woensdag 1 september-2010
Koopt een man een Mercedes. Vorig jaar. Aan de overkant van de plas. En niet zomaar een Mercedes. Nee, een antieke. De koper helemaal uit zijn voegen. Hij zette zijn nieuwe ouwe wagen van boven tot onder op de kiek, voordat ie de container inging voor de overtocht naar Rotjeknor. Van koetswerk tot kokerbalk, van interieur tot knalpijp. Alles zag er pico uit. Een Nederlandse onderneming met wereldwijd filialen zorgde voor het vervoer en de koper dacht dat ie snor zat. Maar jammer nou, dat zat ie niet.
Na aankomst vertoonde zijn Merc namelijk zware roestplekken aan de onderkant. Plekken die er een paar weken daarvoor niet hadden gezeten. Nog afgezien van de domper en de vraag hoe dat nou mogelijk was deed zich meteen ook een ander probleem voor. Wie was er verantwoordelijk? De vervoerder, vond de koper. Maar de vervoerder strekte zijn middelvinger. Deuce dus. En dat duurde effe.
De koper liep bij toeval enige tijd later een ingenieur van het TNO in Delluft tegen het lijf (figuurlijk). Hij legde zijn probleem aan de bolleboos voor en na een snelle studie zei die dat hij het roestfenomeen bij de Merc alleen maar kon matchen met iets heel curieus. In de wagen moest sprake zijn geweest van een lekkende hoeveelheid nucleair materiaal.
De koper viel haast achterover (figuurlijk) en besloot aangifte te doen. Daarvoor kwam hij uiteindelijk terecht bij het HARC-team in de Rotjeknorse haven. Een samenwerkingsverband van smurfen van de Zeehavenpolitie, de douane, de FIOD en het OM. Na veel vieren en vijven en zessen werd besloten alles op papier te zetten. Ook het feit, dat de Amerikaanse bill of loading niet was ondertekend. Wat gebeurt er nadat de koper zijn relaas heeft laten vastleggen door een HARC-smurf? Hij hoeft het proces verbaal niet te ondertekenen! Hm? Da's raar. Vond de koper ook. Hij vermoedt foul play en heeft inmiddels een bef in de arm genomen. Je zal een Mercedes kopen in Amerika. Stay tuned.

woensdag 8 september-2010
Dat van die roestige Mercedes met zijn veronderstelde nucleaire vrachtje zat ons niet lekker. Dus konden we het niet laten om onze digitale piano ter hand te nemen toen wij uit het circuit een nieuwtje vernamen. Wij richtten ons mailtje tot het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu. Gaat ie:

"Vorig jaar zou bij de firma X in Rotterdam een antieke Mercedes uit de VS zijn gearriveerd. De Bill of Lading zou niet ondertekend zijn geweest en de kentekenplaten zouden zijn verwijderd. Desondanks zou de douane geen bezwaar hebben aangetekend tegen de invoer van de wagen. Nog een interessant gegeven: de Mercedes vertoonde aan de onderkant ernstige roestplekken die daar aantoonbaar nog niet zaten bij de aankoop.
De koper deed aangifte bij het zogenaamde Harc-Team. Daarbij maakte hij niet alleen gebruik van bovengenoemde data, maar ook van een verklaring van een ingenieur van het TNO. In diens visie waren de roestvlekken met grote waarschijnlijkheid veroorzaakt door lekkage van een nucleair vrachtje dat mogelijk in de Mercedes verstopt was.
Ons is ter ore gekomen dat door uw instituut een onderzoek naar deze affaire op de rails is gezet. Terwille van een vervolg op ons artikeltje "Roestig" dd. 1 september 2010 op de site van Kleintje Muurkrant zouden wij graag van u willen weten of deze informatie juist is."

Moet niet moeilijk zijn, zo'n onderzoek. Geigertellertje onder de Merc en hoppa. Mocht er iets kernachtigs gebeuren dan hoort u het meteen van ons. Stay tuned.

zaterdag 11 september-2010
Nee, nog niks gehoord van het RIVM (1). En daar gaan ze natuurlijk niet over drie nachten ijs. Maar om de kar op de weg te houden hebben we wel een mail uit de piano gewrongen in de richting van de firma X in Rotjeknor. De internationale vervoersonderneming die verantwoordelijk was voor de transfer van een uit het pleistoceen stammende Mercedes, die mogelijk om nucleaire redenen als een roestbak in Nederland arriveerde. Gaat ie:

"L.S.,

Wij doen journalistiek onderzoek naar aanleiding van een verhaal dat ons via via ter ore kwam. Uw onderneming zou verwikkeld zijn in een juridisch conflict over een antieke Mercedes, die vorig jaar vanuit de States in Rotterdam arriveerde met roestplekken aan de onderkant, een niet ondertekende Bill of Lading en zonder kentekenplaten.
Officieus onderzoek zou tot de conclusie hebben geleid, dat de roestplekken mogelijk veroorzaakt zijn door het lekken van nucleair materiaal, dat in de wagen verborgen zou hebben gezeten. De administratieve kant van de zaak zou zijn afgehandeld door uw medewerker P.S. Wij zouden graag willen weten of en zo ja, in hoeverre dit verhaal juist is".

Zo. Krijgen we tenminste niet een of andere sommatie van vrije pers bef Herman D. om de boel eraf te halen wegens het overtreden van de journalistieke regels. Overigens is de firma X voor ons geen onbekende. In januari van dit jaar voerden wij een korte correspondentie met de baas van het spul over de vraag of zijn firma wel eens zaken deed met Midoil BV van Theo en Theo Cranendonk (2) en of zijn firma X iets van doen had met een gelijknamige firma in de Philippijnen. Werd allebei stijf ontkend. Kijken hoe het nu afloopt. Stay tuned.

1. zie de vorige afleveringen met deze titel
2. gebruik onze zoekmachine om hierover meer aan de weet te komen

woensdag 15 september-2010
Wij hebben nu een week ijs, maar zo langzamerhand gaan we geloven dat we met zijn allen op de Bonkevaart moeten hossen voor we antwoord krijgen van het Rijks Instituut voor Volksgezondheid en Milieu op onze vragen over die roestige Mercedes. Nou, nog maar een nachtje over slapen. Geldt trouwens ook voor de firma X in 010. Ook nog geen koplampje van teruggezien. Betekent niet dat we dus maar met onze handen op onze gulp blijven zitten wachten. We zullen ook eens het Harc-team met een mailtje verrassen. Gaat ie:

"Vorig jaar heeft de Y zich tot u gewend om een verklaring af te leggen. Die verklaring had betrekking op de invoer van een antieke Mercedes uit de Verenigde Staten. Tijdens het vervoer van de wagen, dat werd verzorgd door X BV, zouden er aan de onderkant merkwaardige roestplekken zijn verschenen. Mogelijk het gevolg van lekkage van nucleair materiaal dat in de wagen verstopt zou zijn. Verder zou de Bill of Lading niet ondertekend zijn geweest en zou de Mercedes zonder kentekenplaten zijn gearriveerd. En daar zijn we er nog niet mee. Volgens de heer Y zou hij namelijk het procs-verbaal niet hebben ondertekend. Dit op aanwijzing van de met de zaak belaste functionaris van uw team. Ten behoeve van een vervolgartikel op onze website zouden wij graag van u willen weten of de voorstelling van de heer Y over deze affaire juist is en hoe de afwikkeling ervan tot nu toe is verlopen".

Zo. Nu zijn drie van de vier hoofdfiguren van deze merkwaardige affaire aangeschreven. Zal ons toch gruwelijk benieuwen of er binnen redelijke tijd wat wordt teruggekaatst. Of dat we inderdaad moeten wachten tot we op de Bonkevaart... Stay tuned.

vrijdag 17 september-2010
Mogen Piet en alleman ons misschien wegzetten als een zwaar geëndemolliseerd persvehikel, wij willen toch graag serieus worden genomen. Met name als er een roestige Mercedes uit het pleistoceen voorbijzoeft. Daarom blijven we onverdroten het zware waterspoor volgen. Temeer toen wij te horen kregen dat de krabelloze aangifte van meneer Y toch het nodige teweeg had gebracht. Er was namelijk wel degelijk een stel smurfen met een kwispelende haarbal op het vehikel afgestuurd! Nou mag zo'n haarbal een scherpe neus hebben, maar of ie opgeleid was voor het inhaleren van nucleaire luchtjes mogen we betwijfelen. En dat zijn jongeheer als geigerteller fungeerde mogen we bij deze ook doorschrappen. Volgens een hondstrouwe lezer zou er bij het door ons al lang en breed aangeschreven en kennelijk niet over een week ijs gaande Rijks Instituut voor Volksgezondheid en Milieu aan de Haagse Rijnstraat een burootje zitten dat zich bezighoudt met onze nationale nucleaire veiligheidszaken: de Kernfysische Dienst. Zonder twijfel zullen de jongens en meisjes daar zich over het algemeen bezighouden met het volschrijven en wegbergen van papier cq. het kalmpjes bespelen van digitale piano's. Maar je mag toch aannemen dat daar door de gangen ook nog wel een enkele smurf ronddwaalt die weet hoe hij een geigerteller aan en uit moet zetten. Nou kunnen we natuurlijk nog een mail naar het RIVM sturen, maar twee is teveel. Dus we wachten nog maar weer een nachie. Onderhand halen we alvast onze schaatsen uit het vet en zoeken we op de site van de NS op voorhand al een alternatieve route voor onze reis naar de Bonkevaart. Want die bovenleidingen zijn net spinrag. Is dat effe endemollen of niet? Stay tuned.

dinsdag 28 september-2010
Blijkt er op de snuffelafdeling van het ministerie van VROM een dossier rond te slingeren onder nummer H 33185 - ROV - ZW. En dat heeft betrekking op een illegaal transport. Welk illegaal transport? Nou, van "onze" antieke Mercedes, die vorig jaar zonder kentekenplaten en met zware roestplekken aan de onderkant in de haven van Rotjeknor arriveerde. Volgens een doorgestudeerde medewerker van TNO waren die roestplekken naar alle waarschijnlijkheid afkomstig van een lekkend nucleair vrachtje, dat door Amerikaanse onverlaten heimelijk was meegestuurd.
Maar wat schrijft een smurf van de Kernfysische Dienst eind augustus aan de eigenaar van de dure roestbak? Gaat ie:

"De door u aangeleverde gegevens zouden weliswaar op mogelijke smokkel van goederen kunnen duiden, maar niet op transport van radioactief materiaal".

Oh? Hoe weet die nucleaire smurf dat? Voor zover bekend is er alleen een ploegje huistuinenkeukensmurfen met een hijgende haarbal rond de Mercedes aan het rommelen geweest, maar niemand van de Kernfysische Dienst. Schrijft onze stralende expert ook nog:

"... Dit laat echter onverlet dat u de auto na vervoer in een gehavende staat heeft aangetroffen met beschadigingen die mogelijk wijzen op smokkel van goederen".

Ja? Wat voor goederen dan? Iets chemisch misschien? Of een omgevallen pot zure bommen? En moeten we daarvoor bij een ander loket zijn? Tering! Tot besluit krijgt de eigenaar nog een bemoedigend electromagnetic pulsje uit de Haagse Rijnstraat:

"Toezicht en handhaving hierop zijn een zaak van douane en politie".

Zo. Brieffie even opbergen in mapje H 33185 - ROV - ZW. Die kloothommels van Kleintje Muurkrant kunnen de zenuwen krijgen en aaaaah daar is juffrouw Jannie met de koffie. Heb je nog geneukt?

zaterdag 9 oktober-2010
Even terug naar aflevering 6. Daarin citeerden wij een lullo met vingers van de Kernfysische Dienst alsvolgt. Komt ie:

"Dit laat echter onverlet dat u de auto na vervoer in een gehavende staat heeft aangetroffen met beschadigingen die mogelijk wijzen op smokkel van goederen.
Toezicht en handhaving hierop zijn een zaak van douane en politie".

Ja, ja. En als je aan het wildplassen bent, kan je beter je gulp dichthouden. Wat een zielig gelul. Zelf te besodemieterd zijn om effe naar die wagen te gaan kijken en je vervolgens verschuilen achter douane en politie. Nou, dat schiet lekker op. Aan de overkant van de grote plas laten de smurfen die wagen al zonder identiteit en zonder bill of lading naar Rotjeknor vertrekken. Daar komt ie als een roestbak aan. De vervoerder weet van niks en pas na de klacht van de eigenaar komt er een clubje Nederlandse smurfen met een zenuwachtige haarbal in het geweer om te kijken of er misschien iets fout zit. Iets nucleairs? Nou meneer dat zouden wij wel hebben gemerkt. Daar zijn we scherp op. Berichtje van gisteren. Je zet dus gewoon de ondeugende spulletjes niet op de bill of lading en hop hop de snorren en baarden in Teheran krijgen netjes hun nucleaire wannahaves toegestuurd via Rotjeknor. En de Kernfysische Dienst? Die zat lekker aan de koffie van juffrouw Jannie.

dinsdag 12 oktober-2010
Het gedoe rond die mysterieuze antieke Mercedes die vorig jaar met merkwaardige roestplekken en voddige paperassen vanuit de VS in Rotjeknor arriveerde krijgt klassieke trekjes. Herinnert u zich deze nog? Riemen vast:

"De koper besloot aangifte te doen. Daarvoor kwam hij uiteindelijk terecht bij het HARC-team in de Rotjeknorse haven. Na vele vieren, vijven en zessen werd besloten alles op papier te zetten. Wat gebeurt er nadat de koper zijn relaas heeft laten vastleggen door een HARC-smurf? Hij hoeft het proces-verbaal niet te ondertekenen!
Hm? Da's raar".

Het wordt nog raarder. Nu de zaak een beetje op stoom komt, kunnen naar verluidt de Harcentjes die PV niet meer vinden. Leuk hè? Bill of lading niet ondertekend. Geen nummerplaten. Roestplekken met nucleaire bijsmaak. Een transporteur die zich ineens liever expediteur noemt. Een kernfysische dienst die zich ervan afmaakt met een Jannie van Leiden. En dan nu een verdwenen peevee. Is dat klassiek of Vader Abraham? Dat is klassiek. Heerlijk. Stay tuned.

dinsdag 26 oktober-2010
Die inspectiedienst van het VROM stelt geen reet voor. Anderhalve man en een paardenkop (1). Tenminste, als je directeur-inspecteur regio Zuid-West Jopie Blenkers mag geloven. Die schreef naar aanleiding van de casus rond onze verroeste Mercedes namelijk het volgende. Gaat ie:

"De VROM-Inspectie ontvangt jaarlijks zeer veel signalen en meldingen van burgers en bedrijven. Om de beperkte capaciteit van de VROM-inspectie zo efficiënt mogelijk in te zetten, moet de VROM-Inspectie keuzes maken. De capaciteit wordt vooral ingezet bij de grootste risico's op het gebied van gezondheid, veiligheid, duurzaamheid en leefbaarheid en wanneer sprake is van slechte naleving... Het signaleren van knelpunten of onregelmatigheden zal dus niet automatisch leiden tot ingrijpen door de VROM-Inspectie".

Nee, nee. En wat had dat tot gevolg bij de melding van de eigenaar van ons dure stukje schroot op wielen?. Komt ie:

"Binnen de VROM-Inspectie is uw brief voorgelegd aan de Kernfysische Dienst (KFD). De medewerkers van de KFD hebben uw brief gelezen en komen tot de volgende conclusie: Als er enige twijfel zou zijn geweest over het al of niet aanwezig zijn van radio-actief materiaal dan volgt altijd een locatieonderzoek. Ter plaatse kan via metingen vastgesteld worden of er radio-actief materiaal aanwezig is. Het is echter niet mogelijk via dergelijke metingen achteraf vast te stellen of er (verpakt) radio-actief materiaal aanwezig is geweest. In uw geval is duidelijk dat er op dit moment geen materiaal in de auto aanwezig is. Wat er ook in de auto (illegaal) vervoerd is, is immers reeds verwijderd. Het stralingsteam van de KFD heeft derhalve geoordeeld dat een locatiebezoek niet zinvol is".

Denkt Jopie nou echt dat elke boerenburger per definitie van de pot gerukt is? Als dat pakkie niet gelekt had dan had er nog geen halve haan naar gekraaid. Bij schroot kan wel degelijk worden vastgesteld of er sprake is van straling. Nou had die Mercedes dat stadium nog niet bereikt, maar de boys van de VROM-Inspectie hadden dus best even hun kont kunnen verheffen. Zal ons benieuwen hoe Jopie reageert als de eigenaar van de Mercedes straks als een lichtkrant met reclame voor innovatieve röntgenapparatuur zich neervlijt bij zijn bureau. Willen we meemaken. Stay tuned.

(1) Deze paardenkop heeft niets te maken met hetzelfde attribuut dat in mafiarituëlen voorkomt. Zoals bijvoorbeeld in aflevering 390 van de serie Octopussy.

dinsdag 4 januari-2011
Weet u nog over die roestige Mercedes? Nee, dat weet u niet meer. Oké, zetten we hem even in zijn achteruit en rijden terug naar 1 september vorig jaar. Toen doken wij voor het eerst de smeerkuil in om het gevalletje van de antieke Merc door te lichten. Had een Nederlandse liefhebber van antieke hoestbuien twee wagens op de moterkap getikt in de States. Waren van voor- tot achterbumper nagevlooid en bleken allebei in goede gezondheid te verkeren. Via de haven van New York zorgde de in het vervoer van vierwielers gespecialiseerde firma Able Cargo voor de emigratie naar Rotjeknor. Bij aankomst bleek dat die firma nou ook weer niet zo able was, want er stond geen krabbel op de bill of lading en de kentekenplaten moest je erbij denken. Kan je makkelijk over doen, maar als een van de wagens, de antieke Merc, ineens zware roestplekken vertoont word je allicht wat moeilijk.
De pissige koper wilde weten wat er was gebeurd en wie verantwoordelijk was voor de malaise. Hij sprak met een TNOnderzoeker en die liet het N-woord vallen. Er had waarschijnlijk een slordig pakkie met radioactief materiaal liggen lekken. Nou, daar word je niet fris van, dus de koper deed aangifte bij een smurf van het 010 Harc-team.
Er werd een peeveetje in elkaar gehangen, maar dat hoefde hij niet te ondertekenen. Huh? Raar. Maar goed.
De koper schreef ook een paddestoelbriefje naar het RIVM, het Rijks Instituut voor Volksgezondheid en Milieu. Naar later bleek was dat epistel doorgestuurd naar 070, de Kernfysische Dienst aan de Rijnstraat. Maar daar waren ze net bezig met de rondvraag of iemand nog geneukt had, onder het genot van een koppie koffie van juffrouw Jannie. Dus nee, ze hadden niemand naar die Mercedes toegestuurd. Ze konden leven met de constatering van de Harc-smurfen, dat er mogelijk wel wat was gesmokkeld, maar iets nucleairs? Neeeee, meneer.
Zo handel je dit soort dingen af als overheid. Normaliter bloedt een affaire als deze dan langzaam dood en de betrokken burger kan een dikke krijgen. Zo niet in dit geval. De koper had namelijk wel zijn gezonde aanwinst opgehaald bij importeur X in de Rotterdamse haven en netjes de rekening voldaan. Maar het zieke exemplaar staat er nog steeds en ondanks een eerdere afspraak wil X daar nu wel eens wat euro's voor zien. Zeg maar een soort parkeergeld. En om zijn claim kracht bij te zetten heeft hij een bef van het dure kantoor Warendorf ingehuurd. Of je een circusolifant op een dwergpincher laat plaatsnemen en dan vraagt of ie een scheet wil laten. Want waar gaat het helemaal om? Wat civielrechtelijk gedreutel over een achterstallige rekening. Merkwaardig dus, die keuze. Maar enig rommelen op het net levert een paar ferme milieuzaken op, waarin het betrokken befkantoor namens de overheid optreedt. En daarmee zijn we er nog niet. Want heel wat jongens van Warendorf hebben een verleden bij Van Doorne en zelfs bij Trénité. En laten die twee namen nou ook vallen in een duistere nucleaire affaire die door ons aan het schemerlicht is gewurmd. Jawel (1). Wordt het dus toch nog gezellig. Stay tuned.

1. Als u een echte doordouwer bent of ook net aan de koffie neem dan eens een koene duik in de serie "Lubbers en de Muzelmannenbom" en het artikel "Neerlands stille kracht". Heerlijk.

dinsdag 11 januari-2011
De beat goes on. U weet nog van die Nederlander die twee antieke hoestbuien op wielen kocht in Amerika? En dat na aankomst in Rotjeknor één daarvan onderweg zware roestplekken had opgelopen, mogelijk door een paar slordige druppeltjes nucleair materiaal? Ja? Weet u dat nog? Goh! Dan is het u waarschijnlijk ook niet ontgaan, dat er inmiddels een zakelijk conflict is ontstaan tussen de met een zeperd zittende koper en de 010-firma X, die aan het eind van de reis de wagens heeft gestald in afwachting van hun baasje. Zoals u weet nam baasje namelijk wel het intact zijnde exemplaar mee naar huis, maar het roestige vehikel liet hij staan. Hij wilde eerst opheldering over de schade. Zal je het zelf wezen. Na oeverloos heen en weer gedreutel nam firma X tenslotte een dure bef van kantoor Warendorf in de hand om wat achterstallig parkeergeld te innen.
Zo, nu bent u weer bij. Wat blijkt? Die Nederlandse motorische antiekliefhebber is niet de eerste met dit probleem. Een Franse meneer Chartier overkwam namelijk hetzelfde. Ook zijn hoestbui arriveerde bevrijd van wat onderdelen en pittig beschadigd bij de firma X in Rotjeknor. En hij kon het geval pas meekrijgen na het betalen van double tarif. Dat heeft hij zuchtend en steunend maar gedaan. Om een clash met een bef van kantoor Warendorf te voorkomen. Je zal een nieuw oud pronkstuk kopen in de VS. Ready ben je ermee.

woensdag 9 maart-2011
Bekend trauma. Als je op Schiphol door de douane moet, paraderen zowel je lijfelijke heuvels en dalen als al je bagage voor een scan langs. Eventuele ongerechtigheden komen haarscherp in beeld en als je bent vergeten om je kermishorloge af te doen gaat er een sirene, die doet vermoeden dat de trein naar Westerbork op het punt staat te vertrekken. Maar ook als er niks aan de hand is steken de aanwezige handhavers toch hun gehandschoende vingers haast in je reet. Zo tuk zijn ze erop om een smokkelaar bij zijn kladden te vatten.
Nou die roestige Mercedes die augustus 2009 in Rotjkenor arriveerde met naar wij aannemen nucleair of ander ernstig vervuilend materiaal tussen de nokassen en de bovenverdieping. Zoals wij eerder in deze serie vermeldden was de douanecontrolecontrole op het brok rijdend antiek en de bijbehorende paperassen bedroevend. Om over de opvallende afwezigheid van enige aandacht van het RIVM voor deze langzaam kouder wordende kees maar te zwijgen. Wel dikke praat over het succes van die dure detectiepoorten in de haven, maar in de praktijk stelt dat dus geen ene moer voor.
Denk je dat het toch niet gekker moet worden, wordt het toch nog gekker. We kregen vandaag twee douaneformulieren onder ogen die bij de import van de betrokken Merc van 1956 hoorden. Daar staat ondermeer in dat de wagen 1300 kilo woog. Maar tegelijkertijd voerde de koper ook een Mercedes in van 1971. En wat denk je? Ja! Hoe is het mogelijk! Die woog ook 1300 kilo. Blijkbaar wordt er op een onsje meer of minder niet gekeken of er wordt naar boven of onder afgerond.
Nou ben jij een onverlaat en je bent ervan op de hoogte, dat de douane in Rotjeknor deze methode hanteert bij de import van ouwe auto's of ander rollend materieel. Wie houdt jou dan tegen als je langs die weg pakembeet 25 kilo narigheid wil binnenfrommelen? In ieder geval niet de douane in Rotjeknor. Stay tuned.

donderdag 10 november-2011
De laatste bijdrage in deze serie dateert van 9 maart, dus de ins en outs ervan zullen door oom Hippo wel ergens achterin uw campus zijn gepropt. Vandaar onze voortreffelijke rubriek Vervolgverhalen. Daar kan u moeiteloos vinden wat voorafging. Maar voor de opzij-opzij-opzijklantjes even de boel in het kort.
Een Nederlandse meneer koopt in 2009 een paar antieke Mercedessen in de USSA. Een daarvan was een 280SL uit 1956 die je zo zou zoenen als er niemand keek. Bij controle aan de overkant van de plas was zij spic & span. Na aankomst in 010 zaten aan de onderkant zware roestplekken. Volgens een TNO-bol konden die heel goed veroorzaakt zijn door een lekkend pakje nucleaire rotzooi. Dat was effe lekker. Maar er was meer. Zo was de bill of lading niet getekend, de nummerplaten ontbraken, lullo's bij het RIVM bleken liever onder de rok van juffrouw Jannie te gluren dan onder een Mercedes 280SL, de koper hoefde een proces-verbaal over de affaire niet te ondertekenen en de 280 SL had exact hetzelfde gewicht als de jongere Merc uit 1976, 1300 kilo. Kat in de gordijnen. Beffen in de arena. Wie was verantwoordelijk voor deze puinhoop en wie moest er schokken?
Inmiddels zijn er hier en daar wat duimschroeven aangedraaid. Bijvoorbeeld bij meneer F. van vervoersbedrijf Ronex, die om zijn duimen te sparen een fantastische verklaring aflegde. Zo boerde hij ondermeer het volgende. Komt ie:

"Bij lossing te Rotterdam is het chassisnummer gecontroleerd. Dat is aangetekend op het formulier van SCL, dat een vergunning heeft om douanewerkzaamheden uit te voeren. De douane zelf komt daar tegenwoordig zelden aan te pas. Ik weet niet waarom het genoteerde chassisnummer een "1 " meer heeft dan het nummer dat staat vermeld op het registration document dat is gehecht aan de bill of sales."

Nou zijn wij leken op dit gebied, maar als we meneer F. dus goed begrijpen heeft de douane de controle op de import van dit soort spullen uitbesteed aan de particuliere firma SCL en bemoeien die smurfen zich daar eigenlijk niet of nauwelijks mee. Hm.
Gaan we verder:

"Wij hebben geen origineel vehicle condition report ontvangen. Wij hebben ook nooit een bill of lading ontvangen. Wij krijgen alleen een copy bill of lading; op de achterzijde daarvan staan geen voorwaarden vermeld. Een originele bill of lading is ook niet opgemaakt. Dit om de afhandeling in Rotterdam niet te vertragen. Een originele bill of lading moet namelijk in de loshaven aan de zeevervoerder gepresenteerd worden. De kentekenplaten zaten niet bij de auto. Wij laten heel veel auto's vervoeren en de kentekenplaten zitten er eigenlijk nooit bij".

Houdt dus in, dat bij de betrokken zeevervoerder dat origineel moet kunnen worden opgegraven. Maar waarom zou je moeite doen om dat vod op te vragen. Of is het misschien per ongeluk weggeraakt? En als het chassisnummer niet klopt zou een setje nummerplaten toch wel erg makkelijk zijn. Maar zoals gezegd, wij zijn leken.
Een betoverend toetje tot besluit. Komt het:

"De verzegeling van de container is pas door SCL verbroken. Dat in het rapport van SCL mogelijkerwijs een verkeerd gewicht staat vermeld is niet zo gek. Het gewicht is voor de douane nou eenmaal niet interessant".
Is dat even een bommetje! Dus het maakt de douane geen ene reet uit of een auto nou 1300 of 1550 kilo weegt? Nou, wie houdt je tegen om een surprise mee te sturen?
Beetje slim verpakken en hoppa. Verwarrende middelen, glimmers, greenbacks, iets nucleairs. Allemaal geen probleem. Makkelijker kunnen we het niet voor u maken. Volgende keer meer. Stay tuned.

dinsdag 13 december-2011
Hmmmm. Interessant. Dat Ronex. Zoals wij al eerder boerden was die 010-firma verantwoordelijk voor de import van de twee liefhebberij-Mercedessen, waarvan er één onderweg van de USSA naar Nederland zulke merkwaardige roestplekken opdeed. Geen lullig cluppie met een steigertje en een schuurtje ergens in de Rotterdamse haven. Nee, nee, Ronex heeft ook filialen op Maastricht Airport, op Schiphol en in Apeldoorn. Dus dat mag er wezen.
In 2008 kiest de beleggingsfirma Ronex International het ruime sop met aan het roer de op dat moment 39-jarige Gerrit J.G. Dokter. Op 5 juli van het jaar daarop neemt Gerrit ook plaats in de drivers seat van Ronex zelf. En geloof het of niet, maar dat is exact dezelfde datum waarop de koper van onze vermaarde Mercedessen zijn handtekening zet onder het vervoerscontract. De dag daarop wordt de container aan de overkant van de plas aan boord gehesen. Begeleid door paperassen die op zijn minst een onfris luchtje verspreiden.
Begin februari 2010 brengt de koper van de twee antieke vierwielers zijn verontwaardiging tot uitdrukking in een officiële klacht en opnieuw geloof het of niet gaan op de 18de van die maand de statuten van beide Ronexen op de helling.
Overigens vermelden de geduldige annalen van de KvK ook nog, dat het bestuur van Ronex werd gevoerd door twee Amstelveense firma's: drs. C.J. Jansen Management en Beheer BV en hoe toepasselijk Loose Ends van onze vriend Gerrit. Die was overigens geen onbekende in de vervoerswereld. Hij was namelijk tussen 2003 en 16 september 2008 ook hotemetoot van Two Way Holland, oorspronkelijk op hetzelfde adres in Amstelveen. Een curieuze firma dat Two Way. Het hoorde namelijk bij Two Way Freight and Logistics uit Dublin, vanaf 24 oktober 2007 tot 5 mei van dit jaar bestuurd door de Libanees Camille Nasrallah en de Jordaniër Osama Munir Fataleh.
Begrijpt u nou waarom wij een vet smaakje in de bek krijgen? En dat we nog even verder snuffelen? Stay tuned.

vrijdag 24 februari-2012
Dit drama rond de invoer van twee ouwe Mercedessen uit de USSA sleept zich voort als een door radioactiviteit getroffen slak uit Fuckyoushima. In het civiele proces ligt nu een voorstel op tafel van Paulus Veerman. De door vervoerder Ronex ingehuurde bolleboos van befkantoor Warendorf, waar in het duistere verleden een dosis nucleaire expertise uit de nalatenschap van Sjollema van Doorne en Trénité is neergeslagen. Paulus wil dat partijen met gesloten beurzen uit elkaar gaan, waarbij de koper verder afziet van de door een merkwaardige metaalziekte aangetaste Mercedes.
Nou staat de koper niet geheel afwijzend tegenover die deal, maar zou dan hij wel graag van Ronex de papieren willen ontvangen van de andere, niet aangetaste Merc waarvoor hij keurig alle kosten heeft voldaan. Daarnaast zou hij graag met een expert nog eenmaal naar zijn aangevreten exemplaar willen kijken.
Vond Paulus allemaal niet aangenaam. De koper mocht wel komen kijken. Maar dan wel in zijn uppie. Zonder expert. En zolang dit geschil niet wordt opgelost blijven de papieren van de andere antiquiteit op wielen in de kluis bij Ronex. Rare manier van doen? Er is wel meer raar. Zo weet een van onze diepe strotten te melden, dat op schootsafstand van Ronex ene Geertjan Dolk een uiterst basic uitgerust kantoortje zou hebben, dat stylistisch op geen enkele wijze vergelijkbaar is met een door de legal counsellor gefrequenteerde villa in het Belgische Neerpelt. Toeval? Natuurlijk. Maar wie in onze annalen duikt kan met heel aardige middenoostelijke connecties bovenkomen. Meer van dit moois in de volgende aflevering. Stay tuned.

zaterdag 7 juli-2012
Als we er niet over schrijven, wil dat niet zeggen dat een affaire op zijn oor ligt. Neem bijvoorbeeld deze serie. De laatste keer dat wij aandacht besteedden aan het merkwaardig geritsel rond de invoer van twee antieke Mercedessen uit de USSA is 24 februari jl. geweest. Op het oog gaat het om de vraag wie er opdraait voor de rigoureuze beschadiging van een van die twee prijzige vehikels (de MB 280 SL uit 1971) en de nog steeds voortdurende opslag ervan. De Rotterdamse expediteur Ronex of de nieuwe eigenaar van de Mercs. Maar daarachter schuilt een interessantere kwestie: wat veroorzaakte de enorme corrosie aan de bodemplaat en een dragende balk van de wagen ten tijde van het vervoer van de container tussen Nassau County in de USSA en de Rotjeknorse haven via Bremerhaven in de periode tussen 7 juli en 11 augustus? Was het een lekkende pot augurken, een blikkie tinner of een flinke slok plutonium? Wij kregen het donkerbruine vermoeden van het laatste. Ook al omdat zich rond deze casus wel heel merkwaardige dingen afspeelden.
Volgens een ingenieur van het TNO moet de schade zo goed als zeker door iets nucleairs zijn veroorzaakt. Het officiële onderzoek van de Nederlandse smurfen leek nergens op. De begeleidende paperassen deugden voor geen malle moer. De douane zou bij deze import geen rol hebben gespeeld. Volgens een getuige wordt er bij de import van antieke auto’s op een kilootje meer of minder niet gelet. Volgens de koper is het niet ondenkbaar dat de onderhavige Mercedes niet dezelfde is als die hij indertijd heeft gekocht. Er is sprake van een Libanese link. Enzovoort enzovoort. Allemaal terug te vinden in deze serie.
Oh, en btw, de bef van Ronex verdiende zijn boterham met pekelvlees bij een kantoor waar de nucleaire expertise hoog lag opgestapeld (1). Verdiende, want mr. Veerman schijnt nu zijn tenten te hebben opgeslagen bij het nog jeugdige Amsterdamse befkantoor Toon Kool, Manuel Bloch en Metis Gavami, van wie de laatste over een interessante Iraanse kennissenkring beschikt.

Denk je, nou da’s een leuk zaakje voor zo’n fris en vrolijk befkantoor, maar wie moet de kastanjes uit centrifuges halen? De Amsterdamse “procesbef” I.M.C.A. Reinders Folmer. Het zaakje is dus gewoon uitbesteed. Zal niet meevallen voor I.M.C.A., want gezien het tussenvonnis van 23 mei jl. ziet het er voor Ronex nou niet bepaald rooskleurig uit. Wel is vriend Veerman tijdig teruggekomen op zijn wens om voor het eerste stukkie vervoer van de zwaar beschadigde Mercedes Amerikaans recht te laten gelden. Logisch, want Allah helpt je de brug over als de Amerikaanse autoriteiten zich met een mogelijk gevalletje nucleaire smokkel gaan bezighouden.
Nog even. Het kantoor van mr. Fernand Tripels voert de verdediging van de Mercedeseigenaar. In mei werd de naamgever van dit Maastrichtse kantoor al dan niet gezelfmoord teruggevonden in het Belgische Lanaken (2). Wij suggereren geen enkel verband tussen het een en het ander. Maar wij zijn wel degelijk alert. Stay tuned.

(1) Was kantoor Warendorf. Zie aflevering 10
(2) Zie de artikeltjes “De dood en de advocaat” 1 en 2 dd. 20 en 22 mei jl.

zaterdag 21 juli-2012
Klein maar fijn. De oorspronkelijke, Amerikaanse eigenaar van de Mercedes, die in de USSA pico bello op de boot werd gezet en ernstig verroest in de Rotterdamse haven arriveerde heeft een foto naar Nederland gestuurd. Daar staat zijn grote liefde in volle glorie op afgebeeld vlak voordat ie naar Nederland verhuisde. En wat ontbrak aan die liefde? Het Mercedes-embleem op de motorkap. Nou het lollige. Op de motorkap van het roestige exemplaar dat expediteur Ronex in de stalling van het Rotterdamse havenbedrijf SCL parkeerde stond heel triomfantelijk een Mercedesembleem. Service van Ronex? Service van SCL? Of het zoveelste bewijs dat er inderdaad iets anders aan de hand is? Voer voor de kadi. Stay tuned

dinsdag 21 augustus-2012
Het is u misschien niet zo opgevallen, maar in deze serie rond de twee Mercedessen die vanuit de USSA naar Nederland verhuisden en waarvan één van de twee exemplaren tot nu toe bij aankomst in Rotjeknor onverklaarbare roestplekken vertoonde zit een duidelijke middenoostelijke connectie.
Interessant. Want naar nu blijkt komt dat vaker voor met de handel in tweedehandse Amerikaanse benzineslokkers. Zo hebben de Feds recentelijk beslag gelegd op 150 meloen dollar die was geparkeerd bij een niet nader genoemde Amerikaanse bank. Dat bedragje was daar geparachuteerd door de Société Générale de Banque Libano Francaise. En dat vehikel had de boel weer overgenomen van de inmiddels schielijk opgedoekte Lebanese Canadian Bank.
Waar kwam die poen vandaan en van wie was het? Volgens de Fedsmurfen ging het om poen uit de handel in verwarrende middelen. Daarmee werden tweedehands vierwielers gekocht in de USSA, die daarna verhuisden naar landen in westelijk Afrika, alwaar ze op de lokale markten werden verpatst. De opbrengsten zouden vervolgens zijn verhuisd naar de Hezbollah in Libanon. En het is geen Jigsaw van twee bij twee meter om uit te vogelen wat die er dan mee deed.
Als die Feds zich nou eens bemoeiden met "onze" twee Mercedessen en dan zich name bogen over de vraag wat voor ongerechtigheid is meegestuurd met dat ene exemplaar, dan komen we misschien ergens. Al was het alleen maar om eer te bewijzen aan de overleden Fernand Tripels. Stay tuned.

donderdag 24 april-2014
Foutje. Dachten we toch echt dat deze serie een stille stralingsdood was gestorven. Komt er ineens toch een paddestoeltje bovendrijven. De Rotterdamse firma Ronex is onverwachts overleden. Op 8 april jl. En aan die plotselinge dood zit een eigenaardig luchtje. Niet zo verwonderlijk, want Ronex was betrokken bij het drama rond de antieke Mercedes, die in 2009 in blozende gezondheid de haven van New York verliet om een paar weken later doodziek aan te komen in Rotjeknor. Met heftige corrosie op de bodemplaat en een draagbalk. Oorzaak onbekend, maar dat er een potje augurken was omgevallen leek wat onwaarschijnlijk. De eigenaar dacht eerder aan een armoedig verpakte nucleaire surprise.
Hoe dit zij, er kwam tijdens het conflict tussen de koper en de Ronex-boys over het ziektebeeld en het kostenplaatje een Iraanse connectie aan het licht, waarbij de inmiddels van bef tot legal counsellor gedegradeerde Geertjan Dolk ineens opdook. Geen onbekende in Teheran en omstreken en sinds jaar en dag een goeie gap van meneer Ghorbanifar, die zo'n eminente rol speelde bij de wapens- en drugsswap binnen de Iran-Contra-affaire (1). Ten tijde van het opbaren en de uitvaart van Ronex werd vriend Dolk herhaalde malen waargenomen bij de aula om wat papier, paperclipsen of andere waardevolle dingen te lichten. Je moet wat. Maar er is meer. Dus stay tuned.

(1) Het duo Dolk-Ghorba komt uitgebreid voor in de hilarische serie “Shady”. Take your time

maandag 7 juli-2014
Net dit mailtje weggestuurd. Naar mr. D. Winters. Da's de curator van de twee failliete Ronex BV's, die naar onze overtuiging betrokken waren bij de import van ondeugende handelswaar uit de USSA.
Onder de paraplu van oldtimers. Daaruit ontstond een langdurig conflict met een cliënt dat nog steeds voortduurt en onlangs ook zijn entree heeft gemaakt in het eerste faillissementsverslag (1). Is zo'n curator nou nieuwsgierig naar wat wij allemaal over die ongein hebben geschreven? Misschien niet, maar voor de volledigheid kan het o.i. geen kwaad om meneer Winters op de hoogte te stellen.
Ook al, omdat de kwestie voor ons geen gesloten boek is. Stay tuned.

(1) Voor de nieuwsgierigen onder onze lezers. Dit is hem.

vrijdag 11 juli-2014
Nee, niks gehoord van die meneer Winters. De curator van de Ronex BV's (1). Dus we weten niet of hij uit deze serie een vorkje heeft meegeprikt. Of dat nog gaat doen. Zou voor hem de moeite waard zijn dachten we zo. Vooral nu we hoorden dat oud-personeelsleden van de in de aula staande BV's de beans aan het spillen zijn. Zo vertelden zij dat vanaf het moment in 2009 waarop de mogelijk door een nucleair vrachtje zwaar gehavende antieke Mercedes uit de USSA in Rotjeknor arriveerde het baasje van Ronex een streep wilde halen door het importeren van luxe overjarige vierwielers. Waarschijnlijk door de heftige reactie van de koper, die niet wenste te schokken voordat duidelijk was wat er precies was gebeurd met zijn dure antiquiteit. Om verdere kwalijke gevolgen te voorkomen zou voornoemd baasje zelfs zijn bef het veld in hebben gestuurd om zijn onrustig wordende personeelsleden tot zwijgen te manen. Dat was nodig, want als er haperingen in de betaalcyclus gaan optreden hebben personeelsleden vaak de gewoonte om buiten het bedrijf wat loslippig te worden. Ook ten aanzien van de cliëntèle zouden zich langzamerhand problemen hebben voorgedaan in de betalingssfeer. Met name op de nieuwe containerlijn naar Curacao. Werden de Ronex BV's willens en wetens op de rotsen gezet? Weten we niet. Maar zo ja, dan is er sprake van paulianeus handelen. En dat zou spekje voor meneer Winter's bekje wezen. Wie weet lezen we misschien iets in die richting in het tweede faillissementsverslag. Wij zijn er klaar voor. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 20 van 7 juli 2014

maandag 25 augustus-2014
Misschien wist u het nog niet. Maar ze hebben het ruim 14 jaar uitgehouden. Tot 8 april van dit jaar. Kort daarna ontvingen wij de droeve tijding dat Ronex Shipping and Forwarding en Ronex International BV. waren overleden. Euthanasie. Op verzoek van Geert Jan Dokter, die eind 2009 de zorg voor de kinderen had overgenomen van pappa Ronnie Schols. Maar God's wegen zijn ondoorgrondelijk. Laten we onlangs nou een verlaat geboortekaartje uit Amerika in handen krijgen. Jawel. Gedrukt door WISE, de World Institute of Scientology Enterprises. Even een kwootje. Komt ie:

"Category Freight Services
Ron Schols
Ronex Shipping & Forwarding
3901 Los Feliz Blvd., Apt 219.
Los Angeles”

Een woonunit ter geschatte waarde van bijna 6 meloen dollar. die nog steeds wordt bewoond door onze Ronnie. Samen met de familie Samberg en de dames Halprin en Vishnersky, die dat waarschijnlijk ook niet kunnen helpen.
Na het onderbrengen van zijn koters bij Geert Jan begon Ronnie in 2009 zijn eigen toko in dezelfde branche als Ronex: Schols Car Handling. Onder de vleugels van Silco Worldwide. Op Ronnie's Nederlandse huisadres in Ridderkerk waar ook Achtron was gestald. Een BV die tot 2009 als enig aandeelhouder van de Ronexjes te boek stond.
So far so good. Maar nou heb je ook nog een Sander Schols. Die geeft op zijn LinkedIn-pagina aan dat hij sinds december 2009 mede-eigenaar is van zowel Schols Car Handling als van Silco. En dat ie vanaf augustus 1999 tot oktober 2007 de rol van account manager speelde bij Ronex Shipping. En wat was Sanders' experience op het gebied van shipping? Komt ie:

"seafreight import & export
(including import of oldtimers & new cars ex USA)
airfreight import & export
trucking & barge
storing & European distribution of hazardous and non
hazardous chemicals & food ingredients
customs documents (import & export)
insurance".

Als u deze serie een beetje heeft gevolgd, dan zult u begrijpen dat ons hartritme even verstoord raakte. Oldtimers uit de USSA en gevaarlijke chemische stoffen! Midden in het tuintje! Gevoegd bij de losse houding van de handhavers in de Rotterdamse haven die niet kijken op een kilootje meer of minder bij de import van heilige koeien en de afschuifpolletiek op het kantoor van juffrouw Jannie in Den Haag (1) en je weet dat deze serie nog niet bij de finish is. Stay tuned.

(1) Zie eerdere afleveringen van deze serie, die een bezoek aan onze Followup-site meer dan waard is.

dinsdag 28 oktober-2014
Je moet het geloven willen. De papieren zijn pleite. De papieren van de redelijk antieke Mercedes, die in tegenstelling tot de plotseling aan roest lijdende merk- en reisgenoot, in 2009 heelhuids vanuit de USSA in de Rotterdamse haven arriveerde. Een reisje dat geheel was toevertrouwd aan de inmiddels ashes to ashes zijnde firma Ronex. Wie deze ernstige serie een beetje heeft gevolgd weet wat er zich afspeelde en nog afspeelt rond de Merc, waarin een pakketje geheimzinnige ellende heeft liggen lekken (1). En dat was dermate interessant dat het gezonde exemplaar wat buiten focus is gebleven. Na het nodige juridisch gesteggel werd dat aan de rechtmatige eigenaar overgedragen, zij het zonder papieren. Opnieuw juridisch gesteggel dat ondertussen al jaren duurt. Met als kakelvers hoogtepunt de recente mededeling van voormalig Ronex-hotemetoot Geert-Jan Dokter, dat de paperassen verdwenen waren. !@#$%&@!!! Aldus de reactie van de Maastrichtse bef die de belangen van de eigenaar verdedigt. Vervolgens schreef hij een brief op imposante poten aan zijn confrère van de andere kant, waarin hij zijn ongeloof etaleerde en een verzoek aan de curator in het vooruitzicht stelde om extra druk op Dokter uit te oefenen. Kwootje. Komt ie:

“Indien de papieren niet boven water komen concludeer ik dat het bestuur van Ronex niet voldaan heeft aan de boekhoudverplichting van artikel 2.10 BW, hetgeen tot bestuurdersaansprakelijkheid leidt. Heeft u de heer Dokter dit al ingescherpt?
Indien de situatie blijft dat de papieren “onvindbaar” zijn, dan constateer ik dat aan cliënt zeer grote schade wordt berokkend. Dat betekent ook dat ik er niet voor kan instaan dat cliënt in dat geval nog bereid is de zaak met gesloten beurzen te regelen (onderdeel van het voorstel vormde immers de afgifte van de papieren).
Ik wacht uw nadere bericht volgende week af. Hopelijk ook met de mededeling dat de papieren “op wonderbaarlijke wijze” alsnog boven water zijn gekomen, aangezien het alternatief in elk geval tot bestuurdersaansprakelijkheid leidt.”

De brief dateert van 23 september 2014. We zijn nu ruim een maand verder. Zonder twijfel is er ondertussen alweer het nodige gebeurd. Mochten wij iets vernemen hoort u het ook. Stay tuned.

(1) Voor een handzaam eerste overzichtje raden we u aan even aflevering 10 van deze serie door te rammelen.

dinsdag 9 december-2014
De ING is weer eens de piel. Bij het faillissement van Ronex. De licht door Middenoostelijke geuren omringde Rotterdamse vervoerder, die in de gevarenzone raakte bij de ontdekking van merkwaardige roestplekken in een uit de USSA afkomstige antieke Mercedes (1). Op 16 juni 2008 verwierf de oranje leeuwenbank het pandrecht op openstaande vorderingen van de toen nog onder leiding van Scientology kerkganger Ronnie Schols staande shipping and forwarding BV. Wisten ze het bij de ING of zaten ze daar te ronken als de koning der dieren na wat zwaar getafeld te hebben? Er was namelijk al een pandrecht uitgedeeld. Dat was op 21 februari 2000. Aan de RABO-bank in Barendrecht. Dus de RABO lag aan de voorspeen en dat bleef zo toen Geert Jan Dokter in 2009 Ronex overnam van Ronnie Schols.
Volgens het eerste verslag van curator Winters zou Ronex na het bestijgen van de bietenberg nog zo'n 2 tonnetjes hebben te vorderen en dat was te weinig om ook de ING nog van een zalfje te voorzien. Bovendien bestaat die 2 ton voor een deel uit het bedrag dat Ronex nog te vorderen meende te hebben van de meneer met wie ze nu al jaren in de clinch liggen over de twee nogal slordig uit de USSA geïmporteerde Mercedessen. Gezien het feit, dat Geert Jan Dokter nu ineens erachter is gekomen dat de papieren van de “goeie” Mercedes pleite zijn, ziet het er somber uit voor de RABO. Niet zo verwonderlijk, want op de achtergrond van deze story speelt ergens de bij ons zo populaire jurist Geert Jan Dolk een dissonante viool. En met hem heeft de RABO al menigmaal kwaaie kersen gegeten (2).
Ondertussen zijn de hamvragen in dit verhaal compleet ondergesneeuwd en daarom herhalen we ze nog maar eens: wat voor verboden stof was er stiekem meegegeven aan een van de Mercedessen op zijn reis van de USSA naar Rotjeknor? Wie waren bij de smokkel betrokken? En voor wie was die verboden stof bestemd?

(1) Mocht u de draad kwijt zijn cq. voor het eerst met die draad geconfronteerd worden raden we u aan even terug te bladeren in deze serie.
(2) Zie de serie “Shady” op de site van de Vervolgverhalen.

Ergens in 2009 ging het mis. Bij Ronex BV. Volgens de toenmalige werknemers op het moment waarop de eilie ontstond rond de uit Amerika geïmporteerde antieke Mercedes. Om de problemen het hoofd te bieden zochten de baasjes van de internationale transportonderneming naar alternatieve inkomsten. Onder andere via een containerlijn op Curacao voor het vervoer van meubelen en soms aanvullende huisraad (1). Er werd een employé naar ons buitengebied gestuurd om daar de boel een beetje in de kieren te houden. Zijn vrouw en kindertjes bleven aan deze kant van de plas. Geweldig? Mogelijk wel voor de baasjes, maar voor de employé in kwestie was het geen botertje tot de boom. Laat staan voor zijn vrouwtje. Die besloot zelfs op een kerstavond in arren moede bij een van de werkgevers aan de deurbel te gaan hangen om wat poen te vragen. Terwille van een warm verblijf onder de boom voor haar koters. Helaas bleek de verraste werkgever een broer van Scrooge te zijn.
Uiteindelijk streek Ronex de vlag, maar de lijn met Curacao bleef intact. Achter de schermen bleef de juridische slag om de Mercedes woeden en een van de betrokkenen in Nederland kreeg in mei 2015 een paar vreemde telefoontjes uit Curacao. Of ie zich verder niet meer met de afwikkeling van de affaire wilde bemoeien. Dat kon namelijk schade toe brengen aan de meubelbusiness. Deed ie dat niet dan kreeg hij de rekening gepresenteerd.
Op 11 maart jl. werd in de Rotterdamse haven 2900 kilo Witte Neus aangetroffen in een container uit Curacao. In verhuisdozen. Aangevuld met nog wat huisraad. Werd gisteren in de publiciteit gemikt. Wij zeggen verder niks. Onze naam? Haas. Stay tuned. (1) Zie aflevering 21 dd. 11 juli 2014.

Zijn er onverlaten naar binnen getrokken? In verband met die 2900 kilo Witte Neus in 010. Geen idee. Stilte alom. Maar naar verluidt gaat 't om lieden die in de vorige eeuw al actief waren binnen de vervoersonderneming Dailex en aanverante artikelen. Dat is kaassie voor ons, want Dailex is prominent aanwezig in het Morgenster-artikel “Retourtje Cantrade”, vol onderlinge connecties tussen grootheden uit de witte en zwarte wereld (1). Met als middelpunt de in Zwitserland gevestigde Bank Cantrade en later Swiss Partners met vader en zoon Van Riemsdijk en een paar Van Lanschotjes aan het stuur (2). En maar lullen over Panama. Stay tuned.

(1) Zie voor Dailex ook de serie “Shady” rond de voormalige Rotterdamse bef G.J. Dolk en aflevering 6 van de serie Guido's kunstjes” dd. 5 juli 2001.
(2) Zie voor Cantrade ook ondermeer het Morgenster-artikel “Cantrade en de ABP-affaire”, aflevering 7 van de Morgenster-serie “Aan de achterzijde van het beursschandaal”, aflevering 14 van de serie “IJ,IJ” dd. 4 september 2002 (de connectie tussen Cantrade en Willem Endstra).

Vanochtend trokken we dit stukkie uit de Telegrof. Dat verhuislijntje uit Curacao is in 2009 op de rails gezet. Kunt u bij ons terugvinden in aflevering 25 van deze boeiende serie, waarin haast stilletjes een bef uit Maastricht in België werd gezelfmoord. Nog veel plezier vandaag. Stay tuned.

Blinde mazzel. Meer was het niet. Omdat we al zo lang niks gehoord hadden over dat gevalletje met die antieke Mercedes (1), begaven we ons een paar dagen geleden plechtig naar de site van het Haarlemse befkantoor SWDV. Daar verdient ene Dick Winters zijn kostje bruin brood met het afwikkelen van faillissementen. In dit geval dat van Ronex. Een vervoersonderneming die in 2014 de besmeurde vlag streek en in 2009 verantwoordelijk was geweest voor het overhevelen van voornoemde heilige koe vanuit de USSA naar de haven van Rotjeknor. Wij op snuffel naar Dick's laatste faillissementsverslag. Bleek te dateren uit 8 november vorig jaar. En we vielen meteen met onze giegel in de ranzige boter. Wij vonden namelijk onder het hoofdje “Voortgang” het volgend stukje proza. Komt ie:

“In de afgelopen verslagperiode zijn nadere acties ondernomen teneinde de Mercedes van het type SLK te verkopen. Met de expediteur/bewaarder van de Mercedes [SCL, red.] is er met toestemming van de rechter-commissaris een regeling getroffen, waarna de Mercedes is verkocht. Alle werkzaamheden zijn hiermee verricht. Het faillissement zal worden opgeheven ex artikel 16Fw.”

Hatseflats. Dick was het zat geweest, had even gebeld met het in faillissementen grossierende meisje van Van Dijk op de rechtbank in Haarlem en had een streep gezet onder het juridische chassis van de Mercedes. Maar we zijn er nog niet. Onder het hoofdje “Andere activa” troffen we nog iets bloemigs aan. Kwootje. Komt ie:

“Met de bewaarder van de Mercedes is er met toestemming van de rechter-commissaris een regeling getroffen om de bij hem gestalde auto aan de boedel af te staan. Met bewaarder is overeengekomen dat hij de helft van de verkoopopbrengst van de Mercedes ontvangt. De Mercedes is inmiddels verkocht voor een bedrag van 18.000 euro, waarna de helft ad 9000 euro is overgemaakt naar de bewaarder”.

Nou hebben wij op 7 juli 2014 binnen dit kader ook al eens een mail naar Dick gestuurd (2). Nooit antwoord op gekregen. Maar gezien het feit dat we nu als cultureel erfgoed door het leven gaan en de lokroep van SWDV luidt “Omdat u van ons meer mag verwachten”, trokken wij gisteren opnieuw onze stoute Van Harens aan en schreven Dick de volgende mail. Komt ie:

“Wij hebben in de serie “Roestig” in het recente verleden veel journalistieke aandacht besteed aan de merkwaardige gang van zaken rond de invoer van twee Mercedessen die werd verzorgd door de Rotterdamse vervoersonderneming Ronex. Een van voornoemde voitures bleek bij aankomst aanzienlijke roestplekken te vertonen, die ontbraken bij vertrek uit de USA. Er ontstond een langdurig geschil tussen de eigenaar van de betrokken Mercedes en de bedrijfsleiding van Ronex. De beëindiging daarvan werd bemoeilijkt door het tussentijds faillissement van de vervoerder. Daarnaast mengde zich allengs ook de onderneming SCL, die de stalling van de omstreden Mercedes verzorgde, in de strijd. U weet beter dan wie ook hoe het conflict tussen de drie partijen zich in de loop der jaren verder ontwikkelde. Recentelijk bleek ons, dat u in november vorig jaar in overleg met de vigerende rechter-commissaris een eind aan de behandeling van het faillissement heeft gemaakt met de verkoop van de “roestige” Mercedes. De helft van de opbrengst werd overgemaakt aan SCL, de andere helft naar de boedel van Ronex.

Permitteert u ons svp een paar vragen:

1 ) Was de eigenaar van de Mercedes cq. diens advocaat van die verkoop op de hoogte?

2 ) Heeft de verkoop onderhands plaatsgevonden, via Domeinen of anderszins?

3 ) Waarom wordt in uw verslag melding gemaakt van een Mercedes SLK, terwijl de onderhavige Mercedes tot een aanzienlijk oudere generatie behoorde?”

Zo. Nu zijn wij in blijde verwachting. Nog heel even: vraag 1 was van retorisch karakter. Weet u dat alvast. Stay tuned.

(1) Mocht u denken “Mercedes, Mercedes? Waar gaat dat over? “ dan raden we u aan de boel even in zijn achteruit te zetten naar aflevering 1 van deze serie (klik onderaan dit artikel op de tag).

(2) Zie aflevering 20 van die datum.

Alles went. Zelfs zwijgende curatoren. Op onze redelijke vragen aan Dick Winters over het curieuze verpatsen van de antieke Mercedes die deze serie op gang bracht kregen we geen antwoord (1). Niet voor het eerst overigens. Uiteraard laat de gepasseerde eigenaar de zaak niet op zijn beloop. Zal het alleen maar zijn om een gepaste schadevergoeding binnen te harken. Maar in hoeverre hij daarop kans maakt hangt af van het antwoord op de vraag of de volgende intrigerende oekaze van ex-minister Ernst Hisch Ballin aan ex-hopman van het procureurs-generaalgilde Harm Nanne Brouwer nog steeds als maatstaf dient voor behandeling van dit soort onvolkomenheden. Komt ie:

“Richtlijn voor aangiften faillissementsfraude.

Vertrouwelijke mededeling.

Als preventieve maatregel dienen aangiften faillissementsfraude waarbij de betrokkenheid van curatoren aannemelijk is, altijd beantwoord te worden met de Oplegmededeling ten behoeve van de aangever.

Indien beklag ex art. 12 Sv. hierop volgt, is overeengekomen dat het Gerechtshof deze opleggingen rechtsgeldig zal bekrachtigen”.

Mocht de bij de motorkap rondgeleide Mercedesliefhebber dus juridisch gas willen geven loopt ie in dat geval een goeie kans op een uitholling overdwars te stuiten. Hoe dan ook, zo langzamerhand kan je je afvragen of het hele bouwwerk achter die mevrouw met die blinddoek niet aan een rigoureuze APK toe is. Vanwege ernstige roestplekken. Stay tuned.

(1 ) Zie aflevering 28 van 17 februari jl.

Hoe gaat een nachtkaars uit? Als deze serie. Maar toch zou dit boeiende journalistieke product geen slecht figuur slaan als leerstof voor luitjes in de journalistieke kraamkamer. Vooral het adagium “hoor en wederhoor” komt in een schril licht te hangen. Tot twee keer aan toe hebben wij namelijk curator Dick Winters van befkantoor SWDV in het kader van deze smokkelaffaire benaderd met een paar nette mails, waarvan met name de laatste een krachtig aroma had (1). Antwoord? Noppes. Maar Dick had in onze visie dan ook stevig ernaast staan te kletteren en voor een mea culpa tegenover een “lawaaisite” moet je ballen hebben. Als onze informatie juist is – en we hebben geen reden om daaraan te twijfelen – zou meneer Winters graag een gesprek willen arrangeren met de hoofdpersoon van deze serie, bij wie zonder dat ie er erg in had een redelijk kostbare Mercedes onder zijn kont werd weggetrokken. Begrijpen we. De bef van de Mercedesliefhebber daarentegen zag liever dat zijn cliënt een klacht indiende bij de rechter-commissaris en/of de hoofdofficier van justitie. Dat laatste zou ondanks de recente scabreuze strubbelingen (2) onze voorkeur hebben want de RC in deze kwestie heeft volgens ons ook niet al te deftig gehandeld bij de afhandeling van het faillissement van Ronex, dat toch zo'n interessant vervolg kreeg met het verhuizen van meubeltjes en huisraad uit ons Caraïbisch gebiedsdeel naar Rotterdam. Per container (3). Perpetuum mobile. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 28 dd. 17 februari 2017.
(2) Zie het artikeltje “Functioneel parket” van 22 april jl.
(3) Zie aflevering 25 dd. 29 april 2016.

Al zit een curator nog zo knel, de wetgever beschermt hem wel. Wij hebben in aflevering 29 van deze serie dd. 20 februari 2017 al eens gewezen op de jolige richtlijn die voormalig minister van Justitie Hirsch Ballin ooit heeft uitgevaardigd om curatoren na een potje scheef schaatsen te beschermen. Kennelijk was dat nog niet voldoende. Mocht je namelijk van mening zijn dat een curator in je schoenen heeft staan pissen, dan moet je hem allereerst per brief liefst beleefd om opheldering vragen. Mocht de curator voor die opheldering een peertje van 20 Watt gebruiken, dan kan je contact zoeken met de rechter commissaris die de scheve schaatser heeft begeleid. Pas als ook dat niet resulteert in een bevredigende oplossing kan je de curator voor de kadi (i.c. een collega van de rechter commissaris) sleuren. Helaas wordt dat een dure grap. Een beetje ingevoerde bef kost al gauw tegen de 250 euro per uur. Dus tel uit je winst. Vind je het gek, dat de voormalige eigenaar van onze door roest getroffen Mercedes er voorlopig de voorkeur aan geeft om in conclaaf te gaan met de scheve schaatscurator om zijn “recht” te halen? Nee, wij ook niet. Stay tuned.

Zo. Handig opgelost door de autoriteiten. Die affaire rond de import-Mercedes en zijn onbekende smokkelwaar. Geen haan die er verder naar kraait. Geen stofkip die ernaar tokt. Maar een attente lezer vestigde onze aandacht op een ander antiek karretje met een smokkelverleden. Dat gevalletje dateert uit de jaren negentig van de vorige eeuw, toen het spel “doe-mee-met-de-IRT” ook na het verbod ervan nog populair bleef. Binnen het kader daarvan namen samenwerkende smurfen van de regio Amsterdam/Purmerend in Midden-Beemster het wagenpark van een avontuurlijk ondernemer in beslag. Daartoe behoorde ook een Aston Martin en al gauw na de inbeslagname meldden Britse collegasmurfen van de arrondissementen Thamesvalley en Milton Keynes dat de Aston gestolen was en deel uitmaakte van een flink uit de kluiten gewassen smokkel van verwarrende middelen en wapens. Een van de betrokkenen aan deze kant van het plasje was een Nederlandse radioloog. Een radioloog? Voelt u de fijne nuance? Dat moet haast wel, want de aanwezigheid van een expert op het gebied van straling brengt ons linea recta terug naar oorsprong van ons Mercedesverhaal. Nou kwam er in dit geval waarschijnlijk geen curator aan te pas om de betrokken antiquiteit weg te moffelen. Dus is de vraag waar die Aston Martin is gebleven. Via Domeinen misschien weer in de roulatie gebracht? Ligt een beetje voor de hand. Mocht u in een vlaag van alertheid zo'n karretje voorbij zien vliegen wilt u dan even het kenteken noteren? Want dat hebben we sinds kort. En mocht ie voor de kroeg staan wilt u hem dan even omhoog krikken om het chassisnummer te noteren? Want dat hebben we ook. Je weet nooit hoe een Clouseau een carambole maakt. Bij voorbaat. Stay tuned.

Nou vooruit. We zullen u helpen. Anders denkt u misschien dat we geheimzinnig uit ons boordje zitten te zwammen. Die Aston Martin had een Engels kenteken: HPJ 515C. Het chassisnummer was DB5/1929/R. Datum van uitgifte: 06/05/1965. Motornummer: 400/1916/V. Het gaat om een DB 5 Vantage model. Fiesta red. Interieur zwart. Er zijn er maar 35 van gemaakt en mocht u echt nieuwsgierig zijn dan kunt een van die exemplaren naar wordt beweerd in Knokke bewonderen. In de garage van kersvers kamerlid mr. Hiddema.
Hoe dit zij. De Aston die wij zoeken behoorde zoals gezegd tot het wagenpark dat in het laatste decennium van de vorige eeuw in beslag werd genomen op een compound in Midden Beemster. Oorspronkelijk zou daar avontuurlijk ondernemer Ron de Jong hebben gebivakkeerd, maar ten tijde van de smurfeninval werden de honneurs waargenomen door good old Stanley Hillis. De wagen zou een tijdje in gebruik zijn geweest bij het overhevelen van plaatjes edelmetaal (kunstig verwerkt in de bodem) en geurend geld naar Zwitserland en een tijdje gestald zijn geweest bij een opeenhoping van klassieke koeien in Zwanenburg, gedreven door iemand uit de intimikring van het illustere Utrechtse kunstjesduo Bertje Degenaar en Bennie Bijleveld.

Zo. Meer weten we er niet van. Mocht u hem tegenkomen dan houden wij ons zeer aanbevolen. Bij voorbaat. Prettige Pinksterdagen. Stay tuned.

Toen VROM nog VROM was slingerde daar een dossier rond onder nummer H33185-ROV-ZW (1). Het had betrekking op de import van een antieke Mercedes uit de States, die kennelijk was gebruikt als ezel voor het vervoer van een stof, die bij het Haagse OPCW-instituut op zijn minst net zo'n stress had moeten veroorzaken als het recente verblijf van een paar GROE-klungels op een nabij gelegen parkeerplaats. Maar of dat ook zo was moeten we helaas ernstig betwijfelen. Als we het wel hebben was toen in ieder geval in de speurneuzensector van het VROM Koen Kolodziej actief. Lid van het in die tijd illustere duo Spic & Span, waarvan ook de huidige FIOD-artiest Paul Stoelinga deel uitmaakte (2). Niet onwaarschijnlijk dus dat onze Koen mede-verantwoordelijk was voor de inhoud van het dossier, dat zo vakkundig werd bijgezet in de muur van overleden gevallen.
Nu we toch bij het mortuarium zijn gearriveerd: ook de vermaarde Maastrichtse advocaat Fernand Tripels heeft in deze casus rondgesnuffeld. In mei 2012 werd hij gezelfmoord teruggevonden in het Belgische Lanaken. Of er een causaal verband bestaat tussen zijn vroegtijdige dood en deze affaire blijft de vraag. Er waren ook andere mogelijkheden (3). Waarom wij deze serie opnieuw wat leven inblazen? Zit zo. De onderneming die een hoofdrol vervult in deze serie was het met de toko van Ron Hubbard verbonden Rotterdamse expeditiebedrijf Ronex, dat wij in deze serie langzaam 6 feet under zagen gaan (4). En laat nou volgens een van onze correspondenten ter plekke een van de voormalige Ronex-werknemers, ene G.K., kortgeleden in het zalige zuiden van Portugal zijn opgepakt door een flink team handhavers. In zijn casa portuguesa zouden ondermeer wapens en verwarrende lekkernijen zijn aangetroffen. Hetzelfde scenario voltrok zich tegelijkertijd in zijn casa español aan de Costa del Sol. Resultaat: idem dito met een sterretje. Conclusie? Geen. Maar toeval bestaat niet. Stay tuned (JP).

(1) Zie aflevering 6 van deze serie.
(2) Zie aflevering 638 van de serie Octopussy.
(3) Zie de serie “De dood en de advocaat”.
(4) Zie voor de verbinding met Ronnie's Scientology-hut aflevering 22 van deze serie.

Nieuw leven. Dat hebben we met aflevering 34 van vorige week vrijdag ingeblazen in het Ronex-dossier. Daarin schreven we ondermeer dat het naar Eau de Hubbard riekende, Ridderkerkse vervoerbedrijf langzaam 6 feet under terecht was gekomen. Wat blijkt? Het is niet verder dan 5 feet gekomen. Het werd kunstmatig in leven gehouden en hoogstwaarschijnlijk niet eens zo heel lang geleden gereanimeerd in Kosovo of all places. Het doorvoerland van alle narigheid die je je kan voorstellen. Van verwarrende middelen tot damesvlees, van wapentuig tot biochemische en nucleaire lekkernijen. Het tot nu toe onbekende Kosovaarse Ronexkind wordt gemanaged door de juridisch in een aanleuningwoning in Ridderkerk verblijvende moeder Ronex Shipping and Forwarding BV. In de persoon van W. Florentinus. En de logistiek wordt administratief bijgehouden door een outfit in Turijn. Kennelijk bracht onze laatste publicatie ook het Maastrichtse befkantoor Tripels weer in beweging. Dat kunnen we distilleren uit deze fax die bij vriend Florentinus afgelopen zaterdag in de gleuf werd geschoven. Nou kunnen we ons een beetje voorstellen dat die niet in Ridderkek en omstreken liep rond te toeteren dat ie Ronex stiekem in de lucht had gehouden. Maar je vraagt je wel af of zijn Volendamse bef Veerman, die volgens berichten van de Dijk de nodige avontuurlijke dorpsgenoten tot zijn cliëntèle mag rekenen, curator Winters en rechter commissaris Van Dijk bij deze charade betrokken zijn geweest of nichts gewusst haben. Beide op zijn minst laakbaar cq. strafbaar. Kortom, het blijft een intrigerend geval, waarbij niet alleen de betrokken vervoerders maar ook verschillende overheidsdiensten uiterst suspect hebben gehandeld. Stay tuned (JP).

Je kan denken, wat kan ons die kut-Mercedes schelen. Per slot hebben smurfen van het HARC-team, het RIVM en nog wat strooigoed op dat terrein eraan gesnuffeld en blijkbaar niks alarmerends gezien in de onverklaarbare roestplekken aan de onderkant van het antieke vehikel en het geknoei met de bijbehorende paperassen. Dus einde verhaal. Maar wij zijn anders getrouwd. Want we mogen door een stel kopkluivers als onderzoekjournalisten zijn afgekeurd (1), ons team heeft inmiddels binnen deze serie toch voldoende suspecte feiten naar boven gewurmd om het vermoeden te rechtvaardigen dat de jongens en meisjes van de Staat der Nederlanden een reden hebben gehad om de affaire mee te geven met een vullesschuit. En dat kwaaie vermoeden is er door de laatste ontwikkelingen niet zwakker op geworden. Zo hebben we vorige week uitgevogeld dat de loods die de zogenaamd failliete vervoersonderneming Ronex in Ridderkerk afhuurde deel uitmaakt van een complex met een interessante achtergrond. Het komt namelijk voor in de annalen van een Londense loanshark binnen de vastgoedsector: de CBRE Loan Services Limited in Londen (2). Temidden van een imposante massa andere Nederlandse stenen ter waarde van bijna 460 meloen die toebehoort aan de hier en daar als berucht te boek staande Heemsteedse stapelaar Cobraspen van Luigi Prins. Met in dit verband zowaar een zakelijke connectie met makelaar Cor van Zadelhoff (3). Nou zal vriend Luigi zonder twijfel aanvoeren dat ie van de prins geen kwaad weet als een huurder van een van zijn bedrijfsoptrekjes activiteiten blijkt te hebben ontplooid die het licht niet kunnen verdragen. Daarin verschilt ie niks met om eens wat te noemen collega Roeland Voerman (4). Maar heeft ie inderdaad niet geweten wat er bij Ronex over de Bühne ging? En dan hebben we het echt niet alleen over dat enge spul waarvoor “onze” Mercedes als muilezel dienst deed. Per saldo heeft de ook al van ouwe Mercedessen gecharmeerde Luigi (5) samen met voormalig wasserettebaas Erik Bos een avontuurlijk verleden, waarop wij in het artikel “Luigi en Erik” dd. 12 januari 2017 al eens hebben gewezen. Je moet wat. Zeker in tijden waarin de banken wat minder scheutig zijn en je je ten lange leste moet wenden tot een Londense Scrooge om je megalomane plannen te kunnen realiseren. Meer over deze intrigerende vastgoedconnecties in de volgende aflevering. Stay tuned (JP).

(1) Zie het artikeltje “Dit is geen nieuws” dd. 27 augustus 2018.
(2) Deze Londense outfit is een onderdeel van CBRE Group,vroeger CB Richard Ellis. Een internationaal opererend vastgoedvehikel met zijn hoofdkantoor in Los Angeles.
(3) Zie voor de manier waarop het kantoor van deze polopaardenlul functioneert de serie “Scheve schaatsen”.
(4) Zie aflevering 32 van de serie “Vrienden onder elkaar”.
(5) Luigi met zijn heilige Duitse koe. Tuuttuut.