Gelijkheid voor iedereen

Gelijkheid voor iedereen, mijn god, er zijn zelfs politieke partijen die dat uitdragen. Er zijn genoeg mensen die hun vertrouwen schenken aan politieke macht, en dat is het meest duidelijk in communistische en socialistische landen. Waarom voelen mensen zich tot deze politiek aangetrokken? Gelijkheid is niet door politieke partijen te verkrijgen, zij zorgen nou net voor die ongelijkheid, of beter gezegd, ongelijkWAARDIGheid. Er zal nooit gelijkwaardigheid tussen mensen zijn, zolang we onze kinderen als ongelijken behandelen, want kinderen zijn óók mensen, zij het in pocket-formaat.
Het eerste dat kinderen leren is respect te hebben voor autoriteiten, bijvoorbeeld de ouders en leerkrachten, en blindelings gehoorzaam te zijn aan hen. Bij kinderen wordt elke individuele ontwikkeling met een hamer weggeslagen. Kinderen worden niet hetzelfde behandeld als volwassen mensen, ze worden in plaats daarvan vaak vernederd, belachelijk gemaakt, niet serieus genomen, geslagen, gestraft, bedreigd, verwaarloosd en geïntimideerd, en dat allemaal onder de dekmantel van opvoeding. Wanneer je een volwassene zou behandelen zoals veel mensen een kind behandelen, zou je zeker als misdadig of zelfs psychopatisch worden beoordeeld.
De enige weg naar gelijkwaardigheid, die dus onderdrukking ongedaan moet maken, is ongehoorzaamheid. Maar is ongehoorzaamheid niet de grootste zonde die we kunnen begaan? Inderdaad worden de meesten van ons als kind en zelfs als baby al getraind tot gehoorzame robots, die klaar staan om de onderdrukkers tot hun dienst te zijn. Er wordt net zo lang op ons ingebeukt totdat gehoorzaamheid tot in onze laatste cel is doorgedrongen.
Zij die toen als kind wél de kracht en de moed hadden om zich te verzetten tegen de almachtige autoriteit, hebben als volwassene later wel die ruimdenkendheid om eventueel onrecht veel eerder te bespeuren en dingen en mensen in twijfel te trekken. En zij die zich niet hebben verzet, zij die volledig zijn opgeslokt door de vernietigende praktijken van de opvoeding, wie anders dan zij zullen later anderen onderdrukken zonder hier maar enig spoor van begrip achter te laten. Zij hebben nooit geleerd om na te denken, het enige dat zij hebben geleerd is alleen dat doen wat hen verteld wordt. En dat doen ze dan ook, zonder zich ook maar iets af te vragen, zonder ook maar de minste twijfel te hebben. De talloze voorbeelden daarvan vind je in onze geschiedenis.
En wanneer deze leeghoofden in aanraking komen met mensen die wel ruimdenkend zijn en niet zomaar alles slikken, zullen ze zich bedreigd voelen en er alles aan doen om hen belachelijk te maken, hen te straffen of door gewoon anderen te vertellen dat zij een bedreiging voor de hele samenleving zijn, een gevaar voor de democratie.
Democratie... een geliefd woord voor (onderdrukkende) politici. Maar ook de democratie is één grote illusie in de praktijk. De letterlijke betekenis van democratie is een regering die in dienst staat van het volk. In de praktijk betekent het echter dat het vólk in dienst staat van zijn regering. Het basisprincipe van een democratie stelt dat een idioot even goed is als een genie, ze mogen immers allebei hun stem uitbrengen. Kunnen we dan een stap verder gaan en menen dat twee idioten beter zijn dan één genie?
We leven in een wereld waarin anderen vertellen wat je moet doen, wanneer je moet slapen, wat je moet eten, waar je mag wonen, enz. En dit wordt gedaan door personen die noch de bevoegdheid, noch de kennis of het vermogen hebben om hun wil bij anderen op te leggen en wiens eigen leven verre van perfect is.
Echte vrijheid bestaat dus niet en vertrouw daarom nooit iemand die dit belooft. Wie anders dan autoriteiten denken dat zij uitverkoren zijn om anderen te vertellen hoe men zich moet gedragen. Zij met hun onvermogen, met hun opvoedkundige houding, met hun beperkte denkvermogen, zij horen uitverkoren te zijn om hen hun macht te ontnemen, belachelijk te maken en vervolgens te negeren. Niet door geweld maar door ongehoorzaamheid. Het probleem ligt namelijk niet bij hen die hun macht misbruiken, maar bij de sukkels die hen die macht geven.
Het volk gehoorzaamt gewoon blindelings aan zijn leiders en ziet niet dat deze er alleen op uit zijn om hun ziekelijke drang naar controle en overheersing te uiten. Nee, ze worden zelfs geïdealiseerd door datzelfde volk. Die verering is niet een menselijk instinct, het is aangeleerd gedrag. We zijn zo opgevoed om autoriteiten niet in twijfel te trekken, we hadden zelfs geen keus want we waren overgeleverd aan hen, we waren honderd procent afhankelijk en het zou ons het leven hebben gekost als we ons ervan bewust waren hoe destructief we werden behandeld.
Vrijheid van meningsuiting is de grootste grap van deze maatschappij. Elke keer wanneer je als kind je mening uit, krijg je wel zoveel naar je hoofd geslingerd, dat je het de volgende keer wel uit je hoofd laat, tenzij je mening natuurlijk in volstrekte harmonie ligt met de rest. Zolang dat niet het geval is, wordt alles uit de kast gehaald om te maken dat je je uiteindelijk toch bekeert.
Ook wordt iedere afwijkende mening van een kind meteen belachelijk gemaakt voor de rest van de klas, met als resultaat dat iedereen zo conform mogelijk probeert te zijn, om vooral maar niet vernederd en niet serieus genomen te worden. Men mag vooral niet afwijken van de norm. En zij die toch proberen om zich als individu te onderscheiden, redden het gewoon niet. Het systeem zorgt ervoor dat aan het eind van de rit alleen diegenen overblijven die identiteitsloos, disciplinair en conform zijn. Zij mogen zich verheugen in een baan waar ze met hun bekrompenheid en onvermogen anderen mogen onderdrukken. Waarom mag men toch geen afwijkende mening hebben? Weet men niet dat er geen progressie is, als er geen mensen zijn die durven af te wijken van de norm?
Deze principes worden door scholen nauwkeurig gevolgd en scholen leveren dan ook kritiekloze mensen af die geen eigen mening hebben en niet weten hoe ze onafhankelijk moeten denken. Het onderwijs zelf is ook nog het langzaamst evoluerende deel van onze maatschappij. Het systeem verschilt nauwelijks met dat van de eerste beginselen in de middeleeuwen. Hoe komt het toch dat er nauwelijks grote veranderingen plaatsvinden in het onderwijs, wat toch een belangrijke factor in de maatschappij is?
Wie anders dan zij met een opleiding stoppen mensen in hokjes en verzinnen steeds meer regels om vooral alles onder controle te houden, om anderen die afwijken het leven zuur te maken, om ze in het oog te houden, te bespioneren, te inspecteren, te registreren, te nummeriseren, te automatiseren, te censureren, te commanderen en te reglementeren. Wie anders dan zij willen het leven wegstoppen zodat het hen niet hoeft te herinneren aan hun eigen verlies - de psychische dood in hun kindertijd, die ze iedere keer weer terug voelen in contact met kinderen en jongeren.
Geen streven meer naar gelijkwaardigheid, men is er moedeloos van geworden en grijpt liever naar drugs, alcohol, junkfood en televisie (drugs die je inneemt via de ogen). Mensen grijpen naar middelen die hen worden aangeboden en die hen direct een prettig gevoel geven, zodat ze even de innerlijke leegte in zich kunnen vergeten. Er zijn zelfs moeders die hun huilende baby's slaappillen geven omdat dát voor hen meteen het gewenste resultaat geeft, en ze ook niet herinnerd hoeven te worden aan de emotionele verwaarlozing die ze zelf hebben opgelopen als kind. Men is bang om anderen lief te hebben, men vermijdt zoveel mogelijk gevoelens en emoties en grijpt liever naar surrogaatmiddelen, zoals porno en lingerie, om gevoel op te wekken.
In verkiezingstijd komen de (aanstaande) politici weer met hun trukendozen, gevuld met snoepjes voor het volk waar men naar hartelust mee rondstrooit. Altijd belastingverlaging, terugdringing van de werkloosheid, betere schoolopleidingen, en sinds kort wordt ons ook weer een prachtig milieu beloofd want je kunt je tegenwoordig als politieke partij of als individu niet meer keren tegen het milieu. En iedereen trapt erin en brengt z'n stem uit op die veelbelovende zaken. Ondertussen wordt het leven ieder jaar duurder, neemt de werkloosheid toe en het milieu schrikwekkend af. Bezuinigingen op onderwijs, sociale voorzieningen en openbaar vervoer. En wat doen we na vier jaar? We stemmen weer gewoon op dezelfde personen met dezelfde valse beloften. De goedgelovigheid van de massa is een geluk voor hen die zich als leiders opgooien en zich voordoen als de redders van de mensheid.
Het is de massa-hallucinatie die een leider onaantastbaar maakt. Veel mensen missen namelijk nog steeds de afgewezen liefde en aandacht van hun ouders. Vooral de moeder is heilig verklaard, op haar mag geen enkele kritiek worden geuit. Hoe strenger en traditioneler de opvoeding, des te meer deze blinde adoratie plaatsvindt.
Maar in deze blinde verafgoding ligt ook een onbewuste en latente haat tegen de vrouw. Dat blijkt uit het feit dat overal in de wereld, en speciaal die landen met een strenge en traditionele cultuur, de vrouw de ondergeschikte rol krijgt toegediend; in het huwelijk, op het werk, in het gezin. En de enkele vrouwen die het zogenaamd ver hebben gebracht, hebben dit voor elkaar gekregen door zich precies zo te gedragen zoals de man dat het liefste ziet.
De passieve massa, die alles goed vindt, heeft iets waartegen ze op kan kijken, zoals een koning(in), president, een filmster, een rockartiest, die zichzelf dan opwerpen als de vader of moeder van het volk. De massa voelt zich hier zeer tevreden mee, want deze is te stom om zichzelf te leiden en ziet in hun leiders hun eigen vader en moeder.
De massa moet vooral een totempaal aanbidden om zich een weg te laten wijzen die ze door hun eigen (kinderlijke) verwarring is kwijt geraakt. Of dit nu een god is, een popster (al denken sommige popsterren dat ze god zijn), een acteur, een koning(in),een president, een sekteleider, het is iedere keer hetzelfde: een onbekwaam persoon maakt misbruik van de onzekerheid van mensen.
Mensen die zijn opgegroeid in een gestoord gezin zoeken de rest van hun leven een dicht groepsverband dat ze in hun jeugd zo gemist hebben. Zij zoeken in andere personen dát wat zij niet van hun eigen ouders hebben gekregen; liefde, aandacht, respect, bevestiging van hun bestaan, bescherming.
En wie springen daar op in? De talloze religieuze sekten; de Hare Krishna's, de Scientology- en Synanonsekten, de Children of God en honderden andere sekten die allemaal als gemeenschappelijk doel hebben de sekte-volgelingen psychisch te overheersen in combinatie met fysieke handelingen die zo de gewenste schijnbare gemoedsrust opleveren maar ten koste gaat van hun individuele onafhankelijkheid. Een sekte-lid gaat individueel de buitenwereld steeds meer vertalen in termen die door de groep worden voorgeschreven.
Het leven in zo'n sekte staat gelijk aan hersenspoeling op één van de meest extreme manieren. Je kunt ze gemakkelijk vergelijken met die van speciaal getrainde commando's in oorlogstijd. En de leiders van deze sekten zijn er alleen maar op uit om hun eigen verheerlijkte ego zoveel mogelijk te bevestigen.
Maar zulke egotrippers vind je niet alleen in die sekten, maar ook in de politiek, de muziek- en filmwereld. In de entertainmentsector lijkt dat enigszins onschuldig, maar het wordt natuurlijk echt gevaarlijk wanneer er van die figuren in de wereldpolitiek zitten, tot in de hoogste posities. Jimmy Carter en Ronald Reagan, om maar twee voorbeelden te noemen, waren ervan overtuigd dat zij geleid werden door een hogere macht en dat zij uitverkoren waren als redder van het volk.
In de VS zijn er extreem-christenen die geloven in de dreigende toenadering van Armageddon, het einde van de wereld. Zij geloven in hun theologie dat, om Jezus terug te laten keren naar de Aarde, een grote oorlog nodig is. Ze denken dat alleen na een grote oorlog hun redder kan terugkeren. En je moet weten dat deze mensen zijn verbonden met de defensie-afdeling of welk deel dan ook van de Amerikaanse regering. Deze mensen zouden hun persoonlijke religie voor zichzelf moeten houden en niet in de positie mogen verkeren dat ze op een knop kunnen drukken die de hele wereld opblaast.
Wie zijn toch die mensen die alles klakkeloos geloven wat een ander hen verteld? Popsterren die zingen `I love you' (ooohhh, he loves me!!), reclameboodschappen die schreeuwen dat ze je leven veraangenamen (ooohhh, dat moet ik hebben!!), politici die je vertellen om op hen te stemmen voor een betere toekomst (ooohhh, daar stem ik op!!), toekomstvoorspellers die je onzekerheid wegnemen (ooohhh, daar heb ik veel geld voor over!!). D