maandag 23 januari-2006
Heel veel heisa om niks. Zou je zeggen. Op zwarte zaterdag dachten we nog met zijn allen dat de Amsterdamse politie zo rot was een emmer mispels. Geen wonder, want De Telegrof besteedde er twee pagina’s aan met koppen als “Mink K. kocht hoogste kringen om” en “Uitgelekte documenten AIVD onthullen corruptie onder topambtenaren Justitie en Politie”.
Plus bijvoorbeeld een lekkere alinea als:
“... Zo gaf Femer (1) volgens de dossiers in het bijzijn van Sentaro een half miljoen gulden aan een “hoge politieman”. Ook vertelde de informant van de uitbetaling van 400.000 gulden aan een corrupte “politie- of justitieambtenaar in een Amsterdams hotel”.
Het belangrijkste gedeelte van de reportages steunde op verklaringen uit het einde van de vorige eeuw en waren afkomstig van ene “Sentaro”, die door de toenmalige BVD werd aangemerkt als een zeer kwetsbare bron dichtbij de top van de avontuurlijke organisatie van Mink Kok (en Stanley Hillis). Hoe kwetsbaar bleek niet veel later. Sentaro werd om zeep geholpen. En de BVD cq. AIVD kon met zijn verhalen verder hooguit wat mikadoën. Of er gewoon op blijven zitten.
Noch het één noch het ander lukte. Het geheime “dossier Sentaro”, dat ook aan de Amsterdamse korpsleiding en het lokale OM was toegezonden, zou achtereenvolgens in handen zijn gekomen van Mink Kok cs. en van De Telegrof. Welke onverlaat had er gelekt? Wie had er belang bij?
Mink Kok niet. De Amsterdamse politie niet. De AIVD zelf misschien? Kan, want die zat met de dikke neerslag van twee jaar manuren en zag mogelijk haar kans schoon toen begin vorige week op last van het Amsterdamse OM een vogel van de Nationale Recherche na grondig onderzoek de kooi inging wegens het lekken van gevoelige informatie aan de Hells Angels. Of was het misschien toch iemand binnen het OM, die nog wat rekeningen had openstaan en al eerder had geprobeerd om van Mink zelf wat info los te krijgen? Bijvoorbeeld over hoge heren (noem eens wat: ministers, Officieren van Justitie) die op verkeerde plekken hun broek hadden laten zakken en zo in de chantagetang terecht waren gekomen. Het blijft raaien.
Op witte zondag liet de club uit Leidschendam schijterig weten: “Er is geen enkele aanwijzing dat deze documenten vanuit de politie of Openbaar Ministerie zouden zijn gelekt”. Verder deed de dienst aangifte wegens schending van staatsgeheimen. Tegen de Telegrof? Nee, in het algemeen. Kortom, iemand heeft een scheet gelaten, maar niemand wil er zijn handen aan branden. Het wachten is op de volgende scheet.

1. Het gaat om Jan Femer, die volgens Sentaro een boekhouding bijhield van alle corrupte contacten. Op 23 september 2000 werd “Jan Snor” ruw van ons weggenomen. Zie voor de tapverslagen van de Amsterdamse politie uit de dagen daarna vooral aflevering 87 van de serie Octopussy op de Followup-site.

dinsdag 24 januari-2006
Zoals gezegd, veel ophef deze week over het bericht in de Telegraaf dat de AIVD een uitgebreid onderzoek heeft gedaan naar Mink Kok. In 2002, in het hoofdstuk "Verboden vruchten" van het boek Snuffelstaat heeft Buro Jansen & Janssen al uitgebreid aandacht geschonken aan deze zaak. Destijds was er reeds een groot vermoeden van betrokkenheid van de AIVD/RID bij het onderzoek. Zo werd tijdens het process van Mink Kok duidelijk dat zijn organizer was gekraakt door de RID, dat zijn vingerafdrukken waren opgevraagd op papier van de RID en dat een oud-RID’ er was opgenomen in het onderzoeksteam van de politie.
Het eerdere proces kan met de nieuwe onthullingen nog een vreemd staartje krijgen. Tijdens dat proces bleek dat de toenmalige procureur-generaal De Wijkerslooth alle informatie die Mink Kok had doorgegeven aan officier van justitie Fred Teeven (waarmee hij een deal had gesloten) had doorgegeven aan de BVD. In de deal met Teeven had Mink Kok nu juist bedongen dat de informatie niet aan derden mocht worden doorgespeeld. Mink Kok was bang voor een afrekening van het criminele milieu. Nadat de Haagse rechtbank Mink Kok’s verzoek had gehonoreerd ging de staat in hoger beroep en op 9 september 2001 bepaalde het Haagse gerechtshof dat de BVD de gegevens niet hoefde te vernietigen. De motivatie komt na het lekken van het MIKADO-onderzoek naar de Telegraaf wel in een ander daglicht te staan: het aan de BVD doorgeven van de informatie over de gesprekken van Mink Kok met Teeven kan voor Kok geen groter gevaar opleveren. "Door de bijzondere positie van de BVD in ons staatsbestel en de in de WIV geregelde geheimhoudingsverplichting van diens ambtenaren wordt het gevaar voor verdere verspreiding van de door K. verstrekte informatie in voldoende mate ingedamd."