Skip to main content

maandag 23 april-2007
Op 19 april jl. hadden we het even over de hopsproblemen die waren gerezen tussen paps en mams Breukhoven, ouwe sponsors van Pim Fortuyn. In dat artikeltje kwamen ook pappa en zoon H. voorbij. H. Engineering is in de afgelopen dertig jaar een grote jongen geworden in de wereld van klimaatbeheersing. Nee, dat heeft niks van doen met Al Gore of andere olieboeren die zich ineens druk maken om het milieu. H. Engineering bemoeit zich met het klimaat op de werkplek. Bij Fortis, ING, Justitie en andere instituten die om uiteenlopende redenen al heel lang onze aandacht trekken. Waarom zo’n succesvolle klimaatonderneming dan zo nodig poen moet steken in zoiets atonaals als Special Sports, dat zich bezighoudt met het kweken van spierbundels en fitte gevoelens, kwam ons wat eigenaardig over. Dus wij even neuzen. En jawel: narigheid. Intern. Zoals eerder vermeld was Guus van der Meer, zeg maar de grondlegger van Special Sports en de aartsvader van powerplates, eruit gemieterd. Effies een gezellig gesprekje met hem:

"KM: Wij hebben vernomen dat u weg zou zijn bij Special Sports.
Guus: Ja, dat klopt.
KM: Is dat op een onvriendelijke manier gegaan?
Guus: Als je negen of tien jaar lang wordt toejuicht en bejubeld omdat het allemaal zo goed gaat met Special Sports, dan is het natuurlijk raar als je op een bepaald moment de wacht wordt aangezegd door je aandeelhouders. Dat heeft een bepaalde achtergrond. Dat is, dat ik zo’n vier jaar geleden als eerste in de industrie op een internationaal congres in San Francisco de neerwaartse spiraal van de fitnessindustrie aankondigde. In Amerika en West-Europa. Ik heb toen voorgesteld: hou je drie jaar heel erg rustig, hou je in, probeer de shake out te overleven, want er gaan een heleboel sportscholen down. En dan krijg je het daarna weer goed. Mijn aandeelhouders waren daar niet gecharmeerd van, want die hadden plannen om uit te breiden in Amstelveen.
KM: Is dat gebeurd?
Guus: Nee, dat is nog niet gebeurd. Ik hield die plannen tegen. Ik heb gezegd daar werk ik niet aan mee. Omdat ik daar niet aan wenste mee te werken hebben ze ander redenen gezocht
(er zou geld weg zijn, informatie was niet snel genoeg geleverd en dergelijke onzinnige dingen) om me eruit te werken. Terwijl die sportschool 1½ jaar geleden is gekeurd door de Lerf (Landelijke erkenningsregeling fitnessindustrie) en toen hebben we het hoogste gescoord op de organisatie, de dienstverlening en de directievoering. Het hoogste gescoord wat ooit een sportschool in Nederland heeft gescoord. En dan is het toch raar om dan nu te zeggen dat de directie wordt ontslagen. De achterliggende reden is: zij wilden uitbreiden en ik wenste daar niet aan mee te werken. Nu staat hen de weg vrij om uit te breiden.

KM: Wie waren de aandeelhouders?
Guus: H. senior en junior.
KM: Wij hebben gehoord dat er ook in Den Haag en Landgraaf nog mensen zouden zijn die aandelen hadden.
Guus: Nee hoor. Wij hebben nog een sportschool in Zoetermeer en in Landgraaf. Dezelfde constellatie: drie aandeelhouders, de H. en ik.
KM: Dus niet meneer Breukhoven?
Guus: Nee, die is eigenaar van die onroerend goederen daar en die verhuren dat aan ons.
KM: Toch allemaal heel onaangenaam eigenlijk.
Guus: Als ik zeg niet leuk, dan druk ik me eufemistisch uit. Het is mijn passie. Maar ik was de brenger van het slechte nieuws en toen hebben ze me op 18 december neergehaald. Ondanks dat er een afspraak op papier stond dat bij een eventueel uit elkaar gaan, wat we al zagen aankomen, ik Zoetermeer en Landgraaf zou gaan doen. En zij Amstelveen. Die afspraak hebben ze geschonden. Nu willen ze alles doen. Ik ben nog wel minderheidsaandeelhouder. Maar geen directie meer.”

Dat is geen power plate, dat is gewoon power play. We hebben als echte journalisten meneer H. nog benaderd. Niks. Zat zeker zijn klimaat te beheersen.

  • Datum: .

woensdag 25 april-2007
Je maakt wat mee hè? Schijnt er in de auto van het Free Record Shops baasje niet zo heul lang geleden een dreigbrief te hebben gelegen. Kennelijk werd in verband daarmee een bromsnor in de arm genomen, want er zou een peevee bestaan waarin vriend Breukhoven het vermoeden uitspreekt dat het epistel voortvloeide uit problemen in de relationele sfeer. Kan je meteen de conclusie trekken dat ie ruzie had met zijn ouwe legodoos. Maar wij zien Connie Botox niet meteen een bom leggen onder een profijtelijk huwelijk. Hoewel ze pisnijdig moet wezen over de Belgische vriendin van Hansepans, die bij hem al zo’n duizend jaar de rommel achter zijn reet opruimt. En met wie hij kortgeleden naar Barcelona is geweest. Aha, Barcelona. Nou komen we in de wat zakelijker sferen. Want Hans is een min of meer stille vennoot van Snowworld. Een onderneming die hier in Nederland twee indoor sneeuwbergjes runt waar je vanaf kan glijden tot je een Sint Bernhard ziet en after je ski bijgebracht kan worden met een moderne vorm van koek en zopie. Die glijbaantjes zijn gevestigd in Zoetermeer en Landgraaf, op dezelfde locaties die bij ons al eerder in beeld waren in verband met Special Sports. De kwekerijen van spieren en fitness van die jongens van H.
Nou wil het toeval dat onze Free Record boy samen met zijn Snowworldbobber Koos Hendriks hun zaken over de grenzen willen tillen en dat ze al een tijdje stevig in gesprek zijn met autoriteiten in Barcelona om ook daar een kunstmatige koudegolf te veroorzaken. Dus kunnen we ons voorstellen dat Hans samen met zijn Belgische vriendin een keer het nuttige met het aangename verenigde. Honi soit qui mal y pense.
Maar er zijn wat de herkomst van die dreigbrief betreft ook al andere variaties op de markt. Zo zouden bijvoorbeeld de zo met zorg in Connie’s villa kakelbont opgepamperde importkindjes zich hebben gelieerd met een stel Marokkaantjes voor een gezamenlijke afpersoperatie. Je bent jong en je wil wat en bovendien heb je normaliter nog geen malheur met je hartkleppen. Het zou allemaal zomaar kunnen. Maar als wij aan dreigbrieven in de relationele sfeer denken, hebben we toch al gauw de neiging ze toe te schrijven aan meer zakelijke relaties. Luitjes uit de sfeer waarin Connie zich vroeger bewoog en die zich wel thuis voelen in het wereldje vol sport, spieren en hoempapa. Stay tuned.

  • Datum: .

woensdag 9 mei-2007
Weet u nog van Guus van der Meer? Niet? Nou, effe terug scrollen naar deel één op 23 april. Zooo. Bent u er weer? Goed. Guus dus, de grote man van Power Plate, blijkt in een grotere dip te zitten dan hij ons in deel één van deze triller toevertrouwde. Hij werd namelijk niet alleen door de heren H. uit de dagelijkse leiding van Special Sports gepleurd, maar hij blijkt ook nog in een stevige clinch te zitten met Holland Middle East Trading Ltd. Een onderneming die Power Plate vanuit Dubai een paar jaar naar volle tevredenheid vertegenwoordigde in het Midden-Oosten. Tot een Amerikaans hedgefonds het binnen de club van Van der Meer voor het zeggen kreeg en HMET om de een of andere reden met de vuilniskaravaan werd meegegeven. Althans, dat was de bedoeling, maar de twee Nederlandse eigenaren voelden zich zwaar besodemieterd en zetten hun hakken in het zand. Prompt stortten Van der Meer cs. zich in de armen van een kadi in Dubai en eiste van HMET een schadevergoeding van 28 meloen €. Een nattevingerbedrag, maar je weet in Dubai nooit hoe een kameel een sprinkhaan vangt. Dus bleven de HMET-ers mooi in Nederland. Bang als ze waren om eenmaal in Dubai hun paspoort te moeten inleveren als de bewuste kadi last kreeg van luchtspiegelingen. Maar dat wil niet zeggen dat ze met de klavieren in de schoot bleven zitten. No way, Salomé. Ze togen zelf ook naar een kadi, maar dan in Haarlem. Eerst om het proces in Dubai in ieder geval opgeschort te krijgen en vervolgens om zelf een schadeclaim in te dienen die alles bij elkaar hoger uitkwam dan de 28 meloen van Power Plate. Inmiddels zijn er al vier korte gedingen de revu gepasseerd. Alle vier gewonnen door HMET. De grote slag wordt in juni verwacht. Ondertussen zullen we u nog even wakker houden met een kroonkeuze uit de voorraad ongerechtigheden die in dit dossier ligt opgeslagen. Dus stay tuned.

  • Datum: .

zondag 10 juni-2007
Wij verlieten u in dit epos op 9 mei jl. met de aankondiging dat power player Guus van der Meer cum suis ergens in deze maand de voorlopige juridische eindstrijd versus HMET (Holland Middle East Trading Ltd.) tegemoet konden zien. Het zag er op dat moment niet zo best uit voor Guus, die door het in zorgen levende duo H. kort daarvoor ook al uit de leiding van de spierkwekerij Special Sports in Amstelveen was gewieberd. En die situatie is er niet beter op geworden voor de aartsvader van de trilplaat. Nog afgezien van voornoemde rechtzaak. Zo garandeert Power Play International (PPI) bijvoorbeeld in officiële paperassen dat het alle rechten van de Power Plate bezit. Bleek niet onomstotelijk vast te staan. Er was namelijk nog een plukkie gouddelvers dat hetzelfde beweerde. Dat plukkie bestond uit de BV Latam en de heren Tamminga en Keizer. Na wat heen en weer dollen en een beslaglegging gooiden PPI en Special Sports Beheer in oktober vorig jaar de zaak voor de kadi. Om het beslag opgeheven te krijgen. Daar rolde een overeenkomst uit waarbij Latam, Tamminga en Keizer het beslag zouden opheffen als van de zijde van PPI/SSB een bankgarantie werd gedeponeerd van een half meloen euro. Maar die lieten het afweten, het beslag werd niet opgeheven en het juridisch gehark werd hervat.
En er kwam nog meer narigheid. Begin februari deed HMET een poging bij PPI beslag te leggen op de patenten van de Power Plate. Guus liet de exemplaren die betrekking hadden op gebieden buiten de Benelux binnen een week trillend verhuizen naar Sports Beheer om zo een nieuwe ramp te voorkomen. De rest bleek in december al overgeheveld te zijn naar Special Sports Acquisition. Ja, ja. Je moet wat doen voor je poen. Stay tuned.

  • Datum: .

dinsdag 14 augustus-2007
Dat wordt effe trillen met de billen. Voor Guus van der Meer en zijn buitenlandse hedgemaatjes. Ondanks een kashba vol juridische truuks verloren ze in hoger beroep op alle fronten van HMET (Holland Middle East Trading Ltd.). Even voor de lezers die vanwege een heftige claustrofobie of een andere panische aandoening niet graag in onze dienstlift naar het archief stappen het volgende: HMET was de vertegenwoordiger van Power Plate in Dubai, Saudi Arabië en wat er in de wijde omgeving toevallig voorbijkwam. Naar volle tevredenheid, want heel wat Arabieren bleken in navolging van het wel erg strakke vrouwtje Breukhoven en andere omhoog gevallen Nederlanders dat periodieke getril onder hun voetzolen wel aangenaam te vinden. In ieder geval aangenamer dan de trillingen van inslaande bommen en granaten. Maar plotseling draaide de wind en kregen de twee drijvende krachten achter het succesvolle HMET te horen dat ze het verder schudden konden. Guus en zijn Brits/Amerikaanse hedgecombinatie hadden besloten dat de verkoop van “hun” trilplaat in het Midden-Oosten anders geregeld moest worden. Uiteraard met de bedoeling een onsje meer in hun eigen puntzakken te wurmen. Liep even anders. HMET zag haar hele hebben en houwen plotseling verdwijnen met de karavaan van half zeven en liep naar de rechter om de boel ho te laten houden. Op grond van waterdichte contracten. Vanaf dat moment gooiden de plateboys alle power in de strijd die je maar kan verzinnen. Netjes? Niet echt. Maar bij ieder gevecht in de juridische kooi kregen ze klop van HMET. Nu ook in hoger beroep. Betekent dat de claim van in ieder geval meer dan dertig meloen van HMET plaatrecht overeind blijft en dat op redelijk korte termijn in ieder geval een voorschotje van twee meloen moet worden opgekucht door Guus cum suis. Die ook nog eens hoofdelijk aansprakelijk zijn. Nou zal dat niet morgen allemaal gebeuren, want een bodemprocedure is net een pot met stroop in Snowworld. Maar het ziet er gezond uit voor de HMET-ers. Maar wat wil je met een powerplate. Voor alle zekerheid, stay tuned.

  • Datum: .

dinsdag 4 december-2012
Als linksbuiten ben je soms spaarzaam aan de bal (1). En dan wil je aandacht nog wel eens wegfladderen naar een paar lekkere wijven in vak B of een mafkees die net zo lang op een trommel zit te hengsten tot ook het laatste restje leven tussen de hersenkwabben afsterft. Het mag niet, maar als de bal aan de Quotekant is valt het haast niemand op. Neem bijvoorbeeld de wedstrijd tegen Power Play International in 2007. Volgens het wedstrijdverslag waren we in het eerste half uur heel ijverig, maar wat er daarna is gebeurd mag Johan Derksen weten. Oorzaak? Geen idee. Per ongeluk tegen een rondvliegend flesje opgelopen? Die man met die trommel onheus bejegend? Bij die lekkere wijven gaan zitten? Geen idee. Maar waarschijnlijk zijn we toen ernstig de weg kwijtgeraakt (2).
Hoe dit ook zij, de wedstrijd ging wel door. En als je effe goegelt op de term “Power Plate rechtspraak” zie je tot je ontzetting dat er zelfs in september 2009 nog steeds gebald werd. Geen wonder, want het ging om ettelijke meloenen die Power Play- en Special Sportsbaasje H. moest betalen aan HMET, zijn voormalige vertegenwoordiger in de Dubaise zandbak. En daar had ie de nodige moeite mee. Mogelijk dat ie leed aan het Van de Rhee-syndroom, maar zoiets houdt voor de kadi geen stand (3).
De H.-jes (pappa, zoon en kleinzoon) beperkten zich wat dat betreft niet tot de Power Plate. Ook bij andere affaires vertoonden zij dezelfde symptomen. En dan gaat het niet eens over meloenen, maar over bedragen die een beetje nieuwgeldfiguur soms aan de juffrouw met het schoteltje geeft na een paar schepjes snorkel tijdens een feestje.
Over feestjes met snorkel gesproken. Een van onze lezers belandde ergens in 2009 op een jolig samenzijn van BN-ers, penosi en allerlei andere sportieve lieden bij Special Sports in Amstelveen met als gastheer vriend H. junior. En hij verbaasde zich. Vooral vanwege het door ons gememoreerde zakelijke contact tussen de Hienschjes en het ministerie van Justitie. En zijn verbazing groeide toen hij later vernam, dat kleinzoon D. (het jonge baasje van de firma Cosquare) een stevige liaison onderhoudt met de dochter van Evert Tweehuijzen en zelfs met haar af en toe in Monaco bivakkeert. En Evert is niet mis. Hij speelt bijvoorbeeld een fantastische rol in onze van snorkel bol staande serie “Transparant”, waarin huidig staatssecretaris van Justitie Fred Teeven als regisseur optrad (4). Verbazend? Ach. We zijn in ieder geval weer helemaal bij de les. Nou maar hopen dat we wat meer ballen krijgen. Stay tuned.

(1) Zie voor ons bescheiden zelfbeeld het intro van aflevering 16 van de serie “Letselschade” dd. 28 november 2012.
(2) Toets voor dat wedstrijdverslag vederlicht “H. in op ons zoekklavier en geniet van de hemelse klanken en de verrassende aanwezigheid van de Breukhoventjes.
(3) Voor wanbetaler Van de Rhee zie de serie Octopussy op onze Followup-site.
(4) Zie onze Followup-site.

  • Datum: .

donderdag 14 februari-2013
One down, next to go. Want als het om het niet betalen van meloenen en het voeren van ellenlange juridische procedures gaat is de inmiddels veroordeelde en voortvluchtige Robert van de Rhee niet de enige schavuit bij ons achter het helmgras. De familie H. kan er ook wat van. En was Robbedoes nog een loner, zo niet de H.-jes. Die spelen als ze denken dat het nodig is een gezellig potje powerplay met hun trawanten.
Stel, je verdient je pain, vin en boursin met het handig in mekaar zetten van websites. Op een dag geeft je debiel of je vingerapparatuur teken van leven en je krijgt ene Xenia Tweehuijzen aan je oor cq. voor je neus. Die zit verlegen om een webbouwer voor haar social mediafirma Cosquare. Of je op korte termijn effies met haar wil babbelen in een of ander etablissement. Het zijn barre tijden, dus graag.
Op naar de babbel. Xenia blijkt niet in haar uppie te zijn. Haar partner D. snorkelt met zijn vader wat rond in Monaco, dus heeft zij ter ondersteuning een paar andere redelijk netjes uitziende heren meegenomen. Onder wie haar vader Evert. Weet je veel wie Evert is. En wtf, het gaat om de deal (1). Die komt tot stand en je gaat aan de slag. De eerste weken een leuk hogedrukgebied. Je eerste factuurtjes worden netjes betaald. En wat denk je wat? De deal wordt verruimd. Keurig op schrift, met de verzekering dat de financiers (de H.jes) er volledig achter staan. Jij blij.
Na weken en weken van intensieve arbeid maakt het hogedrukgebied plaats voor een lage variant. Xenia en Ducootje blijken plotseling niet tevreden te zijn met je werk en gaan op de Saptoer. Jij minder blij. Je probeert je poen binnen te trekken. Noppes. En als je errug aandringt maak je kans op een tweede ontmoeting met pappa Evert, van wiens indrukwekkende reputatie je inmiddels op de hoogte bent. Kan je twee dingen doen. Of je laat het zitten, omdat je liever niet met somber ongerief wordt geconfronteerd. Of je gooit de boel voor de kadi.
We laten je even alleen met je dilemma. Volgende keer meer. Stay tuned.

(1) Voor Evert verwijzen wij met omfloerst enthousiasme naar de serie Transparant

  • Datum: .