Eerst even een lekker kwootje. Komt ie:
“In 1998 bestond onze 1 april-grap uit een exacte replica van de Moscow Times. Die werd zowel door de Amerikaanse ambassade als de Duma voor echt versleten. Wij meldden daarin ondermeer dat premier Kirienko was afgetreden nadat ie was gearresteerd bij een vechtpartij om een tiara tijdens een schoonheidswedstrijd voor mannen in een Moskouse horecagelegenheid. Sauer [toenmalig baasje van de Moscow Times, red.] liet mij op mijn privénummer uitkafferen door een hotemetoot van het Ministerie voor Perszaken. Hij liet mij beloven nooit meer zoiets te doen. Ik vroeg hem hoe hij aan mijn nummer was gekomen. Hij zei dat ik daar geen reet mee te maken had. Dat ze mij altijd wisten te vinden. Een typisch voorbeeld van de dingen die Sauer zijn concurrenten en criticasters aandeed. Een humorloos lulletje. Wat verwacht je anders van een Hollandse Maoist”.
Komt uit het artikel “Slijmbal” dat de uit Australië stammende journalist John Helmer vandeweek op zijn site “Dances with bears” ramde. Helmer verblijft al sinds 1989 in Moskou en heeft menigmaal de gramschap van het Kremlin opgeroepen. Ook toen Borrel Jeltsin de tent van Gorby had overgenomen en vervolgens Rusland in de ramsh gooide. Helmer werkte beginjaren negentig voor de Moscow Times en schreef op een dag een artikel dat Jeltsin niet echt gezellig zou hebben gevonden. Alleen, Helmer moest het van de opperste sovjet binnen de Moscow Times veranderen. En zo rigoureus, dat het voor Borrel in plaats van een emmer ijsblokkies een veertiendaags verblijf aan het zomerse strand in Sotsji betekende. Helmer weigerde en werd linea recta bij de vulles gezet.
Hij kreeg van Sauer nog wel een tijdje doorbetaald. Onder voorwaarde dat ie verder zijn muil zou houden. Nadat het geldstroompje uitdroogde ging Helmer bij een paar andere westerse dagvodden in Moskou aan de slag. Maar zijn voormalige Hollandse werkgever zou hij nooit meer vergeten. Overigens had die in de jaren daarna stevig zijn zakken gevuld en scoorde de jackpot in 2005 toen hij zijn hele hebben en houden in Rusland aan Sanoma verpatste. Nu de Finse uitgeverij op haar beurt het stokje heeft overgedragen aan een Russische zakenpief zag Helmer kennelijk zijn kans schoon om even de score te settelen. En schreef dit artikel over de SP-er die meloenair in Moskou werd en hoe. Boeiend. Kijk je toch weer anders tegen zo'n gozer aan. 

Derk Sauer wordt in Moskou van fraude verdacht. Dat droeve bericht bereikte ons een kleine twee weken geleden. Dat kwam omdat onze SP-meloenair kwalijke berichten had verspreid over een dochter van Vlad Poetin, een tot Vlad's vriendenkring behorende cellist met Panama-connecties en iets over kwalijk riekende oesters. Verklaarde Derk. Die daar nog aan toevoegde dat de zaak op de rails zou zijn gezet door een van zijn voormalige werknemers, die een paar jaar geleden met een koperen handdruk bij de vulles was gezet. Wel wat kort door de bocht en identiek aan het gekrakeel rond Mikkel Khodorkovsky indertijd. Lees dit artikel van John Helmer en je krijgt een wat ruimere blik op de nieuwe affaire rond de “linkse” Nederlandse persmagnaat. Veel plezier. Stay tuned.

Een paar dagen geleden was ie weer eens te gast in de Huyskerk. Derk Sauer. De bevlogen brenger van het vrije woord in Moskou. In gesprek met haar van Tweebeeke. Ging over de huidige situatie in Rusland, Putin en Derk's door meloenen en meloenen mensen gevolgde dagvod en glazen tiet-station (1). Die ondanks al die formidabele aandacht financieel in een verdomhoekie zitten. Ze zijn daar volgens onze miljonair geworden persridder terechtgekomen door hun intrigerende nieuws over de familie en de kennissenkring van de Russische president. Met als resultaat dat zowel de Russische oligarch die momenteel eigenaar is van Derk's mediaconcern RBC als Derk zelve van frauduleuze activiteiten worden verdacht.
Het kan toeval zijn, hoewel, maar de naam van voornoemde oligarch werd niet genoemd. Nou, dat doen wij dan maar. De baas van Derk heet Mikkel Prokhorov. Een naam die sinds begin 2007 ook bij westerse luxe blaadjeslezers faam heeft verworven. En hoe. Mikkel werd namelijk in het weelderige Franse Alpenoord Courchevel in hechtenis genomen. Samen met een paar vrienden en een eskadron luxe glijbanen aka modellen, die met zijn privéjet waren meegereisd. Liep met een sissère af, maar je reputatie als playboy is meteen gevestigd. En als je dan ook nog een echte Amerikaanse basketbalclub als de New Jersey Nets opkoopt kan je eigenlijk niet meer stuk bij het zonnebrillenvolk. Of je daar op den duur veel aan hebt in de uitlopers van de Oeral is overigens twijfelachtig. Zo heeft Mikkel zakelijk al een paar veren moeten laten en achter de schermen probeert hij nu zijn 17 procents aandeel in de aluminium gigant Rusal onderhands te verpatsen. Liefst tegen een fluwelen prijsje. Maar wat dat betreft ziet het er somber voor hem uit. Mocht u houden van zware Russische kost of lid zijn van een aandelenclubje lees dan dit uitgebreide artikel van collega John Helmer. En hoe het er voor staat met RBC weet u al (2).
Derk kondigde tijdens eerder genoemde preek in de Huyskerk aan dat hij wel weer terug gaat naar Moskou. Want Putin nou ja, maar Rusland is een prachtig land en geen enkel gevaar voor het Vierde Rijk. Nou maar hopen dat ze in het Kremlin erin tuinen Derk. Fingers crossed. Stay tuned.

(1) Getallen van Derk zelf.
(2) Zie aflevering 2 van deze serie dd. 22 mei 2016.

Hoef je geen vooruitziende blik voor te hebben. Tussen John Helmer en Derk Sauer zal het ijs nooit meer smelten. Hoe dat zo gekomen is? John vertrouwt Derk niet. Denkt dat ie enge sponsors heeft. En eerlijk is eerlijk: hij heeft een punt. Dat valt niet alleen te distilleren uit de voorafgaande afleveringen van deze serie, maar ook uit dit artikel dat John zeer recent op zijn site mieterde. Met name de connecties van Derk's zoon Pyotr, die als redacteur van The Moscow Times wordt geafficheerd, brengen je nou niet bepaald in een Paselijke stemming. Over Control Risks hebben we namelijk in het grijze verleden al eens een flink Fujimori-ei gelegd (1) en over die International Crisis Group (2) had Pyotr ook beter kunnen zwijgen. Verder zou als front voor de uitgave van de huidige TMT volgens Helmer's azijnzure artikel een door Derk gerund liefdadigheidsvehikel dienen. En wie associeert dat niet met enige weemoed aan de goeie Postcodale werken van Derk's ouwe gap Boudewijn Poelmann (3). SP? VVDM? Nieuwe Revu? Loooooong time ago. Stay tuned (JP).

(1) Goegel even “Control Risks Kleintje Muurkrant” en u kunt weer even verder.
(2) Goegel even “International Crisis Group Kleintje Muurkrant” en u kunt nog verder.
(3) Over Poelmann en zijn Postcodeloterij hebben we in het verleden al heel wat uitgepakt.