Badmode voor bejaarden/297

Godzijdank zijn de Paasdagen weer voorbij. We hebben weer kunnen genieten van het zoveelste Stabat Mater, en de nodige lullig rijmende psalmen (Nederlands toneel en Nederlandse poëzie, van alletwee wordt het mij steeds zo wee te moede) van een voor eeuwig onbekende Nederlands Hervormde toondichter. Het bek van de plaatselijke autodealer misstaat niet in het koor, past als een huis in ons cultureel bestel, bestek... enfin, wat een eindeloze droefenis bij elkaar, waarom verrijst u niet allemaal met ons mee, hebben we dat ook weer gehad. Pasen, niet voor niets de één na belangrijkste feestdag van de Katholieken. Kijk, dat noem ik nou zelfkennis, dat zo'n godsdienst die bij uitstek gebaseerd is op leugens, bedrog en huichelarij de grootste leugen tot officiële feestdag uitroept, toch een staaltje van durf. Overigens een bekende truc; doe je uiterste best om zo ongeloofwaardig mogelijk te zijn, en er is altijd wel een zultkop die denkt dat je de Messias bent. Want daarom ben je namelijk een zultkop, omdat je een Messias zoekt. O Heer, wijs mij de weg om een volmaakt varken te zijn.

En het was in die dagen dat we in de krant konden lezen dat Filips II geen godsdienstfanaat was, maar een rustige intellectueel, die zich in zijn studeervertrek nog het meest op zijn gemak voelde. Wat kan de geschiedenis toch raar lopen, nietwaar. Zo is bijvoorbeeld Napoleon verantwoordelijk voor de dood van meer Fransen dan enig ander, en hij wordt met name in Frankrijk als een held geprezen. Wie twee moorden pleegt heet een seriemoordenaar, boven de tien ben je een monster, boven de duizend een genie. Zodra het eigen land (hoezo eigen land? Is dat allemaal van mij, soms?) in het geding is, krijgt men een rood waas voor de ogen, en roept in koor: O Heer, wijs mij de weg om een volmaakt varken te zijn. De grootste frustratie van de mens is, dat hij uiteindelijk niets bezit, en dat zal hij proberen recht te zetten zolang hij leeft. En dat gold net zo goed voor Filips II, wiens enige en uitsluitende doel in het leven bestond uit geld verzamelen, die pas ontdekte rijkdom. Het noodzakelijk geachte moorden liet hij graag aan anderen over, die ook een graantje hoopten mee te pikken, en om te voorkomen dat het hele rijk getuige zou zijn van zijn aanvallen van schuimbekkende waanzin ("Ik wil meer... ik heb nog steeds niet genoeg... goud...goud!!) sloot hij zich op in zijn studeervertrek, in gezelschap van zijn gekwelde ziel, de arme donder...

Herinnert u zich nog, hoe na de recente anti-terrorismeconferentie in Egypte ineens Iran genoemd werd als het gevaarlijkste land in het Midden-Oosten, dat het voortbestaan van Israël bedreigde door onderdak te bieden aan die monsters van de Hamas? Waar kwam dat nou ineens vandaan? Teheran als centrum van het internationale terrorisme? Hoe verzonnen ze het zo? Wel, heel simpel. Iran vormde blijkbaar een belangrijke schakel in de wapenleveranties door Amerika aan Bosnië, waardoor de oorlog daar voort kon duren, zeer tot economisch profijt van de Verenigde Staten. (Tussen haakjes, is het u nooit opgevallen, dat in internationale conflicten elke Russische kogel te onzent met naam en serienummer genoemd wordt? En waar wordt dan mee teruggeschoten, vraag ik u af. Het zou mij trouwens niet verbazen, als Amerika zelfs al of niet tweedehands Russisch wapentuig levert aan "belangenpartijen") Na eerst jarenlang zijn veto uitgesproken te hebben over daadwerkelijk optreden van de VN in het oorlogsgebied, haalde Clinton nu zijn lauweren binnen door een vredesproces op gang te brengen. Blijkbaar zag hij elders meer mogelijkheden, grotere winsten. En inderdaad, na Iran jarenlang als doorgeefluik voor wapens te hebben gebruikt kan hij nu twee vliegen in één klap slaan: goede sier maken met zijn vredespogingen en meteen al het pad effenen voor de volgende klapper, de oorlog tegen Iran. Dat is een lastige getuige, niet langer nodig, fundamenteel fundamentalistisch anders bovendien, en dat wordt dus binnenkort dolle pret voor de nietsvermoedende Iraniërs, die dachten dat met de Sjah ook Amerika zijn biezen had gepakt. In het voorbijgaan kan hij ook nog gauw even Libië meepakken, want dat krijgt toch niet de kans zich te verweren tegen de zoveelste valse aanklacht van Amerika. En weer zoveel moorden verder zal de rust en stabiliteit - plaatselijk en tijdelijk - hersteld zijn, tot de geldzucht weer opspeelt, en naar nieuwe slachtoffers uitkijkt. O Heer, wijs mij de weg om een volmaakt zwijn te zijn. (wordt vervolgd)

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 297, mei 1996