zondag 1 april-2007
Niet écht verrassend, het nieuwe lichtbeeld dat De Grote Toverlantaarn van de Socialistische Partij dit weekend vertoont in de discussie over dubbele nationaliteit: “U vraagt en wij draaien en als Geert Wilders mij daarbij klef de kale schedel lebbert dan komt mij dat prima uit omdat een deel van zijn kiezers wel fijn zal komen meelebberen.” Dat de SP niet echt kieskeurig is als het gaat om samenwerking, zolang men maar het idee heeft dat het stemmen kan opleveren, is al duidelijk.
In de brochure “Je vrienden kies je zelf” uit 1994 staan 22 kantjes A4 vol keiharde voorbeelden van samenwerking tussen SP en extreem-rechts in de gemeente Den Haag. Toenmalig eerste secretaris van de Haagse SP-afdeling Fred Wezenaar, kort daarna afdelingsvoorzitter, maakte samen met het latere SP-raadslid André Obdam deel uit van het kleine bestuur van de Stichting Betaalbare Volkshuisvesting. Deze Obdam was goed bevriend met Johanna Bleijenberg, die ook regelmatig brieven voor hem opstelde. Randgroepbejaarde Bleijenberg: Panorama, 30.04.92: “Het saaie Nederland is bezig in snel tempo te verdwijnen. Daarvoor in de plaats komen bloedige perioden, waarin de verschillende groepen allochtonen slaags zullen raken om de macht in dit land. En wij Nederlanders zitten daartussen en weten dat we gaan afzakken naar de positie van ‘vreemdeling in eigen huis’. Het blanke ras zal de gastarbeider van de toekomst worden.”; Haagsche Courant (HC), 18.02.94: “Het bericht over het vernederende gesar door allochtone misdaad-clans die de politie iedere donderdagavond (koopavond) als hun persoonlijk ‘speeltje’ gebruiken, verbaast me niks! (...)”; HC, 19.02.94: “Uitsluiting van CD en CP’86 van de verkiezingstelefonades van de krant is verkeerd. (...)” Obdam zelf kon er ook wat van. De Haagse rechter in een vonnis in kort geding: “Tenslotte is in het kort geding bepaald dat A.A. Obdam met hetgeen hij heeft medegedeeld in de uitzending niet de gewekte suggestie dat allochtonen veel overlast in Den Haag Zuidwest veroorzaken heeft weggenomen, doch hiermee eerder deze indruk heeft bevestigd.”
André Obdam maakt deel uit van “de drie A’s”, naast hem zijn dat Ab van de Graaf (later ook SP’er) en Arie Bronsveld. Voor de politieke habitat van deze laatste, klik hier.

Met enkele gelijkgezinden wisten André, Ab en Arie het bestuur van het Wijkberaad over te nemen waarna de gemeente in 1991 zelfs de subsidie staakte vanwege het verspreiden van een bijzonder allochtoon-onvriendelijk pamflet. In maart 1992 sloegen de drie A’s terug in een brief van Arie Bronsveld aan de toenmalige Haagse burgemeester Havermans waarin onder (veel) meer te lezen valt “dat zeker 90% van de kiezers geen enkele interesse hebben in een multi-culturele samenleving.” En tsja, elke stem is er één, dus draaien maar

maandag 2 april-2007
Op 16 maart 1995 publiceerde het Parool op de pagina “Meningen” een uitgebreid stuk: “SP flirt om stemmen te winnen met ultra-rechts”. Auteur: Eric Zwitser, voormalig partijlid. Vier citaten:

• “Twee leden van de Haagse SP-afdeling met ook in de landelijke partij prominente functies, bezochten enkele maanden terug een asielzoekerscentrum. Ontdaan over wat zij aantroffen, wilden zij actievoeren voor verbetering. De Haagse voorzitter Aart Geervliet oordeelde dat, na ruggespraak met het landelijk bestuur, echter niet in het partijbelang. Er kwam dan ook géén actie."
  
• “In Leidschendam speelt de SP al enige tijd in op onlustgevoelens van de bevolking over een asielzoekerscentrum. De historicus Roel Wuite sloeg er de gemeenteraadsverslagen op na. De hele discussie blijkt plaats te vinden naar aanleiding van een vechtpartij tussen asielzoekers, een hongerstaking van Afrikanen die vonden dat ze er te lang zaten en het vinden van een gaspistool. In de gemeenteraad stoorden vertegenwoordigers van andere partijen zich mateloos aan de hetzerige opstelling van de SP, culminerend in een motie: ‘Spreekt de wens uit om het bewonersaantal van 385 terug te brengen tot 200.’ En: ‘Regelmatig wordt er gecontroleerd op bezit van wapens; eventuele bezitters worden zo spoedig mogelijk voorgeleid en uit het centrum verwijderd.’ En: ‘Bij voortduring van incidenten buiten het centrum wordt de overeenkomst (tussen gemeente en Centrale Opvang Asielzoekers, EZ) ontbonden.’ Deze motie was niet van de extreem-rechtse CD of CP’86, maar van de Socialistische Partij.”
• “Onlangs kwam informatie naar buiten over het dubbellidmaatschap van het beruchte CP’86-gemeenteraadslid en hoofdbestuurslid Stewart Mordaunt. Bij toeval stuitte een Haagse afdelingsbestuurder op dit merkwaardige feit. Toen hij hierover een opmerking maakte, was de reactie van Haagse SP bonzen niet erg flitsend. Pas na een eerste publicatie en onder duidelijke dreiging van meer publiciteit ontving hij bericht dat Mordaunt geen lid meer was: ‘De brief die ik uit Rotterdam (van het SP-hoofdkantoor, EZ) kreeg, die behelst niet zo heel veel. Er wordt alleen bevestigd dat Stewart Mordaunt is verwijderd van de abonnementenlijst (en dus ook geen lid meer is, EZ). En wat ik nou verder nog wilde weten? Er werd bij wijze van suggestie gevraagd of ik soms ook nog wil nasnuffelen of ene Joop Glimmerveen op de abonnementenlijst staat. Dat is ‘grappig’ bedoeld.’”
• “Onder druk van de kritiek dat de SP zich buitenlander-onvriendelijk opstelt, zou de Haagse SP daarover een gesprek hebben met enige politiekelingen van diverse pluimage. In het eerste gesprek bleek ex-afdelingsvoorzitter en huidig raadslid Yvonne Visser absoluut niet van deze al langere tijd woedende discussie op de hoogte. Om haar tijd te geven rustig kennis te nemen van wat het afgelopen jaar daarover geschreven is, werd een nieuwe afspraak gemaakt. Die tweede afspraak werd afgezegd en ook volgende zouden niet meer volgen, want, liet Yvonne weten: ‘Het landelijk bestuur heeft de afdeling verboden aan deze discussie mee te doen. Het onderwerp racisme is van landelijk niveau en daaraan mogen wij op plaatselijk niveau niet meedoen. Daarnaast vindt het partijbestuur dat (landelijk secretaris) Tiny Kox de kritiek op de SP in Grenzeloos (landelijk orgaan van de Socialistische Arbeiderspartij) al voldoende heeft weerlegd.’
• ”

woensdag 4 april-2007
Het partijbestuur van de Socialistische Partij was niet blij met de publicatie in Het Parool van 16 maart 1995. Landelijk secretaris Tiny Kox reageerde bliksemsnel met het op 20 maart 1995 geplaatste “Modder gooien naar de SP uit politieke afgunst.” Kox opent met de mededeling “niemand het recht op een eigen mening te misgunnen, maar wanneer die mening wordt gelardeerd met halve waarheden, hele leugens en regelrechte onzin en bovendien publiek wordt gemaakt, dan kan dat niet onweersproken blijven.” Om vervolgens met behulp van halve waarheden, hele leugens en regelrechte onzin nog vermeerderd met enkele grofheden de kritische ex-partijgenoot het recht op een eigen mening wel degelijk te misgunnen op een wijze die in de weken daarna tot woedende reacties op de opiniepagina van Het Parool leidde.
Tiny Kox: “Als SP komen we waar mogelijk met concrete voorstellen om de integratie van migranten daadwerkelijk te verbeteren en spanningen in bij voorbeeld de oude wijken van de grote steden te verminderen. Juist als er géén verkiezingen zijn, gaan we het gesprek aan met de mensen, autochtonen en allochtonen.” Lees nog eens in het vorige parlement-ariërs-Actueeltje hoe Haags SP-hotemetoot Yvonne Visser namens de partijbonzen braaf meedeelde dat het onderwerp racisme van landelijk niveau is en dat het dus aan plaatselijke SP-afdelingen verboden is om mee te doen aan discussies daarover. En in de al eerder aangehaalde brochure “Je vrienden kies je zelf” uit 1994 benoemde het Haagse Woningbedrijf zogeheten “integratiegesprekken” waaraan latere (prominente) SP’ers deelnamen als “zéér racistisch”, wat werd bevestigd door de toenmalige voorzitter van het wijkberaad in een wijk waar zulke gesprekken plaatsvonden.
Het is ronduit een gotspe van Kox wanneer hij het vorenstaande citaat durft te vervolgen met: “Steeds meer mensen weten voor die aanpak waardering op te brengen, omdat die juist níet is gericht op korte-termijn-succesjes, zoals electoraal gewin. Dat is ook één van de bezwaren die binnen de SP leven tegen de aanpak van Bolkestein en zijn VVD.” Een gotspe, want was het niet Jan Marijnissen die in Vrij Nederland van 17 juni 1995 niet alleen verklaarde: “Je zult mij nooit horen zeggen dat ik links ben”, maar ook, over de SP-nota “Gastarbeid en kapitaal” uit 1983: “(...) Om eerlijk te zijn: ik ben er trots op dat wij ver voor Bolkestein, maar dan ook heel erg ver voor Bolkestein, dit onderwerp als eerste op de agenda hebben gezet. We hebben met die nota niet doorgezet. We zijn geweken, terwijl we hadden moeten doorzetten. We hadden moeten uitleggen wat we bedoelden, persconferenties moeten geven. Ik heb ook gezegd: laten we er maar mee ophouden want hier valt niet tegen op te roeien. Ik heb gezegd: jongens, we moeten eerst in de Kamer zitten en een platform hebben waar we op een samenhangende manier ons hele verhaal kunnen houden.” Hij is er zeker niet anders over gaan denken, het VN-interview staat integraal op zijn website. Jan Marijnissen zít nu in de Kamer, hij hééft zijn platform en wat hij bedoelt met: “We hadden moeten doorzetten”, daarvan hebben we het afgelopen weekend nog pas een heel klein voorproefje gekregen. Prettig zal het allemaal niet worden, want als de naam van de kritische ex-partijgenoot die een eigen mening niet misgund wordt in het VN-interview valt, komt de immer zo aimabele SP-voorman in zijn reactie niet verder dan het uiterst “inhoudelijk” opsteken van zijn middelvinger gevolgd door zes vervloekingen in evenzoveel regels. Verbaal knap, neergeschreven zelfs bijna literair overkomend, maar van politiek fatsoenlijk onderbouwde kracht en veel goeds voor de toekomst getuigt zoiets geenszins.