Skip to main content

vrijdag 7 april-2006
Wij maken ons al weer wat jaartjes behoorlijk druk over het dossier Dutroux. Dat wil zeggen: het parallelle dossier. Met een bolderkar vol zaken die wat ons betreft een diepgaand onderzoek van rubberzolen en koddebeiers in België meer dan rechtvaardigen. Zoals in de zaak rond de twee grafelijke kindervrienden Leopold en Maurice Lippens (respectievelijk burgemeester van Knokke-Heist en topboy van Fortis en Société Générale) en de horror op het kasteel van de familie De Cater in ‘sGravenwezel, waarbij mogelijk ook baron Theo Bracht een rol speelde (1).
Daarvoor hebben we heel wat betrokkenen of luitjes die iets meer zouden kunnen weten van bovenstaande affaires persoonlijk benaderd. Antwoord kwam er niet. Kennelijk gebruikelijk bij onze buurtjes, want wat denk je van deze?
Op 18 augustus 2005 stelde de SP.A-Spirit senator André van Nieuwkerke de volgende vraag aan vice-premier en minister van Justitie Laurette Onkelinx:

“In de tweede helft van 2003 vroeg mevrouw Regina Louf, bij monde van haar advocate om, in het kader van het zogenaamde Dutroux-bis-dossier, meer dan veertig bijkomende onderzoeksdaden te stellen. Zij zag daarin een taak voor het Federaal Parket. Immers, de parketten van Brussel, Gent, Antwerpen en ook Neufchâteau zetten al een geruime tijd een punt achter het X 1-dossier.
De advocate pleitte er dan ook voor, om de niet onderzochte pistes, waar het dossier blijkbaar van uitpuilt, uit te klaren.
Vandaag is nog niet duidelijk of er nu al dan niet bijkomende onderzoeksdaden komen of gesteld worden.
Ik zou het dan ook op prijs stellen, mocht u mij een stand van zaken kunnen geven van de juridische omgeving waarin het dossier zich voor het ogenblik bevindt.


Nou zou je toch zeggen, dat het voor Laurette een fluitje van een eurocent moet zijn om te achterhalen waar dat verrekte dossier is gebleven.
Vraagt Van Nieuwkerke op 10 maart jongstleden:

“Op 18 augustus 2005 antwoordde de geachte vice-eerste minister me: “De gegevens nodig om te antwoorden op de vraag werden opgevraagd aan de bevoegde instanties. Het resultaat hiervan zal later worden medegedeeld”.
Ondertussen mocht ik nog steeds geen antwoord ten gronde ontvangen.
Mag ik de geachte vice-eerste minister dan ook verzoeken mij zo vlug mogelijk een antwoord ter zake te geven?
”

Het is te mal voor woorden. Wij citeren al jarenlang uit dat Dutroux-bis-dossier, maar officieel is het niet boven water te krijgen. België is net Nederland.

1. Zie voor de gebroeders Lippens de serie “Adel verplicht” en voor Bracht de serie "Blikscaters" eerder op deze site.

  • Datum: .

maandag 29 mei-2006
Het parallelle Dutroux-dossier is in het land van de paling in het groen, de driedaagse van de Panne, Jerommeke en Jupiler blijkbaar nog steeds too hot to handle. Op 7 april jl. refereerden wij bijvoorbeeld al eens aan een poging van senator André van Nieuwkerke om via minister van Justitie Laurette Onkelinx aan de weet te komen waar dat duistere dossier zich momenteel bevindt en of er aan de hand van gegevens daaruit nog gesnuffeld wordt. Die poging werd in augustus 2005 ingezet, maar tot nu toe heeft Laurette over dat onderwerp net zoveel te melden als een sfinx tijdens zijn middagdutje. En zij is niet de enige.
Zo benaderde Rufyn Nachtergaele, een erkend diepduiker in deze materie, op 28 maart jl. persmagistrate Nicole de Rouck van het parket in Gent met de volgende brief:

“In de loop van dit jaar zal het tien jaar geleden zijn dat Regina Louf, alias X1, begon met getuigen in de rand van wat men is gaan noemen de zaak Dutroux. Het betrof een zogenaamd nevendossier.
In 2008 zal het tien jaar zijn dat in de audio-visuele media en in de geschreven pers uitgebreid aandacht werd geschonken aan het getuigenis van X1 en dat de X1-piste publiekelijk door verschillende parketwoordvoerders (van de parketten Gent, Antwerpen en Brussel) na uitgebreid onderzoek als afgesloten werd verklaard.
In 1998 ben ik me vanuit persoonlijke interesse beginnen te verdiepen in het X1-verhaal; analyseerde en bestudeerde alles wat ik kon vinden wat erover gepubliceerd was. Ik had in de loop van de voorbije jaren met talrijke personen daaromtrent contact, bezocht een aantal locaties, bestudeerde gegevens uit het Belgisch Staatsblad, verzamelde allerlei internetinformatie enz….
Ik heb onlangs het idee opgevat om over mijn bevindingen, belevenissen en opzoekingen ivm de X1-piste misschien wel een boek te schrijven. Als mijn persoonlijke en familiale levensomstandigheden het toelaten zou ik met een manuscript van dat boek willen klaar zijn in de loop van 2008.
Het is voor mezelf momenteel nog niet echt duidelijk of het boek de vorm van fictie, non-fictie of faction zou/zal krijgen.
Hoedanook, vind ik het bijzonder nuttig en relevant dat ik over zo waarheidsgetrouw mogelijk informatie beschik; in die optiek wil ik dan ook een aantal inlichtingen die ik vernam checken bij de instanties die kennis van zaken zouden moeten hebben.
Aan u zou ik graag om duidelijkheid willen vragen ivm volgende informatie, waarvan ik denk melding te zullen maken in mijn manuscript. Ik vermeld het onder de vorm van een zeer voorlopige formulering.

“Tijdens het onderzoek van de X1-piste werden beroepsagenda’s van haar pooier in beslag genomen bij een huiszoeking; die hadden betrekking op de periode 1979-1997 (ooit werd dit vermeld in een artikel in De Morgen). In het kader van een verhoor te Gent meende X1 dat ze van die agendaboekjes had zien liggen in een kantoor van de politie in Gent”.

Mijn vragen aan u in dit verband, luiden:
Is het juist dat de politie van Gent op bepaald ogenblik agendaboekjes van haar pooier of copyen ervan in bezit heeft gehad? Gedurende welke periode had het parket/politie van Gent die gegevens ter beschikking?

“Uit goedingelichte bron - zo zegt men dat dan - vernam ik dat door het parket van Gent geen enkele onderzoeksdaad werd uitgevoerd op basis van de gegevens die door Tony genoteerd werden in de beroepsagenda’s die ter inzage lagen bij de bevoegde politionele/justitiële dienst
te Gent. Er zou in het Gentse onderzoeksdossier althans geen enkel PV zitten waaruit blijkt dat het onderzoek gebruik heeft gemaakt van die agendagegevens en/of waaruit blijkt dat die gegevens getoetst werden aan elementen die X1 aanbracht tijdens verhoren, faxen, schriftjes enz.”

Mijn vragen in bovenstaand verband: Is het juist dat in het Gentse gerechtelijk onderzoeksdossier mbt de X1-piste er geen enkel PVC te vinden is waaruit blijkt dat die beroepsagenda’s van Tony aangewend werden voor onderzoek, analyse en/of voor specifiek uit te voeren of uitgevoerde onderzoeksdaden? Zeer bondig samengevat: is het juist te stellen dat er in het Gentse luik van onderzoek in de X1-piste geen onderzoek heeft plaatsgehad van die beroepsagenda’s van Tony?

“Ik kan alleen maar vermoedens uiten over het waarom van het niet analyseren, checken en toetsen van Tony’s agendagegevens. Zo zou het kunnen zijn - maar dit is tot op heden alleen een veronderstelling - dat het Gentse parket/justitie op basis van zijn eigen onderzoek en dat van de andere parketten tot de conclusie was gekomen dat teveel elementen uit het X1-getuigenis onmogelijk, onbetrouwbaar of niet verifieerbaar bleken te zijn, zodat besloten werd om die agendagegevens niet nader te onderzoeken, te analyseren en er onderzoeksdaden omtrent uit te voeren”.

Mijn vraag aan u: Wat is de reële oorzaak, aanleiding, reden, verklaring voor het feit dat het Gentse onderzoek geen gebruik heeft gemaakt van die beroepsagendagegevens?

Mevrouw De Rouck, ik zou het bijzonder op prijs stellen mocht u me in een schrijven op de vermelde vragen willen en kunnen antwoorden; dat creëert dan automatisch ook een onuitwisbare basis om latere eventuële discussies of problemen te vermijden.
Misschien is het een haalbaar voorstel voor u als ik die antwoorden van u kan ontvangen bij een persoonlijk onderhoud. Het kan best dat dit onmogelijk is; indien dat niet kan, dan hoop ik u alsnog bereid te vinden mijn brief te beantwoorden; zij het met een algemene reactie op de vragen in mijn brief of met concrete antwoorden op de specifieke vragen. Uiteraard zou ik liefst het laatste zien gebeuren; dat zou blijk geven van goodwill en transparantie.
Gelieve misschien ook te vermelden welke voorwaarden u verbindt aan de wijze waarop ik de door u aangebrachte informatie mag gebruiken, aanhalen, eventueel citeren. Dat alles kan alleen maar duidelijkheid scheppen over mijn (ver)houding tot uw dienst, ambt en omgekeerd.
In afwachting van uw reactie op dit niet alledaagse verzoek wellicht,
Met achting,
Rufyn Nachtergaele ”

Nou, voorzichtiger kan het haast niet, zou je zeggen. Maar Nicolletje heeft nog geen zucht van zich laten horen. En Ruf wil wel graag antwoord op zijn vragen. Mocht iemand anders uit de wereld van speurneuzen, koddebeiers, beffen en meer van dat soort informatiedragers zich geroepen voelen om in zijn digitale piano te klimmen, graag. Ruf’s mailadres is Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. . Bij voorbaat onze hartelijke dank.

  • Datum: .

vrijdag 14 juli-2006
Eerder in deze serie werd er een beroep gedaan aan het adres van de Belgische minister van Justitie Laurette Onkelinx om nou eindelijk eens op de proppen te komen met de parallelle Dutroux-dossiers, waaruit wij al zo lang putten om de grote jongens die daarin als kinderklimmers worden gebrandmerkt in het zonnetje van Knokke Heist te zetten. Reactie nul. Jammer, maar je raakt aan alles gewend, we eten zelfs spruitjes.

Min of meer als reactie op die frisse stukjes bellettrie ontvingen wij gisteren een mailtje dat nog erger stonk dan een bord spruitjes. Over Laurette. En wij willen u dat niet onthouden.

De vader van de huidige Belgische minister van Justitie was een selfmade man, die van doodgewone arbeider bij Cockerill via de vakbond opklom tot parlementslid en burgemeester. Petje af. Daarnaast vond ie nog tijd om samen met zijn Tunesische echtgenote zes kinderen op te voeden. Zes petjes af.

Met dochter Laurette ging het ook crescendo. Universiteit van Luik, advocate, politica, première van de Franse gemeenschap, minister en vice-premier. Pas pisse de chat. In de tussentijd was zij getrouwd geraakt met de Algerijn Abbès Guenned en die dreigde in 1996 ineens een cementblok aan het welgevormde been te worden. Toen vaardigde Marokko namelijk een internationaal aanhoudingsverzoek uit, omdat vriend Abbès verdacht werd betrokken te zijn bij ernstige drogdelicten. En als een land als Marokko daartoe overgaat, wil dat toch wel wat zeggen.

Waar wordt Laurette’s echtgenoot uiteindelijk op 31 juli 1997 bij de vodden gegrepen? Op Zaventem, of all places. Werd Abbès vervolgens uitgeleverd aan Marokko? Nee, nee. Hij bleek over een diplomatiek paspoort te beschikken. Ten onrechte, maar hij had het wel.

Om verdere ongelukken te voorkomen werd zo snel als een Noordafrikaanse kameel de scheiding tussen Laurette en Abbès uitgesproken. Binnen de maand. Een Belgisch record. Maar ze bleven goede vrienden. Dat bleek bijvoorbeeld toen Laurette in 2000 de boot instapte met de bekende bef Marc Uyttendaele in aanwezigheid van... jawel Abbès.

In de tussentijd had Laurette’s eerste liefde overigens nog een avontuurlijk geintje meegemaakt. Op 21 juli 1998 draaide hij achter het gaas in het Turkse Izmir. Ook al weer wegens een drogaffaire. Dankzij wat stille diplomatiek tussen Brussel en Ankara en de juridische bijstand van ene Marc Uyttendaele werd de kwestie opgelost en Marokko kon haar uitleveringsverzoek in haar donkerste plekje proppen.

Zo, en wat doet onze Algerijnse ami tegenwoordig? Hij heeft een rijk betaalde baan als adviseur van de “inner circle” van minister Onkelinx. En wij maar klagen over een eukel op een fiets en een dronken droppie in Den Haag. Er komt nog meer, dus stay tuned.

  • Datum: .

maandag 17 juli-2006
Het is niet voor iedereen weggelegd om via wat diplomatiek gefoezel met de Turkse autoriteiten je ex-echtgenoot, vriend en naaste medewerker uit de petoet te houden. En dat terwijl die toch tot tweemaal toe tot zijn kingewas in een drogaffaire was beland. Maar zoals we in ons vorige jolige artikeltje al meldden, Laurette Onkelinx kreeg het voor elkaar. Meisje met ballen.
Uiteraard heeft alles zijn prijs. Wat gebeurde er bijvoorbeeld met Bahar Kimyongür? Wie zegt u? Bahar Kimyongür! Da’s een linkse Belg van Turkse komaf, die regelmatig in zijn nieuwe vaderland publiekelijk tekeer gaat tegen de vuige praktijken van de Turkse machthebbers en hun rechterhanden op het gebied van mensenrechten. Hij staakte honger ter ondersteuning van een Turkse gevangene in Duitsland en hij gaf acte de présence bij het proces tegen de sinds april van dit jaar verdwenen Koerdische activiste Fehriye Erdal.
Zoiets als die Somalische Ali Cyaan Kali bij ons dus, maar dan links.
Kijk, vonden die Turken uit Ankara en omstreken niet leuk, al dat gekrakeel van die Bahar. Da’s in hun ogen gewoon een terrorist. PKK of een andere dwarsstraat. Dus zetten ze hem op hun internationale verlanglijstje. Nou zijn er net als bij ons in Verdonkland ook bij onze zuiderburen heel wat luitjes die alleen al bij het horen van de naam PKK in de vierde versnelling schieten. Bahar PKK? Opzouten met hem. Maar ja, die Bahar is een Belg en die vrijheid van meningsuiting is wel effe kut natuurlijk. Dus Laurette zat met haar welverzorgde handjes in het welverzorgde haar.
Maar voor wat hoort wat, dus kreeg Bahar een proces aan zijn reet waar ene Jozef K. nog van op zou kijken. De bewuste kadi bleek bijvoorbeeld de ex-voorzitter te zijn van het Comité P, waarmee Kleintje Muurkrant ook al eens de degens heeft gekruist (1). En datzelfde Comité P hield om eens wat te noemen de resultaten van het onderzoek dat de Belgische politie in samenwerking met de Turkse collega’s had uitgevoerd naar alle Turkse Belgen, keurig geheim. Bahar ging in hoger beroep en om effe uit te blazen op visite in Nederland. Nee, niet bij Lenny Kuhr. Bij iemand anders. En wat deed Laurette? Stay tuned.

1. Dat ging over de lijst die comte Yann de Meeûs in september 1999 had samengesteld van een scala aan hoge mieters die volgens hem zich te buiten gingen aan kinder- en drugshandel.
Ruim een jaar daarna werd hij gezelfmoord (zie “Vraagtekens bij de lijst De Meeûs” dd. 4 en 12 december 2001 en het artikel “Het Kasteel” op de site van De Morgenster).

  • Datum: .

dinsdag 18 juli-2006
Stel, je wilt zo’n linkse oproerkraaier als Bahar Kimyongür minimaal de petoet in timmeren om de toekomstige Europese Uniegenoten een beetje tegemoet te komen vanwege eerder verleende diensten. Wat doe je dan? Awel, je legt hem stevig af, je zet een proces in de oven en je wacht op een fout.
Die maakte Bahar een paar dagen voor hij op 28 april van dit jaar in Brugge voor de voormalige meesterkok van het Comité P moet verschijnen. Hij plande voor de dag erna een bezoek aan een optreden van een Turks muziekgezelschap in Nederland. De apparatchiks gingen aan de slag. Op 27 april kwamen een stel koekenbakkers van het Belgische OM en het Nederlandse Parket bijeen voor een plan de champagne.
En jawel, als Bahar op de 28ste wordt afgebakken en de 29ste de Nederlandse grens oversteekt wordt hij na een paar honderd meter aangehouden door een paar toevallig in de berm verblijvende koddebeiers, die met een nieuw Turks aanhoudingsverzoek staan te zwaaien (1). Bahar maakt kennis met een benauwd hokje in afwachting van een zitting van het Haagse rechtbank, die moet beslissen over de uitlevering van de “terrorist” aan Turkije.
Op 4 juli jl. eindelijk goed nieuws voor vriend Bahar: de Turkse autoriteiten konden de pot op van de Haagse beffen. Wat niet wil zeggen, dat het zwaard van Onkelinx nu niet meer boven zijn kruin bungelt. In hoger beroep kan hij nog altijd voor vier jaar of meer achter het gaas gaan. En bovendien kunnen tussentijds nog heel goed plotseling een paar gezonde voorraadjes bommen en granaten in het keukenkastje van Bahar worden aangetroffen, die daar eerder niet lagen.
Een leuke suggestie aan het adres van Bahar: zoek eens contact met Abbès Guenned. Dat is een meneer die als intermediair fungeert tussen het islamitische bevolkingsdeel en minister van Justitie Lauretta Onkelinx. Je weet nooit hoe een koe op een haas gaat zitten.
Nog even. De Nederlandse justitiële autoriteiten deden wel heel graag mee met het spelletje van Lauretta’s boys. Je zou bijna denken dat vooraf op hoog niveau overleg is geweest. Per saldo ging het om een terrorist en dan kan je bijvoorbeeld het duo Donnie en Remmie niet passeren. Of, noem eens wat, onze kindervriend op het ministerie van Justitie: secretaris-generaal Joris Demmink, die naar ons is ingefluisterd zeer speciale contacten zou onderhouden in het voormalige Ottomaanse rijk (2). Iets voor vraagjes uit de Kamer? Van Baalen misschien? Karimi? Anyone?

1. Dat dateerde van 6 april! Het eerste verzoek was al in 2002 gedaan.
2. Joris komt prominent voor in onze fleurige serie “Van Estoril naar Zandvoort”.

  • Datum: .

zondag 31 januari-2010
U wist het. Natuurlijk wist u het. Niet alleen in Nederland staan doofpotten. En niet alleen in Nederland worden u, wij en onze vertegenwoordigers in het parlement regelmatig voor doos gezet als wij graag een pondje meer willen weten over groezelige affaires. Zoals die rond Jan Peter Lullo’s steun aan de Angelsaksische Blitzkrieg in Irak en de daarop volgende en nog steeds voortdurende Silbertannejaren. Compleet met Barbiepraktijken in Abu Ghraib en een Nacht und Nebel op Cuba.
De commissie Davids kwam hooguit halfweg. De rest bleef bedekt. Lullo bleef zitten.
Gesteund door Wout. In landsbelang. Fuck.
Om nog maar te zwijgen over de buitengewoon ernstige hopsaffaire rond onze secretaris-generaal van Justitie, de in de suspecte dood van Maarten van Traa eindigende IRT-affaire, de Mabel Grisse Smit-affaire, prins Bernhard’s Northrop-affaire etcetera. Er is een muur van staatsgeheimen opgetrokken rond Den Haag. Daarbinnen heerst onze eigen "deep state".
Maar wat dacht u van onze zuiderburen? Die kunnen er ook wat van. Wij hebben in de loop der jaren binnen onze bescheiden mogelijkheden heul wat aandacht besteed aan het schaduwdossier Dutroux. De X-dossiers. Met speciale aandacht voor de adellijke gebroeders Lippens. Samen met verbeten Belgische collega’s. Het hielp geen reet. Dutroux was niet helemaal de "lone nut", maar veel scheelde het niet. Serieuze smurfverhoren van hoge mieters? Van hoekstenen van de samenleving? Ben je besodemieterd.
Een van de laatste Mohikanen in dit gevecht om gerechtigheid was parlementarier Andre van Nieuwkerke. Hij verloor. Kansloos als hij was tegen de kongsie van hooggeplaatsten en hun befpaladijnen. De laatste stuiptrekking vindt u hier. Schandalig. Het is over. Don’t stay tuned.

  • Datum: .

woensdag 28 juli-2010
Krijgen we daar toch een bloemrijke mail uit België. Wil je niet weten. Weliswaar met verhalen uit de oude doos. Maar wel interessante verhalen. Bijvoorbeeld dit:

"In het centrum van Brussel (strategisch gelegen in de driehoek tussen het parlement, de EU en het koninklijk paleis en niet ver van de clubs "De Warande" en de "Cercle Gaulois") ligt de Concert Noble. De kelderverdieping van dit mooie gebouw, dat door een genegen bank werd gerestaureerd, was 'savonds ooit regelmatig het toneel van wat men "des parties saucissons" oftewel worstenfeestjes noemde. In dit geval vorstenfeestjes aangezien de toenmalige prins Philippe ook regelmatig de achterdeur openzette".

Dat smaakt naar meer. Wat dacht u van dit:

"Kent u Patrick Haemers nog? De ontvoerder van Vanden Boeynants, die ooit ervan verdacht werd de reus van de Bende van Nijvel te zijn geweest en in de gevangenis zelfmoord pleegde. Het zal u niet verbazen dat zijn graf leeg is. Waarom denkt u anders dat er nooit familie naar zijn graf gaat, maar wel steevast naar een eiland in de Caraïben?
Haemers werd daarnaast toen hij nog leefde regelmatig met vrienden gesignaleerd tijdens "wandelingen" in de buurt van Sint Pieters Leeuw bij Brussel op gronden die eigendom waren van Van Cauwelaert. Hierop werd o.m. illegaal bouwafval gestort van Brusselse bouwbedrijven (voelt u hem al?) en en als dank kreeg Van Cauwelaert (1) het recht om de groenplantsoenen rond de buildings te onderhouden. Verder was hij betrokken bij het omturnen van een grote stortplaats met hetzelfde afval (olie, asbest, etc.) tot een groene speeltuin. De man kreeg bovendien ook nog een vergunning voor een helicopterbedrijf (VC Helicopters), waarmee hij allerlei plantaardigs uit Marokko kon importeren
".

Is dat fruitig of is dat fruitig? Het is in ieder geval veelbelovend. U hoort nog van ons. Stay tuned.

(1). Van Cauwelaert was een van de weinige ridders van Malta in België. Noch van de drugstrafiek, noch van de illegale stortingspraktijken is ooit een zaak gemaakt. Waar welgeplaatste contacten al niet goed voor zijn.

  • Datum: .

donderdag 29 juli-2010
Nog een klein maar fijn berichtje uit de "oude doos" van een van onze Belgische lezers. Komt ie:

"Oud-minister [Daniël Hubert] Coens, wiens zoon Joachim nu topman is in de haven van Zeebrugge, was zeer geliefd bij de Belgische Katholieke kerk en niet alleen omdat hij tot de CVP behoorde. Hij is destijds gestorven aan een slepende ziekte. Vanuit kringen die hem kenden uit de tijd dat hij meeging op internationale handelsmissies (waar koning Albert tussen haakjes altijd bij was) is zijn slepende ziekte met zekerheid het resultaat van spelletjes met schandknapen. Die bezorgden hem uiteindelijk aids. Met zekerheid, omdat dit soort orgieën gekend en geliefd waren op deze missies".

België en kindervrienden. Het houdt niet op. Stay tuned.

  • Datum: .