endemollende

Gelezen in de NRC van zaterdag 14 oktober 1995. Een stukje van Youp van 't Hek over Call-tv. We hadden het zelf niet beter kunnen doen, vandaar dat we het hier integraal overnemen.

"Hallo Richard, wil jij je tv wat zachter zetten?"
"U spreekt met Richard uit Schiedam."
"Ik vraag of je je tv wat zachter wilt zetten?"
"Ja."
"Dank je wel. Waar bel je voor?"
"Voor het spelletje."
"Wat denk je dat het is."
"21?"
"Eenentwintig is niet goed, helaas!"
"Hallo Inge."
"Met Inge uit Geleen. Is het 26?"
"Inderdaad. Het is 26. En we gaan kijken wat je gewonnen hebt. Een gezichtsbruiner. Hij komt naar je toe."
"Mag ik de friteuse?"
"Wat zeg je? Nee, je mag niet de friteuse. Die is verbonden aan de volgende vraag: "Hoe lang duurt de 24-uurs race van Le Mans?" U kunt nu bellen."

Radeloos staar ik naar het scherm van mijn televisie; Endemol, Tros, RTL en Veronica hebben mijn incasseringsvermogen de afgelopen decennia met behoorlijk wat onbenul doorzeefd, maar dit slaat alles. Call-tv heet het. Sportverslaggever Leo Driessen, entertainmentnitwit Jaques d'Ancona, "Who the hell is" Jessica Broekhuis en een paar dozijn andere geestelijke gnomen bellen in beeld met debiel, dronken, werkloos, eenzaam en vooral stuurloos Nederland. Huisgemaakte videoclips worden getoond en daarop zie je hoe het echt met ons land is. We weten het niet meer. We willen niet meer verder, weten niet meer voor wie of wat we 's ochtends wakker worden, doelloos draven we door elkaar, schreeuwen indirekt om hulp, maar het is te laat. Op het ene net bekent een agent hoe hij tienduizenden kilo's coke heeft doorgevoerd en bij god niet meer weet waar het spul gebleven is, maar zap je door naar het andere net dan weet je het. Volslagen in de war kakelen mensen door elkaar heen voor een prijsje. "s Avonds zie je Rolf Wouters een tandenborstelshow presenteren, Robert ten Brink twee mongolen bij elkaar brengen en Hans Kraay jr. laat loopse provincieteefjes kirren tegen verschrikkelijke sportschooldombo's die alles hebben opgepompt, behalve hun hersens. Dit alles gebeurt onder de bezielende leiding van Joop van der Reijden. Toch een ouwe gelovige die ooit in de kerk op de knieën is gegaan om God te danken voor de schepping. En God vroeg hem wel eens zachtjes: "Wat ga je met die schepping doen, Joop?" En dan mompelde hij: "Ik ga shit, shit en nog eens shit produceren en ik doe dat net zo lang tot het volk verzuipt in zijn eigen shitoverschot."
We weten het echt niet meer. We willen ook niet meer verder. Indirect smeken we Frankrijk om volgende keer niet meer op Mururoa, maar op ons te oefenen, we bidden openlijk tot God om zijn eerstvolgende orkaan over Nederland te laten razen en we vragen hem beleefd voortaan niet alleen armeluizenplekjes als Mexico en Sumatra te laten schudden. Laten de vijandelijke legers onze kant op komen en ons afschieten. Massaal. Mosterdgas mag. Napalm is ook een prima methode, maar help de patiënt uit zijn lijden. Ik zie de archeoloog voor me die over enkele eeuwen een video opgraaft en daarop staan beelden van Man oh Man, Vergeet je tandenborstel niet, All You Need Is Love en Call-tv. Heel stil sta ik aan het graf van mijn ouders en prevel: "Wat is jullie een hoop bespaard gebleven".

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 291, 10 november1995