Verschenen

De muren hebben oren......een gids tegen afluisteren
ISBN 90-9007580-1 Drukkerij Adelante den Haag Uitgave: Backslash
Prijs fl. 18,50 (verkrijgbaar door storting op giro 6293872 van St. Backslash, o.v.v. "De muren hebben oren..." Eraan hebben onder andere meegewerkt: Backslash, Hack-tick, Jansen & Janssen, en vele anderen.
Het boekje behandelt in kort bestek hoe afluisteraars te werk gaan en welke technieken ze gebruiken, het biedt ook de kennis en methoden om de luistervinken te slim af te zijn.
Aldus de achterflap.

Om maar met de deur in huis te vallen, het boekje biedt meer dan de titel doet beloven. Het centrale thema is eigenlijk hoe je je privacy kunt beschermen en toch veilig met derden kunt communiceren. Na wat algemene informatie over wie de luistervinken kunnen zijn (overheid en bedrijfsleven) en hoe de wetgeving op dit punt in elkaar steekt, wordt dieper op de eigenlijke materie ingegaan. Achtereenvolgens passeren dan de volgende technieken de revue: het afluisteren van achtereenvolgens: -ruimtes, -(draadloos) telefoonverkeer, -beeldschermen, het gebruik van camera's. Daarnaast is er uitvoerig aandacht voor het beveiligen van de privacy: radiocommunicatie (o.a. packet-radio), spread spectrum, crypten en scramblen, computer netwerken en elektronische post. Het geheel wordt gecompleteerd (voor de echte freak) met enkele techniese bijlagen.
Dat binnen de westerse wereld politiek "interessante" onderwerpen als de strijd tegen de criminaliteit en met name de War on Drugs vooral door het staatsapparaat gebruikt worden om de eigen bevolking als potentiële vijand te beschouwen zal niks nieuws zijn voor de Kleintjelezer/ster. Onthutsend is hoe ver de infrastructuur al ontwikkeld is en hoe ver de invasie van ieders privacy kan gaan. Je kunt je ook afvragen wie op basis waarvan bepaalt of jijzelf een doelwit bent en welke technieken tegen je gebruikt zullen worden. Het ideaal van de westduitse BVD uit de jaren '70, de doorzichtige burger, is akelig dichtbij gekomen.

De muren hebben oren..... is een project van verschillende auteurs en groepen en dat is te merken. Het lijkt eerder geschreven voor hen die zich al een eigen deskundigheid hebben aangeleerd dan voor de geïnteresseerde leek, tenzij deze laatste ook geïnteresseerd is in de technische achtergronden van de verschillende methoden. Maar je kunt je afvragen of die eersten niet door vakbladen of het eigen netwerk van de relevante informatie voorzien zullen worden.
Alhoewel het hoofdstuk "camera's" ook aandacht besteedt aan het gebruik van de "verkeerscamerasystemen" voor politieke surveillance, valt hier toch wel wat meer te schrijven dan de enkele voorbeelden. In diverse steden van het Verenigd Koninkrijk worden dergelijke systemen nu geïntroduceerd als onderdeel van de sociale beveiliging op straat en grote delen van enkele stadscentra (voetgangerszones) zijn hiermee nu bekabeld. De op videocamera's vastgelegde ontvoering van een peuter nabij Liverpool is hierbij als argumentatie gebruikt.
Ook het hoofdstuk "wie" zou toch beter tot zijn recht gekomen zijn als breder en diepgaander ingegaan werd op de rol van het bedrijfsleven bij het verzamelen van relevante inlichtingen. Omissies in dit hoofdstuk zijn zonder meer het weglaten van enige gegevens omtrent de rol van privé-detectivebureau's en privé- dan wel bedrijfsinlichtingendiensten op dit gebied (blacklisting).
De schrijvers van het hoofdstuk "versluieren" zijn blijkbaar niet op de hoogte van het standaardwerk op het gebied van de geschiedenis van de cryptografie, The Codebreakers van David Kahn (1967); de voorts in dat hoofdstuk aangehaalde one time code pad wordt beschreven in het boek The FBI-KGB War van RJ Lamphere en T. Shachtman. Dit lijkt dus inderdaad afkomstig uit Oost Europa.

Bijna 20 jaar geleden verscheen in Engeland (het qua techniek nu gedateerde maar nog steeds zeer lezenswaardige werkje) The Technology of Political Control, van o.a. C. Ackroyd. Hierin werd onder andere aandacht besteed aan toen in de kinderschoenen staande technieken om grote delen van het telefoonverkeer door een herkenningsprogramma in de computer te halen; dit programma zou bij bepaalde sleutelwoorden (demonstratie, bezetting) dan niet alleen het gesprek registreren, maar ook wie met wie sprak.
Uit de westduitse pers van die tijd zijn soortgelijke berichten bekend.
Hoe staat het met deze technologie, doodgeboren kind of toch niet?

Ondanks deze kritieken is het boek zeer aan te bevelen, kopen dus!

Bij Uitgeverij Ravijn (Postbus 76116, 1070 EC, Amsterdam) is zojuist een handleiding verschenen "voor onderzoek naar personen en zaken" onder de titel "De heren zijn toch geen inbrekers?" geschreven door mensen van het Spekulatie Onderzoeks Kollektief (SPOK). Het is een praktische handleiding voor onderzoek naar bedrijven, instellingen en personen. Er wordt aandacht besteed aan manieren om achter plannen van projectontwikkelaars en overheden te komen. Systematisch wordt uitgelegd wat je waar vindt, hoe je de informatie moet lezen en wat het betekent. Naast openbare bronnen worden ook minder toegankelijke bronnen behandeld. Bovendien wordt beschreven hoe je de informatie kunt gebruiken bij akties en procedures. De informatie wordt toegelicht aan de hand van spraakmakende voorbeelden uit alle hoeken en gaten van Nederland en uit het buitenland. Het laat zien hoe mensen met creativiteit en vasthoudendheid heel veel boven tafel kunnen krijgen en met de verworven kennis zinvolle en geslaagde acties ondernemen. 144 bladzijden leesplezier met plaatjes. ISBnummer 90-72768-36-1. Het boek kost 14,90 (porto 5 gulden). Doen!

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 277, 23 september 1994