Kort nieuws twee

By the way...

een gedeelte van de oplage van het vorige Kleintje hebben wij door Jomanda laten instralen. Wie is het de afgelopen maand uitzonderlijk goed gegaan, welke blinde zag plotsklaps weer het licht (van de Krabben?)? Laat het ons weten!

Zeep

Je zit in een ruimte op de elfde verdieping van een kantoortoren in de binnenstad. De tafel waar je achter zit is afgeschermd met schotten. Er staat een telefoon op de tafel en verder ligt er een door een computer uitgespuugde lijst waarop namen met daarbij behorende adressen en telefoonnummers. Ook zijn er een zevental papieren waarop teksten staan. Je bent in een telemarketing-buro. Telemarketing is verkopen per telefoon. Tezamen met een twaalftal collega's bel je over heel Canada. Van Calgary in de provincie Saskatchewan tot Toronto in de provincie Ontario en Halifax in New Brunswick. Het produkt dat je verkoopt is zeep, maar het had ook een vakantie, een abonnement op een krant of tijdschrift, een verzekering of iets voor de auto kunnen zijn. De manager van het kantoor heeft je verzekerd dat er niets fout kan gaan zolang je je maar aan de tekst houdt. Het is niet zomaar een zeep die je verkoopt, maar een heel assortiment en deze zijn bio-degradable. Zij zouden minder schadelijk zijn voor het milieu dan andere zepen, maar in welke mate en of het waar is weet je niet. Op het moment dat je een potentiële koper aan de lijn krijgt is er overigens van zeep nog geen sprake. Je begint met iets heel anders te melden. Je hebt al een stuk of zes telefoontjes gepleegd en nog niks verkocht. Er was een vrouw in een stadje buiten Calgary die zei het veel te druk te hebben. De familie was bezig het graan binnen te halen. In Halifax deelde een sombere stem je mee werkloos te zijn. Maar dan in Toronto krijg je ene Lise MacLaughing aan de lijn. Zij zal bijten in het aas dat je haar voorhoudt. "Hallo Lise, dit is ... (je zegt je naam) van Greenway De Milieuvriendelijke Onderneming. Ik ben blij dat ik je aan de lijn heb zodat ik meteen ter zake kan komen. Ik bel je om je te laten weten dat je, gezien je voorgaande aankopen, bent verkozen voor onze EEN MILJOEN HOUDT CANADA SCHOON KAMPAGNE!!! Heeft iemand hierover al kontakt met je opgenomen? (Het antwoord is altijd nee en van voorgaande aankopen was geen sprake) Als je even een pen en papier pakt, Lise, dan geef ik je alle details. (Lise haakt even af om pen en papier te pakken) OK, mijn naam is ..., ik bel je ban Greenway. Ons telefoonnummer is ..., ik geef je het adres dadelijk. Het doel van de onderneming is om EEN MILJOEN DOLLARS in prijzen weg te geven aan een uitverkoren groep mensen over heel Canada en als beloning voor je ondersteuning van deze milieucampagne ontvang je gegarandeerd 1 van de 4 hoofdprijzen die wij dit jaar weggeven. Noteer waar het om gaat.
No. 1 is een (merknaam) VIDEOKAMERA EN EEN RECORDER.
No. 2 een 35mm kamera MET AUTOMATISCHE FOCUS, AUTOMATISCHE TERUGSPOELER EN PROFESSIONEEL FLITSLICHT.
No. 3 een prachtige (merknaam) KLEURENTELEVISIE.
No. 4 is de grote prijs van $5000,- KONTANT.
Dus, gefeliciteerd!!"
Het is natuurlijk in het geheel niet het doel van de onderneming deze prijzen weg te geven. Om die prijs in de wacht te slepen, het zal zeker prijs nummer twee worden met een kostprijs van misschien zo'n 80 dollar, moet Lise wel de zeep kopen, voor een prijs van $840,- die de onderneming ook zeker niet meer dan zo'n 80 dollar zal hebben gekost. Om de betaling voor Lise gemakkelijk te maken kan zij deze spreiden over een periode van zo'n twaalf maanden. Zij zal een voorraad zeep ontvangen goed voor 2 jaar. Op een tafel in het kantoor staan 11 armzalige plastic flessen uitgestald met zepen om de was mee te doen, de afwas en de badkamer, de auto, tapijten, meubels etc. mee schoon te maken. Je somt al deze zepen op en vervolgt: "Dit zijn alle supergekonsentreerde schoonmaakformules, bio-degradable en vriendelijk voor het milieu, ontworpen om de aarde te sparen en jou geld te besparen". Je vormt je een beeld van die vrouw in Toronto. Je schat dat zij ongeveer 54 jaar is, weduwe met een pensioen en dat zij zich verveelt en eenzaam is. De telefoon ging. Daar was die vriendelijke stem die een prijs beloofde en belde van een milieu-onderneming. Waarom ook niet? denkt Lise. Ik hoef de deur niet meer uit om zeep te kopen en wie weet ben ik wel diegene die die 5000 dollar in de wacht sleept. Nu moet je Lise ertoe bewegen om haar chequeboek of haar betaalkaart te pakken en de nummers te geven, zodat Greenway de maandelijkse betalingen van haar rekening kan halen. Lise geeft de nummers. De handel is geslaagd en jouw dag gered, want één verkoop per dag is voldoende om je baan te behouden.
Je belt met potentiële konsumenten die wel in dat aas zouden willen bijten maar die aarzelen. Nu heeft jarenlange telemarketing-ervaring je geleerd hoe hen met listig woordgebruik over te halen. Op de papieren voor je staan 36 overredingsformules tot je beschikking. Er is bijvoorbeeld ene John in Winnipeg die er aan twijfelt of het allemaal wel waar is wat die mooie prijzen betreft. "ALS ZIJ ZEGGEN TE TWIJFELEN, BEGIN HIER:" is de titel van een van de formules. Je leest het voorgeschreven antwoord. "Ja John, je hebt alle recht om voorzichtig te zijn. En geloof mij, ik vat dit niet persoonlijk op. Omdat in alle oprechtheid ik niet zou willen dat je met mij in zee gaat tot ik ervan verzekerd ben dat je dit aanbod volledig vertrouwt. Nu, als jij behoort tot die mensen die wij ieder jaar spreken, heb jij nimmer in je leven iets van grote waarde ontvangen. Dus het is volstrekt begrijpelijk dat je wat aarzelt nu je bent geselekteerd voor een bonus van deze omvang". John zal het vervolg van deze formule niet horen want je begint te lachen. je proest het uit zogezegd. "Je hebt gelijk John, het is een grap". Ja hangt op en laat John geheel in de war maar gelukkig met behoud van zijn geld achter. Je staat op en loopt naar de manager die in een ander kantoor zit. Je neemt je ontslag. Je daalt af met de lift naar de begane grond. Je aarzelt in welke richting je zult gaan nu je weer op straat staat. In zuidelijke richting zou je op de Verenigde Staten stuiten. Misschien zou je daar iets van het karkas van O.J. Simpson kunnen plukken, of een pistool kopen. In oostelijke richting zou je na 5000 km op Vancouver stuiten waar men zo geplaagd wordt door de invoer van goedkope heroïne en waar een multinational meer dan 1500 jaar oude bomen omzaagt. In westelijke richting wacht de Atlantische oceaan. Nu resteren er nog drie opties: door de grond te zakken, op te stijgen of richting noord te gaan. Je oog valt op een vrouw die een bord draagt waarop met grote letters geschreven staat: "life sucks". Je besluit een moratorium op je besluiten in te stellen. Je gaat naar huis en vervoegt je de volgende dag bij het arbeidsburo waar je via een computerscherm ongetwijfeld weer naar een andere vorm van onheil zult worden geleid.

(van onze overzeesche correspondent)

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 284, 7 april 1995