Acties in Korea

Vietnam Veteranen Tegen de Oorlog (A.I.) hebben bijzondere belangstelling voor de manier waarop de oorlogsmachinerie de geschiedenis verklaart. Het eerste slachtoffer van de oorlog is immers altijd de waarheid.
Nu, terwijl veel soldaten gereed staan voor acties in Korea, lijkt het ons een geschikt moment om de echte, verborgen gehouden, geschiedenis van de Koreaanse oorlog, kort weer te geven. Niet de geschiedenis zoals die op school gegeven is.
De Amerikaanse betrokkenheid in Korea begon in de jaren '30. Lang voor de Tweede wereldoorlog was Amerika al doende om Korea uit de invloedssfeer van het imperialistiese Japan te weken. Sinds de Eerste wereldoordlog was het verre oosten door de overwinnaars onderling verdeeld, zonder rekening te houden met het zelfbeschikkingsrecht van de inwoners van die gebieden. De Engelsen bezetten delen van China, de Fransen Zuid Oost Azie, de Nederlanders het huidige Indonesië, met de belangrijke oliebronnen, de Verenigde Staten controleerden een grote economische zone in China en de Philippijnen. De Japanse bezetting van Korea begon in 1910 na de Russiese nederlaag bij Port Arthur. In het begin van de 30er jaren was Japan ook Noord China binnengevallen en bedreigde de door de Engelsen en Amerikanen gecontroleerde gebieden.
De VS stonden op het standpunt dat de opbrengsten uit het Verre Oosten te gering waren om verder op te delen, laat staan te delen met 'inferieure gele mensen'. De VS ontwikkelde een taktiek die heden ten dage nog steeds gebruikt wordt; jonge veelbelovende Koreanen die bindingen hebben met de Amerikaanse belangen werden gestimuleerd om naar de elite-universiteiten aan de Amerikaanse oostkust te gaan. Deze groep wordt zo achter de hand gehouden, en ondertussen ging de VS aan de slag om Japan te wippen. Een van diegenen die hiervoor uitgezocht werden was een jongen, Syngman Rhee.
Op het einde van de tweede wereldoorlog was er in Korea 1 groot probleem voor de VS; de communisten hadden zich, geholpen door de Sovjet Unie, gedurende de oorlog verzet tegen de Japanse overheersing. De door Syngman Rhee opgerichte politieke partij had gedurende de oorlog gecollaboreerd met Japan. De Koreaanse bevolking wist wie met de vijand geheuld had en dit veroorzaakte de nodige ellende bij de Amerikaanse beleidsmakers. Omdat zij niet het gehele land aan het communisme wilden "verliezen", kregen de Japanse troepen de opdracht om het Zuidelijk deel van Korea bezet te houden totdat Amerikaanse troepen dit deel konden "bevrijden". Verder werden verkiezingen verhinderd, omdat deze ongetwijfeld geleid zouden hebben tot een demokratisch gekozen communisties bewind over heel Korea. In plaats daarvan werd een regering met Syngman Rhee geïnstalleerd in het nieuwe Zuid Korea. Deze tactiek werd later door de VS gebruikt in een ander verdeeld land, Vietnam.
Tussen 1946 en 1947 hadden de Russen hun troepen uit het Noordelijke deel van het land teruggetrokken, maar de VS bleef militair aanwezig in het zuidelijk deel. Probleem was dat de Zuid Koreaanse bevolking het regime van Rhee gewoon zag als gangsters en oorlogsmisdadigers. Na de installatie van Rhee begon de zwendel met de Seoul Taxi Co. Het amerikaanse leger gaf de regering een groot aantal jeeps en lichte vrachtwagens, die overgebleven waren van de strijd in de Pacific. Rhee vond het jammer om die te gaan gebruiken voor de bevolking, zeker omdat een deel van zijn familie werkloos was. Zo kwam de Taxi Co. aan veel jeeps. Rond 1948 bevond de regering Rhee zich in toenemende problemen, in de Amerikaanse pers verschenen verhalen over de corruptie van de regering Rhee, en de belangrijke amerikaanse hulp begon op te drogen.
Gedurende die periode begonnen de aanvallen. Niet door de Noord Koreanen, waarom zouden die dat doen, het regime van Rhee zad nauwelijks steun onder de bevolking en de meeste mensen in Zuid Korea wilden dat het land herenigd werd. De beloofde verkiezingen zouden zeker een verenigd Korea met een links politiek programma als resultaat gehad hebben. Het Zuid Koreaanse leger, gesterkt door het Amerikaans militair complex, deden invallen in het Noorden. Het Rhee bewind ontdekte dat dergelijke door henzelf veroorzaakte "grensincidenten" tot gevolg hadden dat er Amerikaanse militaire hulp binnen stroomde; voorts bleken de VS maar al te graag bereid om financiële steun te geven aan het voortzetten van het incidentenbeleid tegen het Noorden (denk aan de steun voor de Contra's in Nicaragua). De amerikaanse hulp betekende een forse stimulans voor de "ondernemersmentaliteit" in de kringen van het Rhee bewind. Maar een gering deel van die hulp kwam terecht bij het zuid koreaanse leger, waar ze oorspronkelijk bestemd voor was, (dit leger had inmiddels de reputatie gekregen van gewapende bendes van het door de VS gesteunde gangsterbewind.)
De invallen en incidenten bedreigden Noord Korea; in tegenstelling tot het zuiden kreeg noord Korea geen financiële hulp. De Sovjet Unie kwam net uit een oorlog waarin 20 miljoen burgers gedood waren en de helft van het land in de as lag. In China heerste al sinds de jaren '30 een burgeroorlog en een oorlog met Japan. Er was van deze landen niet veel geld of voedsel te verwachten. Maar Noord Korea zou naar inschatting van de VS, maar gedurende een beperkte periode kwetsbaar zijn. Want overal in Azië waren communistiese opstanden tegen de koloniale overheersing uitgebroken. Ondertussen hielden de Zuid Koreaanse invallen aan, en elke keer als Noord koreaanse eenheden zich verdedigden, werd dit in de pers gebracht als: aanvallen uit het communistiese Noord Korea.
Voorjaar 1950 bleek het Amerikaanse respect voor "demokratie". In wat tot nu toe de eerste en de laatste vrije verkiezingen in Zuid Korea waren, met een opkomstpercentage van 90%, verloor Rhee de verkiezingen, en hield slechts 45 van de 210 kamerzetels over. De oppositie had zich in de campagne vooral gericht op de brutale onderdrukking door de politie en op hereniging met het Noorden. Toevallig brak een maand later, net voordat de regering afzoutreden, de oorlog met Noord Korea uit. In een wanhopige poging om een in discrediet gebracht bewind in het zadel te houden lanceerde het zuid koreaanse leger een offensief, met drie speerpunten tegen het Noorden. Het plan was om het Zuid Koreaanse leger na de tegenaanval terug te trekken en om onmiddellijke militaire steun te vragen. Jammer genoeg hield Noord Korea zich niet aan dit scenario; toen de tegenaanval werd ingezet stopte die niet bij de grens. Het Noord Koreaanse leger had een geweldig gebrek aan wapens en aan technologie. Zij had minder dan een halve tankdivisie, en die bestand dan nog uit oude Japanse en Russische tanks. Ze had nauwelijks zware artillerie en geen luchtmacht.
Maar zij drongen de Zuid Koreanen en de Amerikaanse eenheden terug tot een klein gebied, ze deden dit op dezelfde manier waarop later de Vietnamezen het ook zouden doen, door de steun van de bevolking, door voedsel en informatie van die bevolking.
Toen een jaar later na een Amerikaanse invasie de Zuid Koreaanse hoofdstad Seoel werd ingenomen verbaasde het persbureau United Pers zich over de "koelheid waarmee de bevolking de bevrijders ontving".

Dus wat de beroepsmilitairen en de politicie ook zullen vertellen over de reden waarom je als Amerikaans soldaat naar Korea moeten, één reden kan het niet zijn; Noord Korea begon 40 jaar terug geen oorlog.
Als je weer eens in een vreemd land ingezet wordt, vraag je je dan maar eens af hoe het komt dat de bevolking je haat; terwijl je daar bent om ze te beschermen".

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 272, 15 april 1994