Terwijl we wachten op 'Same player shoots again' en ons afvragen hoeveel spelen Washington nog overhoudt na de aangekondigde 'pin-ball attack', komt het bericht dat het Syrische leger in Oost-Ghouta een grote groep Engelse militairen heeft buitgemaakt. Of het zou gaan om Engelse strijders voor Al-Nusra Front of Engelse commando's 'embedded' bij de rebellen die zo lang de luis in de pels van Damascus waren met dagelijkse beschietingen of een combinatie van de twee is nog onduidelijk. Ik opteer voor de laatste. De mogelijkheid was te mooi voor MI6 om het jihadi-verzet tegen Assad in Oost-Ghouta aan te sturen en het leek ook echt te lukken voor de Russen op het toneel verschenen.
Iran heeft na de aanval op Homs Moskou laten weten dat als Israël zich bij de Navo-actie tegen Syrië voegt ze zich in de strijd mengt en Moskou heeft dat aan Tel Aviv doorgegeven. Hezbollah heeft als je MSM mag geloven 100.000 raketten. In een later stadium, zal Netanyahu denken. De Amerikaanse oorlogsvoorbereidingen gaan grotendeels via Turkije - in grote kolonnes en via de lucht. Waar eerder Erdogan dreigende taal liet horen over Manbij en een confrontatie met de daar gelegerde Amerikaanse troepen die de Koerden (die iedereen plotseling is vergeten) beschermen tegen Ankara, komt 'kritisch Navo-lid' Turkije nu met totale steun aan het straffen van Damascus. Als er een slang met twee koppen in de wereld is heet hij Erdogan. 
Het is duidelijk dat het Russische afweersysteem Syrië bij deze gecombineerde Navo-aanval niet zal kunnen beschermen. Als ze 10% van de raketten neerhalen is dat knap zeggen analisten.
Trump had 48 uur gezegd in zijn briesende oorlogstweet (in reactie op de Russische ambassadeur in Libanon die had gezegd dat Rusland zou reageren bij een aanval op Syrië) en die zijn verstreken, maar hij houdt zoals bekend van 'verrassingen'. Minister van Defensie Mattis heeft Trump getemperd met de aankondiging naar bewijs te zoeken. Het is opvallend hoe Mattis opnieuw deëscalerend optreedt. En natuurlijk is in zowel de VS als Engeland een storm van protest opgestoken. Pat J. Buchanan. Berg je dan maar. Trump heeft nu opeens gezegd dat het mooi zou zijn als de wapenwedloop gestopt zou worden. Dat Rusland de VS economisch nodig heeft. Oftewel dat er zaken zijn te doen. Woorden die doen denken aan wat hij voor zijn verkiezing riep. Schizofreen. 'Wil de echte Trump opstaan?' Er is geen echte Trump: de Donald schaakt op verschillende borden, met verschillende tegenstanders. En niet de minste: CIA, FBI, het Capitool, speciaal aanklager Mueller en zo kunnen we nog even doorgaan. Zijn tactiek om verschrikkelijk te brullen en vervolgens in te binden herken ik van mijn vroegere werkgevers. De aanval afblazen lijkt onmogelijk. Alle voorbereidingen zijn getroffen. Trump moet alleen nog 'Nu' roepen.
Het is opvallend hoeveel spelers op het bord voortgedreven worden door binnenlandse problemen en in feite bezig zijn met overleven. Dat geldt voor Trump, Netanyahu en Erdogan, maar ook voor Macron en May. Het maakt de zaak onoverzichtelijk en met deze massa-vernietigingswapens in hun handen onheilspellend. 'Het zal zo'n vaart niet lopen', zei de opoe van m'n vader altijd. Zij werd 96. (WK)

Met Rutte in Peking en Blok in Moskou lijkt het even alsof Nederland in de wereld een centrale rol speelt. Opvallend was de zakelijke toon van de hoogste diplomaat van de 2e buitenlandse investeerder in Rusland tijdens een persconferentie waarin journalisten nog vergeefs probeerden MH17 op de voorgrond te krijgen. Terwijl Rutte vanuit Peking had laten weten bij voorbaat begrip te hebben voor wat Trump ook zou besluiten over acties tegen Assad, was Blok opvallend minder enthousiast over de komende escalatie. Trump houdt ons nu al dagen in spanning. Is hij beïnvloed door de storm aan protest onder zijn aanhang tegen zijn Deep State-agenda? Na Tucker Carlson en Pat J. Buchanan heeft ook Ann Coulter hem flink de oren gewassen en wat te denken van Sarah Palin, die Trump verwijt 'bloed van onze zonen en dochters' te willen verspillen in Syrië. Natuurlijk gaat het hier om namen die iedere rechtgeaarde polderman/vrouw doen gruwen, maar daarom zijn ze van zo groot gewicht. Als een paar linkse 'usual suspects' (ex-president Carter heeft Trump gewaarschuwd) hadden geprotesteerd zou dat geen enkel effect hebben. Trump strijdt met iedereen: CIA, FBI, State Dpt, MSM, speciaal aanklager Mueller en het Congres dat hem dreigt af te zetten. Het besef dat hij zijn aanhang, het enige dat hij heeft behalve geld, zal verliezen als hij de plannen van Deep State in Syrië uitvoert, moet hem doen twijfelen over de op handen zijnde aanval. Hij wordt daarin gesteund door Mattis en het Pentagon, dat genoeg heeft van zig-zag en de mesthopen van de CIA (IS) opruimen..
Het is stuitend te zien hoe May, hoewel gehinderd door Corbyn's knappe verzet, en Macron staan te trappelen. 'Retour a Libie'. 'Jupiter' Macron heeft aangekondigd desnoods alleen in te grijpen. Dat zou een interessante confrontatie worden tussen de wapensystemen van de landen van ooit de 'Entente Cordiale'. Of Macron daarmee wegkomt in eigen land en of het helpt tegen de 'cheminots' die het land stil zetten valt te betwijfelen. 50 jaar na mei '68 - de tijd voor barricades op de boulevards is aangebroken.
Het is duidelijk dat de 'Astana-drie' van Turkije, Rusland en Iran in het aangekondigde geweld inmiddels een stille dood is gestorven. Een aanwijzing is hoe de Turkse delegatie op een congres in Kiev georganiseerd door de voormalige Oekraïnse premier 'Yats' Yatsenjuk, zich tegen de 'bezetting van de Krim' uitsprak. Oekraïne hoort inmiddels ook bij het MO, zoals veel mensen is ontgaan: met wapenleveranties aan jihadi's, huurlingen en vrijwilligers. 'Donetsk wordt in Syrië bevochten'.
De gemelde vangst van Engelse commando's door het leger van Assad in Douma (Oost-Ghouta) waar de 'chemische aanval' plaatsvond die de aanstaande aanval moet rechtvaardigen, blijkt daar rechtstreeks mee in verband te staan: het Russische ministerie van Defensie meldt dat de hele fake-gasaanval is georganiseerd door de Engelse geheime dienst. Dat de 'Witte Helmen' door hen worden betaald was duidelijk, maar dat Londen ook de hele filmoperatie organiseert is wereldnieuws. (WK)

We deden lacherig over Blok in Moskou en Rutte in Peking, maar nu blijkt met name Blok wel degelijk een belangrijke rol te hebben gespeeld, als dienstdoende vazal-minister ter plaatse, om de aanval van 'het supertrio' op Syrië in goede banen te leiden. Wat erg voor Halbe. Het Internationale schaaktoernooi dat Syrië als bord heeft gekozen kreeg met de raketaanvallen een parodie op precies een jaar geleden toen Trump, als net aangetreden 'pres', door Deep State getest werd met een fake-chemische aanval. Waarop hij vervolgens 59 kruisraketten afwierp waarvan er 23 doel troffen. Nu zijn er door de drie naar verluidt 107 afgevuurd in 15 minuten. ''De geschiedenis herhaalt zich eerst als tragedie dan als een farce', dichtte Carlo Marx, maar hier is het theater met 'Witte Helmen' nu zo vaak herhaald dat op de laatste aflevering van deze 'clinic-soap', waarin Mi6 de hoofdrol opeist, slechts de term 'macabere tragicomedie' past. VS-minister van Defensie Mattis baseerde zich in de verantwoording voor het bombardement van 15 minuten nog op bronnen in de pers en ngo's, May en Macron beweren 'bewijzen' in handen te hebben in de vorm van bloed- en urinemonsters van de slachtoffers in Douma. Was eerder steeds 'chlorine' de vermeende boosdoener, nu is dat opeens 'sarin', ook een oude bekende in de Witte Helmen-soap. In het geval van May (zie haar hoorntjes groeien) is de duivelse hypocrisie tot een Blairiaans nivau gerezen: May baseert zich op monsters van een fake-aanval die haar Mi6 zelf heeft georganiseerd.
De aanvallen van het Navo-trio kwamen terwijl de OPCW-onderzoekers klaar stonden om aan het werk te gaan in Douma. Om vast te stellen of er inderdaad chemische wapens zijn gebruikt. De verklaring van een ziekenhuis-medewerker in Douma dat er een invasie van Witte Helmen plaatsvond met nep-gasaanval is door veel Amerikaanse tv-zenders herhaald. Het verzet in de VS tegen de aanval (en dan denken we niet aan "links") is Vietnam-proporties aan het aannemen: 56% sprak zich in een peiling tegen oorlog in Syrië uit.  
Trump moet nu echt oppassen, al lijkt hij dat niet te beseffen. Na de aanval precies een jaar geleden kreeg hij 24 uur applaus van de oorlogspartij. Maar hun voorman Lindsey Graham had duidelijk gezegd: Assad moet weg. Diens positie is in feite versterkt. De Donald zal verder moeten gaan om zijn huid te redden. In mei Iran. Dat wordt een volgende test-case. Ondertussen zijn alle rechtse Amerikaanse sites die hem eerder door dik en dun steunden of tenminste het voordeel van de twijfel gunden tegen hem. Nu is niemand meer pro-Trump. De schreeuw van Alex Jones op het moment dat hij van de raketaanval op Syrië verneemt is een internethit. Het is jammer dat in dit land, waar buiten 'Veronica' nooit veel belangstelling voor de VS bestond, totale onwetendheid bestaat over wat er zich werkelijk afspeelt, ondanks alle 'roadmovies', experts en correspondenten. In de VS is sprake van een groeiend deel van de bevolking dat zich van DC afkeert. Trump kon winnen door hun stem. Hun aversie tegen de corrupte bureaucratie van Washington bracht hoop op verandering. Die hoop heeft Trump weggeslagen met de aanval op Syrië. (WK) 

Nu de rook van de 122 Amerikaanse, Franse en Engelse kruisraketten op Syrië is vervlogen, is sprake van een opmerkelijk twistpunt. Waren van de 59 afgeschoten raketten vorig jaar omstreeks dezelfde tijd 22 op de bedoelde plek gearriveerd (het ging om oudjes die niet allemaal meer even stabiel waren, zo was de uitleg), nu zouden volgens het Pentagon alle afgeschoten projectielen wel doel hebben getroffen. De wapens waren 'zo slim' dat de Syrische luchtdefensie machteloos was. Hetgeen ontkend wordt door de Syriërs en de Russen die claimen dat een groot deel werd afgeschoten en dat ze twee niet ontplofte exemplaren gaan onderzoeken in Rusland. Het idee van 'onaantastbaarheid', (de tegenstander wordt aan flarden geschoten terwijl hij zich niet kan verdedigen) waar Israël ook op leunt, is erg belangrijk om de bevolking hier rustig te laten voortslapen met 'wat er ook gebeurt ons kan niets gebeuren'.
Laten we deze discussie links liggen en ons concentreren op de politieke gevolgen. Turkije was enthousiast over de luchtaanvallen en hoopte, net als veel applaudiserende warmongers in de VS, dat Trump zou doorpakken met 'regime change' in Damascus. Ze zijn niet bediend. De aanval leek in meerdere opzichten erg op die van vorig jaar. Nu moet de top morgen van de Astana-drie laten zien dat er nog iets over is van hun vredesproces. Vlak voor de fake-chemische aanval in Douma was onder Russisch auspiciën de transfer van de jihadi-rebellen naar Idlib geregeld. Idlib, in de 'Turkse sector', is het afvalputje van islamitische strijders die onder de Astana-afspraken uit jihadi-enclaves zijn geëvacueerd. Zo is inmiddels een groot deel van Noord-west Syrië 'gereottomaniseerd', compleet met "nieuwe" (oude) benaming en administratie. Alsof wij Lebak weer innemen. Vanuit 'afvalputje' Idlib worden nu constant aanvallen op de provincie Latakia (waar de Alavieten waar Assad toe behoort in de meerderheid zijn en zich de Russische bases bevinden) uitgevoerd. Van de opmars naar Manbij door het Turkse leger is niets gekomen. Was er voor deze escalatie nog sprake van een mogelijk vergelijk met Assad, nu zal Ankara zich moeten opmaken voor een confrontatie met het geoefende Syrische leger in Idlib. Omdat twee jihadi facties met elkaar slaags zijn geraakt heeft Ankara ter afleiding een offensief in West-Aleppo georganiseerd.
Alles zal draaien om of de Russische luchtmacht in staat is het luchtruim boven Noord-Syrië te beheersen. De Russische tactiek is om langzamerhand de een na de ander ('van de coalitie van 70 landen tegen IS') eruit te werken; zonder confrontatie. Om op een volgende ronde raketten voorbereid te zijn heeft Rusland een nieuw korte-afstand anti-raketsysteem Tor-2 op haar bases in Syrië geïnstalleerd: Israel dreigt ze bij gebruik tegen haar luchtmacht uit te schakelen.
Het pluisje dat Trump bij Macron verwijderde om hem 'perfect' te maken was bedoeld om iedere twijfel weg te nemen over de grootspraak van 'Jupiter' dat hij het was die Trump influisterde wat te doen en hem nu af zou houden van het opzeggen van het nucleair verdrag met Iran. Bedoeld om zijn benarde positie in eigen land cachet te geven. Muis Macron is met zijn bejaarde eega zodanig in hoger sprookjes-sferen dat de terugkomst in stakend Frankrijk hem koud op de maag zal vallen. Interessant is dat Trump nieuwe sancties tegen Rusland, aangekondigd door Haley in de VN naar aanleiding van de fake-chemische aanval, tegenhield. De hoon van de oorlogspartij was zijn deel. Het applaus is verstomd. Zijn bezoek aan vazal May begin volgende maand em zal haar in eigen land weinig opleveren. Als ze er nog zit.
De rook is opgetrokken. Macron vecht thuis weer met de vakbonden. May probeert te overleven.Trump drukt verder armpje met het Capitool. In Syrië gaat de strijd zijn achtste jaar in. Volgende maand, aan de vooravond van zijn bezoek aan Londen, zal Trump meedelen wat hij over Iran heeft beschikt.
 (WK)

Uiteraard kon hun relatie na de top van Erdogan, Poetin en Rouhani in Ankara kort voor de luchtaanvallen op Syrie niet veel beter worden, maar het lijkt erop dat Astana, nadat Ankara de aanvallen op Damascus enthousiast had verwelkomd, het VS-Engels-Franse geweld wel heeft overleefd. Ondertussen is een volgende overeenkomst geëfectueerd waarbij de laatste jihadi's uit Zuid-Damascus naar de 'Turkse sector' Idlib worden overgebracht. Dit maakt de positie van IS in hun laatste bolwerk bij de hoofdstad onhoudbaar, tot grote ongerustheid van de machten achter IS. In Idlib, 'de Turkse sector', 'het afvalputje' waar alle via de Astana-regeling uit de rest van Syrie geëvacueerde jihadi-groeperingen in bussen naar toe zijn vervoerd is ondertussen onderling totale pleuris uitgebroken. Nadat eerdere clashes door Ankara waren gesmoord in een gezamenlijk offensief tegen het Syrische leger in West-Aleppo en vrede was gesloten, zijn in Idlib door mysterieuze aanvallers meer dan 30 moordaanslagen gepleegd op commandanten van verschillende milities. Hierna is de onderlinge strijd in alle hevigheid hervat. De achtergrond van de aanslagen is onduidelijk, maar het effect op de Turkse plannen desastreus. Uiteraard was men in Damascus er zeker van dat het geen pais en vree zou blijven tussen alle naar Idlib geevacueerde salafistengroepen. Ze hadden elkaar ook elders naar het leven gestaan, terwijl ze in strijd waren met het regime van Assad. Dat komt omdat de verschillende strijdgroepen gefinancierd worden door landen die onderling ook weer in strijd zijn gewikkeld, zoals Saoudi-Arabie en Qatar. De coordinatie was ooit in handen van de CIA, maar is sinds de impasse in Washington onder Trump onbeheersbaar geworden. De jihadi-groepen werden gedwongen op de 'Astana-bemiddeling' in te gaan en zijn nu 'bien étonné's de se trouver ensemble' te Idlib.    
Tijdens zijn persconferentie met Macron heeft Trump nog eens herhaald dat de VS vertrekken en dat 'zeer rijke landen die zonder protectie van de VS niet langer dan een week zouden voortbestaan' moeten opdraaien voor wat Washington nu in Syrië doet. In dat licht heeft de Saoudische minister van BZ Qatar opgeroepen om onverwijld troepen naar Syrië te sturen om de Amerikaanse 2000 soldaten te vervangen. Zijn Qatarese ambtsgenoot heeft de suggestie verontwaardigd van de hand gewezen. Dat de Saoudi het dreigement gebruikte 'dat het Qatarese bewind binnen een week zou vallen' als ze niet gehoorzamen heeft de spanning in de Golf weer aangewakkerd. Het is goed te memoreren dat het eiland Qatar in de Perzische golf de grootste VS-basis in de regio herbergt. En, sinds de Qatar-Saoudi-crisis van 2017, ook een Turkse militaire basis. De Turks-Saoudische relaties zijn ernstig verslechterd en ook dat wordt vertaald in onderlinge strijd in Syrië. De Turkse pers meldt dat Saoudi-Arabie strijders in Noord-Syrië $1000 per maand betaalt 'om de PKK te beschermen'. Het gaat om de van oorspronkelijk 30.000 maar nu op 50.000 begrote 'grenstroepen' die het Pentagon in stelling wil brengen in Noord-Syrië. Dat zou gebeuren in samenwerking met de Koerdische YPG en hun SDF. Maar sinds de stille overeenkomst met Ankara over verwijdering van de Koerden uit Noord-Syrië is de nieuwe strategie dus nu 'grenssoldaten' te werven in een open inschrijving voor een riant salaris.
De positie van 'kritisch-Navo-lid' Turkije is niet benijdenswaardig: in hun strijd tegen de Koerden zijn ze in Afrin gestuit en overgeleverd aan de Amerikanen die voor hen de YPG uit Noord-Syrë zouden moeten verbannen naar Irak. In Idlib en West-Aleppo zitten ze met een gevaarlijke meli-melo van islamistische groeperingen die zich in de wijken waaruit ze werden verdreven lang hebben kunnen handhaven, maar tegen het Syrische leger geen partij zijn zonder Turkse (lucht)steun. De evacuatie van jihadi's is bijna voltooid. Een aanval op Idlib en een confrontatie met Damascus, de bondgenoot van Astana-partners Rusland en Iran, is onvermijdelijk. Deze crisis heeft Astana overleefd. Als volgende maand de beslissing over het nucleair-verdrag met Iran (dat moet worden verlengd) valt, wordt deze 'samenwerking door de bondgenootschappen heen' opnieuw op de proef gesteld.
(WK)

Amerikaanse en Franse troepen patrouilleren samen in Manbij, tonen beelden van persbureaus en volgens het Pentagon is de YPG/SDF nu opnieuw tegen IS ten strijde getrokken aan de Euphraat, na een onderbreking toen Erdogan in Afrin binnenviel om IS te hulp te komen. Zo gebeuren er steeds vreemde dingen als IS in het nauw is. Ook nu weer bij Damascus, waar Israël zich als hun luchtmacht gedraagt. Dat was een illustratie bij een presentatie waarin Netanyahu "aantoonde" dat de overeenkomst met Iran nooit gewerkt heeft, omdat Iran stiekum aan een kernbom heeft doorgewerkt. Zonder een goede presentatie kan niets meer tegenwoordig, maar deze is ostentatief een uitnodiging aan Trump om samen Iran aan te vallen als op 12 mei het voortzetten van de overeenkomst aan de orde is. Te ostentatief zou je zeggen. Of is het om de oudste Joodse gemeenschap ter wereld, die van het bijbelse Perzie, met eigen vertegenwoordiging in het Iraanse Parlement, de nek om te draaien? Zoals ze eerder alle eeuwen-, nee millennia oude judaistische centra in het MO in hun zionistische ijver hebben vernietigd. Het bondgenootschap tussen Israël en IS heeft een sinistere overeenkomst.
Duitsland, dat al niets in het bombardement van 'het trio' op Syrië zag en grote handelsbelangen in Iran heeft, kan toch niet werkeloos toezien hoe de Navo-bondgenoten hun tuintjes vertrappen om er hun bedrijven de boel te laten overnemen? De inspanningen voor het verdrag met Iran zijn enorm geweest, ook van Franse en Engelse kant. Net als de inspanningen van de VN, denk aan onze minister van BH in haar vorige functie in Syrië. Als dat allemaal wordt ingewisseld voor de oorlogsagenda van Netanyahu (afleiding om de cel waar zijn voorgangers in zitten te ontlopen) en de warmongers van DC waarop hij drijft zal de wereld half mei een andere zijn dan die van nu. Macron kreeg al een idee wat hij besluit, zo vertelde de Donald. Maar Macron heeft nu barricaden thuis.
In het geval van de laatste provocatie, de fake-chemische aanval te Douma, heeft Trump zeer teleurstellend gereageerd volgens het Capitool. Het applaus duurde zelfs korter dan na de vorige aanval op Damascus. Zijn aanhangers, van Sarah Palin tot Pat Buchanan, reageerden juist gealarmeerd dat hij op Obama ging lijken. Iedereen is de 'Hope' van Obama vergeten. Gaat Trump zich in het verraderlijke pad van zijn voorgangers verder verwijderen van waar hij voor gekozen werd?      
De volksbeweging (waar Trump slechts exponent van is) wordt gesteund door dat deel van het kapitaal dat meer de Amerikaanse economie (de grootste ter wereld) vertegenwoordigt dan het MIC. Zij zien niets in de oorlogspolitiek van de Bush/Clinton/Obama era die de Middenklasse sterk heeft verarmd en de inkomsten teruggeschroefd. Deze dualiteit heeft een lange geschiedenis.Tijdens de Interventieoorlogen tegen de Sovjet-Unie na 1917 (waar de VS actief aan deelnamen) waren er al Amerikaanse industrieëlen die begrepen dat het beter was handel te drijven met het grootste land ter wereld en zo van groot belang waren in de overleving van de nieuwe staat.
Het schaakspel in Syrië nu is, hoe raar dat ook klinkt, een voortzetting van de strijd tegen de Sovjets toen. Want ook toen ging het om de gigantische grondstoffenvoorraad die het grootste land ter wereld herbergt. Met Yeltsin was het bijna gelukt om deze schatten in handen van de bekende westerse multinationals te krijgen, zoals hier. Dat dat op het nippertje mislukte, is het grote verwijt aan Poetin en zijn team. Daarom worden ze nu beoorlogd alsof ze communisten zijn. De meesterlijke truuc was om deze bezittingen in handen te spelen van oligarchen, die vervolgens weer gemakkelijk van deze bezittingen konden worden ontdaan. Zo werd verhinderd dat het Westen de boel overnam.   
De vredespolitiek die Trump heeft toegelaten en zelfs aangemoedigd in de Korea's, heeft directe gevolgen voor de markt. Hoewel de raketaanval op Syrië meer dan 100 miljoen dollar kostte, is dit klein bier. De markt wil miljarden in rook zien opgaan. In mei. (WK)