maandag 31 mei-2010
De Turkse media zijn niet op het achterhoofd gevallen. Daar vindt men het wel heel toevallig dat het bloedbad afgelopen nacht in de Middellandse Zee vrijwel synchroon verliep aan de beschieting van een Turkse marinebasis in de stad Eskundurun, waarbij zeven soldaten de dood vonden. Die aanslag is toegeschreven aan de Koerdische PKK. Maar het is wel voor het eerst dat de PKK op deze manier met raketten een marinebasis onder vuur neemt. Nooit eerder vertoond. Tja, dan ga je toch denken aan de vaak veronderstelde infiltratie van de PKK door het Ergenekon netwerk. Zoals je er aan moet denken dat organisaties die gelieerd zijn aan de zionistische lobby organisatie AIPAC in Washington op de bres zijn gesprongen voor de Ergenekon verdachten in Turkse gevangenissen.

Is het toeval dat zoveel linksige alternatievelingen en zogenoemde intellectuelen uiteindelijk stierven binnen de Orde van de Zonnetempel, Heaven's Gate en jaren geleden in Jonestown?

Zoals vele na- en meelopers van de enkele jaren geleden opgestegen multimiljardair Bhagwan Shree Rajneesh (Osho) een schijnprogressieve loopbaan hadden doorlopen, zo vind je dit soort lieden bij hedendaagse goeroes als de Transcendentale Meditatie-leider Maharishi Mahesh Yogi en goochelaar Sri Satya SaiBaba. Zojuist is er in België een lijvig dossier gepubliceerd aangaande sekten en religieuze bewegingen waarin je deze trend bevestigd kunt zien. Wij schrijven alweer een hele tijd in Kleintje Muurkrant nogal zuur en lacherig over zweverige goeroes met volle giro's maar dit is nog niets vergeleken met dit Belgische onderzoeksrapport (via internet overigens gemakkelijk op te halen via www.dekamer.be) Een apart groepje onderzoekslui heeft zich gestort op de Zonnetempel-sekte vanwege de daarbij betrokken Belgische staatsburgers. Hun relaas is onthutsend: extreem-rechtse gekken (waaronder bijvoorbeeld Jacques Breyer en Jacques Origas) kwamen in contact met naïeve "zwevers" zoals Joseph Di Mambro (directeur van een esoterisch centrum in het Franse dorpje Annemasse, vlakbij de Zwitserse grens), Luc Jouret (Belgische homeopatische arts) en bijvoorbeeld Michel Tabachnik (voormalig assistent van avantgarde-componist Pierre Boulez). Deze lieden vormden de top van de Organisation Internationale Chevaleresque Tradition Solaire oftwel de Orde van de Zonnetempel. Zij recruteerden leden bij "spirituele zoekers met belangstelling voor natuurmystiek, alternatieve geneeswijzen en ritualiteit". Op 5 oktober 1994 kwam een vijftigtal sekteleden om het leven in Cheiry en Grandes-sur-Salvan in Zwitserland, waaronder de leiders Jouret en Di Mambro en vijf leden stierven in het Canadese Morin Heights. Niemand had verwacht dat na de dood van de goeroes nog meer leden de dood zochten opdat zij hun geestelijke vaders zouden kunnen volgen, maar toch is dit precies wat er gebeurde. Tijdens de nacht van 14 op 15 december 1995 werden in de bossen bij het Franse Saint-Pierre-de-Chérennes opnieuw zestien zonnetempel-leden dood gevonden en nog pas geleden, op 22 maart 1997 werden er in het Canadese Saint-Casimir nog eens vijf volgelingen dood aangetroffen. In België, blijkt nu, waren (en zijn) nogal wat Zonnetempel-leden lid van paramilitaire groeperingen. Het nog in leven zijnde lid Guilaume Denis bijvoorbeeld, die overigens nog steeds "via automatisch schrift" in contact denkt te staan met Luc Jouret, was een ex-officier bij de ESR, de Equipes Spécialles de Reconnaissance, een elite-eenheid van de Belgische paracommando's. Het leger lijkt voor hem een moderne versie van de aloude Tempelieren-orde. Bij de (zelf?)moordaktie in Frankrijk, december 1995, waren twee Franse politiemensen betrokken, Pierre Lardanchet en Patrick Rostan. Was justitie geïnfiltreerd in deze sekte? Of andersom? We weten het (nog) niet, maar net zoals bij de heelalbestijging van de meer dan veertig volgelingen van Marshall Herff Applewhite (Heavens's Gate) zijn er ook nogal wat labiele, goedgelovende en naïeve leden van het menselijke (dieren)ras bij betrokken... Zo kwam Applewhite in 1972 in contact met ene Bonnie Nettles, een verpleegster hevig geïnteresseerd in occulte zaken. Zo was ze lid van de Theosofische Vereniging en gaf ze astrologische consulten. Applewhite worstelde zich door de dikke delen van Helena Petrowna Blavatsky's "The Secret Doctrine" en opende samen met Bonnie een centrum voor spirituele groei, Knowplace genaamd. En dat moet toch te denken geven.

Beam me up, Scotty...

Bronnen:
De Morgen 26 april 1997, Kafka Nieuwsbrief nummer 12 (november 1994), Sunday Times 29 januari 1995, De Groene Amsterdammer 16 april 1997 en het artikel "Ordeal by Fire: The Tragedy of the Solar Temple" van Massimo Introvigne uit het tijdschrift 'Religion' van CESNUR (Centre for Studies on New religions - Torino, Italy, 1995).

Dit artikel is verschenen in Kleintje Muurkrant nr 311, juli 1997

zaterdag 2 juli-2005
Het idee dat de wereld maakbaar is wordt nauwelijks nog door een politieke partij uitgedragen. Iintegendeel, het is allemaal onbestuurbaar en toevallig. Hoe anders wordt tegen die maakbaarheid van de wereld aangekeken in kringen die echt aan de touwtjes trekken: multinationals en financiële instellingen. Daar wordt juist geïnvesteerd in de maakbaarheid van de wereld, inclusief het al dan niet inhuren van pr of pa bedrijven om de politiek een handje te helpen. Maakbaar of toeval? Neem nou het volgende geval.
Yasser Salihee en Tom Lasseter zijn journalisten en aan het werk in Irak. Op 27 juni jongstleden publiceerden zij een artikel waarin Fayiq Baqr aan het woord kwam. Fayiq is de forensisch onderzoeker van het centrale lijkenhuis van Baghdad. En die heeft het druk. Het was hem opgevallen dat er sinds enige maanden lijken binnengebracht werden die duidelijk op eenzelfde manier gemarteld waren. De handen waren geboeid achter de rug, ze droegen een blinddoek en waren gemarteld. Ze zagen eruit alsof ze met een zweep of een koord bewerkt waren, elektrische shocks hadden gekregen, met stompe voorwerpen waren geslagen en/of hadden een schot in het hoofd. Volgens Irakese bronnen leek het wel of die mensen uit geheime gevangenissen van het Ministerie van Binnenlandse Zaken kwamen. Een aantal daarvan waren al opgerold.
Schokkend, maar helaas is dat daar niet zo uitzonderlijk. Maar wat het wel iets buitengewoon maakte, en journalistiek interessant, was dat getuigen verklaarden dat de vermoorde personen waren gearresteerd door de politie. Althans door mensen die een politie uniform droegen, rondreden in witte Toyota Landcruisers met politie erop, gewapend waren met 9mm Glock pistolen, en state of the art radio-verbindingen ter beschikking hadden.
Door wat nader onderzoek kwamen beide journalisten op zo’n dertig gevallen in een tijdsbestek van één week. Volgens Fayiq was het hem door de grote drukte inmiddels onmogelijk geworden om dit verder bij te houden. Verder was het verdacht maken van de politie niet iets wat aan zijn welzijn zou bijdragen. Van de zijde van de Iraakse regering en Amerikaanse diensten in Irak was medegedeeld dat zij van niks wisten. Nou doet dit allemaal wel heel erg sterk denken aan hetgeen we op 11 en 12 januari in deze Kleintje Actueelrubriek schreven. Zal wel toeval zijn.
Yasser Salihee werd op 24 juni jongstleden doodgeschoten door een Amerikaanse sluipschutter toen hij in zijn auto bij een controlepost stond te wachten. Toeval natuurlijk.

maandag 4 juli-2005
Toeval zullen we maar weer denken. In de Engelse pers verscheen gisteren een artikel over het bestaan van geheime para militaire politie eenheden, of zoals zij het noemen shock troops, in Irak. Shock troops? Zeg maar doodseskaders.
Niet de Irakese politie, maar deze geheime eenheden kregen de beschikking over de nieuwe wapens, auto’s en communicatiemiddelen, bestemd voor de politie en betaald met hulpgelden uit Engeland en de VS. Kortom een nieuwe fase in het bestrijden van de opstand komt aan het licht. Dat verhaal spoort aardig met het artikel van de Irakese journalist Yasser Salihee en Tom Lasseter. Yasser werd onlangs door een sluipschutter gedood bij een checkpoint.
De Engelse krant the Observer, beschrijft dat er een netwerk van geheime gevangenissen (martelcentra) is aangelegd; welke martelingen, sorry: ondervragingsmethoden (zoals het gebruik van een drilboor om de knieschijf te perforeren) er worden toegepast; dat er dood”vonnissen” zijn geveld; en dat er zelfs binnen het gebouw van het Ministerie van Binnenlandse Zaken zulke ondervragingen plaatvinden.
De sale guerre noemden de Fransen de vuile oorlog tegen opstandelingen/vrijheidsstrijders in het toenmalige Franse Algerije. Zoals we op 11 januari schreven: Het gebruik van dergelijke doodseskaders is een belangrijk onderdeel van de Amerikaanse counterinsurgency doctrine. Neem het Phoenixprogramma in Vietnam dat zo'n 40.000 Zuidvietnamezen ombracht, omdat ze verdacht werden van samenwerken met het Nationale Bevrijdings Front aldaar. Dit programma werd gedeeltelijk aangestuurd vanuit het Office of Public Safety (OPS), dat toen onderdeel vormde van US AID en samen met Pentagon en CIA tot taak had om politie eenheden in derde wereld landen te moderniseren en centraliseren. Het Amerikaanse leger en de CIA hebben jarenlang doodseskaders in Honduras en El Salvador georganiseerd, gefinancierd en getraind. Politieke moorden, en intimidatie warende belangrijkste taken van die paramilitaire groeperingen.

maandag 24 februari-2014
Tot voor kort zat hij in het Duitse parlement. Meneer Edathy, SPD lid. Hij diende zijn ontslag in toen bekend werd dat hij kinderporno op zijn computer zou hebben. Zijn naam was in 2011 opgedoken op een lijst van kopers van dat spul in Canada. Bovendien zou hij dat vanuit de Bundestag hebben gedownload. Veel heisa uiteraard.
Achteraf bleek dat het niet zozeer kinderporno, maar een net-geen-porno-variant zou zijn en dat hij dit al vanaf 2005 deed. Tussen 2005 en 2010 deed hij 9 bestellingen van videos en fotos.
Nog meer heisa toen bleek dat de toenmalige verantwoordelijke minister tijdens de Duitse coalitie besprekingen, de SPD had ingeseind dat er problemen waren met Edathy. Dat kostte die minister met een nieuwe portefeuille toch nog de kop.
Meneer Edathy zat in de parlementscommissie die zich bezig hield met het schandaal rond de NSU, de rol van de inlichtingendiensten bij die rechtse club, wat zij wisten van de moordaanslagen en wat niet. Hoe de rechtse terroristen jarenlang buiten beeld van politie en inlichtingendiensten konden blijven.
Edathy was niet zomaar een lid maar de voorzitter van die commissie. En wat blijkt nu? De Duitse opsporingsdiensten wisten al twee jaar van de videos en foto's maar er kwam niks naar buiten. Goh, toevalligerwijze net twee jaar geleden begon die commissie met zijn onderzoek. Edathy zat dus mogelijkerwijs twee jaar in de tang als voorzitter van de onderzoekscommissie.
Is het toeval dat meneer Edathy voorzitter werd? Of is er achter de schermen wat geduwd om hem daar te krijgen? Wie was de contactman tussen Edathy en de diensten? Zijn de andere leden van de commissie gechanteerd?
Vragen, vragen, vragen. Maar ze zullen wel niet gesteld worden, te gevoelig. Overigens komt het rapport van de commissie in augustus.

maandag 31 maart-2014
Eind februari schreven we over “het geval Edathy”, het SPD-lid van de Duitse Bondsdag dat zijn pluche opgaf toen bleek dat hij soft porno (naakte jongens) - blijkbaar net geen kinderporno - had gedownload. Sores en vragen alom. Hij werd gesnapt door het Bundeskriminalamt op een lijst met 6500 namen van Duitsers die dat soort spul hadden gekocht. Die lijst kwam van de Canadese politie.
Goh, er bleek nog iemand op de lijst van (kinder)porno afnemers te staan. Ene Karl-Heinz D. Nu zullen er meer Karl-Heinzen bij onze oosterburen rondlopen, maar niet allemaal zijn ze in dienst van datzelfde Bundeskriminalamt. Deze K-H was “Leitenden Kriminaldirektor” en hoofd van de afdeling verdovende middelen. Hij werd ontdekt door een ondergeschikte die begin januari 2012 die lijst aan het doorploegen was en daar tot haar grote eh verrassing de naam van haar baas zag staan. Ze trok aan de bel en... Jawel wat denkt u - zijn naam werd uit de lijst gehaald - een rapportje opgemaakt voor de Officier van Justitie in Mainz, Karl-Heinz kwam niet meer op zijn werk. Verder de stilte van de doofpot, Karl-Heinz kreeg vervroegd pensioen van 4000 euries. Want het gezin mag daar toch niet onder lijden?

Christian Borys is een Canadese journalist die in Midden-Europa werkzaam is. Hij publiceerde deze foto’s bij zijn tweeds. De eerste 3 foto’s zijn van Amerikaanse gevechtsvliegtuigen die overgespoten zijn, in de kleuren die -toeval uiteraard- ook door de Russen gebruikt worden. De laatste foto is van een Russisch gevechtsvliegtuig. Dus als er weer eens een luchtaanval in Syrië is dan weet je waarheen je moet wijzen. Overigens om enigszins op de hoogte te blijven wat er gaande is rond Syrië, volg dan deze website.

maandag 8 april-2013
In mei 2010 werd Griekenland gered, een jaar later nog eens. Banken op Cyprus zaten in 2010 met zo'n 12 miljard aan Griekse obligaties. Nog niks aan de hand, maar na die “redding” van 2011 waren diezelfde obligaties nog maar 1 miljard waard, zeg maar dag tegen 11 miljard euries.
Je zou dan denken: kunnen die Cypriotische banken wel een verlies van 11 miljard hebben? Als simpele ziel verwacht je dat de ECB of de Nationale Bank daar wel zou weten of er problemen waren. Of dat er artikelen in de pers zouden verschijnen. Maar zoals gebruikelijk met toezichthouders: niks aan de hand. Nee, in die zomer van 2011 was alles nog echt OK. Eén jaar later: oef ellende, grote verliezen op Griekse obligaties. In de Duitse media verschenen berichten over de Russische mafia die hun geld op Cyprus had gestald. Schurken meneer, die gaan we als Duitsers toch niet redden met ons geld?
Wat niet in die media verscheen was het volgende: Duitse banken zaten in 2009, 2010 met veel poen, die nauwelijks uitgeleend kon worden. De rente voor deposito's in Duitsland lag rond de 0,55%, maar... op dat vakantie eiland in de Middellandse Zee lag de rente voor 1 jaars deposito's op 4,9 %. Effe rekenen: 4.9 ./. 0,55 = 4,35% winst, pakken die hap!
En zo gebeurde dat in de zomer van 2011 Duitse en Franse banken 60 miljard euries op Cyprus hadden gestald, tegen die leuke rente voor één jaar, winstje van 2,6 miljard per jaar. Maar... je moet dat geld wel na één jaar terug zien te krijgen. En er moet vooral geen ellende in de media verschijnen, dat zou het tijdschema in de war schoppen. Eind 2012 stond er dan ook nog maar 10 miljard (en zo goed als zeker niet bij de twee bedreigde banken), de rest was Heim ins Reich dan wel dans la France. In maart 2013 waren de rapen eindelijk gaar voor de media: Cypriotische banken hebben enorme tekorten, Cyprus moet gered worden, maar de rekeninghouders moeten meebetalen. Ja ja. De rest heeft de buit binnen, business as usual.