Woensdag is het zo ver. Dan duwt Sir John Chilcot aan de overkant van het plasje met een zucht zijn rapport naar buiten. Eindelijk klaar. Samen met een stel andere begrafenisondernemers heeft ie een paar jaar gesnuffeld aan Tony Blair's pain in the ass: de oorlog in Irak. Inclusief het tot stand komen van Tony's “dodgy dossier” ter rechtvaardiging ervan (1). Desgevraagd heeft de Haagse Internationale Strafhut al gekraaid, dat de Britse ex-premier niet vervolgd zal worden voor oorlogsmisdaden. De eventuele veroordeling van een bevriende ex-regeringsleider die bloosloos in de voetsporen trad van Adolf H. zou namelijk buiten de competentie van de Strafhut vallen. Dat had anders gelegen als de roots van Tony in de Balkan of duister Afrika hadden gelegen. Maar ze lagen in Edinburgh en Oxford en die heur je niet in een Scheveningse kerker te deponeren. Loslopende Britse militairen die tijdens de Ausradierung van Saddammeke en zijn kliek uit hun voegen gingen om de lente vorm te geven kunnen overigens wel worden berecht. Een gotspe? Mag je wel zeggen.
In dat licht is het merkwaardig, dat de vroegere Israëlische minister van Buitenlandse Zaken en vice-premier Tzipi Livni aan de vooravond van haar bezoek aan Londen afgelopen week een oproep kreeg om bij de Metropolitan Police te verschijnen. Ze werd beschuldigd van oorlogsmisdaden in de Gazastrook in de jaren 2008 en 2009. Na wat gehakketak tussen Tel Aviv en het door de Brexitgolven geteisterde Londen kreeg Tzipi een speciale diplomatieke status en kon ze ongestoord meebabbelen bij een door het Israëlische dagvod Haaretz en de Brits Joodse gemeenschap georganiseerde conferentie. Tzipi haalde in het weekend alsnog haar gram. Ze had van zijn lang zal ze leven geen spijt over wat ze ooit gedaan had bij de verdediging van de Israëlische belangen. Of ze deze huzarenstukjes daar ook bij rekende kwam niet uit de grondverf. Maar de boodschap was duidelijk.
En om nog eens extra aan te tonen wat de vertegenwoordigers van de 1 procent in deze wereld zich allemaal kunnen veroorloven dit enorme stukje verse proza van de Amerikaanse journalist Daniel Hopsicker, “The three amigo's, a total dreamboat, and an elephant”. Die Internationale Strafhut? Een farce uit de buitencategorie. (1) Zie hiervoor het luimige artikeltje “Blairen, blairde, geblaird” van 9 februari 2009.

Viel niet tegen. Tegen alle verwachtingen in heeft Sir John Chilcot rundergehakt gemaakt van Tony Blair in zijn rapport over de inval in Irak. De ex-premier heeft volgens Sir John bij deze kwestie als de poedel van president George Wacko Bush rondgetrippeld en teveel diens ballen gelikt, de beschikbare info over Saddammeke's massavernietigingswapens al te makkelijk als voldoende beschouwd om een agressieoorlog op te starten en de mogelijkheden die er nog waren om de Iraakse “dictator” aan zijn snor te trekken bij ontwapeningsgesprekken niet ten volle benut. Verder heeft Tony zijn kabinet herhaaldelijk in een dark room achtergelaten en schijt gehad aan zowel internationale als nationale wetgeving op dit terrein. Mag het een onsje meer zijn? In reactie op zijn trip door de gehaktmolen had Tony nog het lef om op te merken, dat hij nooit had gelogen of te kwader trouw had gehandeld bij zijn besluit om Bagdad de lente te brengen waarvan ze daar nu nog zo genieten. Hij had het gedaan in het belang van de UK. Dat laatste liegt hij wel dat ie barst. Het ging om het belang van de 1 procent, die met name in de City de dienst uitmaakt. De rest kon de vellen krijgen of dienen als kanonnenvoer in de Iraakse zandbak. Om de Iraakse bevolking inclusief de warchildren van Borsato cs. maar buiten beschouwing te laten. Tony is een ongeneerde oorlogsmisdadiger. Maar dan wel eentje uit de Kissinger-categorie die nooit in Scheveningen zal wegrotten. Niettemin wensen wij de families van de gesneuvelde Britse soldaten die hem voor de kadi willen trekken veel succes. En een heel lange adem. Stay tuned.

Het is dat er een heli uit de Libische lucht is geschoten. Anders hadden we nooit geweten dat er militaire haantjes achter Tripoli opereerden. Wat moesten die daar? Baardbestrijding? Of had het te maken met de vrijlating van Saif Khadaffi en diens mogelijke terugkeer aan het polletieke front (1)? Dat zou niet zo prettig wezen voor Parijs. En dan met name voor Sarko, die ook al bezig is met een polletieke wederopstanding (2). Opvallend is trouwens, dat de Haagse Internationale Strafhut om uitlevering van Saif heeft gevraagd. Om hem te berechten voor zijn vermeend tuinieren in de Libische killing fields toen de westerse lente daar uitbrak. Saif's bef heeft er al op gewezen dat zijn cliënt daarvoor al een paar jaar in de woestijnpetoet heeft gezeten en dat ie volgens internationaal recht geen twee keer voor hetzelfde kan worden gestraft (ne bis in idem). Daar zullen de Haagse jurken waarschijnlijk schijt aan hebben. Hun opdracht is om klootviolen uit de Balkan en donker Afrika een langdurig verblijf in de Scheveningse kerker te bezorgen en daar houden ze zich aan. Tenslotte worden ze daarvoor betaald.
Een schril contrast: Vandeweek liet voornoemde Strafhut weten, dat de USSA, de UK en Australië in de jaren 1965/1967 medeverantwoordelijk waren voor het aanleggen van een stel killing fields in Indonesië en bijbehorende rituelen als het martelen van gevangenen en het planmatig verkrachten van vrouwen en koters. Naar schatting werden toen 500.000 burgers gerooid. Gelukkig waren het allemaal opstandige communisten en wees eerlijk, dat was een goeie reden om ze er massaal onder te schoffelen. Zonder twijfel leven er nog een hele stoot uitvoerders van deze operatie, maar als de huidige Indonesische president sorry zegt vindt de Strafhut dat voldoende penitentie voor de massamoord. Die president voelt daar geen donder voor. En verder? Verder niks. En zo heurt het ook. Stay tuned.

(1) Zie het artikel “Will Ghadafi's son be Lybia's next leader?”.
(2) Zie ons artikel “Pik in het zand” van 17 maart 2011.

Eitje. Vorige week startten een stel nabestaanden van Britse militairen die tijdens de oorlog in Irak het loodje legden een inzamelingsactie. Om oorlogsmisdadiger Tony Blair voor de kadi te sleuren in een civiele procedure. Aan de hand van het rapport van ome John Chilcot (1). De Internationale Strafhut in Den Haag verrekt het om ook maar iets tegen dodgy Tony te beginnen, omdat ie niet uit donker Afrika, de Balkan of het Midden-Oosten komt. Dus wat moet je. De initiatiefnemers hadden 150.000 Pond nodig om de kar op gang te brengen en een paar dagen geleden was driekwart al binnen. We mogen aannemen dat begin volgende week de vlag in top kan. In verband met die eventuele procedure zal de inmiddels niet onbemiddeld geraakte ex-premier ook een befkantoor in de arm moeten nemen. Dat kost hem zelf niks. Wordt betaald uit een regeringspotje. Zo regelen we dat in Bilderkringen. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 2 van deze serie dd. 6 juli 2016.

Je denkt er niet elke dag aan. Maar in 1946 gingen de leiders van het Derde Rijk in Neurenberg wel degelijk voor de bijl wegens het voeren van een agressieoorlog. Dat kreeg toen het etiket “supreme international crime” mee. En dat was het ook. Op grond van het toen geïntroduceerde principe probeert de Irakese alleenstaande moeder van vijf koters Sundus Shaker Saleh al een paar jaar langs juridische weg compensatie te wringen uit zes niet onbemiddelde Amerikanski's: George W. Bush, Richard Cheney, Donald Rumsfeld, Colin Powell, Condy Rice en Paul Wolfowitz. In haar ogen verantwoordelijk voor de agressieoorlog versus Irak op grond van gehusselde info. En gelijk heeft ze.
In december 2014 werd haar civiele eis nog door de shredder gehaald. Op grond van de vermeende immuniteit van de zes hufters. Maar met het Chilcot rapport in de hand zocht ze het onlangs wat hogerop. Onder het credo “wat bij Blair kan moet ook bij Bush kunnen”. Het OM heeft inmiddels al bezwaar gemaakt tegen de introductie van ome John Chilcot's opus magnum bij het eventuele proces. Begrijpelijk, want als dit civiele proces inderdaad op gang wordt getrokken dan zijn de turnips done. Dan komen er nog meer rechtzaken tegen deze remakes van de jongens die in 1946 voor de kadi stonden. En niet tegen hullie alleen, maar ook tegen Barack O. en Hillary C.. Dit odd couple draagt verantwoordelijkheid voor de nog altijd voortwoekerende agressielente in Libië en Syrië, die al honderdduizenden mensen het leven heeft gekost. Justice for all? Forget it. Stay tuned.

Sorry. We zijn een beetje laat hiermee, maar we kunnen u mededelen dat David Bosco een ei heeft gelegd. In het Amerikaanse blaadje “Foreign Policy”, een sidekick van de Washington Post. Een paar dagen nadat Burundi op 19 oktober ons liet weten verder tabak te hebben van de Internationale Strafhut (ICC) in Den Haag. Vanwege het exclusieve uitdelen van zwartepieten aan Afrikaanse leiders. Wat bevatte het ei van David? In wezen oud nieuws: de Haagse jurken zijn van plan vervolging in te stellen tegen lieden die in Afghanistan oorlogsmisdaden cq. misdaden tegen de menselijkheid zouden hebben gepleegd. Gaat het uiteraard om Talibanjers en Al Qaidazen, niet om de NATOnale sabeldansers die onze normen en waarden daar bomsgewijs laten vallen. Als die dansers al iets ernstigs hebben uitgehaald dan mogen ze voor een militaire rechtbank verschijnen en kunnen ze veroordeeld worden tot een langdurig verblijf in een kerker. Eventueel. Te zijner tijd. Voelt u hem? Dan voelt u goed.
Terug naar David. U zal niet van verbazing uw onderkaak in de thee laten vallen als we na wat grutten tot de conclusie komen, dat David's achtergronden op zijn minst wat obscuur zijn. Meneer was als afgevaardigde van een NGO en later van de VN en de NATO vluchtelingenverzorger in Bosnië ten tijde van de gewapende strijd tegen Adolf Milosevic. Daarna bracht ie wat zonder twijfel leerzame tijd door in het NATO hoofdkwartier in Brussel. De volgende stappen in zijn carrière brachten hem achtereenvolgens naar het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken en de redactie van bovengenoemd blaadje. Daarnaast geeft ie lezingen in internationaal recht. Ondermeer in ICC-verband. Terwijl de USSA niet eens lid is van die hut. Maar natuurlijk wel door iedereen die gelooft in onze normen en waarden als koddebeier van de wereld wordt aanbeden. Dus die baarden in Afghanistan kunnen hun borst nat maken. Mogen ze straks hun matje uitrollen in Scheveningen.
En houdt David daar een lezing over. Dat we dit nog mogen meemaken. Stay tuned.

Nog even en ze kunnen de tent sluiten. Na een stel Afrikaanse landen heeft nu ook Rusland zijn banden met de Haagse Internationale strafhut verbroken. Nou waren die al niet erg stevig. In 2000 hadden de Ruskies hun liefdesverklaring wel ondertekend, maar sinds die tijd nooit geratificeerd. Een term waarvan de betekenis sinds het initiatief van Jan Roos ook bij Nederlanders die bij Jumbo hun boodschappen doen is doorgedrongen. Reden voor het afzeggen van de bruiloft? In de ogen van Vlad en zijn gevolg was de Strafhut niet onpartijdig. Kon ook niet, want die Hongaarse meneer die indertijd zo genoot van het leeghalen van zijn Joodse landgenoten, zat in de financiering van de hut en dan wordt onpartijdigheid een schaars goed (1). En moet je bijvoorbeeld Tony Blair als main course laten schieten en je beperken tot Afrikaanse tappa's en zware Slavische koolhappen. Het is net als bij de toekomst van het Vierde Rijk: het ziet er somber uit.

(1) Zie “De Sores van Soros” van eerder vandaag.

Heuglijk nieuws. Van de andere kant van het plasje. Woensdag gaat een kadi bekijken of een Westminster pruikencollege vorig jaar een poging om Tony Blair als oorlogsmisdadiger voor het luik te zetten ten onrechte over de tribune heeft gepeerd. Die poging werd ondernomen door families waarin door Tony's avontuur gaten waren geschoten. Een avontuur dat wat de UK betrof gebaseerd was op een dodgy dossier, waarin als vast gegeven was verwerkt dat Saddammeke over chemische versnaperingen beschikte die hij met langeafstandraketten bij ons op het bord kon deponeren. Informatie waarvoor een mevrouw met een bol op de kermis zich zou schamen. Voor Blair's kameraad, George Wacko Bush, lag dat wat anders. Die kon steunen op een filosofische opvatting van oorlogsrecht die zijn VP Dick Cheney in de Reagantijd had ontwikkeld. Kwootje van Dick. Komt ie:

“Start a small war. Pick a country where there is justification you can jump on, go ahead and invade”.

Het doel daarvan? De president een populariteit te bezorgen die nooit meer stuk kon. Overigens speelde George W. al twee jaar voor hij tot POTUS werd gekozen met de verheven gedachte om Saddammeke te lijf te gaan. Rechtsom of rechtsom. Leuk land hè? Die USSA. Stay tuned.

Geen Neurenberg voor Tony Blair. Pruiken van het Britse Hooggerechtshof zagen een verzoek daartoe van een Iraakse generaal niet zitten (1). Nou loopt er nog een tweede procedure om Tony Baloney voor het luik te wurmen. Aangespannen door familieleden van omgekomen Britse prijsvechters. Zal ook wel niks worden. Je gaat niet zomaar toegeven dat je ex-premier indertijd een Charlie Chaplin snorretje droeg. Bovendien was ie noch van Afrikaanse noch van Servische bloede. Dus de Vredeshut in Den Haag kan je ook vergeten. Over witwassen gesproken. Tony? Keurige gozer.

(1) Hier een Engelse versie