De ongrijpbare redder

Bij de voorbereiding en tijdens de UNCED, de grote milieuconferentie die in 1992 in Rio de Janeiro werd gehouden, waren de vertegenwoordigers van overheden niet in staat tot het nemen van duidelijke en bindende milieumaatregelen op wereldniveau. Het verschil in posities tussen het Noorden en het Zuiden was te groot. Tegen de achtergrond van dit onvermogen van de mondiale politiek, richtten steeds meer politici hun hoop op het bedrijfsleven als redder in de nood. Juist ten tijde van UNCED presenteerde het internationale bedrijfsleven zich nadrukkelijk als 'het groene alternatief'. De grote invloed van multinationale ondernemingen op hun omgeving spruit voort uit hun economische macht. Die geeft hen ongetwijfeld mogelijkheden tot stimulering en ontplooiing van duurzame ontwikkeling. Maar onmiskenbaar zijn de multinationals ook medeveroorzakers van lokale en internationale milieuproblemen. Moeten we deze zelfbenoemde gids met zijn groene jas volgen nu de internationale politiek vastloopt? Kunnen multinationale ondernemingen een reëel uitzicht bieden op een wereldwijde duurzame ontwikkeling? Vormt hun geweldige economische macht een obstakel of een hefboom voor duurzame ontwikkeling? In het boekje 'De Ongrijpbare Redder' gaan de auteurs Hans Heerings en Ineke Zeldenrust op zoek naar antwoorden op deze vragen. Hun conclusie is dat het internationaal opererende bedrijfsleven wel milieumaatregelen neemt, maar dat deze onvoldoende zijn om duurzame ontwikkeling te bevorderen. De internationale dimensie van hun aktiviteiten geeft de concerns de mogelijkheid om landen met strenge milieuwetgeving te mijden. Die ongrijpbaarheid van multinationale ondernemingen vraagt om internationale bindende milieu-regelgeving. Het boekje is geschreven in de Engelse taal en is voor 25 gulden (exclusief porto) te bestellen bij SOMO, Keizersgracht 132, 1015 CW, Amsterdam 020.6391291.

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 285, 5 mei 1995