Skip to main content
  • Archivaris
  • 270

MEXICO

Twee & zestig jaar na het einde van de Mexicaanse Revolutie zijn de levensomstandigheden van het Mexicaanse volk nauwelijks verbeterd. Bijna negentig procent van de plattelandsbevolking leeft in extreme armoede. Miljoenen boeren zijn van hun land verdreven. De opstand van de Zapatistas in Chiapas geeft aan dat het Mexicaanse volk niet van zins is zich zonder verzet bij de ellende neer te leggen. De mensenrechten worden dagelijks door de Mexicaanse regering geschonden. Politieke rechten zijn er niet; op dit moment zitten er meer dan tienduizend personen om politieke redenen vast. De meerderheid van hen zijn boeren en indianen omdat ze vochten voor hun stukje grond. Vijfennegentig procent van de politieke gevangenen zijn gemarteld om ze te dwingen schuld te bekennen voor misdrijven die ze nooit hebben begaan. Het Mexicaanse leger is een ware nachtmerrie voor de plattelandsgemeenschap, omdat ze in dienst staan van de grootgrondbezitters en op gewelddadige wijze ieder verzet onderdrukt. Jaarlijks worden honderden boeren vermoord. De situatie is de afgelopen twee jaar verslechterd, sinds de Mexicaanse regering besloot het vrijhandelsakkoord NAFTA te tekenen met de Verenigde Staten en Canada. Aan alle eisen van de Noordamerikanen is tegemoet gekomen, zonder belang te hechten aan de belangen van het Mexicaanse volk. Hiermee wijzigt de regering artikel 27 van de Grondwet en vernietigt de Landhervormingswet, die de belangrijkste basis vormde voor kollektief landbezit. Resultaat: een indrukwekkende hoeveelheid land komt in enkele handen terecht. Land, dat duizenden gemeenschappen van boeren en indianen ontnomen wordt. Kort gezegd: de Mexicaanse staat heeft het overgrote deel van de bevolking veroordeeld tot armoede, werkloosheid en honger.

NAFTA
Dit vrijhandelsverdrag werd in 1988 voor het eerst getekend door de VS en Canada, en was vanaf 1989 in werking tussen deze twee landen. In 1990 vroeg Carlos Salinas, de Mexicaanse president, tot het verdrag toegelaten te worden, zonder rekening te houden met de Mexicaanse situatie. In mei 1993 werd het verdrag door het Canadese parlement geratificeerd, in november dat jaar volgden de VS en Mexico. Het verdrag was echter al twee jaar voor de officiële goedkeuring in werking getreden, waardoor de gevolgen nu al voelbaar zijn. Een groot gedeelte van de inhoud van het verdrag is geheim maar er is onderandere in vastgelegd dat alle Mexicaanse staatsondernemingen geprivatiseerd moeten worden. De arbeidsomstandigheden zullen daardoor verslechteren; de konkurrentie met de lage loonkosten in Mexico geven de ondernemers de kans de uitbuiting in ieder deelnemend land op te voeren. Terwijl in de VS het minimumloon 4,25 dollar bedraagt is dat in Mexico meer dan acht keer lager, 0,51 dollar. Door dit NAFTA-verdrag zullen vele Mexicaanse boeren van hun land verdreven worden en in het groeiende leger van werklozen opgaan. De verplaatsing van tientallen ondernemingen naar Mexico zullen een gigantische vervuiling en nucleair afvalprobleem voor dit land gaan betekenen. De Noordamerikaanse bedrijven profiteren van de afwezigheid van deugdelijke milieu-wetgeving in Mexico. Mexico maakt een economische invasie mee van Noordamerikaans kapitaal. Tussen 1970 en 1987 zijn de VS-investeringen in Mexico verdubbeld van 7,7 naar 14,9 miljard dollar. Tweederde van het buitenlands kapitaal in Mexico is Noordamerikaans. De VS bezitten in Mexico 57% van de auto-industrie, 57% van de mijnen, 100% van de tabaksindustrie, 47% van de voedselindustrie, 51% van de hoog-technologische bedrijven, 50% van de chemische industrie en 86% van de petro-chemische industrie. NAFTA garandeert dat in drie fases (in totaal 15 jaar) amerikaanse goederen zonder enige importheffingen Mexico kunnen overspoelen. Kortom: NAFTA brengt niets anders dan misère voor het volk. De enige winnaars zijn de imperialisten en de Mexicaanse oligarchie. Het is daartegen waar de arme bevolking tegen in opstand komt. Ze hebben niets te verliezen, slechter kan het met hen vrijwel niet gaan. De armoede en honger laten hen geen andere keus...
(Wanneer je een briefje schrijft naar Het Mexico-bulletin, Postbus 63164, 1005 LD, Amsterdam, dan blijf je op de hoogte van de ontwikkelingen aldaar.)

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 270, 17 februari 1994