Oorlog en vrede

Niemand houdt van oorlogen maar toch ontstaan ze. Wat drijft een mens (en met name de man) toch tot zulke wreedheid? Is het een machtsstrijd tussen enkele tegenstanders die samen met hun volgelingen er een competitie van maken wie er de beste, sterkste, slimste is? En wie wint is een held? Ben je een held wanneer de regering je vertelt om ver weg iemand te gaan vermoorden? Het verschil tussen een militair in strijd en een terrorist is dat bij de eerste zijn acties worden goedgekeurd door de regering en daarom dus ook door het volk, en bij de ander gebeurt dat niet, terwijl beiden vechten om idealen waar onschuldige slachtoffers bij vallen. De één wordt als held ontvangen, compleet met bijbehorende inhuldiging, de ander krijgt de doodstraf.
Het militaire systeem is de basis voor oorlog (al spreekt men tegenwoordig liever over `interventie' of `humanitaire missie', want dat klinkt een stuk toffer dan `oorlog') en het bestaan van dit systeem wordt gerechtvaardigd en dus gehandhaafd door middel van een indrukwekkend arsenaal wapentuig (waarmee men maar al te graag staat te popelen om het te gebruiken, al is het dan maar als showelement), imponerende kostuums die je vol kunt hangen met glimmende medailles (dat zijn kleine cadeautjes die men krijgt wanneer men precies handelt volgens de voorschriften), een hiërarchie waarmee je status toeneemt naarmate je gedisciplineerd en conform de regels handelt tegenover je meerderen (daarmee hou je je militairen in het systeem door ze dezelfde carrière-vooruitzichten te geven als men in een bedrijf zou hebben).
Een militair moet zijn individuele denken, voelen en handelen uitschakelen om hogerop te kunnen komen. Tijdens de opvoeding van deze potentiële moordmachines wordt al de basis gelegd voor de uitschakeling van gevoelens die in conflict kunnen komen met het geweten. Wanneer deze kinderen zich aanmelden voor het leger (al spreekt men tegenwoordig liever over `vredesmacht', want dat klinkt veel sympathieker), volgt de definitieve hersenspoeling die zeer zeker niet onder doet voor de hersenspoeltechnieken die de nazi's gebruikten in de Tweede Wereldoorlog. Welke duistere machten houden zich bezig met dit soort doeleinden?
Men heeft zelfs een speciaal woord voor iemand die zo moedig en sterk is dat hij nooit en te nimmer lichamelijk geweld zal gebruiken: lafaard. Dit soort slimme truukjes past allemaal prima in het macho-denkbeeld dat zoveel mannen aanspreekt. Macho's zijn mannen die nooit hebben mogen huilen, wiens eigen gevoelens totaal de grond in zijn geboord tijdens hun opvoeding. Zij zitten met heel veel opgekropte woede en verdrongen verdriet en zoeken naar een gelegaliseerde, maatschappelijke uitlating om hun frustraties af te reageren en dat kan in leger, misdaad, sport of fascistische organisaties.
Pas wanneer het als volledig normaal wordt bevonden dat jongens mógen huilen, zullen er ook geen macho's ontstaan, en zonder macho's geen militairen en zonder militairen geen oorlog. Het is zo simpel.
In de Vietnam-oorlog stierven er 53.000 Amerikaanse soldaten (en natuurlijk één miljoen Vietnamezen). Na terugkomst pleegden nog eens 110.000 veteranen zelfmoord, maar daar wordt nooit over gesproken. Dat past niet in de stoere mannenwereld die leger heet, waar van gewone jongens helden wordt gemaakt.
De Verenigde Staten en de voormalige Sovjetunie hebben zó veel geld gestoken in hun wapenproduktie, dat ze nu economisch helemaal aan de grond zitten. Om de wapenindustrie in Amerika draaiende te houden (want de hele economie draait daar om) toen de Koude Oorlog ten einde liep, zocht men naar een flinke injectie en daar was plotseling Saddam Hoessein, de dictator uit Irak.
Irak had een probleem, het buurland Koeweit had teveel olie gepompt uit een bron die op de grens lag tussen beide landen, en Saddam wilde daar geld voor hebben, maar Koeweit voelde daar niets voor. Irak kreeg van Amerika te horen dat wanneer Koeweit niet betaalde, zij zelf het maar moest gaan halen en deed dat toen vervolgens ook.
Maar wat bleek het geval? De VS reageerden onmiddellijk met geheven vinger en haalde de rest van de wereld erbij (waar was de rest van de wereld toen de VS Panama binnenviel?). Amerika kon eindelijk weer eens goed uitpakken met het oorlogstuig. De Amerikaanse militairen kregen deze keer geen onzin te horen over de dreiging van het communisme, zoals ten tijde van de Vietnam-oorlog. Nee, nu werden ze bestookt met kletspraatjes dat de democratie gewaarborgd moest worden (let wel, officieel ging het niet om de olie!). Maar Koeweit is nooit een democratie geweest, net zo min als Saoudi-Arabië, deze landen hebben strenge regimes.
Maar toch stonden er al snel honderdduizenden militairen klaar om in een te groot uitgevallen zandbak soldaatje te spelen, nadat Irak het grootste bombardement uit de geschiedenis over zich heen had gekregen. Persconferenties werden gegeven door een dikke variété-artiest die met veel vaderlandsliefde voor een beeldscherm uitlegde wat voor knappe kunstjes tegenwoordig de moderne technologie allemaal kan. En de journalisten schreven alles op wat ze te horen kregen. Wanneer er over `collateral damage' werd gesproken, werd dat woord braaf overgenomen. Het klinkt ten slotte ook een stuk aardiger dan `burgerdoelen en slachtoffers'. Men zat vol bewondering te kijken naar wat leek op de nieuwste versie van een computerspelletje.
En hoe zat het nu eigenlijk met de olie? De olievoorraad is groot genoeg voor jaren, vanwaar dan die grote paniek? Niettemin steeg de prijs van benzine, terwijl de olieprijs steeg en daalde. Er zullen wel machtige mannen achter de olie-industrie zitten. En als het om de prijs van olie ging, wat kost dan een oorlog? Wat kost een mensenleven? De Amerikaanse bommenwerper B-52 kost 850 miljoen dollar, PER STUK!! Eén vliegtuig nota bene! Nee, hier zitten persoonlijke machtspelletjes achter, gespeeld door de politieke acteurs die aan grootheidswaanzin lijden.
Nu is gelukkig het eindresultaat van de Golfoorlog meegevallen, althans wanneer je het vergelijkt met al die verschrikkelijke voorspellingen die de pers zo consequent uitsprak. Maar is het eigenlijk wel meegevallen? Het is natuurlijk heel goed mogelijk dat het publiek expres werd bestookt met die vreselijke voorspellingen, zodat het eindresultaat alleen maar mee k