dinsdag 18 augustus-2003
Op 30 juli jl. heeft de Zwitserse rechter Daniel Devaud de voormalige Pakistaanse premier Benazir Bhutto en haar ex-echtgenoot Asif Ali Zardari veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van een half jaar en het terugbetalen van in totaal 12 miljoen dollar aan de Pakistaanse regering. In absentia overigens, want de tussen Londen en Dubai heen en weer hoppende Bhutto kwam niet opdagen en Zardari zit in een Pakistaanse cel (zie vooral ook het artikel Retourtje Cantrade in De Morgenster). Ze hadden 14 dagen om in beroep te gaan, waren dat ook van plan, maar of het ook gebeurd is konden we nog niet achterhalen. Volgens de rechter had het stel die 12 miljoen ontvangen in de vorm van steekpenningen in ruil voor sappige contracten ten tijde van Bhutto’s regeringsperiodes (1988-1990 en 1993-1996). Het geld was afkomstig van Société Générale de Surveillance (SGS) en dochteronderneming Cotecna Inspection (CI). Beide ondernemingen houden zich bezig met het verzorgen van de papierwinkel van im- en export in Derde Wereldlanden en de daadwerkelijke controle op de in- en uitgaande goederen. Leuk, het op één na belangrijkste exportprodukt van Pakistan was in die tijd verdovende middelen. Opvallend is dat precies ten tijde van het interregnum van premier Nawaz Shariff (1991-1993) ene James Woolsey het baasje was van SGS. Daarna werd hij Clinton’s directeur van de CIA. Maar iemand moet op de winkel passen. Vorig jaar kwam SGS opnieuw op een kwalijke manier in het nieuws. En opnieuw was er sprake van steekpenningen. De beschuldigingen werden geuit door accountant Dougal Watt, een Schots equivalent voor Paul van Buitenen. Volgens Dougal Watt leek het er sterk op dat de Franse directeur-generaal van het EU-departement van landbouw een leuke fooi had ontvangen bij de door SGS gecontroleerde verkoop van landbouwprodukten aan China. De geagiteerde accountant verzocht dringend om een onderzoek door OLAF, de interne watchdog van de EU. Dougal Watt kreeg de zak. OLAF had even wat louche statistieke zaken aan het hoofd. En de SGS? Die strooide voort.

zondag 28 maart-2004
In 1996 kwam op humanitaire gronden een internationale overeenkomst tot stand waarbij Saddam Hussein olie mocht verkopen ten behoeve van de primaire levensbehoeftes van zijn onderdanen. Want het scheelt natuurlijk een slok op een Schiedammer of je dood gaat van de honger of van een clusterbom. De deals die voortvloeiden uit die overeenkomst stonden onder controle van de VN. De vraag of de Kofishop daar wel de aangewezen organisatie voor was komt de laatste tijd steeds vaker aan de orde. Zo zou Saddam ondanks die controle de nodige miljarden in eigen zak hebben gestoken en financiële experts nog druk bezigzijn met uit te vlooien of het alleen maar ging om het gebruikelijke Zwitserse exemplaar of dat er elders ook nog zakken liggen. Mogelijk dat die operatie deel uitmaakt van een vooralsnog kleinscheepse speurtocht naar een slordige elf miljard dollar die ergens aan een stel strijkstokken zou zijn blijven hangen. En daarbij richten alle ogen zich op de Zwitserse onderneming Cotecna. Een dochter van de Société Générale de Surveillance (SGS) die in 1998 de opdracht kreeg het betalingsverkeer dat zich binnen het programma “oil for food” voltrok in het snotje te houden. Bij Cotecna was de zoon van Kofi, Kojo, actief. Kort voor het sluiten van de deal met de VN stapte Kojo op. Waarschijnlijk om elke schijn van nepotisme te vermijden. Maar hij kan ook in een acute aanval van helderziendheid de bui hebben zien hangen. Want de Zwitserse combine -inclusief Kojo- had al eerder onder gespreid vuur gelegen. Op 19 augustus 2003 maakten wij bijvoorbeeld al melding van de steekpenningen die Cotecna had toegeschoven aan de vroegere Pakistaanse premier Benazir Bhutto en een paar van haar familiestukken ter verwerving van een leuke order. En van de fooi die SGS zou hebben betaald aan de Franse directeur generaal van het EU-departement van Landbouw in verband met een verkoop van Europese landbouwproducten aan China. Laat mensen de geur van geld opsnuiven en ze zijn in staat om hun schoonmoeder aan te bieden als boksbal. Over de verdere ontwikkelingen in deze zaak... U weet het: Stay tuned.

dinsdag 1 februari-2005
Nog effe iets over die zoon van Kofi Annan, Kojo. Een paar dagen geleden meldde de Sunday Times dat hij zou hebben bekend betrokken te zijn geweest bij een wat schimmige oliedeal tussen Saddammeke’s Irak en Marokko in 2001. Mogelijk in het kader van het olie-voor-voedselprogramma dat ooit door de VN in elkaar werd gehangen ten behoeve van de nooddruftigen in de Irakese samenleving. Omdat die Saddam noch op zijn achter- noch op zijn voorhoofd was gevallen werd besloten dat er toezicht moest komen op het nette verloop van dat hulpprogramma. Daartoe werd de Zwitserse firma Cotecna in de ringgetrokken. En wie werkte daar? Juist. Kojo. Daarmee was in wezen de basis gelegd voor de narigheid die zich nu rond de zoon van de ouwe Kofi afspeelt.

Er hing rond Cotecna en haar moedermaatschappij Société Générale de Surveillance (SGS) namelijk al een geur van corruptie voordat de Saddam-shit kwam bovendrijven. Zo hadden de beide ondernemingen begin jaren negentig al een vrolijk bedragje smeergeld betaald aan de vroegere Pakistaanse president Benazir Bhutto en aanverwanten. Een decennium later zou SGS opnieuw een rondje smeerkuil hebben gemaakt en de Franse directeur-generaal van de EU-afdeling Landbouw hebben gestiekt.*

Geen wonder dus dat de integriteit van Kojo ook tussen de klapdeuren raakte. Al dan niet terecht. Zeker is wel dat Amerikaanse scherpslijpers zowel in de annalen van Cotecna als die van de Marokkaans-Irakese deal driftig zullen zoeken naar een stok om niet alleen Kojo te kunnen slaan maar ook en vooral zijn vader. Want die laatste ligt niet zo lekker bij de Caligula van het Witte Huis. U zult er zeker nog van horen.

* Zie deel 1 en 2, respectievelijk op 19/8/2003 en 28/3/2004 (kijk helemaal onderaan dit bestand voor verwijzingen)

donderdag 3 februari-2005
En jawel. De vlammen onder Kofi Annan’s kruis worden hoger. Vandaag komt een tussentijds rapport uit over het schandaal rond het olie-voor-voedsel programma dat in 1996 van start ging om de Irakese bevolking te behoeden voor de allerergste gevolgen van de rigoureuze afgrendeling van Saddam’s zandbak. Een heel stel VN-functionarissen zouden volgens al eerder uitgelekte gegevens niet vies zijn geweest van meegepikte graantjes. Daarnaast zouden dienstverlenende ondernemingen niet vrij zijn geweest van avontuurlijk boekhouden.

Tot die laatste categorie zou Cotecna behoren. Een naar corruptie geurende Zwitserse onderneming die de in- en uitvoerpaperassen in Irak moest bijhouden. Een van haar employé’s wasKojo Annan, de zoon van. Aanvankelijk werd bericht dat die in 1999 afscheid van Cotecna had genomen. Technisch bleek dat juist te zijn, maar na zijn vertrek werd hij vrolijk doorbetaald door zijn ex-werkgever. Naar verluidt om te voorkomen dat hij naar de concurrentie zou overstappen.

Neemt niet weg dat hij in die schemerachtige positie in 2001 betrokken was bij de oliedeal tussen Irak en Marokko, waarbij hier en daar wat onoirbaars zou hebben plaatsgevonden.

We moeten er niet raar van opkijken als Kofi struikelt over de strapatsen van zijn zoon. Want dit is natuurlijk van een andere orde dan in het voorbijgaan wat knijpen in de kont van een medewerkster. Stay tuned.

donderdag 24 maart-2005
Gisteren kwam naar buiten dat kleintje Kofi, de zoon van Annan, 3 tonnetjes dollar heeft gebeurd van zijn voormalige werkgever Cotecna. Als beloning voor zijn geslaagde poging om deze dochter van de Société Générale de Surveillance (SGS) een controlerende functie te bezorgen in het Irakese oil-for-food-programma. Via vader Kofi.
Het was de uitkomst van een onderzoek van de Financial Times en de Italiaanse krant Il Sole 24 Ore. Maar verder niks over eerdere schandalen waarbij SGS en Cotecna betrokken waren.
Niks over de Benazir Buttho-affaire en niks over de onwelriekende Europees-Chinese landbouwdeal die de Schotse EU-accountant Dougal Watt boven tafel probeerde te krijgen.
Niks over James Woolsey, de oud-directeur van de CIA die ook heeft rondgewaard in de burelen van SGS (1).
Dat SGS en Cotecna bijna op zeker vehikels zijn van één of meer geheimediensten of erdoor zijn geïnfiltreerd is blijkbaar niet erg relevant. Zijne Heiligheid George W. Bush heeft ooit gezegd “bring me the head of Kofi Annan” en zo zal geschieden. Hoe het komt dat de mainstream pers daar driftig aan meewerkt hoeven we niet uit leggen.

1. Zie eerdere afleveringen van deze serie in deze rubriek.