Skip to main content
  • Archivaris
  • 417

Kort nieuws

Cis Verdonk


Ik zal oe 's wa gaon zinge
't is over Cis Verdonk
ze woonde in 'n huiske achteraf
en ze dronk teveul
ze stonk tegen de wind in
en d'r heund, die stonke mee,
mer Cis, die klaogde nooit,
Cis die waar tevreje.
Ze laas nooit de krant
want aan leze ha ze 't land
en de mense zinnen aalt:
"D'r is mee Cisse wa aon de hand",
en as Cis oe 'n snuupke gaaf
dachte bij oe eige: "bah",
godweet, hoe lang da't
in d're smerige jas gezeten ha.

't Was op 'nen donderdag
toen dee iemes z'n beklag
bij de politie, want de heund
die ginge zo tekeer, dien dag.
D'n opper maakte er werk van
en hij stuurde agent De Groot,
die vond toen Cis Verdonk,
ze waar al dage dood.
't Kwam in de krant
en de mense praotte schand:
"Hoe kan zo iets toch gebeure,
och, wa'n wereld, och wa'n land".
En toen 't huis wier durgezocht
vonde ze tussen 't keukengerei
zeuventien rollekes pepermuntjes
netjes op'n rij...

(Gerard van Maasakkers, van de lp "Komt er mer in" uit 1978)

De grote bruiloft


Eerst dat ene vliegtuig. Ze zeggen dat dat min of meer per toeval is gefilmd. In het begin leek dat nogal zielig voor dat vliegtuig en de mensen erin. Het was toch knap gemikt, en dan wil je dat het mooi in beeld wordt gebracht. Later begreep je pas dat die eerste Boeing de secondant was geweest. Het was het boegschot dat iedereen de goede kant op deed kijken. Opdat het klapstuk wèl genoeg aandacht zou krijgen.
Spanningsopbouw uit het boekje. Eerst iedereen doen opschrikken met wat misschien een vreselijk ongeluk is. En dan, als iedereen daar nog over twist en twijfelt, komt de hoofdrolspeler het toneel op gevlogen, wetend dat alle ogen, alle camera's, alle fototoestellen en alle televisies nu op hem gericht zijn.
BOEM.
Je zag de beelden, liet alles uit je handen vallen, kneep jezelf in een arm, belde wie dan ook om te vragen oftie ook voor de tv zat. En al meteen wist je dat er nog onnoemelijk veel herhalingen zouden komen, vanuit allerlei hoeken en standpunten, vertraagd tot in het ondraaglijke, met huilende requiemviolen eronder, in felle kleuren of korrelig zwart-wit, zo vaak dat je het kotsbeu zou worden als de beelden ook maar een beetje minder sterk waren.
Ze werden er alleen maar beter op. Je ging steeds meer de genialiteit ervan beseffen. En de moderniteit van dat alles. Avant-gardekunst! Het begrip 'interactief' voorgoed opnieuw gedefinieerd. Iedereen in de grote appel was in de gelegenheid gesteld zelf beelden te maken, niemand hoefde te wachten op de samenvatting van de censor. De televisie was er live bij en dus waren alle kijkers er live bij. En omdat dat ook de bedoeling was van de hele performance, waren ze allemaal deel van de voorstelling.
En dan dat instorten van die torens. De slagroom op de taart. Na al die snelheid en harde actie, dat stijlvol trage inzakken. Zoals de held in de western nooit op slag dood is. Eerst moet hij verbijsterd naar zijn wonde grijpen, dan vol ongeloof het bloed aan zijn handen zien, vervolgens nog een tijdje als een dronkeman op zijn benen tollen. Pas dan ineenzakken. In close-up nog moeizaam een mooi laatste statement maken, dan even met de ogen rollen en het hoofd voor eeuwig buigen. Een steenkoude schoft die je verder in de hele film op niets menselijks hebt kunnen betrappen, sluit langzaam en teder de ogen van de dode en krijgt het bijna zelf te kwaad.
Op die plots niet meer zo harde jongen leken een heleboel mensen nadat ze hadden meegeluisterd naar de opnamen van wanhoops- en afscheidsgesprekken die die dag nog waren gevoerd. Tranen in de ogen om het verscheiden van nog geen drieduizend figuranten terwijl ze er onbewogen zappend al wel een miljoen hadden zien creperen.
Pas nadat je je zo vreselijk hebt laten meeslepen, ga je nadenken en besef je dat de film volkomen ongeloofwaardig was. Inlichtingendiensten met een budget waar je heel Afrika een jaar van te vreten geeft, hebben de hele tijd niks in de gaten en slaan alle waarschuwingen vrolijk in de wind. Gezochte en geregistreerde terroristen kopen op hun eigen naam een ticket en wandelen fluitend het vliegtuig in. De koffer van hun leider is reuze toevallig niet mee aan boord gegaan en blijkt een kant-en-klare schuldbekentenis te bevatten. En uit die hellebrand, aangevuurd door dertigduizend liter kerosine, komt, geheel intact, het paspoort van meneer Atta naar beneden dwarrelen. Recht de handen van de speurders in.
Slechte film. Knap gemaakt.
Hollywood.
(www.markverver.nl)

Boekhoudfraude bij gemeentes


Een paar maanden geleden stuurde registeraccountant Verhoef onderstaande brief naar de gemeenteraad van 's-Hertogenbosch. Het Kleintje publiceert deze brief omdat wij nieuwsgierig zijn naar wat de gemeenteraadsleden hierop te zeggen hebben.

"Geachte Raad, voor u als gemeenteraad is de jaarrekening van uw gemeente een belangrijk document: hiermee legt het college van burgemeester en wethouders rekening en verantwoording aan u af over het gevoerde (financiële) beheer en verder is de jaarrekening voor u een belangrijk toetsingsmiddel voor de betrouwbaarheid van de begrotingen. Op basis van deze jaarrekeningen en begrotingen beslist u over de hoogte van de gemeentelijke belastingen en over het wel of niet doorgaan van belangrijke activiteiten. Ook voor de (geïnteresseerde) burgers is de jaarrekening een belangrijk document: door middel van de jaarrekening legt het gemeentebestuur al dan niet met uw instemming aan de burgers rekening en verantwoording af over de besteding van de belastinggelden en het gevoerde (financiële) beheer. Het is dus erg belangrijk dat de jaarrekening en de begroting betrouwbaar zijn.
Ik doe al enige jaren onderzoek naar jaarrekeningen van gemeenten en provincies. Mijn conclusie is dat de jaarrekeningen van veel gemeenten en provincies onbetrouwbaar en dus misleidend zijn. Ondanks de goedkeurende accountantsverklaringen daarbij die het tegendeel beweren. Veelal geldt dat voor de presentatie van de baten en de lasten en het saldo daarvan. Het geldt veelal ook voor de presentatie van de financiële positie. Het geldt ook voor de jaarrekeningen van de afgelopen jaren (inclusief die over 2005) van gemeente 's-Hertogenbosch.
De rekening van baten en lasten over 2000 sloot met een saldo van 6,4 miljoen euro. Het werkelijke saldo was 37,7 miljoen euro. Er werd dus 31,3 miljoen euro verzwegen. De rekening van baten en lasten over 2003 sloot met een nadelig saldo van 1,3 miljoen euro. Het werkelijke saldo was nadelig 3,5 miljoen euro. Er werd dus 2,2 miljoen euro verzwegen. De rekening van baten en lasten over 2004 sloot met een (voordelig) saldo van 2,8 miljoen euro. Het werkelijke saldo was nadelig 13,4 miljoen euro. Er werd dus 16,2 miljoen euro verzwegen. De rekening van baten en lasten over 2005 sluit met een saldo van 0,8 miljoen euro. Het werkelijke saldo is 20,4 miljoen euro. Er wordt dus 19,6 miljoen euro verzwegen. Bovenstaande cijfers krijgen reliëf als men bedenkt dat de opbrengst OZB in 2005 een bedrag was van 34,9 miljoen euro. De helft was dus meer dan genoeg geweest. Ook de weergave van de financiële positie is verre van juist. In de balans zijn de vaste activa te laag weergegeven, onder de verplichtingen komen bedragen voor die in het geheel geen verplichtingen zijn, en anderzijds ontbreken wèl bestaande verplichtingen. Het betekent ook dat de hiermee samenhangende kosten verkeerd in de rekening zijn opgenomen. In de jaarrekening en het jaarverslag 2005 komt ook heel veel onzin voor, bijvoorbeeld waar het gaat over reserves, over voorzieningen, over een "resultaat voor bestemming", een "resultaat na bestemming" en een "zuiver resultaat" (er is maar één resultaat en dat is hèt resultaat, i.c. het saldo van de baten en de lasten), over zoiets als "weerstandsvermogen" en "weerstandscapaciteit", zelfs iets als "incidentele weerstandscapaciteit" en "structurele weerstandscapaciteit", over een "financiële positie van het grondbedrijf" (er bestaat geen zelfstandig Grondbedrijf), en over zoiets als "investeringen met een economisch nut" en "investeringen met een maatschappelijk nut". Dit soort onzin zet alleen maar de lezer op het verkeerde been en leidt af van waar het werkelijk over zou moeten gaan. Overigens adviseer ik u sterk tot het opheffen van alle reserves, deze samen te voegen tot één Algemene reserve, en alle baten en alle lasten op te nemen in waar ze thuishoren, namelijk in de begroting respectievelijk in de rekening van baten en lasten. Dat zal het inzicht in waar het echt over gaat, aanmerkelijk verbeteren. U leest er heel veel meer over op de website www.leoverhoef.nl, te beginnen met : "Boekhoudfraude bij gemeenten en provincies schering en inslag". Op de website treft u mijn bevindingen over de jaarrekeningen van 's-Hertogenbosch aan in de lijst "Uw gemeente en provincie". Mijn correspondentie van de afgelopen jaren met u als gemeenteraad treft u aan in "Dossier: 's-Hertogenbosch". Volgens BBV artikel 3 moeten de jaarstukken met name voor gemeenteraadsleden goed begrijpelijk zijn. U kunt het beste zelf beoordelen of aan deze eis is voldaan. Graag was ik u van dienst. Met vriendelijke groet en hoogachting, L.W. Verhoef"

Je vrijheid of je leven, minister!


Je vrijheid of je leven
Hoe zou je dat ervaren, bewaker?
Je vrijheid of je leven
Hoe ga je dat verklaren, regeltjes maker?
Je vrijheid of je leven
Wat zou je dan zeggen, minister?
Je vrijheid of je leven
Minister, weet je hoe 't voelt?

Want dit is wat je doet
Je vrijheid of je leven
als keuze bieden na je jacht
op wie alleen aan overleven dacht
en wiens naam nergens bestaat
Overleeft onzichtbaar op straat
Wegwezen! Je vrijheid of je leven
Betaal maar in ons gevang

Je vrijheid of je leven zeg je,
minister; de boot in of het kamp
Wil je brandend de dood in,
verzuipen, of door eigen hand?
Ga 't eten en drinken maar staken
of neem de door ons gemaakte strop
van door ons geleverd laken
Kijk, zo doe je dat om je kop

Je vrijheid of je leven, minister,
zeg ik; slechts één ervan kun je geven
Ja, rapporten kun je negeren
't Gepeupel het denken verleren
Je vrijheid of je leven, minister
of denk je 't te overleven
door op de vlucht te slaan?
Je weet wat vluchters te wachten staat
Die worden in de rug geschoten

Je vrijheid of je leven, vluchter!
Of ze worden opgesloten
tot ze niet meer weten waarvoor
Alleen maar in de weg gelopen
Je vrijheid of je leven, minister
Wees niet bevreesd, je mag kiezen
Je vrijheid of je leven, minister
't Maakt me niet uit hoe je heet

Joke Kaviaar (Wegens het ontkennen van verantwoordelijkheid voor de dood van elf mensen door de Schipholbrand geschreven voor de ministers Donner, Dekker en Verdonk)

Krokodillen!


Steve Irwin is dood. U weet wel, die archetypische Australiër die met blote handen krokodillen te lijf ging. Oud nieuws, inderdaad. Maar het deed me wel denken aan een andere Australische innovatie. Australië wordt namelijk al een paar jaar overspoeld door vluchtelingen en migranten. Wel duizenden. En dat kan het krap behuisde Australië natuurlijk nooit aan. Vol is vol. Daarom bedachten de Australische autoriteiten een originele manier om potentiële migranten af te schrikken: gruwelfilmpjes vol gulzig happende krokodillen werden de wereld rondgestuurd. De boodschap: probeer nou niet naar Australië te komen, want de kans dat je tussen de kaken van een hongerige krokodil wordt verslonden is aanzienlijk.
Het Australische idee heeft inmiddels school gemaakt in de Europese Unie. Informatiecampagnes worden gezien als het nieuwe tovermiddel om migranten af te schrikken. Lange tijd werd gedacht dat vooral deportaties de boodschap zouden overbrengen dat het geen zin had je illegaal naar Europa te bewegen. Maar die verduvelde migranten deden het bij terugkeer voorkomen alsof ze zèlf hadden gekozen weer terug te gaan! Weg afschrikwekkende boodschap. Daarom gaat de Europese Unie nu investeren in mediacampagnes om migranten af te schrikken. Omdat de meeste migranten weinig vertrouwen hebben in officiële boodschappen van regeringsinstanties adviseert de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM), die op een seminar Europese autoriteiten een spoedcursus 'hoe schrik ik een migrant af' gaven, om in zee te gaan met non-gouvernementele organisaties en de media.
De migratie/mediaspecialisten wisten nog veel meer. Mensen maken vrijwel nooit rationele keuzen gebaseerd op feiten. Daarom moet de boodschap dat je niet welkom bent in Europa, gekoppeld worden aan een 'merk'. Het 'merk' moet dan als het ware de boodschap brengen. Bijvoorbeeld een populaire zanger, acteur of andere bekende landgenoot zo gek krijgen om zijn gezicht en stem te lenen aan de boodschap "the only way is the legal way". De mediaspecialisten hadden nog een waarheid te verkondigen over het werken met de officiële media: hoe goed journalisten zijn geïnformeerd hangt vooral af van de bronnen waarover ze beschikken. Dus gééf ze die bronnen! Dat voorkomt dat ze zelf aan het speuren slaan.
Een creatief ideetje is om journalisten uit landen waar veel migranten vandaan komen gratis reizen aan te bieden naar Europa. Daar kunnen ze dan getuige zijn van opsporingsacties tegen illegale migratie, acties van de grenswachten en de slechte werk- en leefomstandigheden van illegalen. "Elk nieuwsartikel dat ze hierover thuis afdrukken helpt onze boodschap te versterken", aldus de mediaspecialisten van het IOM. Voor Nederland moet zoiets niet moeilijk zijn. Nodig wat journalisten uit, leg ze in de watten en laat ze een toertje maken door Nederland. Laat ze een compilatie zien van de mooiste anti-buitenlandersstandpunten op het Binnenhof, neem ze mee naar de kassen in het Westland, en als toetje mogen ze de smeulende puinhopen van het cellencomplex op Schiphol bezichtigen, begeleidt door een rap van De Don en Rita Verdonk: The only way is the legal way. Het kan echt wel hoor, die buitenlanders buiten de deur houden. Als je maar een beetje creatief bent.
(Ronald van Haasteren op www.konfrontatie.nl)

ondertiteling


Datum en bron zijn we kwijt maar dit was wel een leuk berichtje: "ik ben Brabander en slechthorend. Ik ben bij het Groot Dictee dus dubbel gehandicapt, want ik kan Philip Freriks moeilijk verstaan. Het lijkt mij dan ook een aardige vorm van positieve discrciminatie als het dictee volgend jaar via Teletekst wordt ondertiteld". (Breda, Raymond Ruijten)

Dit bericht is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 417, 6 oktober 2006