het leven is sterker dan de wet...

"De katholieke moraal heeft altijd duidelijk gemaakt dat als je zo arm bent dat je niet meer kunt leven, je een brood mag weghalen uit de winkel. Er is een hogere waarde dan alleen wat in de wet staat. Het leven is sterker dan de wet". En wat staat er letterlijk in de katholieke Catechismus? "Er is geen sprake van diefstal, wanneer men de toestemming van de eigenaar mag veronderstellen, of als de weigering ingaat tegen de redelijkheid en de universele bestemming van alle goederen. Dit is het geval bij een dwingende en klaarblijkelijke noodtoestand, waarbij het enige middel om te voorzien in onmiddellijke en essentiële behoeften (voedsel, kleding, huisvesting) erin bestaat te beschikken over en gebruik te maken van de goederen van derden." Gehoord wat ex-vakbondsaktivist, en huidig grootverdiener Wim Kok zei als reactie op bovenstaande uitspraak van de katholieke mijterdrager, monsinjeur Muskens? Dat armen beledigd zouden moeten wezen door de woorden van de bisschop... Weet je waar ik, uitkeringsgerechtigde, beledigd door ben? Dat minister Dijkstal heeft besloten om politieke partijen nog meer geld te geven. Dat Bolkestein rustig kan blijven zitten nadat hij een bijbaantje van 30 duizend gulden per jaar heeft misbruikt (da's meer dan iemand in een heel jaar aan uitkering 'ontvangt') en dat vrijwel iedere andere grootverdiener dit optreden goedpraat. Dat de DAF-fabrieken overgenomen worden en dat daar vele honderden miljoenen guldens staats-subsidie bij moet. Dat de Fokker-fabrieken met ongeveer dezelfde bedragen jarenlang overeind gehouden zijn en dat daar een Koreaanse multinational bijna mee aan de haal ging. Dat Philips er door de jaren heen honderden miljoenen guldens overheids-subsidie doorheen heeft gedraaid en topsalarissen van meerdere tonnen per jaar uitbetaalt aan bestuursleden. Dat elk hollands dorp zo'n beetje tegen elkaar aan het concurreren is met stationshallen, sportpaleizen, concertzalen en marmeren straatbekleding. Dat de gemeente DenBosch zichzelf op de borst slaat van eigendunk over die geslaagde Tour De France (Tour de l'Argent) en dat nu blijkt dat het ons allemaal weer meer dan een miljoen gulden heeft gekost! Dat een brood stelen strenger bestraft wordt dan er vandoor gaan met zilveren en gouden handdrukken en/of zwijggeld. Dat het hele IRT-cirkus tot helemaal niets heeft geleid maar wel vele miljoenen guldens heeft gekost. Dat er nauwelijks aandacht is voor de armoede-problematiek van honderdduizenden mensen hier en de vele miljoenen mensen elders op de wereld. Dat dit welvarende Nederland de gore brutaliteit heeft om asielzoekers, vluchtelingen en (andere) armen eruit te flikkeren zonder dat duidelijk is welke toekomst deze mensen tegemoet gaan. Dat er elke dag nieuwe snelwegen worden aangelegd met steeds langere files met snakkend naar adem happen tot gevolg (een keertje op een kinderafdeling van een ziekenhuis gaan kijken waar luchtwegenaandoeningen schering en inslag zijn zou waarschijnlijk nog niets uithalen, omdat 'ze' simpelweg niet willen zien dat de olie-industrie-belangen zwaarder wegen dan de gezondheid van miljoenen mensen). Dat vliegtuigen over onze hoofden kerosine uitstrooien en herrie schoppen zonder dat iemand daar iets aan schijnt te kunnen of, erger nog, willen doen. Dat we iedere dag opnieuw opgeschrikt worden met weer een nieuw corruptie-schandaal of milieu-misdrijf. Dat alle voorgaande jaren de komende kosten van het ontmantelen van de Nederlandse kerncentrales nooit doorberekend zijn in de stroomprijs waardoor de valse illusie in stand gebleven is dat kernenergie een mogelijke oplossing zou zijn voor het schandalig snel opstoken van alle fossiele brandstoffen. Beledigd voelen we ons wanneer we een foto in de krant zien staan van prins Bernard in een stevige omhelzing met die schoft Suharto, nu nog president van Indonesië. Of wanneer we lezen dat na onderzoek is gebleken dat de WAO-regelingen gebruikt zijn om mensen uit hun baan te schoppen, net zoals faillissementen daarvoor gebruikt zijn, alsof we dat niet al jarenlang weten. Dat huizenbezittende 'burgers' in DenBosch hun stoepje schoon willen houden door zeer discriminerende pamfletten op bomen te plakken langs de Vughterweg in een poging te voorkomen dat er in hun buurt aan drugsopvang wordt gewerkt. Dat ondertussen de halve stad elkaar napraat over rondslingerende injectiespuiten en overlast, terwijl de meesten absoluut niet weten waar ze het over hebben. Dat er karrevrachten stoeptegels uit de Hinthamerstraat zijn gesloopt die er amper een paar maanden in liggen en vervangen zijn door nog duurdere omdat een paar grutters hierover geklaagd hebben. Dat het schoonmaken alleen al van al die marmeren pracht en praal meer kost dan de bezuinigingen op de sociale zekerheid. Dat we erachter moeten komen dat onder humanitaire hulpverlening blijkbaar ook hier in het rijke westen afgeschreven en waardeloze geneesmiddelen verstaan wordt. Razend worden we omdat reklameboodschappen ons onophoudelijk terroriseren met seksistische en debiliserende troep zonder dat ook maar iemand hier iets tegen schijnt te kunnen ondernemen. Dat we in steeds grotere streken van dit land zitten opgescheept met maar één regionaal dagblad waardoor de "onafhankelijke berichtgeving" zeer ernstig in gevaar is. Dat we zo vaak zuur moeten glimlachen om al die ellende zodat cynisme het langzamerhand aan het overnemen is van rationeel nadenken. Dat dit gebrek aan rationaliteit vrijwel dagelijks bewezen wordt door het toenemende middeleeuwse bijgeloof in toverknollen, "positief denken" beunhazen en dogmatische religiositeit. En weet je wat ook zo smerig is? Sinds de privatisering van de PTT wordt er vrijwel om de week een nieuwe postzegel uitgegeven slechts met de bedoeling financieel misbruik te maken van al die postzegelverzameling-verslaafden; Nederland als bananenrepubliek. Om nog maar te zwijgen van de sluiting van al die kleine en de verbouw van al die grote postkantoren waardoor je zelfs daar gekonfronteerd wordt met onbetaalbare (vlieg)vakanties, uitbuitbanen en te dure enveloppen. Tsja...

Ewald Conspira (DenBosch)

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 304, december 1996