persweeën, boekenrubriek/295

Dagboek van een RARA-terrorist / Hans Krikke. - Breda : Papieren Tijger.Nadat ik het boek in twee rukken heb uitgelezen en weer om me heen kijk heb ik het koud. Ik denk dat er sprake is van lichte paniek en gevoelens van ontsteltenis, vandaar. Ik blijf mezelf verbazen over het feit dat ik toch altijd weer verbijsterd ben over zaken die ik eigenlijk wel weet. Soms komt dat omdat de werkelijkheid werkelijk absurd is, soms omdat de boodschapper i.c. de schrijver van de werkelijkheid een dimensie aan de boodschap meegeeft die me daar raakt waar ik niet meer geraakt wil worden. Bijvoorbeeld in medegevoel, schuldgevoel, eigen kennis over de schijnbaar absurde werkelijkheid (die maar al te vaak waar is). Niet meer geraakt wil worden omdat ik het dan ook niet zomaar meer kan vergeten en zonder iets te doen voorbij kan laten gaan. En wat ga ik doen? Een briefje schrijven voor het Kleintje waarin ik mijn gedachten probeer te verwoorden. Wie weet volgen er meer en meer van anderen en komt het maaiveld weer wat hoger te liggen. (wat een pretenties, ik lijk wel RARA)

Het aantal mensen dat de laatste jaren openlijk stelling neemt tegen wantoestanden in Nederland en omgeving is drastisch verminderd; mensen zijn het zat om te vechten tegen de bierkaai, zien geen perspectief, zijn bang geworden van de repressie, vinden dat ze nu wel genoeg hebben gedaan of kiezen zonder schromen voor een gezellig en braaf leven. De overblijvers vallen daardoor des temeer op, ze steken uit boven het maaiveld. Hieraan dacht ik toen ik las dat mensen in zijn omgeving Hans 'een pamflettist' vinden en hem vragen 'of hij nu niet nog verder zal radicaliseren?' Criminalisering en verdachtmakingen werken effectiever als de groep kleiner wordt, verweer tegen valse beschuldigingen wordt steeds moeilijker en wordt door steeds minder mensen gehoord. Dit is het enige resultaat van de verbeten en kostbare zoektocht naar RARA door politie, justitie, BVD en een aantal sensatiebeluste journalisten. Je zou opgelucht kunnen zijn als de BVD of de recherche Haaglanden bij je op de koffie wil komen in verband met het onderzoek naar N.N., artikel 140: je bent in ieder geval geen verdachte! Dat je gebruikt wordt om anderen verdacht te maken is iets anders. Laat je niet bang maken. Als ze willen, peuteren ze toch wel. Hoe denk je dat ze aan je naam, adres, telefoonnummer, burge-r-lijke staat en voorkeur voor jonge jenever komen?

waar onrecht recht wordt, wordt verzet een plicht

Verzet is ook een recht, zelfs in de Nederlandse wetgeving. Stakingen zijn wettelijke toegestaan, alhoewel er steeds meer 'hogere' belangen door de rechterlijke macht erkend worden om ook die te verbieden. Gaat het ook steeds meer die richting uit met het wettelijke recht om boeken te schrijven, documentaires te maken, pamfletten te verspreiden en protestliedjes te zingen? Worden journalisten opgenomen als een mogelijke dadergroep in het Octopusprogramma? Het is heel jammer dat de commissie van Traa zich alleen gericht heeft op opsporingstechnieken naar de georganiseerde criminaliteit.

wilma geurtjens

WINNING HEARTS AND MINDS, British Governments, the Media and Colonial Counter-Insurgency 1944-1960 van Susan L. Carruthers onderzoekt de wijze waarop politici, bureaucraten en militairen het na-oorlogse anti-kolonialistiese verzet in een aantal Engelse koloniën bestreden. Tegen-propaganda vormde een vast bestanddeel van de strijd tegen vrijheidsbewegingen, maar ook beïnvloeding van de berichtgeving over de strijd zelf was, naast het publiceren van overheidspublicaties, een belangrijk en vast onderdeel van de oorlogsvoering. Oftewel: "the battle for the hearts and minds". Aan de hand van een viertal casestudies, namelijk Palestina, Maleisië, Kenya en Cyprus heeft de auteur belicht hoe de achtereenvolgende engelse regeringen een voor hun politiek welgezind draagvlak in het "thuisfront" trachten te creëren, zodat het beleid in de betreffende gebieden politiek gelegitimeerd werd. De engelse media werden ingeschakeld als onderdeel van een propaganda-campagne (news-management), na verloop van tijd bleken ook aanvankelijk kritische media geleidelijk aan het officiële standpunt over te nemen in hun berichtgeving over de oorlog. Het boek is verschenen bij Leicester University Press, ISBN 0 7185 0028 8.

Bij Mainstream Publishing verscheen KING PAWN OR BLACK KNIGHT van G. Thomas ISBN 1 85158 784 5. Dit boek behandelt de collaboratie tussen de afgetreden Engelse koning Edward VIII en Hitler Duitsland tot ruim na het uitbreken van de 2e wereldoorlog. Uit eerdere publikaties, onder andere van Peter Allen en van John Costello, was reeds bekend dat het nationaal socialisme de sympathie had van Edward en van invloedrijke kringen aan het Engelse hof in het zakenleven en in de politiek. Uit dit boek blijkt dat de betrokkenheid van Edward verder ging dan sympathie en hij onder andere een rol speelde bij het plan voor een door de Nazi's en IRA gesteunde opstand in Ierland. Ook wordt de levensgeschiedenis van zijn echtgenote Wallis Simpson en dan met name haar periode in China beschreven. Eén van diegenen die haar doen en laten daar onderzochten was ene Roger Hollis, deze Hollis werd later medewerker van de engelse BVD, MI5, waar hij eindigde als directeur-generaal. Na het lezen van 'King Pawn or Black Knight' mag je vermoeden dat zijn benoeming bij MI5 wel eens iets te maken gehad zou kunnen hebben met zijn kennis van het verleden van mevrouw Simpson.

THE FORGOTTEN ARMY, INDIA'S ARMED STRUGGLE FOR INDEPENDENCE 1942-1945 van Peter Ward Fay behandelt een in het westen onderbelicht hoofdstuk van de onafhankelijkheidsstrijd in India. In de geschiedschrijving alhier wordt die strijd sterk gesymboliseerd door het ongewapend verzet van Ghandi. Vergeten is dat Subhas Bose, een medestrijder van Ghandi, koos voor gewapend verzet. Bose vluchtte in de winter van 1940 uit India naar Hitler-Duitsland, alwaar hij steun verwachtte voor gewapend verzet tegen de Britse heerschappij in India. Na de Japanse verovering van Singapore reisde Bose per U-boot naar Sabang en vandaar naar Tokyo. Met Japanse steun riep Bose een regering in ballingschap op en wierf voor een Indiaas bevrijdingsleger onder de krijgsgevangen Indische soldaten. De respons onder de krijgsgevangen soldaten was aanzienlijk, en ook indiase burgers melden zich aan. Dit bevrijdingsleger (Indian National Army) nam deel aan de Japanse veldtochten in Burma. Met de Japanse capitulatie van augustus 1945 kwam er een eind aan het INA, Bose stierf bij een vliegtuigongeluk in de buurt van Hanoi. Het boek van Ward doet een poging om de activiteiten van Bose en van het INA te bezien vanuit een perspectief van bevrijdingsstrijd, in plaats van de traditioneel westerse optiek van collaboratie met de vijand, (zoals bijvoorbeeld bij Mason in zijn standaardwerk over het Brits-Indiese leger, 'a Matter of Honour', 1974). Hij behandelt uitgebreid de segregatie tussen Engelse en Brits Indiese officieren in het Indiese leger, de pogingen van Bose om etniese conflicten uit te bannen en Hindoes en Moslims te verenigen in het INA, onderandere door het gebruiken van Hindustaans als eenheidstaal; de militaire aktiviteiten van alsmede de deserties uit het INA, de wijze waarop in de Engelse berichtgeving wordt omgegaan met INA-militairen en de rechtszaken na het einde van de tweede wereldoorlog in India tegen een aantal officieren en manschappen van het INA.

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 295, maart 1996