Kort nieuws

Vierhonderd Kleintjes

Kleintje Muurkrant nummer één verscheen in februari 1977. je hebt nu nummer 400 in je handen dat betekent dat we al weer 28 jaar regelmatig een Kleintje maken! En zolang iedereen het abonnementsgeld ook voor dit jaar weer aan ons overmaakt blijven we dit nog heel lang doen, dat beloven we... Naar aanleiding van ons verzoek voor een bijdrage vanwege 400 Kleintjes kregen we een aantal artikelen, wensen en spreuken binnen. Elders in dit Kleintje staat het een en ander. Zoals Mark Twain reeds schreef: "Doe geen afstand van je idealen. Wanneer ze verdwenen zijn, besta je misschien nog steeds, maar heb je opgehouden te leven." Iemand stuurde ons ook: "Als een mens droomt van een rechtvaardiger samenleving, is het slechts een droom. Als duizenden er van dromen is er hoop op verandering." En ook dit:

herfst

Bij het vallen van het blad heb ik de wind al gevoeld.
De rimpels in het water bewegen het verleden.

En zelfs het blauw van de hemel had een verwassen kleur.

Daar stond ik;
leunend tegen het grijs,
zij trok aan mij voorbij.
daar nam ik afscheid van de Zomer.

identiteit

Een laars marcheert niet zonder hak,
uw natie draait op Trouw en Plicht!
De deur uit? Dan papier op zak
met foto van recent gezicht!

Hoewel de straf is afgeprijsd
blijft het gebod gestreng van kracht!
Er wordt gehoorzaamheid geëist,
weest waakzaam burger en geeft acht!

zout

Als mijn dromen zich konden vermengen met mijn last en lijden, dan was mijn zwembad gevuld met ZOUT water. (Ilse van Mil)

No woman no cry

Op bijna geen wereld in bijna geen land in bijna
geen kamer op bijna geen stoel in bijna
geen lichaam onder bijna geen huid is bijna
geen leven kan bijna geen weg meer uit
beslist

bijna geen mens in bijna geen lichaam op bijna
geen stoel in bijna geen kamer in bijna
geen land op bijna geen wereld bijna
geen minister, Verdonk, gij en gij:
eruit!

(Fernand Ronsmans)

grijze wolven

Recent heeft een brochure van de "Onderzoekgroep Turks extreem-rechts" het licht gezien onder de veelbelovende titel "Pan-Turkisme in de Polder, Grijze Wolven in Nederland 2000-2004" (Zie ook het artikel "Mein Jihad" elders in dit Kleintje). Uit de artikelen in de brochure blijkt dat extreem-nationalisme in Nederland geen zaak is die alleen bij de klassieke grijze wolven-organisaties aan kan worden aangetroffen. Daarnaast valt op dat veel activiteiten waarbij Grijze Wolven in Nederland zijn betrokken nog steeds door gaan,
ondanks de aandacht van de pers, de politiek en het ambtelijk apparaat. Te denken valt dan aan politieke infiltratie, het ontvangen van overheidssubsidies, het organiseren van grootschalige politieke bijeenkomsten, het onderhouden van banden met de Turkse maffia en het plegen van geweld. Wat dit laatste betreft was de moord op Cafer Dereli in 2000 in Rotterdam een afschuwwekkend dieptepunt. Kortom actie jegens Grijze Wolven is nog steeds geboden. De publicatie verschijnt in nauwe samenwerking met het antifa-blad Alert! Als je geïnteresseerd bent in de brochure kun je die bestellen door overmaking van 6,50 euro (inclusief verzendkosten) op giro 4553587 van FOK, Amsterdam, o.v.v. polder. De Onderzoeksgroep Turks extreem-rechts is te bereiken via Postbus 10748, 1001 ES Amsterdam (www.alertafa.nl)

Bossche vloerbedekking

Burgemeester en wethouders van DenBosch hebben onlangs "de ontwerpuitgangspunten en een model voor de herinrichtiging van de Bossche Markt en de Pensmarkt" gepresenteerd. De afgelopen periode zijn er een aantal openbare bijeenkomsten geweest ("gesprekken rond de markt") alwaar 'het volk' kon meepraten over een eventuele herinrichting van de Bossche markt. Zelf ben ik ook een paar keer aanwezig geweest bij een dergelijke vertoning. Nu de plannen definitiever worden kan ik niet anders dan concluderen dat die eerdere bijeenkomsten uitsluitend en alleen georganiseerd worden om zogenaamd rekening te houden met wat iedereen te nuilen heeft. Want al tijdens de eerste bijeenkomst werd er door iemand uit de doeken gedaan - met goede argumenten ondersteund - dat het 't beste zou zijn om met de vingers simpelweg van de Bossche markt af te blijven. Gewoon laten zoals ie is, met hier en daar wat kapotte stenen die je dan vervangt door wat rivierzand zodat er na verloop van enkele jaren weer een stoffig gebied ontstaat - zoals het altijd al was. Een trefpunt waar wat kleinschalige handel wordt gedreven, af en toe een volksfeest plaatvindt en waar je een partijtje kunt voetballen of voor mijn part jeu de boulles voor de ouwe lullen. Maar we mogen blij zijn dat er geen natuurstenen plavuizen worden neergelegd en dat ze er Beth Gali niet bij hebben gehaald want dan zou ook de Bossche markt verworden tot natuurstenen kauwgumvlekken. Ach, het zal allemaal wel weer teveel gaan kosten.

schijt

Naar aanleiding van het artikel 'schijt aan de schijf van vijf' in het vorige Kleintje kregen we het volgende briefje binnen: "Hulde aan Kleintje Muurkrant voor het plaatsen van dit zeer belangrijke stuk. De waarheid is hard, maar moet zoveel mogelijk openbaar gemaakt worden. Hier in Noorwegen staat er drie maanden gevangenisstraf op het invoeren van vitaminen met een dosis die "therapeutisch werkzaam" is (een vitamine of mineraal dat EFFEKT heeft dus op mensen die er gebrek aan hebben). De reden: De farmaceutische industrie heeft net zolang bij de regering gelobbied totdat dit wet is geworden. Laat dit niet in de EU gebeuren! In Nederland/EU was er sprake van een wet die tot drie jaar gevangenisstraf stelde op het importeren van tests op levensbedreigende ziekten. Dit soort wetten worden stilletjes gemaakt en aangenomen. Tegelijkertijd werd een wet voorgesteld die het verkrijgen van schadevergoeding voor medische fouten aan wettelijke banden zou leggen (je zou nog maar zeer weinig geld kunnen
krijgen). Ik weet niet of die wetten er al door zijn, men sprak er vier jaar geleden reeds over." (Frank de Groot, Oslo)

Consumers with an attitude

Ik betreur het regelmatig dat ik mijn houtkachel aan de wilgen heb moeten hangen. Elke dag weer valt er een stortvloed aan bureaucratische spam in mijn postvakje en er is niets heerlijkers dan al die mindfuck in het inferno van mijn salamander (type kachel) te flikkeren. Jarenlang heb ik door de bossen kunnen wandelen zonder zorgen over rekeningen, boetes, heffingen, naheffingen, rofjes, vvfjes en hoe de hele teringbende ook mag heten. Alles wat niet handgeschreven was ging zo hop, ongelezen het vuur in.
Maar wegens omstandigheden heb ik nu een gaskachel en dus beantwoord ik elke brief, hoe onnozel ook, van mijn door vele reorganisaties en fusies geplaagde soos met drie bezwaarschriften van drie kantjes elk. In die bezwaarschriften vergelijk ik ze (de soos) meestal met een dolgedraaide communistische planeconomie, onderstreep ik nog eens dat ze mij een op ideële gronden aangevraagde uitkering hebben toegekend (joost mag weten waarom) en dat wie a zegt ook b moet zeggen. En het werkt fantastisch! Ik heb zelfs jaren geleden voor het laatst gesolliciteerd. Als bureaucraten iets verafschuwen is het werk, en mijn bezwaarschriften zijn werk, geloof mij.
En nu heb je van die linkse zeikerds die vinden dat je als anarchist (excusez le mot) geen uitkering mag hebben. Kwatsj, roggel en braak, wat een onzin. Ze vinden vaak wel dat winkeldiefstal heel erg pc is. Maar de appie trekt gewoon zijn prijzen wat op en niemand die daar iets wijzer of beter van wordt. En het grootste probleem; je pakt er de toeleveranciers niet mee, en dat zijn nu net de klootzakken die kinderarbeid of contractslavernij gebruiken en het milieu verkankeren.
Zolang die eikels gewoon betaald krijgen is er dus helemaal niks radicaals aan winkeldiefstal. Het is gewoon keiharde consumptie, tegen de klippen op. Dat hele gehypte shopliften, het is een manier om je over te geven aan de roes van het kopen zonder de kater van de creditcard. Maar anarchistisch? Hahahihohahihohahahahihiha, laat me niet lachen. Consumers with an attitude, niets meer, niets minder.
Nee, dan vind ik mijzelf een hele peer als ik vrijdag op de boerenmarkt eerlijk betaal van mijn burgerlijke uitkerinkje. Ik ken die mensen, ik weet waar het geld terechtkomt, en ik weet dat de wereld er ietsjes groener, eerlijker en relaxter van wordt. En dat is iets, daar kan geen enkele proletarisch winkelende wereldverbeteraar tegenop. En dat ene briefje in de maand, ach, dat lukt me meestal net.

Ilja Faun

(overgeschreven uit Ravage nummer 2, 2005)

ingezonden

Beste 'Zand', jouw artikel in dit uniek exemplaar van 't vorige Kleintje Muurkrant is in wezen ook een domme uiting! Ik noem deze uitgave van kleintje muurkrant uniek omdat nagenoeg alle ingrediënten in deze uitgave aangeven hoe dom we zijn!
In die zin is Kleintje Muurkrant een licht dat andere lichten belicht en niet meer dan dat! Immers, ieder mens is een licht, maar dat zien we niet meer omdat sommige mensen al eeuwenlang overbelicht zijn en dat dat nu nog steeds gebeurt is dom, maar dat wisten ze al in de Romeinse tijd. Geef de mens brood en spelen dan kun je er mee doen wat je wilt! In wezen is dat nu nog zo! Kleintje Muurkrant moppert dan wel op DenBosch en alles wat erom heen gebeurt als een puber maar geeft geen richting aan hoe het dan wel zou moeten! Wat is een leven waard zonder doel? Wat is een doel waard zonder leven? In Nederland leven veel mensen zonder doel en in Nederland leven veel mensen met een doel zonder te leven. Het is maar net hoe je het bekijkt! Menselijk gezien is Nederland wel het meest corrupte staatje van de wereld! Alles wat de Nederlanders hebben is opgebouwd uit bezittingen die ze overal ter wereld vandaan hebben (geroofd). In die zin is Nederland geen vaderland voor de mens als een bewust sociaal dier! Nederland is nog steeds het broeinest van parasitisch domein van de duivel! In Nederland kan alles: een mens blootleggen of een mens ontbloten maakt in Nederland niets uit! De Nederlandse mentaliteit heeft niets met menselijkheid maar alles met vrijheid te maken en dat heb ik al op school geleerd toen ik een jaar of negen was, immers toen is me wijsgemaakt dat Nederland een sublieme natie is geworden dankzij het VOC. Toen ik op mijn negentiende in aanraking kwam met Spanjaarden vertelden ze me hetzelfde als wat onze geschiedenisleraar over hen vertelde. In wezen maakt het niet uit wie, om wat voor reden dan ook het een en ander gedaan of gedacht heeft! Het gaat om wat de mens nu wereldwijd ervaart en wat hij ermee doet! In Nederland weten we allang dat we interen op de ozonlaag dus verplaatsen "slimme" hollanders zich naar andere plekken op aarde, waar de bevolking dat bewustzijn nog niet heeft, om hun milieu-vervuilende productie te vestigen. Het rare is dat zowel de evolutie- als de theologische leer de mens als toppunt van deze beide leren ziet en dat beide stromingen zonder protest elk kind niet verwelkomen op deze aardkluit, maar te denken
dat ze een nieuw wonder moeten opvoeden! In die zin is de bijbel meer dan waar! Immers alle Eva's voeden nog steeds hun kinderen naar haar inzicht op. En vooraanstaande wetenschappers voorspellen nu dat de aarde opgedeeld wordt in capitulaire samenlevingen met muren erom heen en dat buiten deze samenlevingen alles onheilspellend zal worden. Het mooie van de evolutie is dat de mens niet meer of minder is dan een woord(naam) binnen het geheel van alle andere woorden. Ik begrijp jouw woorden wel maar je stelling niet? Mijn stelling is: Pas als de rivieren de bergen opstromen is de mens geboren, voordat kantelpunt in zijn ZIJN blijft hij slaaf van het water. Deze stelling wil ik best toelichten! Dus reageer! (Groetjes Walter)

Omroep Brabant

Dat Omroep Brabant in het Provinciehuis trekt is om twee redenen merkwaardig: Twee jaar geleden was er een bezuinigingsoperatie (kappen van de regionale edities en sluiting regiostudio's) met als gevolg een concentratie van de omroep in Eindhoven. Behalve een teleurstelling voor de Bosschenaren, die zich toch al op de tweede rang voelen zitten bij Omroep Brabant, wordt die move merkwaardig nu de provinciale omroep alsnog terugkeert naar Oost-Brabant met nog wel een studio in het Provinciehuis. Overigens is een regiostudio een antwoord op de wens van de luisteraars naar meer eigen nieuws, een wens die door het Provinciaal Opbouworgaan [PON] werd geregistreerd. Financieel ook leuk voor Omroep Brabant, want ze krijgt van de provincie een hogere uitkering. Daarmee moet de afhankelijkheid -die er bestaat door allerlei gesponsorde programma's en co-producties - worden teruggedrongen. Nu zal allerwegen die afhankelijkheid van de omroep met de provincie worden ontkend, maar het blijft merkwaardig. Ook al wordt de provinciale (overheids-financiering) en de uitkering uit het stimuleringsfonds scherp gescheiden, zegt het PON, dat de provincie in deze lijnen heeft geadviseerd. Zodra de omroep, die bij rampen ook een provinciale taak krijgt, wat ruimer in d'r jasje komt te zitten, worden de actualiteitenprogramma's op de televisie ook in het weekeinde voortgezet. Binnenkort volgt de aanstelling van een soort ombudsman, in navolging op de lezersredacteur van het Brabants Dagblad. Kortom hier geldt letterlijk: Wiens brood men eet, wiens woord men spreekt. (Paul Kriele - www.bastion-oranje.nl)

billen bloot

Eerder deze maand ontstond er grote commotie rond om de bijverdiensten van Commissarissen van de Koningin. De naam Jan Fransen voerde de lijst aan met dertig nevenfuncties. Naar nu blijkt zit Franssen, Commissaris van de Koningin (CdK) van Zuid-Holland, al vanaf 1996 in de Raad van Advies (RvA) van Deloitte Consultancy BV. Over de vergoeding die hij daarvoor ontvangt doet Deloitte geen mededelingen.
Jan Franssen tekende op 12 november 2003 namens de provincie Zuid-Holland een contract met Deloitte Accountants voor "de opdracht voor de accountantscontrole van de provinciale jaarrekening en additionele controleopdrachten" voor een periode van minimaal drie en maximaal vijf jaar. Namens Deloitte tekende Lead Client Service Partner P. van der Linden. De 'baas' van een te controleren organisatie die een contract tekent met een externe accountant waarbij hij zelf al bijna tien jaar een functie bekleedt: dat lijkt nog niet eerder voorgekomen. Aan de benoeming van Deloitte ging een tender vooraf waaraan ook KPMG, PWC en Accon deelnamen.
Jan Franssen is tevens voorzitter van het IPO, het Inter Provinciaal Overleg. Bij vergadering van 30 oktober 2003 werd Deloitte "aangewezen als accountant van de vereniging IPO voor de periode tot aan de vaststelling van de jaarrekening 2004". Deloitte blijkt tevens de accountant te zijn van het Provinciaal Fonds Nazorg. Deloitte krijgt ook vele andere opdrachten van Zuid-Holland. Zo deed het bureau Deloitte Bakkenist in 2001 een haalbaarheidsonderzoek naar een regionale archiefdiensten ad 55.000 Euro. Ook kreeg Deloitte omvangrijke advieswerkzaamheden toebedeeld inzake twee veiligheidsprojecten (de Interactieve Veiligheid Scorecard en het VeiligheidsVizier) die Zuid-Holland mede ontwikkelde. Franssen is tenslotte ook nog voorzitter van de Adviescommissie Elektronische Provincie; in die hoedanigheid kreeg Deloitte de opdracht voor het maken van de "Innovatiekanskaart Milieuhandhaving".
Franssen is volgens Deloitte lid van de Raad van Advies van "Deloitte Consultancy BV, afdeling ICS Adviseurs". Volgens de website heeft dit bureau "ruim 50 jaar ervaring met ruimte-energie op de publieke markt". Deloitte kan niet aangeven hoeveel onderdelen van het concern werken met een eigen RvA. In de RvA van Deloitte Nederland zitten J. Kleiterp, R. den Besten, R. Lubbers, W. Meijer, A. Risseeuw, mevr. Y van Rooij en H. Wiegel. Saillant detail is dat het officiële cv van de Commissaris Franssen geen melding maakt van deze nevenfunctie. (door Misha Kat, door ons van www.accountingweb.nl gehaald)

persoonsbewijs

Toen de ouderen onder ons en in het bijzonder de oorlogsslachtoffers en mensen uit het toenmalig verzet hoorden dat wij ongeveer 63 jaren na de Duits-fascistische bezetting weer in het bezit moeten zijn van een persoonsbewijs zullen de meeste van hen heel erg geschrokken zijn. Zelf behoor ik ook tot die ouderen die Auschwitz overleefd hebben. Hieronder een gebeurtenis die lang geleden aan dat persoonsbewijs uit de bezettingstijd vooraf ging.
Vanaf 1926 wordt van de Nederlandse bevolking hun hele levensloop van de wieg tot het graf geregistreerd. Het begon in bovengenoemd jaar toen een kleine ambtenaar in Den Haag, Jacobus Lentz was zijn naam, "een echte dienstklopper met ellebogen", zoals Jan Rogier in zijn boek "De geschiedschrijver des Rijks" schrijft, de opdracht kreeg van zijn chef zich te verdiepen in de systematiek van de bevolkingsregisters. Hij ging aan het werk om een volledig waterdichte registratie van het Nederlandse volk te realiseren. Deze registratie bestaat nog steeds, al gaat het tegenwoordig hoofdzakelijk via computers.
Toen de Duitse bezettingsmacht ons land in 1940 binnenviel, konden zij zonder veel moeite hun politieke vijanden, zoals communisten en sociaal-democraten, zowel van Nederlandse als van Duitse nationaliteit, in hun huizen arresteren. Uiteraard speelde verraad van Nederlandse kant ook een rol, maar de Duitse bezetter bezat ook de lijsten met namen en adressen van de meeste gearresteerden. Deze perfecte mensenregistratie heeft gedurende de oorlog afschuwelijke gevolgen gehad, vooral voor joden, zigeuners (Sinti en Roma) en homofielen. Het persoonsbewijs is voor het eerst tijdens de Duitse bezetting ingevoerd, op uitdrukkelijk verzoek van de Duitse politie-autoriteiten. Zoals vermeld was dit mogelijk gemaakt door de voorbereidingen die de "bezeten registrator" Lentz al voor de oorlog mogelijk getroffen had. Jammer voor hem werd het invoeren van een (zoals men dat toen ook al noemde) identiteitsbewijs door het kabinet de Geer afgewezen (bron: de geschiedschrijver des Rijks (Rogier). In 1942 werd het persoonsbewijs door de Duitsers officieel ingevoerd. In het persoonsbewijs van de joden werd een J gedrukt, wat voor 78% van de Nederlandse joden en Duits-joodse emigranten fataal is afgelopen. De meeste van hen zijn in Auschwitz en Sobibor vergast. Maar ook de Sinti en Roma, die evenals de joden niet tot het Arische ras behoorden hebben hetzelfde lot ondergaan. In geen enkel bezettingsland in West-Europa zijn procentueel zoveel joden weggevoerd als in ons land, omdat in andere landen die registratiewet nooit heeft bestaan. Door Celine (door ons van www.afvn.nl afgeplukt)

bonfire

Op de internetsite van het Ministerie van Binnenlandse zaken staat het volgende bericht: (http://www.oefeningbonfire.nl/) BONFIRE: grote crisisoefening van overheid en hulpverlening
Op woensdag 6 april 2005 is er een grote crisisoefening in en rond de ArenA in Amsterdam. Tijdens de oefening wordt gespeeld dat er daar een terreuraanslag plaatsvindt, terwijl er veel publiek aanwezig is. De regering in Den Haag en het beleidsteam in Amsterdam moeten beslissingen nemen over de aanpak van deze crisis. Politie, brandweer en ambulancediensten en verschillende andere overheidsdiensten moeten in actie komen. De oefening - met de naam Bonfire - wordt georganiseerd door het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK) en de gemeente Amsterdam. Omdat het scenario voor de oefening voor alle deelnemers geheim moet blijven, worden verdere details over het oefenscenario niet bekendgemaakt. Deelnemers aan de oefening zijn naast verschillende ministeries, de provincie Noord-Holland, de gemeente Amsterdam en hulpverleningsdiensten ook diensten die zich bezig houden met meer specifieke taken als bewaking en beveiliging, inlichtingen, bijstand en communicatie. Ongeveer 2000 bestuurders, ambtenaren en hulpverleners doen mee. Daarnaast spelen vele duizenden mensen de rol van slachtoffers en publiek. De oefening legt een behoorlijk beslag op de capaciteit van de hulpverleningsdiensten. Toch blijft de normale inzet van politie, brandweer en ambulances gewaarborgd. En als het vanwege een echte calamiteit nodig zou zijn, kan de oefening worden afgeblazen en zijn alle hulpverleners beschikbaar voor echte inzet. Tijdens de crisisoefening Bonfire op 6 april in en rond de Amsterdam ArenA zijn er vele duizenden mensen die de rol van slachtoffers en publiek spelen. De organisatie van de oefening benadert deze mensen zelf. Onder andere via scholen en het Rode Kruis. Hiervoor apart aanmelden heeft geen enkele zin. Bel of mail daarover dus alstublieft niet. De organisatie van de oefening stelt ook geen prijs op acquisitie.

Discriminatie

Toen ik de film van Jane Elliott over haar experiment in de jaren zestig zag, waarin ze een groep mensen liet voelen wat discriminatie betekent, voelde ik aanvankelijk een beetje lacherig: dat laat je toch niet gebeuren?
Maar na afloop van de film schrok ik: "Dat kan mij dus ook overkomen. Zowel de slachtofferrol als die van dader."
Als oorzaak van discriminatie (en geweld) zie ik onder andere ANGST, vanuit onzekerheid. Die angst maakt dat je macht probeert te hebben en te behouden. Nou is angst heel basaal. Het is een gevoel dat noodzakelijk is om te overleven.
Maar de mens heeft niet meer alleen met angst te maken. Hij heeft ook het vermogen van compassie en inleving.
Een tweede oorzaak van discriminatie is het gevoel van gekrenktheid. Dat gebeurt je, als je een (te) groot ego hebt. Je voelt je dan al heel gauw aangevallen, kan slecht kritiek verdragen. Dat grote ego kan in een individueel mens huizen. Maar ook in een groep of een staat. Denk aan de arrogantie van Amerika = Bush en de christelijke wereld. Wie een godsdienst, een land of een cultuur aanvalt, loopt het risico dat iemand zich persoonlijk voelt aangevallen. Dat roept haat en wraak op en kan discriminatie tot gevolg hebben.
En een derde oorzaak van discriminatie is mijns inziens groepscultuur. In het verleden was het noodzakelijk om te leven binnen een groep, de familie, de stam of een clan. Zonder dat kon je niet overleven. Je verbonden voelen is trouwens nog en altijd heel belangrijk in een mensenleven. Behoren tot een groep, houdt argwaan in en afzetten tegen. En dat betekent discriminatie.
De media spelen heel vaak een kwalijke rol in de hetze tegen mensen, groepen en uitingen van cultuur. De grote en vetgedrukte koppen spreken heel vaak een agressieve, neerbuigende of verwerpende taal. Als mensen niet verder lezen wordt die taal ook niet genuanceerd. En de opiniërende artikelen worden echt niet door iedereen gelezen. In de TV-uitzendingen over de gebeurtenissen in het Laak-kwartier in Den Haag werd de stemming steeds grimmiger en ophitsender. Ik voelde me er steeds bozer over worden en heb niet meer gekeken naar berichten hierover.
Wat kunnen we tegen discriminatie doen?
Eerst dacht ik: "Wat kunnen wij doen?" "Wat moeten zij doen?" Kunnen tegenover moeten en wij tegenover zij. Toch besloot ik daarover na te denken. Dus deelde ik een bladzijde in tweeën: wij en zij. Maar al heel gauw merkte ik dat alles wat aan de ene kant van de pagina kwam te staan net zo goed aan de andere kant thuis hoorde. Dus: wat kunnen (moeten) we allemaal doen:
- Kinderen zodanig opvoeden dat zij voldoende zelfvertrouwen ontwikkelen. Zij hoeven zich dan niet de mindere te voelen. Zij zullen zich minder snel aangevallen voelen. En zij hoeven zich niet af te zetten tegen. Ook moeten kinderen leren dat je geweldloos met een conflict om kunt gaan.
- Mensen zouden de gewoontes en geuren en kleuren van de ander moeten kunnen accepteren. Ze kunnen ons leven heel erg verrijken.
- Het is belangrijk om de gewoontes en de cultuur van een ander te leren kennen en te begrijpen. Dat kan door elkaar te bevragen. Niet door met argumenten te komen, maar door te luisteren en je in te leven.
- Iedereen moet zich goed realiseren dat je niet de wijsheid in pacht hebt.
- Ieder moet zijn eigen cultuur kritisch onderzoeken: waarom doe, vind ik dingen? Kan het ook anders?
- We moeten met z'n allen veel geduld voor elkaar hebben. Veranderingen in gewoontes en gebruiken (als die al nodig zijn vanwege het samenleven) kosten veel tijd. Soms gaan er generaties overheen.
- Er zijn niet alleen verschillen, maar ook overeenkomsten in godsdiensten en culturen. Het is belangrijk en interessant om die op te zoeken. Dan blijkt dat we allemaal mensen zijn.

(Janny Beekman, Houwerzijl)

puingranulaat

Wat heeft wandelen in het Limburgse Mergelland te maken met cement, kortzichtige ambtenaren, milieu en lessen uit het verleden? Dat is het her en der glinsterende puingranulaat, waarover de wandeltocht plaatsvindt. Twintig jaar geleden, na lang onderzoek, besloten overheden om de zogenaamde "assenpaden" in Brabant en Limburg te saneren. Deze onverharde landweggetjes waren in de loop der tijd opgehoogd met afvalsintels uit de zinkindustrie. De assen en sintels zaten vol met zware metalen en ander gif, dat onder invloed van het weer langzaam uitloogde naar de omgeving, natuur, beken en het grondwater. De overheid kreeg hiermee een duidelijk signaal om vooral zorgvuldig om te gaan met het hergebruik van afval: hergebruik is goed, maar wees alert hoe en waar. Nu vele jaren later, zien we dat weer dezelfde fouten worden gemaakt. Volledig legaal, volgens de normen van het zogenaamde "bouwstoffenbesluit", worden door heel Nederland landweggetjes bijgewerkt en opgehoogd met puingranulaat, oftewel vermalen bouw- en sloopafval. Zoals overal zijn ook de ambtenaren van de Haagse milieuministeries netjes verdeeld over diverse afdelingen. Voor de afdeling hergebruik is het zaak om zoveel mogelijk secundaire grondstoffen en brandstoffen toe te passen in de Nederlandse samenleving. De afdeling die daarentegen gaat over het tegengaan van diffuse verontreiniging naar bodem, water en lucht ziet veel van dit hergebruik met lede ogen aan, maar kan niets doen omdat het gelegaliseerd is.
Een voorbeeld is de cementindustrie; vanwege de hoge oventemperaturen en het immobiliserende karakter van het eindproduct (cement) laat de overheid hier veel hergebruik van secundaire brand- en grondstoffen toe. Zo bestaat tegenwoordig driekwart van de cementpoeder uit zwaar chemisch afval. De cementovens lijken momenteel met de toevoeging van vliegassen, hoogovenslakken, rioolzuiveringsslib, beendermeel, afvalrubber en afval uit de plasticindustrie eerder op afvalverwerkers dan op cementproducenten. De afdeling hergebruik van het ministerie van VROM juicht dit toe en de cementindustrie wrijft in haar handen, want met het hergebruik van afval wordt veel, heel veel geld verdiend; aan de ene kant moeten de afvalproducenten voor het aangeleverde afval enkele honderden euro's per ton betalen en aan de andere kant worden de kosten van primaire grond- en brandstoffen uitgespaard. Gelukkig staan er aan de zijlijn nog enkele alerte ambtenaren, burgers en milieu-organisaties, die ons herinneren aan de gemaakte fouten in het verleden.
In het gemalen bouw- en sloopafval, dat als puingranulaat bij de ophoging en reparatie van landweggetjes wordt toegepast, zit veel vermalen cement. Door de inwerking van het weer en het herhaaldelijk opvriezen en weer ontdooien verpulvert dit cement steeds meer en komen de oorspronkelijk geïmmobiliseerde schadelijke stoffen uiteindelijk weer vrij naar bodem, water en lucht, net zoals bij de jaren geleden gesaneerde "assenpaden". Niet al het hergebruik van puingranulaat is slecht; het kan heel goed in de fundering van asfaltwegen worden toegepast, waar het asfalt beschermt tegen de uitlogende werking van weersinvloeden. Ook de toepassing als grindvervanger bij de betonproductie is vanuit milieu-oogpunt zeer gewenst.
Hoe kunnen we nu als verontruste burgers hier iets aan doen? Simpel, om te beginnen het aan iedereen doorvertellen en dan maar afwachten of het een keer doorsijpelt richting Europa, want tegenwoordig kunnen we alleen vanuit Brussel echte bescherming op milieu-, water- en natuurgebied verwachten.

Erik Meijs, Maastricht (lezersbrief uit "de Limburger")

Gevraagd

Op onze vraag in het vorige Kleintje hebben we Executive Intelligence Review (EIR) van de jaargang 2004 en het ontbrekende deel van 2003 gekregen. Bedankt. We houden ons aanbevolen voor de overige nummers. We zijn ook nog op zoek naar de deeltjes 7, 8, 9 en 11 van de serie "religieuze bewegingen in Nederland", uitgegeven door VU-uitgeverij.

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 400, 4 maart 2005