Skip to main content

dinsdag 8 juli-2003
Analyse this. Ergens in september vorig jaar werd de Rotterdamse advocaat Geertjan Dolk voor een paar dagen in zijn bewegingsvrijheid belemmerd door de Staat der Nederlanden. Omdat hij bij een bank in Amsterdam had geïnformeerd of een CD (certificat of deposit ofwel een stortingsbewijs) dat hij in zijn binnenzak had wel kosher was. Het ging om een bedragje van 132 miljoen dollar dat uitgegeven leek te zijn door het filiaal van de HSBC in Bakoe (Azerbeidzjan) en verband zou houden met een wapendeal. Het document bleek een uur in de wind te stinken en Dolk ging voor schut. Wij hebben u over die affaire met de serie “Shady” hardnekkig uit uw slaap gehouden. Of zij in haar volle omvang voor de kadi wordt gesleurd hoort u binnenkort in dit theater.
Ergens in februari van dit jaar werd de NATO-officier Willem Matser achter een kijkgaatje gemanouvreerd. In zijn slipstream volgden nog een flinke Italiaanse mafia-meneer, een bescheiden Nederlandse o.g.-boer, een grote Marokkaanse hash-handelaar, een Spaanse kruimelaar en een Colombiaanse handlanger met bankconnecties. Dit groepje ging zich te buiten aan witwaspraktijken en deed dat via een paar geurende CD’s van de Banco Santander in Bogota met een totaalwaarde van zo’n 300 miljoen dollar. Wij hebben u over die affaire met de serie “De Brusselse connectie” hardnekkig uit uw slaap gehouden. Of zij in haar volle omvang voor de kadi wordt gesleurd hoort u binnenkort in dit theater.
Geplaagd door een plotselinge aanval van het vakantievirus raakte onze administratie begin juni enigszins in ongerede. Daarom misten wij aan aantal pissige e-mails van mr. Dolk die onze serie over hem slecht kon verteren. Daarnaast uitte hij echter merkwaardigerwijs zijn misnoegen over een van onze bijdrages over de Matser-affaire. En dat uitte hij aldus: “totally beside the point, zoals gebruikelijk inmiddels”. Kind kon de was doen. Mr. Dolk wist kennelijk iets over Matser en zijn companen. Wij vroegen hem dus - zij het wat laat - hoe dat kon en of hij iets met de Matser-zaak te maken had. Dolk antwoordde met het cryptische: “Soms kan je van bepaalde zaken op de hoogte zijn zonder daar ook maar iets mee te maken te hebben”. Gezien zijn goede relaties bij De Telegraaf zullen we maar aannemen dat een deel van zijn kennis is terechtgekomen in het pagina-grote artikel over Matser “Het bizarre dubbelleven van de witwas-majoor” van zaterdag 28 juni jl. Blijven we toch zitten met twee vragen: Hoe wist Dolk van Matser? En waar kwam zijn collateral van 132 miljoen dollar vandaan? Stay tuned.

  • Datum: .

donderdag 31 juli-2003
Een medeverdachte van luitenant-kolonel Willem Matser (inmiddels al weer maanden bezig met een indringende studie accoustiek in de Haarlemse Koepel) in de gigantische Colombiaans/Roemeense witwas-operatie is de veertiger Franciscus Johannes de Groot uit de opgeyupte buurt van het Amsterdamse Entrepotdok. Geen onbekende in dit avontuurlijke circuit want zijn naam dook in wasseretteverband ook al eens op in de BBQ(barbecue)-zaak van pakweg zo’n tien jaar geleden. Het ging daarbij om de Rotterdamse component van de IRT-affaire die grosso modo inhield dat duizenden tonnen softdrugs, harddrugs en andere ondeugende commodities werden in- en doorgevoerd met medewerking van luitjes uit de rangen van politie en douane. Om zo alle boefjes in kaart te kunnen brengen, ze daarna met een grote swiffer bij elkaar te vegen en voor een tijdje op ijs te zetten. Niet helemaal conform de wet maar nood brak hem. Hoofdverdachte van de Rotterdamse grill was Cees S. Baasje van een slagerij-keten, vandaar de originele naam van het dossier. Een goede tweede in de organisatie was volgens het OM Jan Borsboom. Over beide heren en hun internationale handel en wandel hebben wij al eens een miniatuurtje opengedaan in de Morgenster in het artikel Retourtje Cantrade. Daarin stipten wij eveneens de nauwe connectie aan tussen Borsboom en advocaat Geertjan Dolk. Wat de een voor de ander betekende in die context is ons nog niet helemaal duidelijk. En we mogen geen conclusies trekken uit het feit dat Dolk als primus verschijnt in een affaire rond een vorstelijke bankgarantie die een witwas-aroma verspreidt. Dat geldt eveneens voor zijn mededeling dat hij het nodige afwist van Matser’s witwaspraktijken. Maar duidelijk is wel dat Dolk dus niet de enige figuur uit barbecuesferen is die een brug vormt tussen de Rotterdamse IRT-affaire en de operaties van Matser cs. Frans de Groot is nummer twee. Stay tuned.

 

  • Datum: .

dinsdag 5 augustus-2003
Via de in de vorige aflevering door ons voor het voetlicht gesleepte Frans de Groot blijken de speurneuzen van justitie bij hun onderzoek in de zaak rond NAVO-bolleboos Willem Matser op twee andere onverlaten te zijn gestoten: Theo Ringers uit Amerongen en Rob Voeten uit Warnsfeld. De beide heren worden net als De Groot ervan verdacht een deel van het imposante witwastraject voor hun rekening te hebben genomen. Theo en Rob zijn geen nieuwelingen op dit terrein. Hun namen kwamen ook al voor in de omvangrijke documentatie van een ander financieel schandaal dat zich in de tweede helft van de jaren negentig voltrok rond Verzekerd Keur. Een in 1987 door de Arnhemmer Ronald van Keulen opgerichte onderneming die in een later stadium onderdeel werd van een fraai internationaal kaartenhuis. Ronald had a dream. Hij wilde van Verzekerd Keur het grootste Europese instituut maken voor kwaliteitsgaranties op zowel bouwproducten als bouwprojecten. Later werd het assortiment uitgebreid en ging Verzekerd Keur bovendien over tot het dekken van cashback-activiteiten. Daarbij koop je bijvoorbeeld voor de volle mep een mandoline voor vijf jaar. Nadat je in die periode met je gefiedel de hele buurt in een open inrichting hebt gedirigeerd schuif je je slaghout met snaren weer bij de verkoper in zijn mik en jij krijgt je geld of een groot gedeelte ervan keurig terug. Als je tenminste aan bepaalde voorwaarden hebt voldaan. De verkoper dekt zich in door een bedragje over te maken naar een verzekeraar die dat op zijn beurt weer belegt. Want een verzekeraar moet ook eten. In de eerste tien jaar toen het bedrijfsrisico nog via ABN/AMRO Assurantiën bij verschillende verzekeraars was ondergebracht ging het Verzekerd Keur redelijk naar den vleze. Maar in 1996 ontstond er heibel in de tent, de verzekeraars haakten af en Ronald’s droom kwam behoorlijk op de tocht te staan. Verzekerd Keur moest zijn eigen risicoboontjes zien te doppen. Maar ziet, rataplan rataplan, daar kwam de Britse firma Queensborough Investments de hoek omdenderen. Koetsier van het vehikel was Rob Voeten. Hij bleek een onderneming te zoeken die tegen een leuke vergoeding bereid was garant te staan voor een Liberiaanse staatslening. Dat klinkt al kurk en dat was het ook. Vanaf dat moment ging het met Verzekerd Keur langzamerhand bergafwaarts. Waarschijnlijk zonder dat hij het wist was Van Keulen terechtgekomen in de wereld van financiële kwalzalvers en mafiapraktijken. Gegoochel met holdings, trusts en BV’s, duistere waardepapieren, beleggingen in niets en Liechtenschweinerei waren zijn deel. In 2000 legde zijn Verzekerd Keur in gezelschap van Voeten’s beleggingsmaatschappij Tradion BV de laatste etappe af . Met achter hen de bezemwagen van het faillissement. In 2001 was het zover. Politie-invallen in Nederland, Zwitserland, België en Ierland begeleidden de ineenstorting van het kaartenhuis. Voeten had de benen genomen. Van Keulen kwam voor de kadi. De verzekerden stonden en masse met lege handen. Enorme bedragen bleken naar het buitenland te zijn overgemaakt en verdwenen. Tijdens het politieonderzoek kwam ook nog aan het licht dat Tradion in 1998 en 1999 had geprobeerd om valse waardepapieren te slijten bij de ABN/AMRO. En daarmee zijn we terug op bekend terrein. Overigens was Voeten niet de grote man van het netwerk. Dat was een heel wat grotere jongen, wiens naam beginjaren negentig prominent naar voren kwam in een enorme internationale affaire waarin de mafia een hoofdrol speelde en die zijn apotheose vond in België. Stay tuned.

  • Datum: .

donderdag 7 augustus-2003

 

donderdag 7 augustus-2003
De puppetmaster van de in de Matser-affaire opduikende Rob Voeten ten tijde van de Verzekerd Keur-zwendel was niemand minder dan Balakrishnan (“Bali”) Menon. Een op 13 december 1949 in het Indiaase Pulghat geboren zakenman, wiens naam vrij prominent voorbijkwam in een van de dossiers inzake de moord op de Belgische politicus André Cools op 18 juli 1991. Geen dossier zonder voorgeschiedenis. Ergens in 1985 besloot de Citibank in New York vervallen deelbewijzen van obligaties etcetera te laten vernietigen door het bedrijf MSM Corp in New Jersey. Pas na anderhalf jaar bleek MSM een frontstore van de mafia te zijn. De leiding van Citibank zegt dat niet te hebben geweten, maar uit het feit dat de bank ook in later jaren betrokken was bij allerlei zaken die god ten strengste verboden heeft hebben wij onze twijfels. De betrokken mafiosi zagen wel brood in de officieel niet meer geldige waardepapieren en zonden ze naar Europa om te zien in hoeverre ze nog bruikbaar waren als onderpand voor allerlei interessante deals. Via het Brusselse vliegveld Zaventem vond een deel ervan zijn weg naar België waar het door leden van de mafia in Luik moest worden witgewassen alvorens het kon worden gebruikt voor de beoogde doeleinden. Tot het korps van hun handelsagenten op dat specifieke terrein behoorden Paul Beaujean, de toenmalige administreur van de CERA-bank in Bastenaken, en de rijkswachter en BOB-er Jean-Marie van Mullem. In de wereld van de grote was en de handel op het randje had Bali Menon met zijn in eind 1983 in Amsterdam gevestigde Balco International BV al enige furore gemaakt. De onderneming had in de loop der jaren de beschikking gekregen over een officiële licentie voor de handel in edelstenen en kostbare metalen en over een niet te versmaden agent in Zwitserland in de persoon van de advocaat Roman Abegg. Het was dus niet vreemd dat Van Mullem in 1990 contact met hem zocht. Dat gebeurde via wapenhandelaar Jean Huart. Een Franse gevechtsvlieger uit de Tweede Wereldoorlog, voorzitter van de vereniging van voormalige gevangenen van Mauthausen, voorzitter van het Frans-Britse legioen van oud-strijders en naar veler overtuiging agent van de CIA. Het eerste zakengesprek tussen Van Mullem en Menon vond plaats in Den Haag op 24 september van dat jaar. Onderwerp van gesprek was een handel in textiel en paspoppen. Niet erg spectaculair misschien maar daar zou vrij snel verandering in komen. Stay tuned.

  • Datum: .

maandag 11 augustus-2003
Carlo Todarello was een van de leden van de Luikse mafia waarop wij in de vorige aflevering wezen en die zich bezighield met de zwendel in vervalste of gestolen waardepapieren. In september 1991 wordt na aankomst op Zaventem uit de lading van een uit Zwitserland gearriveerd toestel een pakket aandelen achterovergedrukt. Aan het eind van die maand wordt een gesprek gearrangeerd tussen CERA-administrateur Paul Beaujean en Todarello en twee metgezellen: Cosimo “Simon” Solazzo en Pino di Mauro. Pino is de vaste chauffeur van de Waalse minister Alain Van der Biest. Monsieur le ministre, oud-protégé van de inmiddels al vermoorde socialistenleider André Cools, had zich stevig in de greep van de mafia gemanouvreerd door zijn ongebreidelde liefde voor Wein, Weib und Gesang. En was al doende naar alle waarschijnlijkheid eveneens betrokken geraakt bij de illegale activiteiten van zijn mafia-buddies. Iets wat Cools niet was ontgaan en mogelijk de reden was voor zijn bloederig heengaan. Hoe dit ook zij, het triootje Italianen verzoekt aan Beaujean om uit te vogelen of een cheque van de Thaï Farmers Bank ter waarde van 5 miljoen dollar echt is en zo ja of die hem kan verpatsen voor de vervaldatum. De CERA-official roept de hulp in van Van Mullem en die meldt zich niet veel later bij Bali Menon. De Indiaase “prins” heeft niet veel tijd nodig om vast te stellen dat de cheque voor 99,9 procent echt is. Maar hij weigert het hete document in cash om te zetten. Dat weerhoudt de groep Todarello niet om kort daarna Menon via Van Mullem opnieuw te benaderen met specimen van respectievelijk aandelen Electrabel, Sears en Xerox. Afkomstig uit een totaalpakket aan aandelen ter waarde van 900.000 Canadese dollars, waarvan de echtheid via een proefpakketje door Beaujean in België is gecheckt. Bovendien krijgt Menon te horen dat er nog vijf van zulke pakketten geleverd kunnen worden. Menon ziet de deal wel zitten. Begin november vertrekt hij met Van Mullem en Beaujean naar Vaduz en verkoopt een alleraardigst voorraadje uit de winkel van Todarello cs. voor ruim 718.000 Canadese dollars. Al heel gauw komt aan het licht dat de aandelen die Menon en Beaujean in Liechtenstein hadden verpatst gestolen waren. Menon claimt bij de autoriteiten van de ministaat dat hij te goeder trouw heeft gehandeld en komt met de schrik vrij. Zijn leveranciers raken daarna in zeer zwaar weer via het onderzoek naar de moord op André Cools. Maar de Indiaase slangenbezweerder zet zijn loopbaan in de financiële schemerwereld onverdroten voort. Zij het niet meer fanatiek onder de vlag van Balco BV. Die gaat dan ook op 10 september 1996 roemloos ten onder. Stay tuned.

  • Datum: .

woensdag 13 augustus-2003
Nadat zijn Balco BV in 1996 een stille dood was gestorven en het armzalige stoffelijk overschot was achtergelaten bij de Amsterdamse curator mr. W. Th. Post trok Menon zoals al eerder vermeld een ander vehikel uit de kast om vanuit Engeland zijn avontuurlijke werkzaamheden voort te zetten: Queensborough Investments Ltd. Al vrij snel snoven vertegenwoordigers van het Britse justitiële apparaat in de buurt van QB een frauduleus luchtje op. Menon’s nieuwe vlaggeschip, dat tot ongenoegen van de Bank of England open stond voor deposits om die buitengewoon profijtelijk te beleggen, raakte in een omvangrijk veld van klachtschotsen verzeild omdat van de beloofde investeringen niet veel terechtkwam. Begin 1998 trof het een ijsberg en ging haast traditioneel langzaam ten onder. Maar kapitein Bali Menon en zijn Nederlandse stuurman Rob Voeten waren al overgestapt op de BV Tradion die over een indrukwekkende facade beschikte in Huize Baank aan de Rijksstraatweg in Warnsveld bij Zutphen. Naar verluidt zelfs voorzien van een heli-platform dat het duo Menon/Voeten uitstekend van pas kwam toen de politie op het terrein verscheen om hen aan de snijtanden te voelen over de Verzekerd Keur-zwendel. Comfortabel hopten de beide piraten naar de volgende klus: het vervaardigen van collaterals voor de Matser – Fedino combine. Dachten wij aanvankelijk nog dat het aandeel van Menon in deze affaire marginaal was, uit tapes van Fedino’s door de FIOD afgeluisterde telefoongesprekken schemert een heel wat actievere rol door. Op 8 november 2002, kort nadat de nu als medeverdachte te boek staande Willem van Voorthuizen uit Kroatië was teruggekeerd, arrangeerde deze o.g.-boer een ontmoeting in Hilton Schiphol. Daarbij waren naast hemzelf ook Fedino en Menon aanwezig. Doel was de laatste technische barrières te slechten voor de Banco Santander-coup die hun Roemeense “cliënt” Ovidiu Tender van 200 miljoen dollar moest voorzien. Dat Menon een professional was en de beide anderen eigenlijk amateurs moge vervolgens blijken uit een deel van de conversatie tussen Van Voorthuizen en Fedino op 12 november:
Van V.: “... ik heb een fax gehad van Menon”.
Fedino : “Ja“.
Van V.: “...die maakt er een spektakel van. Het is allemaal Engels. Ik weet er geen flikker van.
Het hele plan de campagne liep dan ook grotelijks in de soep. rrestaties volgden. Maar Menon, hij ploegde voort. Stay tuned.

  • Datum: .

donderdag 28 augustus-2003
In de afleveringen 3 en 6 van de serie Shady Brussels maakten wij melding van de rol die Bali Menon, de Indische goochelaar in waardepapieren, had gespeeld bij de frauduleuze teloorgang van de onderneming Verzekerd Keur. De justitiële afhandeling daarvan is een taaie kluif. Vanochtend stond Menon’s assistent Rob Voeten voor de kadi voor zijn uitleg van de gebeurtenissen rond de natte verzekeringsdroom van Ronald van Keulen. Merkwaardig is dat Menon, die zich waarschijnlijk gewoon in Engeland ophoudt, een vrijgeleide van de OvJ had gekregen om ook even zijn zegje te komen doen. Blijkbaar is een half ei beter dan een leeg kippenhok. Niettemin kwam Menon niet opdagen. Niet zo verwonderlijk, want zoals wij al eerder hebben gemeld heeft hij ook gefigureerd in de affaire rond NATO-witwasser Matser. En niet zo’n lullig beetje. Voor dìe zaak had hij wel aangehouden kunnen worden zodra hij op Schiphol arriveerde, dus de magiër paste wijselijk. Toen de zaak-Matser aan het rollen ging leek het er aanvankelijk op dat de plot redelijk eenvoudig was. Inmiddels heeft Kleintje Muurkrant de zaak van een wat breder perspectief voorzien door links te leggen met de internationale wandaden van de heren Paretti en Fiorini en de moord op André Cools. Om nog eens duit in dit zakje te doen: hardnekkige geruchten willen dat meneer Matser in Brussel een paar maal is uitgenodigd op een diner dansant ten huize van mr. Rogér Guevara Mena toen deze als ambassadeur van Nicaragua in de Belgische hoofdstad resideerde. Ook hier te lande geniet deze gerenommeerde advocaat bekendheid in de diplomatieke wereld als consul van zijn land. Op zich is dat niet iets waar je van uit je voegen gaat. Maar meneer Guevara Mena is toevalligerwijs wel de advocaat van de Amerikaanse offshorekoning Marc Harris, die momenteel in Miami in de petoet zit in afwachting van zijn proces wegens zwendel en... witwassen (zie De Doos van Pandora, aflevering 3). Stay tuned.

 

  • Datum: .

zondag 12 oktober-2003
Morgen begint het proces in de zaak-Cools. De Waalse socialistenleider die op 18 juli 1991 op een parkeerterrein in Luik werd vermoord door twee Tunesische uitzendkrachten die in de veronderstelling verkeerden het lampje van een beruchte drugsdealer te hebben uitgeblazen. Mogelijk komen we er dan eindelijk achter wie de opdracht daartoe heeft gegeven en waarom. Tot voor kort ging de meeste verdenking uit naar ex-minister Alain Verbiest. Maar omdat die zelfmoord heeft gepleegd hoeft die niet meer voor de kadi te verschijnen. Om vergelijkingen met National Lampoon te voorkomen. Dankzij een video uit 1998 die afgelopen week oh wonderplotseling in de publiciteit werd gedumpt is het beeld nu wat diffuser geworden. De Tunesische schutters geven daarop namelijk aan dat zij als opdrachtgevers wel Pino di Mauro en zijn maatjes herkennen, maar Verbiest net zo goed de uitvinder van waterzooi kon zijn. Di Mauro cum suis behoorden indertijd zowel tot de côterie van de minister als het Belgische netwerk van de Italiaanse mafia. En maakten van die verbinding gebruik om van zwarte flappen witte te maken. Een helebòel flappen, dat wel. Het is niet onmogelijk dat Cools daarachter is gekomen en dreigde de boel naar buiten te tillen. Is over het algemeen geen goed idee en Cools heeft dat aan den lijve ondervonden. Voor het proces worden naar schatting 400 getuigen opgeroepen. Het zal ons toch benieuwen of zich daaronder ook onze vriend Bali Menon bevindt. In aflevering vijf van “Shady Brussels” (zie de serie de Brusselse Connectie op de Followup-site) hebben wij al eens aangeduid waarom. Menon behoorde minimaal in één belangrijke zaak tot het koor der witwassers voor Di Mauro en zijn kornuiten. Mocht hij worden opgeroepen wil dat niet zeggen dat hij zelf wellicht ook voor langere tijd een hotelkamer krijgt opgedrongen. Hij is vaker de dans ontsprongen. Zo raakte onlangs bekend dat hij geen verdachte zou zijn in het proces Matser/Fedino. Ongelofelijk gezien de op tape vastgelegde uitlatingen van o.g. boer Van Voorthuizen, een der hoofdverdachten (zie "Shady Brussels" aflevering 6). Mogelijk dat Bali in de zaak rond Verzekerd Keur in een wat moeilijker parket verwikkeld is. Na wat procedureel gehannes meldde verdachte Menon zich wel een paar weken geleden met een Nederlands paspoort en een limousine met chauffeur bij de voordeur van de rechter commissaris in die affaire om gehoord te worden. Dat duidt op enig zelfvertrouwen. Misschien zelfs protectie. Gezien het feit dat zijn naam opduikt in drie processen die momenteel aan de orde zijn mogen we aannemen dat we in de nabije toekomst nog wel meer zullen horen van deze financiële magiër. En dan hoort u het ook. Stay tuned.

  • Datum: .

donderdag 20 november-2003
Nee, nee, mafiabaasje Pietro Fedino is er nog niet. Hij is weliswaar al veroordeeld tot tien jaar brommen wegens smokkel van Colombiaanse snuif, maar zijn aandeel in de handel van al dan niet valse Colombiaanse collaterals moet ook nog gehonoreerd worden. Die problematiek zal mede aan de orde komen tijdens het nakende strafproces versus luitenant-kolonel Willem Matser, de Oost Europa-expert op het NATO-hoofdkwartier Brussel. Een man met een snuffelverleden bij de Nederlandse Militaire Inlichtingen Dienst en zonder enige twijfel uiterst interessante contacten met andere geallieerde woel- en spitsmuizen. Bijvoorbeeld uit Langley, USA. Het was dus niet verwonderlijk dat hijeen paar jaar geleden eropuit werd gestuurd om het personeel van de overgenomen snuffelketen in het voormalig oostblok te instrueren hoe wij het allemaal graag georganiseerd zouden willen zien. Vandaar ook zijn warme relatie met de Roemeense generaal Talpes, een oud-bedrijfsleider van Ceaucescu’s inlichtingenwinkel en ook nu nog geen weg te poetsen factor binnen het gereorganiseerde bedrijf. Vraag is nog steeds wel wat de Nederlandse douane begin september 2002 ertoe bracht om nou juist een bescheiden pakketje uit Colombia dat bestemd was voor Fedino uit de stroom van poststukken te vissen. Was het omdat het uit Colombia kwam? Trok de naam van Fedino speciale aandacht? Of was er sprake van een tip? Van de DEA of zo. En blunderde de FIOD vervolgens tegen een CIA-operatie aan. Voor dat laatste valt iets te zeggen. Vooral gezien de rol die Bali Menon heeft gespeeld in dit hele gebeuren. De Indische magiër op het terrein van vervalsingen die ook al actief was bij de affaire-Cools, waarbij ondermeer naar buiten kwam dat een pakket waardeloze aandelen onderdeel zou hebben uitgemaakt van de Italiaanse economische compensaties voor de Belgische aankoop van 46 Agusta-helicopters. Bij dat gerotzooi met valse waardepapieren was ondermeer de voormalige agent van de Belgische Bijzondere Opsporingsbrigade (BOB) Jean-Marie van Mullen betrokken. Die werd op 24 september 1990 in Den Haag bij Bali Menon geïntroduceerd door de Fransman Jean Huart. Geen onbekende op de Amerikaanse ambassade in Brussel en volgens insiders werkzaam voor de CIA (1). Dat zou kunnen verklaren waarom Menon bij al zijn frauduleuze handelingen maar één keer is veroordeeld wegens een breed scala aan vergrijpen zonder dat dat ernstige gevolgen heeft gehad voor zijn bewegingsvrijheid. Met enige voorzichtigheid zou je kunnen concluderen dat meneer Menon in touw is voor de CIA en aanverwante clubs en dat hij op die gronden protectie geniet. Het ziet er naar uit dat Matser alleen beschuldigd zal worden van het vervaardigen van valse collaterals. Daarbij zou de rol van Menon worden geminimaliseerd cq. weggemoffeld en blijft de vraag of er sprake was van een gigantische witwasoperatie onbeantwoord. Iedereen blij, behalve wij. Stay tuned.

(1) zie deel 4 van Shady Brussels dd. 7 augustus 2003 in de serie "De Brusselse Connectie" op de Followup-site.

  • Datum: .

Om even lekker af te trappen een citaatje. Komt ie:

Voor het geval er vreemde dingen gaan gebeuren. Ik ga niet naar de parking in Cointe (waar PS-politicus André Cools in 1991 werd vermoord (red.). Ik ben niet suïcidaal en ik zie geen enkele reden om een eind te maken aan mijn leven”.

Aan het woord is Nicolaas Ullens de Schooten. Een ouwe speurneus, die tussen 2007 en 2018 in het veld rondhobbelde voor de Belgische Staatsveiligheid. Aanleiding voor deze ontroerende ontboezeming was het deponeren van een gedetailleerde verklaring bij het Parket in Brussel. Gaat over onwelvoeglijke activiteiten van Didier Reynders. Nu nog de Belgische vice-premier en minister van Buitenlandse Zaken en Defensie, maar al geruime tijd rekkend en strekkend aan de zijlijn voor zijn ophanden zijnde benoeming tot Europees Gruppenführer van Justitie. In de ogen van Nicolaas zou dat een gotspe zijn van Mount Everestformaat. Volgens hem is Didier namelijk betrokken geweest bij een hele reeks gevalletjes van corruptie en witwassen. Volgens de Belgische dagvodden zou het gaan om listig zakkenvullen bij de verhuizing van de Federale Politie in Brussel, narigheid in Kazakstan en een affaire rond Libische fondsen. Maar op de site van de Franse Libre Penseur vonden wij nog meer en anders klinkende atonale geluiden. Samen met een hotemetoot van zijn kabinet zou Didier bijvoorbeeld ten eigen voordele hebben gerommeld bij verschillende aanbestedingen van de Staat. Om eens wat te noemen bij de bouw van een nieuwe ambassade in Kinshasa, dat recentelijk dankzij kontjeskoetsier Fons Spooren ook bij ons geblutst in het vizier is gekomen (1). Verder zou het Brusselse duo onderandere duistere zaken hebben gedaan met Congolese wapenhandelaren en een Congolese presidentskandidaat. Bij de activiteiten in de onvermijdelijke wasstraat zouden Didier en zijn kompaan daarna ondermeer gebruik hebben gemaakt van de verkoop van tweederangs kunstobjecten voor prijsjes waarvan Rembrandt een Duitse staander zou hebben gekregen. Wat doe je met je poen als het de wasstraat is gepasseerd? Als je goochem bent stal je het in een belastingparadijs. Al dan niet tijdelijk. Om vervolgens wat vastgoed op de nok te tikken. Dat zouden de twee Brusselse snoodaards in dit geval ook hebben gedaan. Nog altijd volgens Nicolaas. Zij zouden daarbij de assistentie hebben ingeroepen van een NEDERLANDSE goochelaar en een hoge Belgische functionaris. Zonder twijfel staan de bijbehorende namen op de menukaart van het Parket, maar helaas ze zijn nog niet in het publieke domein gerold. Didier heeft inmiddels alles ontkend en zijn fanatieke rek- en strekoefeningen aan de zijlijn hervat. Is dat weer even lekker. Heerlijk. Stay tuned (JP).

(1) Zie de serie Octopussy.

  • Datum: .