Skip to main content
  • Archivaris
  • 303

Puntje/303

"Hoi Sjef, ouwe collega, ik heb binnenkort effe een vrachtwagen nodig, kan ik die van jou dan gebruiken?" "Mijn vrachtwagen, Jantje? Ha, ha. Waar kan zo'n armoelijder als jij nou toch een vrachtwagen voor nodig hebben? Je moet zeker je kiet uit wegens die huurachterstand?" "Nee Sjef, dat kan ik nu juist voorkomen als jij me met een karweitje helpt." "O, nee. Nee jongen, geen vreemde ritjes meer, daar ben ik mee gekapt sinds ik eigen baas ben, ik verdien tegenwoordig een goeie boterham, dat weet je." "Ja Sjef, dat weet ik ook wel, maar dit geval ligt nou nèt effe anders, luister: je weet, als straatarme katholiek mag ik van mijn bisschop tegenwoordig brood stelen, maar degene die als immer afbetalende en totaal uitbezuinigde langdurige baanloze alleen maar brood steelt om zijn gezin te bevrijden van betalingsachterstanden, schulden, dure deurwaarders, een sociaal isolement voor de kinderen en het verschijnsel dat de ijskast regelmatig verstoken blijft van verswaren, die zal tegenwoordig toch minstens met een flinke vrachtwagencombinatie op pad moeten, dat snap jij toch ook wel Sjef, of niet? Juist. Maar over het stelen van een vrachtwagen heeft die Muskens niks gezegd, dus als rechtgelovige katholiek zit er niks anders voor me op dan die maar te lenen. En nu dacht ik zo, als katholieke maten onder elkaar, dat juist jij me daarbij niet in de steek zou laten, Sjef. Ha, ha, Sjefke, kijk nou niet zo bedonderd, het was maar een grapje joh, snap dat nou toch, man! Heb ik ooit wat gestolen soms? O, nou dan. En al helemaal geen brood natuurlijk, ha, ha, ik zie het al voor me. Nee joh, ik wil alleen maar effe drie meier van je lenen, man. Die kom ik nog net tekort om de deurwaarder mee op te vangen weet je, die komt morgenvroeg en als ik hem dan geen twee ruggen kan schokken, worden we onherroepelijk uit de kiet geknikkerd. Sjef? Sjef? waarom loop je nou weg, man? Sjef!... Wauw zeg, die Sjef!... Hé, matennaaier!... Oké jongen, loop maar weg joh!... Hé, zal ik jou eens zeggen wat je bent, man? Je bent een Kok, weet je dat? Oei, shit... Hé Sjef, doe nou niet zo gefokt joh, ik wil helemaal niet met je vechten, man! Sorry hoor, maar dat van Kok was echt niet zo bedoeld hoor!" (wordt vervolgd). Het socialisme van Kok kan dan wel zo gruwelijk hard rammelen dat het gerammel aan Muskens' menslievendheid amper wordt opgemerkt of maar voor lief wordt genomen, maar pas op. Muskens ziet het aantal kerkbezoekers af- en het aantal armen toenemen; hèt moment om gemakkelijk zieltjes te winnen. Daarbij lijkt zijn kruistocht tegen de armoede verdacht veel op een één-tweetje met het CDA, de politieke strohalm van zijn kerk. Een CDA dat met kopstukken als Lodders, de vrouwelijke uitvoering van Bolkestein, de Hoop Scheffer, een natuurlijke vijand van het minimumloon, en Wijffels, de gangleader van de Rabobank, zeker niet te beroerd zou zijn om in een volgend kabinet samen met de VVD de tweedeling nog harder het volk in te meppen dan nu al gebeurt. Nee, en nu verlaten we even de landelijke politiek, als Muskens ineens ècht menslievend zou zijn geworden, dan had hij zeker ook het Vaticaanse hoenderhok op een knuppeltje getrakteerd. Zijn dictatoriale baas is hoofdverantwoordelijke voor de vele aids-slachtoffers die er zijn gevallen rondom de goedgelovige Derde- Wereld-katholieken die geen condoom gebruikten omdat hen dat op straffe gods is verboden; een kerkelijk verbod dat de paus misschien nog net voor de eeuwwisseling tot voorbij Hitler zal kunnen doen stijgen op de lijst van leiders van deze eeuw die ongewoon veel slachtoffers op hun geweten hebben. Zolang je Muskens hierover niet tekeer hoort gaan, lijkt het me beter om zijn menslievendheid maar met een korreltje zout te nemen. Of waarom schaamt Muskens zich niet hardop over het feit dat de katholieke kerk een van de grootste inspirators is van de discriminatie die in veel gevallen het leven van homosexuelen danig verziekt? Of waarom jammert Muskens niet bij zijn baas over de mensen die, als gevolg van het roomse euthanasiestandpunt, pas na een langdurig en pijnlijk ziekteproces niet eerder mochten sterven dan wanneer hun ontlasting uiteindelijk het lichaam via de keel verliet en voor verstikking zorgde? Zo'n dood gun ik niemand, dus ook de paus niet, maar zoals recentelijk bleek, heeft zijn god net zo goed schijt aan heilige darmen als aan gewone en lijkt deze ultieme climax nu ook voor hem in het smakenpakket van goddelijke beproevingen opgenomen. Hé, mister Muskens, het lijkt me minder onprettig om -via het daarmee gepaard gaande bewustzijnsverlies- door een gebrek aan voedsel het leven te laten, dan al stervende te stikken in een stinkende stroom stront die het strottehoofd stremt, of niet? Liever nog ga ik als eenzame en broodloze zwerver onder een brug in de kou in mijn eentje de pijp uit van de honger, dan als een gegoede katholiek in een comfortabele omgeving in het gezelschap van een onverstaanbaar prevelende helper in nood die me onverstoorbaar, tussen de oprispende strontboeren door, de laatste sacramenten toedient in plaats van het verlossende spuitje. Toch betekent het bovenstaande niet dat ik Muskens als een echte kwaaie zie, of dat ik in de veronderstelling ben dat hij niets meent van wat hij heeft gezegd. Ook al heeft ie zichzelf door Kok laten inpakken onder het predikaat 'bondgenoot', toch blijft hij degene die van zijn 'verheven' positie gebruik maakte om het hoogpolige kleed eens op te lichten waaronder de slachtoffers van de vrije markt-economie zijn weggeveegd door het paarse geboefte. Meester-overloper Kok was aanvankelijk nog verontwaardigd ook over de stof die dat in zijn torentje deed opwaaien en had in een eerste reactie zelfs het hondsbrutale lef om Muskens meteen ook maar even de les te lezen namens de slachtoffers van zijn afbraakbeleid: 'toch is dat ook een hele ernstige belediging aan heel veel mensen die ook arm zijn en dat nooit van hun leven zouden willen'. Poe, hé! Die durft! Zelfs het woord nog moest hij roven van de vele toch al ernstig bestolene buiten-de-boot-vallers en hij schaamde zich niet om dat meteen maar te gebruiken als een stok in zijn poging om Muskens uit het veld te slaan. 'Heel veel mensen die ook arm zijn', zijn er inderdaad, Meester- overloper Kok, maar hoeveel procent daarvan zou de uitspraak van Muskens als een belediging hebben opgevat? Hoeveel procent van deze toch al uitzonderlijke groep zou zich daarbij ook nog eens èrnstig beledigd hebben gevoeld? Degene die de armen ècht ernstig wil beledigen, die zal toch met iets heel anders voor de dag moeten komen. De ouderen die op dit moment nog steeds zonder kunstgebit door het leven moeten omdat die voorziening uit het ziekenfondspakket is geschrapt, die weten wel beter en zo kan ik nog wel even doorgaan. Hé Kok, hoe komt het dat alle arme mensen in mijn omgeving een totaal andere kijk hebben op het idee 'ernstige belediging', dan jij namens hen meende te mogen verkondigen? Muskens is dan misschien wel een beetje te biecht gegaan bij jou, maar bij wie ben jij inmiddels al wel niet te biecht geweest? Bolkestein! Jeltsin! Soeharto! Alleen d'n duvel zelf kan nog resten in dit rijtje, ik spring maar vlug met een kruis op zijn nek voor het te laat is, zal Muskens gedacht hebben. Boerenwijsheid is dikwijls recht uit de natuur gegrepen. In 'd'n' Elshout, Muskens' geboorteplaats, zouden ze het zó zeggen: 'Kik, des nou simpel, d'r zen nou immoal muskus- en rioolratte. Unnen muskusrat des mar un woaterkenijn, die zen best wel schôn, mar unnun rioolrat dè ies 'n smirrig biëst, doar moete goed veur uitkaike, des altaai al zo gewiest en dè zal altai wel zo blaive ok.' Hoe smerig moet je zijn om ten tijde van een hoogconjunctuur bij aow'ers het kunstgebit uit de mond te roven? Smerig genoeg voor een hoop vuiligheid meer. De eigenlijke PVDA-achterban heeft ie overgeleverd aan de willekeur van gemeenten en verzekeringsmaatschappijen. Je zou die aan een rolstoel gekluisterde gehandicapte maar zijn die van zijn gemeente geen reisvergoeding krijgt om zijn hoogbejaarde vader op te zoeken. Ook op scholen doen de willekeur en de commercie hun intrede. Je zou het kind maar zijn dat iedereen kent als het kind dat dagelijks bij klasgenootjes moet bedelen om het gebruik een plastic pasje dat noodzakelijk is om consumpties te kunnen kopen in het overblijflokaal, maar is ontzegt omdat pa niet in staat was om van zijn uitkering de 'vrijwillige' ouderbijdrage te betalen. Smerig, smerig, smerig. En die paarse rioolratracers hebben dan ook nog eens het lef zich met het gezin te bemoeien en weten daarbij ook nog eens het woord 'opvoeding' over hun lippen te krijgen. De methode waarmee al meer dan 15 jaar afbraakbeleid wordt gehandhaafd, wordt nu ook opgedrongen aan het gezin: voor "onderhandelingshuishoudens" is in deze maatschappij geen plaats meer, vindt Sorgdrager. Ouders en kinderen die het daar moeilijk mee hebben, krijgen begeleiding van justitie. Melkert op zijn beurt vindt weer dat het vóór de eenentwintigste eeuw maar eens afgelopen moet zijn met de Brinta-gezinnetjes (gezinnen die in de waan verkeren dat een gezamenlijk ontbijt nog enige waarde heeft in dit leven). Ouders en kinderen die het daar moeilijk mee hebben, krijgen begeleiding van de Commissie Dagindeling. Nog even en Sociale Zaken heeft het aan de onderkant van de arbeidsmarkt zó voor elkaar dat in alle aan de eenentwintigste eeuw aangepaste gezinnetjes beide ouders voortreffelijk pezen voor een hongerloontje omdat alleen dat nog maar voldoende zal zijn om de woonlasten en geprivatiseerde verzekeringen te kunnen betalen. Justitie zorgt wel voor de opvoeding van de kinderen, geen probleem. En daar wordt niet over onderhandeld, begrepen? Tien jaar geleden oogstte de stelling dat velen in de nabije toekomst nog hard zouden moeten werken voor -omgerekend- minder loon dan de (toenmalige) RWW-norm bedroeg, ook alleen maar ongeloof. Inmiddels heeft paars me met een noodgang rechts gepasseerd met die stelling. Je zou maar deel uitmaken van de 75% banenpoolers die het volgende berichtje vormen (teletekst 180996): 'Circa 70% van de banenpoolers kampt met problematische schulden. Dat zegt G. Oude Engberink, hoofd onderzoek van de sociale dienst in Rotterdam. Volgens Oude Engberink heeft het ruimhartiger kwijtscheldingsbeleid van minister Melkert van Sociale Zaken niet voorkomen dat de armen armer worden. Veel banenpoolers krijgen minder loon dan hun uitkering bedroeg, aldus Oude Engberink. (...) Oude Engberink constateert dat de armoede verhardt'. Beroepsmatige waarschuwingen blijken in Nederland echter veel minder effect te scoren dan een simpele uitspraak van een bisschop. De ex-directeur van de Rotterdamse sociale dienst, drs. Czyzewski (ja, dezelfde die later bij het CTSV werd weggewerkt door het graaikoppel Linschoten/Van Leeuwen) wist enkele jaren geleden al te melden dat 80% van zijn 'cliënten' die waren opgepakt voor fraude, frauduleus hadden gehandeld uit pure noodzaak om te overleven; toch ook geen slappe uitspraak. In het volgende teletekstberichtje dd 090595 is het ook niet zomaar een 'knowno' die de alarmklok luidde: 'De overheid brengt door herhaalde ingrepen in de sociale zekerheid de sociale grondrechten van de bevolking in gevaar. Dat concludeert hoogleraar procesrecht Mr. A. Brenninkmeijer, ook rechter bij de Centrale Raad van Beroep. De kritiek van Brenninkmeijer richt zich vooral op de willekeur in het beleid. De voortdurende wijzigingen in de regeling rond de WAO noemde hij een sprekend voorbeeld. Volgens Brenninkmeijer kan de overheid juridisch gezien beticht worden van onbehoorlijk bestuur. Vooral zwakke groepen in de samenleving zijn het slachtoffer van de zwalkende overheid. Brenninkmeijer roept de politici op om 'die willekeur' te beëindigen'. Ook de Kredietbank sloeg vorig jaar al alarm: In 1992 kregen ze 20.000 aanvragen, in 1993 23.000 en 1994 al 27.000. Geen wonder, de gemeentelijke belastingen zijn tussen '91 en '93 maar liefst met 50% verhoogd en de huurverhogingen hadden toen ook al hun sociale grenzen gepasseerd. Om een beetje een kijk te hebben op wat er dankzij de triomf van de vrije markt en de daarmee gepaard gaande privatiseringen ons nog meer te wachten staat, is het niet verkeerd maar eens wat Engelse berichtjes te spuien, daar lopen ze met de privatiseringen al enkele jaartjes voor op ons. Mijn excuses aan de kleintjeM-lezers die moeite hebben met de Engelse taal, maar om aan de authenticiteit van de berichten geen afbreuk te doen is gekozen voor de Engelse tekst en vanwege tijd- en ruimtegebrek zit een vertaling er deze keer niet in: Teletekst NBC, voorjaar 1995. "GB. A parliamentary committee, reflecting public unease about pays and perks in British company boardrooms, has attacked some bosses for insensitivity in awarding themselves huge increases while sacking workers. In a report on remuneration of British directors and chief executives, the House of Commerce employment committee urged powers for share holders to controle companies' director remuneration policies. The report trained its fire in the boards of water, gas and electricity companies' which have recently been privatised by the government." Teletekst NBC, ook voorjaar 1995: "Public utilities may become pawns of international interest, Labor has warned amid takeover rumours of South Western Electricity. Shares in the firm soared bij 109% to 910 pence after news of share-buying by US giant the Southern Company. Shadow trade and industry spokesman Brian Wilson said the bids highlighted the lack of protection for utilities against takeovers". Teletekst BBC, 110896: "Water firms in new row over bosses' pay. Privatised water firms are still giving their directors huge pay rises despite an apalling environmental record, the Independent on Sunday claimes. The paper quots a Labour Party survey stating directors gained an average £500.000 (!puntje) in perks. A survey by the paper itself shows the ten firms were convicted 237 times for pollution since privatisation in 1989. Labour's environmental spokesman Frank Dobson said the companies were greedy." Dezelfde soort excessen spelen daar zich af in de geprivatiseerde gezondheidszorg. Uit gemaakte aantekeningen over een ander BBC-teletekst berichtje uit het voorjaar van 1995 lees ik het volgende: "Costs of healthcare bureaucracy doubled since 1989." Ook in die sector blijkt de top zich onbeschaamd te verrijken. Een particuliere ziektekostenverzekering vergelijkbaar met ons ziekenfonds kostte in Engeland toen al £30 per week! Verder was te lezen dat het in de meeste ziekenhuizen is dat op de 'emergency'-afdelingen binnenkomende patiënten met botbreuken, hartaanvallen en hersenbloedingen vanwege een nijpend plaatsgebrek maar op de gangen en de kinder- en dagverblijven worden geplaatst. Een onderzoek wees uit dat álle Engelse ziekenhuizen kampen met een ernstig plaatsgebrek. Het bericht spreekt verder over een 80-jarige vrouw met een longontsteking die door vier ziekenhuizen werd geweigerd en een oude man die stierf omdat het enige ziekenhuis dat hem uiteindelijk op wilde nemen, 80 km van hem vandaan was, te ver dus. Maar inmiddels is de situatie nog veel erger, het nu volgende bericht deed me helemáál van schrik en afkeer verstijven op de bank: BBC teletekst 141096. "Hospital refuses to treat sick elderly. A hospital has told local PG's not to refer emergency patients who are over 75 years old because it will not treat them. Hillingdon Hospital in west London says there has been a huge rise in emergency referrals of elderly patients. The increase is putting a strain on resources, bosses say last week. Senior doctors warned Government of a funding crisis in the National Health Service." Niet te geloven toch? Jantje, de hoofdpersoon uit het bovenstaand verhaaltje, had het er ook knap moeilijk mee. Zelfs zó moeilijk, dat zijn verhaaltje maar beter in vertelstijl kan worden voortgezet: Jantje, wegens zijn chronische armoede inmiddels verstoken van huis, vrouw en kinderen, had weinig meer te verliezen. Daarbij had hij kijk op de toekomst; hij zag het hier dezelfde kant opgaan als in Engeland en vond dat maar niks. Hij had al gehoord van het onderzoek waaruit bleek dat alle zorgverzekeraars in Nederland stelselmatig ouderen uitsloten van aanvullende verzekeringen, in de krant ontdekt dat Linschoten bij Interpolis was aangenomen als lid van het managementteam dat zich bezighoudt met collectieve voorzieningen en zorgverzekeringen en ook gelezen dat ziekenhuizen in Beverwijk, Zwolle en Hengelo al zogenoemde voorrangscontracten hadden afgesloten met de verzekeringsgroep 'Achmea'. Ach nee hà, dacht Jantje, voordat het hier ook zo ver is dat ik moet meemaken dat mijn opa door het ziekenhuis wordt geweigerd, dient toch