Skip to main content

vrijdag 7 mei-2004
Op 16 mei 1999 landde een uit Venezuela vertrokken Boeing 727 van Skyways Airways op Le Bourget, één van de Parijse vliegvelden. Aan boord 14 passagiers, de meerderheid Saudische prinsen en prinsessen. Onder hen Prins Nayef bin Fawwaz as Shaaian en zijn tweelingbroer Prins Saud bin Fawwaz as Shaaian.
Nayef is een gefortuneerde, Saudische diplomaat, opgeleid in de VS, spreekt 8 talen, en bezit aanzienlijke belangen in Colombia en Venezuela. Beiden zijn gehuwd met dochters van een broer van Koning Fahd, Nayef’s oudere broer is gehuwd met een dochter van de Saudische kroonprins, Abdullah. Het zijn niet zomaar prinsen, maardirect gekoppeld aan de Saudische troon.
De bagageruimte van de Boeing was gevuld met een aanzienlijke hoeveelheid koffers, die in totaal zo’n 2 ton pure cocaïne bevatten. Deze waren, onder dekmantel van diplomatieke onschendbaarheid, zonder problemen in Caracas ingeladen. Bij de landing stond een serie officiële Saoudische auto’s en een groot aantal dienaren (waaronder personeel van de Saudische ambassade) gereed. Onder persoonlijk toezicht van Prins Nayef en zijn lijfwachten werden de koffers ingeladen in twee gereedstaande bestelwagens. De diplomatieke onschendbaarheid zorgde ervoor dat er geen douane aan te pas kwam. Onderweg naar Parijs verlieten de 2 bestelwagens de kolonne en reden naar een gehuurde woning in Noissy-le-Sec., waar de kostbare lading opgeslagen zou worden, alvorens gedistribueerd te worden voor verkoop in Frankrijk en andere Europese landen.
De coke was in Nayef’s bezit gekomen via zijn contacten met een makelaar in Miami, die door zakelijke en familiebanden verbonden was met het Medellin cartel. Via Doris werd Nayef geintroduceerd aan Oscar Eduardo Campuzano Zapata, beter bekend als “El Flaco”, oftewel de Dunne. De Dunne was een medewerker van wijlen Pablo Escobar. Nayef en Zapata voerden hun zakengesprekken op diverse locaties, Marbella in Spanje en in Saudi Arabië. De zaak werd beklonken op een tripje in de Saudische woestijn. El Principe, zoals Nayef door zijn Colombiaanse zakenpartners werd genoemd had een visie en een businessplan. Hij had om drugsgeld wit te wassen de Kranz Bank in Zwitserland opgericht (vrolijke noot: twee van de bankdirekteuren van Kranz tilden de coke uit het vliegtuig). Zijn businessplan voorzag in een groot aantal cokeladingen van 5 tot 20 ton per keer.

  • Datum: .

zaterdag 8 mei-2004
Maar, de nieuwe zakenpartners van de Prins hadden niet zoveel vertrouwen in de capaciteiten van de koninklijke smokkelaar. Zij kwamen overeen om eerst met een lading van twee ton te beginnen. Jammer voor de Prins had de DEA een fax aan Medellin onderschept, waarin voldoende aanwijzingen stonden om de lading en de bestemming te identificeren. De DEA waarschuwde de Franse drugsbestrijders zodat die in staat waren om de plek waar de coke werd opgeslagen te spotten en binnen te vallen. Die inval gebeurde overigens pas nadat de helft al was doorverkocht. In plaats van een winst van 30 miljoen dollarte incasseren, moest Nayef genoegen nemen met een magere 10 miljoen.
In een 4 jaar durend onderzoek slaagde de DEA erin om Zapata en andere leden van het Medellin cartel achter de tralies te krijgen, en de rol van de prins in beeld te brengen. Dit werd doorgegeven aan Frankrijk, die discreet doende waren om hun zaak op te bouwen en hoopten om de Prins naar Europesse bodem te lokken waar hij kon worden gearresteerd.
Maar, na 9 september verzuurde de samenwerking tussen de DEA en de Franse politie. De DEA en een federale aanklager in Miami klaagden in 2002 publiekelijk Nayef aan. Later verdween het dossier overigens. De Saudische regering legde onmiddellijk grote druk op de Franse regering om hen van de bewijzen tegen de prins in kennis te stellen en het onderzoek te stoppen. Zij hadden hierbij een machtig wapen: zij dreigden om de onderhandelingen te staken voor een nieuw radarsysteem dat tussen hun land en het Franse Thales concern. Het ging hierbij om het luttele bedrag van zo’n 7 miljard euro. Plots verdampte de Franse animo om Nayef te pakken te krijgen.
De hele affaire wordt uit de doeken gedaan in het boek "Le Coke Saudienne au coeur d’une affaire d’Etat", van Fabrice Monti, voormalig medewerker van het Franse Ministerie van Binnenlandse zaken, die toegevoegd was aan de anti-drugseenheid. Het boek, uitgegeven bij Editions Flammarion, bevat bovendien 63 pagina’s gecopieerde documenten, die de betrokkenheid van Nayef aantonen. Volgens Monti was het motief van Nayef om coke te gaan dealen: geheime fondsen te verkrijgen om Wahabbitische fundamentalisten te financieren. Nayef is steenrijk, drinkt en rookt niet en is streng gelovig. Voor Bush zou het bekend worden van deze motieven een nieuwe slag betekenen. Zijn Saudische bondgenoten die dergelijke operaties ondernemen, wat zullen de kiezers wel niet denken. Voor de Franse regering zou het verliezen van het contract een slag zijn, banenverlies tijdens een periode van stijgende werkloosheid. Ook geen stemmenwinner. En dus kan Nayef gewoon weer door Europa en de VS reizen en is de toenmalige Franse Minister van Binnenlandse Zaken, Nicolas Sarkozy (nu Minister van Financiën) recentelijk ontvangen door Colin Powell en Condaleezza Rice.

(*) Een paar jaar geleden werd er over deze affaire ook reeds geschreven in deze rubriek. Klik maar eens op deze link en zoek naar de serie artikeltjes "De Cocaprins"

  • Datum: .