.Puntje (reguliere puntje-kop)

Het is erg moeilijk om aan te nemen dat onze politici in de veronderstelling zijn dat ze werkelijk nog iets te besturen hebben. Die moeten zelf toch ook wel in de gaten hebben dat ze zijn gedegradeerd tot binnen de marge rommelende zetbaasjes van gewetenloze economische machthebbers die de touwtjes stevig in handen hebben op de allesbepalende wereldmarkt van vraag en aanbod. Nu begrippen als gezondheid, welzijn en ethiek slechts toegepast kunnen worden zolang we ons daarmee niet uit de markt prijzen, is een bekwaam politicus niet meer dan iemand die in dit drama zijn afbraak- en bezuinigingsrol goed weet te verkopen aan het morrende volk. Bezuinigingen krijgen daarom de meest 'strelende' betitelingen opgeplakt; als we binnenkort vernemen dat we vanwege de noodzakelijke modernisering en vereenvoudiging van het ziekenfondssysteem een extra stimulans voor zelfzorgzaamheid krijgen, betekent dit waarschijnlijk een verplicht wurgcontract met een verzekeringsmaatschappij. Aan listige formuleringen geen gebrek, maar de mogelijkheden om de afgesproken bezuinigingen te realiseren zonder direct merkbare dramatische consequenties raken uitgeput. Ministers wringen zich in allerlei onmogelijke bochten om hun begroting op een fatsoenlijke manier sluitend te krijgen maar komen er niet meer uit zonder smerige handen. Het feit dat duizenden ernstig zieke mensen de WAO uitgezet zijn (en worden) met het zwaar vernederende smoesje dat zij nog bonsai-boompjes kunnen verzorgen of loempia-velletjes kunnen rollen is een goed voorbeeld van de mateloze arrogantie en leugenachtigheid van politici. Onze volksvertegenwoordigers leveren al 15 jaar lang het volk en hun verworvendheden uit aan een keiharde commercie en zijn nu zelf ook, mede ten gevolge hiervan, de bestuurbaarheid van maatschappelijke processen compleet verloren. De gevolgen van de bezuinigingen en privatiseringen brengen Nederland steeds dichterbij het schrikbeeld van een verloederde maatschappij. Kerkelijke organisaties in Nederland waarschuwden onze politici 10 jaar geleden al dat er een schrijnende armoede onder bejaarden en bijstandsafhankelijken aan het ontstaan was. Ondertussen heeft hun slappe uitverkoopbeleid de verpaupering alleen maar verergerd. Dit is echter nog niets vergeleken met wat er ons landje in dit post-beschavingstijdperk allemaal nog meer te wachten staat. Allerlei bestaande wetgevingen ter bescherming van werknemers in 'beschaafde' landen vallen systematisch ten prooi aan grote, internationaal opererende beleggers, investeerders en alle andere soort multinationals die hun woekerwinsten vanzelfsprekend belangrijker vinden dan de levenskwaliteit van een medemens die hen te duur is geworden. Op weg naar deze afgrond veranderen politici niets aan de koers, in het beste geval wordt door hen de snelheid waarmee de miljoenenmassa ouderen, arbeidsongeschikten en werklozen in Europa die zich te pletter gaat vallen een beetje geremd. Onze democratie wordt door niet te stoppen krachten misvormd tot een commerciecratie. In een door hebzucht op hol geslagen wereld is de mens een wegwerpartikel geworden dat na gebruik de vuilnisbak in kan. Gehandicapten, ouderen, zieken en werklozen worden in deze privatiseringswereld te duur en uitgekotst. Werkelijk niets ontkomt aan de gesel van de commercie. Bejaarden die serieus op tv willen vertellen dat ze hun pijnstillers niet meer kunnen betalen worden in ziekelijke programma's als "Arm en Rijk" voor de leeuwen geworpen als een hapje entertainment. Het onbezonnen zappende show,- quiz,- en soappubliek keek thuis vergenoegd mee welke van de twee geshowde lijfeigenen (het eerst) door de bezuinigingen verslonden diende te worden. Typisch weer een stuiptrekking van ons publieke bestel dat zich steeds meer richt op goedkoop vermaak voor het leger van zapzombies. In plaats van zich duidelijk te profileren tegen de gesel van de commercie -die ook h