmen op IJsland en Noord-Canada en de overwintering op Nova Zembla in 1596-1597. Even vergeet hij het verschil in de beschikbare kennis en ervaring toen en nu.
Nu ik de film gezien heb, wordt bevestigd dat het eposverhaal historisch wordt verkracht. Reinoutje heeft waarschijnlijk niet zitten opletten toen Isings schoolplaat Het Behouden Huis in de klas werd behandeld, maar over Goede en Slechte Tijden zitten dromen. Over de kwaliteit van de film laat ik me maar niet uit. Dat hij in plaats van Willem Barentsz Gerrit de Veer als held opvoert en deze een vriendinnetje geeft, de mooie Doutzen Kroes, is zogezegd filmische vrijheid. Barentsz past niet in Oerlemans romantische verhaal. Die heeft al genoeg geografische namen vernoemd gekregen en is inmiddels nagenoeg onbekend. Oerlemans laat niets over van de epische dood van Barentsz die wordt afgeraffeld ten behoeve van een vechtpartij. Na een langdradig toneelspel duikt het reddende schip van De Rijp wel erg snel op.
In de film vaart er in 1596 maar één schip uit. De bemanningslijst klopt ook niet helemaal. En scheurbuik is de spelers ook niet af te zien. IJspegels zien er in mijn baard ook geheel anders uit. Echter, vooral mis ik een prominente rol voor Jan Huygen van Linschoten (ca. 1563-1611), die de basis legde voor de VOC en WIC. 400 jaar geleden, op 8 februari 1611, overleed Van Linschoten te jong.
Het was te verwachten dat Oerlemans aan geschiedvervalsing zou gaan doen. Gerrit de Veer was er tenslotte al mee begonnen, de dichter Hendrik Tollens (1819) ging er - voor eer en glorie van het nieuwe Koninkrijk der Nederlanden - mee verder en Oerlemans doet er nu een ijsbergje bovenop. Maar de koopmannen van nu, zoals die van Royal Haskoning en Shell, op pad in het Russische noorden, kunnen er niet veel mee.
Natuurlijk was het te verwachten dat mijn stokpaardjes, zoals de ontmoetingen met de inheemse Arctische bevolking, de diefstal van afgodsbeelden, de eerste mensen die de overlevenden in 1597 zien en de Sami-gids, niet in beeld worden gebracht. En over de ijsberen zal ik het maar helemaal niet hebben. Na een koninklijke première draaide de film Licht (1998), waarin in een Almeerse studio een levende ijsbeer de aanval opent, twee weken in de bioscoop. Voor mij is één week Nova Zembla al meer dan genoeg. (Govert de Groot op www.konfrontatie.nl)

Wat ons staat te wachten

Hieronder een kort verslag van het congres Kansen op werk voor mensen met een psychische aandoening, gehouden op donderdag, 3 november te Amsterdam. Het verslag is te vinden op de website van het UWV. Het is duidelijk welke kant het in de toekomst opgaat. Lees bijvoorbeeld vooral de uitspraken van hoogleraar Jac van der Klink: je moet bij mensen met psychische klachten niet perse werken aan herstel, en dan aan het werk, maar werk is ook een medicijn, want onderzoek heeft aangetoond dat mensen die werken psychisch gezonder zijn dan niet werkenden. Met andere woorden, mensen met psychische klachten moet je dwingen aan het werk te gaan ook als ze er nog niet klaar voor zijn, want door het werk wordt je beter. Een eerste aanzet om mensen via het onder druk zetten en dreigen met kortingen en andere dingen volledig naar de sodemieter te jagen. Dit jaagsysteem wordt door een hele reeks van zogenaamde professoren gedragen. Je struikelt in de verslagen over de professorale drogredenen zoals de al eerder genoemde stelling dat mensen die werken zich beter voelen. Dat is nogal wiedes, lijkt mij. Als je je goed voelt, ga je iets doen, actief worden en als je je niet goed voelt kun je (een beetje) apatisch worden, of minder actief. En als je je echt ziek voelt ga je op bed liggen. Om het nog wat zwarter te maken: afgelopen donderdag sprak ik een advocaat die een cursus had gevolgd. Advocaten zijn verplicht om de zoveel tijd een bijscholing te volgen of een scholing op het gebied van de nieuwste ontwikkelingen. Ze kregen onderandere les van een zelfstandig adviseur van het Ministerie van Sociale Zaken. Die vertelde dat in/na 2013 ook de WW drastisch op de schop gaat. En dat het ministerie werkt aan verregaande hervormingen van de totale sociale zekerheid, waarbij totaal andere uitgangspunten gaan gelden dan tot nu toe. Wat die andere uitgangspunten precies zullen zijn, werd op de cursus niet duidelijk, maar met enige inlegkunde weet ik wel welke kant het opgaat. Tot nu toe hebben we samen met anderen vooral actie gevoerd vanuit de constatering, dat de zwaksten worden gepakt en hebben we nagedacht over waarom de regering en in haar kielzog de PVV het toch vooral gemunt heeft op die groep. (migranten, bijstandsgerechtigden, wajongers, wsw-ers, werklozen, psychiatrisch patienten, lichamelijk invaliden) En daarvoor worden allerlei theoriën ontwikkeld binnen links. Daarnaast hebben de maatregelen als kenmerk, dat een hele reeks van betrekkelijk kleine wijzigingen en lastenverzwaringen of kortingen worden doorgevoerd voor specifieke groepen, waarbij vooral de toegang tot de sociale zekerheid verder wordt beperkt. Recent voorbeeld is de nieuwe fraudewet, waarbij iemand die voor de tweede keer fraude pleegt, het geeft niet welk bedrag het is, 5 jaar wordt uitgesloten van een uitkering als standaardantwoord. We hebben daartegen geprotesteerd met de slogan 'stop de stapeling'. Ik denk dat we in de nabije toekomst de constatering dat vooral groepen op de onderste treden van de maatschappelijke statusladder worden gepakt zullen moeten herzien. Tenslotte valt bij de groepen die al bijna niks hebben niet zoveel meer te halen. Geheel anders ligt dat bij de honderdduizenden WAO-ers, WW-ers en WIA-ers, die 70% hebben van het laatstverdiende loon en die vaak daarmee boven het sociale minimum zitten. Of de Vutters die nog geen 65, pardon, 67 zijn. Daar gaat de aandacht van het Ministerie en de regering zich de komende tijd op richten. En bijvoorbeeld in het kielzog van de wijzigingen van de WW de versoepeling van het ontslagrecht, tot nu toe een heet hangijzer in de politiek. Ook zijn er maatregelen op komst om het huidige principe van de bijstandswet te veranderen waarbij je woonplaats bepalend is voor het recht op bijstand en waar je dat recht dan hebt. De definitie wordt veranderd. Het gaat er in de toekomst niet meer om, waar je zelf feitelijk verblijft, maar waar 'het middelpunt van je leven' is. Dit opent de mogelijkheid, om tegen een Pool of een Marokkaan, die in Nederland woont, maar die het gezin, dus vrouw en kinderen in het land van herkomst heeft wonen, te zeggen: het middelpunt van je leven is in feite daar, dus je hebt geen recht op een bijstandsuitkering. Men zou deze principes ook willen invoeren in andere sociale zekerheidswetten, zoals de WAO en de WW. Dat lijkt me niet zo eenvoudig te kunnen, want het zijn werknemersverzekeringen, waar het pricipe geldt wie premie betaalt heeft rechten, maar ik ben ervan overtuigd dat ze daar ook wel iets op vinden. Anders gezegd: de huidige maatregelen zijn vooral een opmaat voor een verdergaande aanval op de verworvenheden van grotere delen van de bevolking, misschien wel de hele bevolking. Een tussenfase in de agenda van de VVD en CDA. Tot zover dit gitzwarte stukje. (Piet van der Lende)

Nog eventjes iets over zwarte Piet

Ik vraag me af waar de verontwaardiging van Wilders en consorten blijft. 'Ons' land werd recent overspoeld door illegalen, pikzwarte mannetjes die uit een circus lijken te komen. En dat terwijl pasgeleden de commissie van immigratie van de eerste kamer de strafbaarstelling van illegaliteit heeft behandeld. Erg hard gaat het niet, hè, Wilders? Het helpt nog helemaal niks! De strafbaarstelling zou naar verluid iets moeten doen aan uitbuiting. Maar wie buit hier nu eigenlijk de geïllegaliseerden uit? Dat zijn toch de multinationals die grond en water in ontwikkelingslanden leegroven, en mensen voor zich laten werken voor een hongerloontje? Dat zijn toch in de eerste plaats de regeringen die het begrip illegaal hebben verzonnen om al die 'economische' vluchtelingen die uit die landen hierheen komen als profiteurs weg te kunnen zetten? Dat zijn toch alle ministers, staatssecretarissen, politici door de jaren heen geweest? Het zijn toch hun wetten die mensen ertoe noodzaken om zich over te geven aan 'mensenhandelaren', en die deze 'mensenhandelaren' de prooi in handen spelen? Die mensenhandelaren, die maken deel uit van de kapitalistische economie! De staten, ze doen niks anders dan zelf de voedingsbodem voor die uitbuiting creëren, zoals ze ook zelf de voedingsbodem voor vreemdelingenhaat hebben gekweekt!
Wat is dat eigenlijk, mensenhandel? Als ik een 'illegaal' met me laat meerijden van Nederland naar België, ben ik ook al mensenhandelaar volgens de wet. Maar nood breekt wet, en als een man of vrouw zonder papieren een lift van me wil, mag hij of zij meerijden, vals paspoort of niet, want ik doe niet mee aan apartheid, en die grenzen en wetten zijn de mijne niet. Dus, als een man of vrouw zonder papieren je hulp vraagt om zich vrij te kunnen bewegen, of je daarmee nu een strafbaar feit pleegt of niet: het enige juiste ding te doen is die lift aan te bieden. Zo doe je daadwerkelijk iets voor de vrijheid van beweging! Ik zou dan wel adviseren een grensovergang te nemen zonder al te veel controle, want zoals je weet houdt de marechaussee in de grensgebieden willekeurige razzia's gebaseerd op huidskleur van inzittenden en je wilt natuurlijk niet dat je passagier en jijzelf in de cel belanden.
Mensenhandel? Schuldig! Ons land werd kortgeleden nog overspoeld door illegalen, je zag ze in winkelcentra, in scholen, op pleinen, overal. Allemaal uitgebuit door een heilig verklaarde man met een witte baard, die met een stoomboot uit het land van grootinquisiteur Torquemada komt, zonder dat Frontex hem een strobreed in de weg legt, en die deze illegalen als slaaf in dienst heeft ten behoeve van het volksvermaak der Neederlanders.
Leers, doe er wat aan: uitbuiting! Die ouwe vent de cel in, en de slaafjes terug naar land van herkomst. Wel eerst even zes maanden de bak in met die slaven omdat ze een boete niet kunnen betalen, daarna nog achttien maanden omdat ze geen papieren hebben. Controle aan de haven waar 'de Sint' zijn intocht houdt. Blackberry's met vingerafdrukkenherkenning in de aanslag, een mooie oefening met een nieuw controle instrument.
Ah nee, begrijp het toch, Kaviaar, dat zijn helemaal geen illegalen. En slaven zijn het ook niet. Ze doen maar alsof. Het zijn allemaal blanke mannetjes met schoensmeer op hun gezicht en een raar accent, die doen alsof ze achterlijk zijn. Het hoort net als het opjagen van mensen zonder papieren bij 'onze' volksaard om 'vreemdelingen' (tenzij blank en met een mijter op hun witgrijze langharige kop) voor schut te zetten als dansende knechtjes gehoorzamend aan een meester. En ze vinden het nog leuk ook, die knechtjes, als we het toneelspel van de zwartgeverfde mannetjes moeten geloven. Het hoort bij 'de zwarten', dat nederige, dat gedienstige. Ze huppelen voor ons, en dan zijn ze ineens weer weg. Niet omdat ze gedeporteerd zijn als illegalen, maar omdat ze hun schmink hebben afgedaan om de kerstboom op te tuigen voor het volgende consumentenfeest.
Zo zit dat dus. Niks geen illegalen. Ik vind het maar vreemd dat we op deze manier kinderen leren hoe ze om moeten gaan met de Mauro's in hun klas. Vooral geen moeilijke taal gebruiken. Waardeer hen als clowns. Maar verder... Kansloze immigratie is het! Zolang we ze gebruiken kunnen, hè, dan zijn ze welkom. Moeten wel een bijdrage leveren, het vergrijzingsprobleem voor ons oplossen, want wij Neederlanders, wij fokken te weinig. Daar zijn die 'zwartjes' wel goed in. Leers heeft dat goed gezien. Importeer maar een stel vreemdelingen, zoals je olie of gas importeert, of bananen, laat hen voor je werken en voor je neuken, en hopla: 'onze' samenleving is gered. De nuttelozen buiten houden graag. Af en toe een pepernoot toewerpen.
Wat is nu de kern van dit betoog, behalve dat wanneer aan de deur wordt geklopt, het ook een andere vreemdeling-die-verdwaald-is-zeker kan zijn, en dat die net zo welkom zou moeten zijn als 'de Sint'? Simpel, de kern is dat niet alleen de grenzen moeten worden afgebroken en de wetten overtreden maar dat ook 'ons' traditionele Sinterklaas'feest' maar eens moet worden vervangen door iets waar niet hele bevolkingsgroepen jaarlijks mee worden geschoffeerd. Er zijn wel leukere feestjes voor kinderen te bedenken! Grenzen, racisme, het zijn allemaal zaken die kunstmatig in stand worden gehouden, logge instituten om 'onze' vermeende cultuur te beschermen, met het excuus dat het nu eenmaal bestaat en dus zo moet blijven. Als we daarin waren getrapt, verbrandden we anno 2011 nog altijd 'heksen' op de brandstapels van de Middeleeuwse angst!
Maar hoeveel anders is de angst voor het vreemde in de huidige tijd eigenlijk? De 'vreemdeling' wordt óf voorgesteld als gevaar en verjaagd, óf voorgesteld als bruikbaar en onder strikte voorwaarden getolereerd. Het wordt tijd dat we met meer mensen mee gaan doen met die T-shirts 'Zwarte Piet is racisme'. Een hachelijke onderneming, zo blijkt. Toch is het niet zinloos. De tongen komen los, we zouden over een jaar of 20 van het Zwarte Piet syndroom af kunnen zijn, als meer en meer mensen besluiten hun kinderen niet meer met racistisch cultureel erfgoed op te voeden.
Zwarte Piet is het onschuldig ogende symbool voor een door blank superioriteitsgevoel gedomineerde maatschappij. Het is datzelfde gevoel van dominantie dat kolonialisme en uitbuiting rechtvaardigt, dat nationalisme aanwakkert en maakt dat mensen akkoord gaan met de klopjacht op 'illegalen'. Weg met de witte bazen! Geen 'Zwarte Piet' is illegaal! (Joke Kaviaar, Het protest hiertegen is overigens niet nieuw, zie "De Strijd om Zwarte Piet" op www.dbnl.org/tekst/hovi002cult01_01)

Oranje

Stel je bent door een los gennetje een geboren oproerkraaier, of een vredesactivist, een tegenstander van globalisme, bancaire overheersing, slap gelul over de opwarming van de aarde, het eten van vlees etcetera enzovoort undsoweiter en je hebt de pech dat je inwoner bent van de verenigde Staten. Dan kan je het beste onderduiken of verhuizen naar een durp achter de Oeral. De Senaat heeft namelijk de begroting en de planning voor de Nationale Defensie goedgekeurd. En tussen de grote makrelen zat ook een wetje, dat het leger het recht geeft om elke Amerikaan te arresteren op verdenking van terrorisme en zonder proces net zo lang te interneren tot zelfs zijn fluit oranje is. En wees eerlijk, in de States is de stap van bovenstaande categorieën naar die van terrorist inderdaad een oranje fluitje van een dollarcent.
Tot nu toe hield de FBI zich met de dwarsliggers bezig en toegegeven, dat verliep nou ook niet echt spic & span. Erger nog, als de fedsmurfen in sommige gevallen geen bewijs konden vinden voor terroristische neigingen bij hun targets, dan zetten ze zelf wel iets in elkaar. Al was het alleen maar om te scoren of de angst bij de bevolking erin te houden.
In wezen hoeft dat nu niet meer. Elk stuk ongeluk met een grote smoel kan nu door het leger met een terroristische stempel op zijn reet naar Guantanomo worden gestuurd. Na een formele zitting van een militair ongerechtshof.
Niet mogelijk hier? Nee, nog niet. Maar als er al serieuze pleidooien worden gehouden voor een inniger samenwerking van politie- en legersmurfen bij de bestrijding van allerlei ongein in de samenleving, dan houd je je hart vast. Als dat nog mag tenminste... (een voorbeeld van één van de dagelijkse actuele berichten op de internet-pagina's van Kleintje Muurkrant: www.stelling.nl/kleintje)

Rusland: een traditie van vijf eeuwen

Wanneer ik uit mijn Petersburgse werkkamertje naar buiten kijk word ik geconfronteerd met een enorm reclamebord. Soms worden daar auto's aangeprezen, soms mobiele telefoons of de laatste aanbiedingen van de supermarktketen Okej, maar de afgelopen weken is er de braakverwekkende propaganda van de partij Verenigd Rusland te zien. Een gigantische foto van Dmitrij Kozak, één van de kopstukken van de partij en een van de lelijkste mannen van Rusland, roept op om door op zijn partij te stemmen samen aan een toekomst te bouwen. Dat betekent dan een toekomst met hetzelfde stelletje dat nu het Kremlin en alle regeringsposten bezet houdt.
De afgelopen weken besteedde het Russische journaal, onder stevige controle van datzelfde Verenigd Rusland, elke dag per partij die aan de verkiezingen deelnam ongeveer een minuut aan zendtijd. Maar Kozak was dagelijks op propagandapad in Sint-Petersburg en het verslag daarvan duurde steevast minimaal vijf minuten. Kozak ging van veelbelovend toekomstproject naar project. Inderdaad, laten zien hoe zijn partij aan de toekomst bouwt in een ongelimiteerde reclamecampagne voor wat de 'machtspartij' wordt genoemd.
Een week voor de verkiezingen worden de eerste prognoses bekend, waaruit moet blijken dat de partij van de club van machthebbers de absolute meerderheid van ruim tweederde van de stemmen kwijt zou raken. Poetin, Medvedev en de anderen verdubbelden hun pogingen om 'het volk' toch vooral van de door hén uitgestippelde toekomst te overtuigen. Meer zendtijd op de door de overheid gecontroleerde kanalen, een verdere marginalisering van de oppositie en vooral meer populistische bangmakerij: Als u niet op ons stemt gaat het helemaal fout met het land....
Dan vinden op 4 december 2011 de verkiezingen plaats. Het gaat om de 450 afgevaardigden in het Russische parlement, de Staatsdoema, waar tot dan vier partijen vertegenwoordigd zijn. Behalve de 'machtspartij' zijn dat de KPRF, opvolger van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie, de nationalistische LDPR van schreeuwlelijk Zhirinovsky en de partij Rechtvaardig Rusland. Andere partijen vielen buiten de boot vanwege een hoge kiesdrempel. Aan de verkiezingen van 4 december nemen zeven partijen deel (er waren meer aanvragen, vooral van oppositionele partijen, maar die werden om allerlei, soms vergezochte, redenen geweerd van deelname).
Wanneer op maandagochtend 5 december de eerste uitslagen bekend worden blijkt dat Verenigd Rusland toch een flink verlies heeft geleden. De partij komt onder de 50% van de stemmen uit. Maar dat heeft natuurlijk gegronde redenen. Verenigd Rusland had, net als de Communistische Partij tijdens de Sovjet-Unie, de touwtjes stevig in handen. De machtspartij zat in elke bestuurslaag, in elk overheidsorgaan. Daar was geen ruimte voor politieke tegenstanders, de Russische burgers speelden geen enkele rol en voelden zich niet vertegenwoordigd. Zo ontstond de spreekwoordelijke kloof tussen de macht en haar burgers. Het Kremlin reageerde met de verkiezingen in aantocht door hier en daar een post te wijzigen (de impopulaire Petersburgse gouverneur Valentina Matvienko werd bijvoorbeeld vervangen), maar het mocht allemaal niet baten. Ook de corruptie, die eerder toenam dan verminderde, ondanks alle beloften van met name Medvedev die steeds weer nieuwe anticorruptiecampagnes aankondigde, de 'traditie' van eerdere oneerlijke verkiezingen, de onderling bekokstoofde ruil van posten tussen Medvedev en Poetin in september van dit jaar en de almaar toenemende inflatie zorgden voor de onvrede die uiteindelijk tot het verkiezingsverlies van 4 december heeft geleid.
Dezelfde vier partijen die al in de Staatsdoema zaten komen weer terug. Maar zij, die zich in de Staatsdoema de 'opposite' noemden, de communisten (KPRF), de nationalisten (LDPR) en sociaal-democraten (Rechtvaardig Rusland), bleken de afgelopen jaren allemaal pro-Kremlin te zijn en stemden mee met Verenigd Rusland. Ook na 4 december komt geen enkele oppositiepartij van enige relevantie de Staatsdoema binnen. Dit omdat ze de kiesdrempel van zeven procent niet haalden of omdat ze zich door allerlei vormen van tegenwerking niet konden laten registreren om deel te mogen nemen aan de verkiezingen. Maar de oproep van sommigen om op elke partij behalve Verenigd Rusland - 'de partij van oplichters en dieven' - te stemmen, lijkt toch effect te hebben.
De traditioneel tot het Russische verkiezingscircus behorende fraude heeft Verenigd Rusland niet aan de zege kunnen helpen. In het hele land vonden meldingen van schendingen van de kieswet plaats, waarbij Verenigd Rusland als de schuldige werd beschouwd. De nederlaag van de 'machtspartij' zou eigenlijk nog groter kunnen zijn. Op allerlei plekken werden onregelmatigheden gemeld, er zou sprake zijn van 'grootschalige fraude'. Maar een van de belangrijkste manieren om een deel van de bevolking te 'verplichten' op Verenigd Rusland te stemmen is de waarnemers en critici blijkbaar ontgaan. Op zondag 4 december begaf ik mij naar het Petersburgse stemlokaal 303, gevestigd in een school aan de Asafevstraat. Hier kon tweemaal een stem worden uitgebracht: voor de Staatsdoema en de plaatselijke Petersburgse wetgevende vergadering, de gemeenteraad. Bij binnenkomst moet men zich melden met een geldig paspoort en wanneer je op de lijst van kiezers voorkomt krijg je twee verkiezingsbiljetten uitgereikt. Die ga je invullen in een stemhokje en de ingevulde formulieren deponeer je in de stembus. Wat echter bijna niet opvalt is dat alle stembiljetten genummerd zijn. Dus wanneer Ivan Ivanov zich meldt om te gaan stemmen krijgt hij na registratie de stembiljetten, laten we zeggen nummers 126577 en 546663, zodat bij het openen van de stembussen later precies kan worden vastgesteld op welke partij Ivan heeft gestemd. Voor veel mensen heeft dat niet direct een gevolg, geen klop op de deur 's avonds laat van mannen in lange leren jassen, maar het heeft toch een sfeer van controle opgeroepen. Mijn schoonzus werkt in de gezondheidszorg die voor financiering van de overheid afhankelijk is. Zij was bang haar baan te verliezen als ze niet op Verenigd Rusland stemde. Een neef van ons werkt in de administratie van de president. Ook hij gaf toe om die reden op de machtspartij te hebben gestemd. Hetzelfde verhaal gaat op voor veel ambtenaren, maar ook voor militairen en anderen die van het Kremlin, van de overheid, afhankelijk zijn. De afgelopen weken werd op velen van hen al een forse druk uitgeoefend om toch vooral op Verenigd Rusland te stemmen, om 'vervelende consequenties' te voorkomen. Fraude? Moeilijk om deze praktijk binnen dit kader te plaatsen. Laten we het houden op een voortzetting van de al vijf eeuwen durende Russische traditie van repressie.

PS En willen ze nu alsjeblieft die gigantische foto van Dmitrij Kozak weghalen?
(Bas van der Plas op www.konfrontatie.nl)

LAKS roept scholieren op tot staken

Het Landelijk Aktie Komitee Scholieren (LAKS) roept alle scholieren op om te staken op 21 december. Het volkomen onverwacht ophogen van het aantal lesuren tot 1040 per jaar heeft tot veel onrust onder scholieren geleid. De Eerste Kamer kan dit onverstandige besluit van de coalitiepartijen nog tegenhouden. Het LAKS vraagt alle scholieren in Nederland om op de stakingsdag niet naar school te gaan en samen te protesteren tegen de nieuwe wet die zorgt voor minder onderwijs en meer zogenaamde ophokuren. "Het is onbegrijpelijk dat de Tweede Kamer instemt met een urennorm die niet haalbaar is, waardoor scholieren zinloze uren op school moeten uitzitten. Deze wet is de uitkomst van een belachelijke politieke deal," aldus Chanine Drijver, voorzitter van het LAKS. Zie www.laks.nl/nieuws/nieuwsbericht/wij_gaan_staken

Dit bericht is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 439, 16 december 2011