'Is de boosheid om misbruik door mannen niet te reducerend en karikaturaal?' Dat vroeg Trouwcolumnist Sylvain Ephimenco zich een maand geleden af. MeToo was toen net van de rol gelopen en Ephimenco had zijn antwoord klaar: ja, want het zijn bepaalde mannen die zich aan vrouwen vergrijpen, moslimmannen. 'Denk aan de aanrandingen op Oudejaarsavond 2015, in Keulen, waarvan meer dan 300 vrouwen aangifte deden. Hier werd zelfs door feministen geklaagd over de ‘disproportionele aandacht’ in de media alleen omdat, volgens hen, de plegers in meerderheid migranten waren.'.
'Keulen', de lege hype. Een uitgelezen onderwerp voor 'historicus en bibliofiel' Perry Pierik. In no time pleurde hij een boek op de markt dat bol stond van vrouwenhaat en racisme. 'Keulen: Kalifaat Light en de Fallout van een conflict', heet het, en de stijlfouten zijn voor rekening van de bevlogen uitgever.
Pierik zelf levert twee bijdrages aan het werkje. Zijn inleiding noemt hij 'Met het stof van Aleppo op hun schouders', en sluit hij af met: 'Dit boek is geen betoog tegen de islam, integendeel, het is een appel aan alle mensen van goede wil.' Die appel valt vervolgens van de boom in het hoofdstuk 'Grenzen zijn er niet voor niets'. Ik citeer weer de schrijver, want zelf kun je dit niet bedenken.
'De Tweede Wereldoorlog', oreert Pierik, 'had als conflict zo'n invloed op onze beeldvorming dat veel van onze morele ijkpunten daarop gebaseerd zijn. Maar als gevolg van de oorlog ontstonden er ook taboes, zoals het niet willen benoemen van zaken als ethniciteit en religie, eigenlijk alles wat een bevolkingsgroep als geheel zou kunnen duiden (...) De sterke ethnische en religieuze identiteit van de nieuwkomers zal het westen dwingen eerst na te denken wie zij zelf ook al weer waren, en welke lessen met name Europa heeft getrokken uit de oorlog'. En deze is ook mooi: 'Het is niet voor niets dat Oost-Europa, met een frisse herinnering aan onderdrukking, het meest terughoudend is tegenover de excessieve stroom vluchtelingen en vreemdelingen' .
Perry Pierik geeft zijn eigen vieze boekjes uit omdat niemand anders met ze gezien wil worden. Onder de naam Aspekt heeft het giffabriekje ook Sid Lukkassen uitgebraakt. Diens boek Avondland en Identiteit werd in 2015 door Pierik gepubliceerd, maar in feite maakt Lukkassen in 'Keulen' zijn debuut voor een breder publiek.
Lukkassen leurt in zijn tekst met het goedje dat we de voorbije jaren hebben leren kennen van Thierry Baudet. Zelf noemt hij dat 'het stelselmatig demoraliseren van Westerse mannen'. Hij haalt Michel Houellebecq aan, waar die een demografisch verband legt tussen het Westers feminisme en de opmars van de islam. Moslimmannen maken kinderen bij 'onze' vrouwen, bedoelt Lukkassen en hij gebruikt misschien voor het eerst de term 'omvolken'.
Weer haalt Lukkassen iemand anders aan (want tja, schrijven over je eigen blauwtjes is nu eenmaal moeilijk voor een echte man...), ene Elliot Rodger. 'Een gefrustreerde jongen die moordaanslagen pleegde omdat hij op 22/jarige leeftijd nog nooit een meisje had gezoend. Hij observeerde dat vrouwen kunnen doen wat ze in de zin hebben, beschermd als ze zijn in een wettelijke, academische en culturele bubbel die hen isoleert van de fysieke en sociale gevolgen, wat leidt tot hypergamie'. Dat is, en ik citeer nog steeds de vrouwenvriend Lukkassen, 'fixatie op een kleine groep mannen met een hoge seksuele status.' En dan komt hij aan met cijfers uit de Viva, volgens welke 40 procent van de ondervraagde alleenstaande vrouwen maar een keertje per jaar seks heeft. 'Een groeiend aantal mannen is buitengesloten van het liefdesspel', waarbij je je als vrouw het hoofd mag pijnigen over wat dit spel met deze griezel inhoudt...
Nog eentje, om het af te leren: 'Het oude vuur dat de man inspireerde, de mogelijkheid om iets te presteren waarmee hij de aandacht en eerbied van een vrouw kon winnen, dooft uit. (.....) Het lijkt me niet waarschijnlijk dat de West-Europese vrouw vandaag nog tegen mannen op zou kijken. (....) Zonder toegang tot het vrouwenlichaam, zonder de belofte op liefde, warmte en seks ontneem je mannen de motivatie om in de samenleving te investeren. (...) Als hij als boze, blanke man wordt weggezet, zal hij weinig zin meer hebben om haar en haar vriendinnen te beschermen.'
Lukkassens conclusie: 'De '68-generatie laat een uitgeholde cultuur achter. Het komt er nu op aan ons in te zetten voor een land waarin de jonge generatie weer kan werken, sparen groeien. Om de economische en fysieke veiligheid te versterken zijn investeringen nodig in moderne wapens en hard productiekapitaal, in maakindustrie en werkgelegenheid. De anti-gezin jaren zestig mentaliteit, die de Europese bevolkingsopbouw verzwakt, moet worden omgebogen: opgroeiende generaties verdienen te gedijen in een warme en emotioneel stabiele omgeving. Een land van burgerdeugd en goed nabuurschap. (....) De kracht van Europa is haar bonte lappendeken van volkeren met een vergelijkbare cultuur en gezamenlijke geschiedenis., die elk hun eigen unieke bekwaamheden en kwaliteiten hebben. Grondigheid en oprechtheid zijn bijvoorbeeld waardevolle Noord-Europese deugden, evenals volharding, vindingrijkheid en doortastendheid.'
U ruikt het goed. Nog penetranter dan naar spruitjes, stinkt het hier naar Kristallnacht. Sinds 'Keulen' heeft Lukkassen alleen maar aan de weg mogen timmeren. Zijn derde boek 'Levenslust & Doodsdrift´, heeft hij onlangs met behulp van crowdfunding kunnen publiceren, en de dertigjarige zit alweer drie jaar voor de VVD in de gemeenteraad van Duiven, onder Arnhem. Op 2 december aanstaande houdt hij een lezing, ook in Arnhem. Laten we voor de deur gaan staan en hem en zijn aanhangers geen meter ruimte geven. Het is 2017 mensen, tweeënzeventig jaar na het einde van hun voorgangers. Wij willen niet opnieuw een rol spelen in de fantasie van mannetjes die klaarkomen op groot en hard...
JoopFinland
- Datum: .
