Kinderporno in de Groene en een rechtse staatsgreep in België

KANTTEKENINGEN BIJ DE AFFAIRE MARC DUTROUX

De affaire rond Marc Dutroux, die België een aantal maanden geleden in een shocktoestand bracht, kent ondertussen een aantal gevolgen die zowel merkwaardig als verontrustend van aard zijn. Het meest extreme voorbeeld daarvan bleek onlangs uit een artikel in het NRC Handelsblad dat melding maakte van de fanmail die Dutroux in zijn gevangeniscel ontvangt. Volgens de NRC zouden het vooral jonge vrouwen en moeders zijn die om totaal onbegrijpelijke redenen een heldenstatus aan Dutroux hebben toegekend. Op zijn verjaardag zou Dutroux zelfs een aantal knuffeldieren hebben ontvangen van deze dames.Tegenover deze volstrekt onbegrijpelijke warme gevoelens, die sommige vrouwelijke Belgen kennelijk voor Dutroux hebben ontwikkeld, staat echter de heksenjacht die in dit land is ontstaan op alles dat in de verte met zedenverwildering in verband kan worden gebracht. Natuurlijk is de vervolging van kindermoordenaars als Dutroux noodzakelijk, daarover kan geen enkele twijfel bestaan. Maar zoals vaker het geval is met een heksenjacht, lijken ook hier weer vooral onschuldigen het slachtoffer te gaan worden. Althans die situatie lijkt recentelijk te zijn ontstaan voor homoseksuelen in België naar aanleiding van de Di Rupo affaire, die onlangs als één van de gevolgen van de paniek rond Dutroux is ontstaan.
In de ongenuanceerde opvattingen die er kennelijk momenteel bij veel Belgen leven, staat iedere homoseksueel ondertussen gelijk aan een kindermoordenaar. Het behoeft echter geen betoog dat homoseksuelen die zich niet met kinderen bezig houden, op geen enkele manier verantwoordelijk kunnen worden gesteld voor de daden van Dutroux en zijn trawanten.Helaas valt echter te vrezen dat men door de volkspsychose die in België is ontstaan, dergelijke nuances volledig over het hoofd ziet. Dat blijkt wel uit de jacht die er thans in dit land geopend is op alles dat maar een klein beetje afwijkt van wat door de meerderheid als 'normaal' wordt gezien. Zoals gesteld: natuurlijk moet Dutroux voor de rest van zijn leven achter de tralies. Maar als dat tegelijkertijd betekent dat de burgerlijke vrijheden grof geweld worden aangedaan in België, is het de vraag of men daar wel precies weet waarmee men bezig is. In het begin leek het allemaal heel mooi. De Belgen kwamen in nooit eerder vertoonde getale de straat op om te protesteren tegen het lakse optreden in verband met de beestachtige moorden van Marc Dutroux, terwijl en passant ook geprotesteerd werd tegen andere beerputten waarbij de Belgische overheid overduidelijk betrokkenheid kent, zoals de bende van Nijvel.

Nog tijdens de massale demonstratie in Brussel bleek echter wat voor een karakter deze onrust onder het volk kent. Zo maakte de Belgische TV er nog tijdens de grote demonstratie in Brussel melding van dat uit voorzorgsmaatregel een aantal leden van de Belgische Partij van de Arbeid (niet te verwarren met de behoudende naamgenoot uit Nederland) werden gearresteerd. Deze socialisten hadden zich bij de demonstratie aangesloten om te protesteren tegen de overheid. Toen een aantal andere demonstranten hen echter in de gaten kreeg, drongen deze er bij de politie op aan dat zij gearresteerd zouden worden, omdat dergelijke demonstranten 'ongewenst' werden geacht. De Belgische politie, die voor een groot gedeelte tot extreem-rechts kan worden gerekend, ging vanzelfsprekend maar al te graag op dit verzoek in.
Uit dit incident blijkt wel dat de volksopstand die er volgens velen in België is ontstaan naar aanleiding van de affaire Dutroux, zeker niet met links in verband kan worden gebracht. Terwijl naar aanleiding van verschillende onthullingen is gebleken dat de Belgische overheid aan alle kanten wordt geïnfiltreerd door extreem-rechtse elementen, aarzelde de menigte er blijkbaar niet over om totaal onschuldige socialisten te laten arresteren, die ook tegen de regering demonstreerden.
Maar dat was nog niet alles, want ook het feit dat de organisatie achter deze demonstratie 'per ongeluk' was vergeten dat er in België ook een uit Marokko afkomstig meisje werd vermist, wijst overduidelijk in de richting van rechts. Als er in België dan ook één groep is die van de ontstane situatie profiteert is het wel extreem-rechts, om precies te zijn het Vlaams Blok van Philip de Winter. Het is opvallend hoe stil de laatstgenoemde zich heeft gehouden naar aanleiding van de Dutrouxgruwelen. Hij heeft blijkbaar heel goed door dat de situatie zich momenteel voor hem op een positieve wijze ontwikkelt en dat hij eigenlijk niets anders hoeft te doen dan te wachten op de volgende verkiezingen. Zelfs het schrikbeeld van een rechtse staatsgreep is daarom in België niet geheel onrealistisch. De conclusies die getrokken kunnen worden naar aanleiding van de Dutroux affaire zijn bijzonder verontrustend. Dat laatste geldt vooral voor links, want in België lijkt een volksopstand tegen de gevestigde orde zich zo te zien alleen nog maar in extreem-rechtse tendensen te kunnen vertalen. Die ontwikkeling zou er zelfs toe kunnen leiden dat het voor links voortaan zaak is om ieder oproer onder de bevolking te vermijden, omdat er anders het risico bestaat dat het winst voor extreem-rechts betekent. Ja, we leven in paradoxale tijden, waarin politieke definities, die tot voor kort werden gehanteerd, niet langer meer op gaan......

Bovendien gebeurt iets dergelijks niet alleen in België, want in de VS doet zich een soortgelijke ontwikkeling voor. Evenals in België houdt het voornaamste protest uit de bevolking tegen de overheid daar eveneens verband met extreem-rechts. Dat blijkt wel uit de vele gewapende milities in de VS, die steeds meer aanhang verzamelen. Links kan ook daar niets anders doen dan toezien hoe extreem-rechts momenteel de vruchten plukt van initiatieven tegen de overheid die voortkomen uit de bevolking. En dan zijn er natuurlijk nog de media. Hoe beschamend waren niet de beelden uit de huiskamers van de ouders die hun dochters aan Dutroux verloren. Eén van de vaders raakte daarbij zelfs overduidelijk door de verleiding van media-aandacht bedwelmd en daar werd maar al willig gebruik van gemaakt. Het leek allemaal niet erger te kunnen. Toch haalden deze genante beelden het in onfatsoenlijkheid niet bij de wijze die de media er op na hielden om deze tragedie te illustreren.

Toen het kinderpornografienetwerk van Dutroux werd onthuld, vonden de media het nodig om ons daar allerlei visuele voorbeelden van te geven. Veel tijdschriften en TV programma's maakten zich hier aan schuldig en het is de vraag waar dat nou precies voor nodig was. Denken de media nu werkelijk dat verstandig denkende mensen zich geen voorstelling van kunnen maken wat zich afspeelt bij kinderpornografie en pedofilie? Blijkbaar niet want het ene na het andere naakte kinderlichaam verscheen op de TV en in tijdschriften. Meestal waren daarbij de ogen afgeplakt met de bekende zwarte balkjes, waarmee bijna de indruk werd gewekt dat het pedofielen om die lieftallige kinderoogjes te doen is.....
Gelukkig hadden anderen het fatsoen om ook geslachtsdelen af te plakken, maar ook in dat geval geldt: waarom is het sowieso nodig om dit allemaal te tonen? Het is toch allemaal al walgelijk genoeg als het onder woorden gebracht wordt, zonder dat het op deze manier geïllustreerd wordt. Het uiteindelijke resultaat van de wijze waarop de media reageerden op de Dutrouxaffaire, was feitelijk dan ook dat kinderpornografie op een nog nooit eerder vertoonde schaal werd verspreid. Sommige tijdschriften gingen daarbij wel erg ver. Zo vond de fotoredactie van de Groene Amsterdammer het bijvoorbeeld nodig om op bijzonder onsmakelijke wijze een artikel over de Dutroux affaire te illustreren, waarbij men zich schuldig maakte aan exact hetzelfde dat in het artikel werd veroordeeld. Dat laatste is de conclusie die getrokken moet worden aan de hand van de wijze waarop de vormgevers in nr. 36 (4-9-'96) van dit tijdschrift met dit uiterst gevoelige onderwerp zijn omgesprongen.
Los van de eerder genoemde stelling dat het volstrekt overbodig is om dit soort beelden te publiceren, heeft men bij de Groene ook geen enkele moeite ondernomen om ogen of geslachtsdelen van de slachtoffers af te plakken, om zo de walgelijkheid van het getoonde enigszins af te zwakken. Het ligt niet op mijn weg om voor iets dergelijks naar oom agent te lopen, maar het is de vraag hoe politie en justitie reageren als er bij hen een klacht wordt ingediend met betrekking tot het verspreiden van kinderpornografie door oa. de Groene Amsterdammer, want op dat laatste komt het toch feitelijk neer.

Peter Edel, Amsterdam

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 304, december 1996