donderdag 18 september-2003
Gisteren hebben we al de nodige aandacht besteed aan de kommer en kwel van meneer Damen, de man van de Shipyards. En zijn opruimingsdrift. Die zou zich volgens insiders trouwens niet beperken tot het Rotterdamse conglomeraat. Ook Amsterdam-Noord zou op het punt staan door Kommer’s swiffer te worden getroffen. Daar gaat het om de Oranjewerf waar zo’n honderd mensen hun dagelijks brood verdienen. Meneer Damen zou inmiddels een deal hebben uitgebroed om de tent te sluiten en de Oranjekavel voor een leuk bedragje over te doen aan de ING. Rien ne va plus, alles is voor u. En dat allesheeft wat de ING betreft niet alleen betrekking op de grond van de Oranjewerf. De bancaire slokop heeft eveneens het aanpalende perceel aangekocht van de gemeente. Het zogenaamde Shell-terrein. Die deal had nogal wat voeten in de aarde, want de ING is wel goed maar niet gek. Die wilde namelijk tien procent minder sociale woningbouw in de ontwikkeling van het terrein stoppen dan de gemeente had voorzien. Want de ING denkt wel met u mee, maar wat minder als u een sociaal geval bent. De gemeente zat al zo lang met het Shell-terrein in zijn mik dat ze door de knieën ging voor de eis uit de glasbak. Maar er zou nog een heel leuke adder onder het gras kronkelen. De gemeente zou namelijk verplicht zijn om voor de jaarwisseling het hele spul bouwrijp op te leveren. Anders zou het hele kaveltje ter waarde van 100 miljoen euro voor de prijs van nul eurocenten in handen van de ING komen. Dus dat wordt heel snel scheppen voor de jongens van de gemeente. Een stropje van honderd miljoen poets je niet zo makkelijk uit de begroting. Maar goed, als alles zijn natuurlijke verloop heeft gehad is de ING een enorm stuk bouwgrond rijker. Inclusief dus de grond van Kommer Damen met wie de bank zo’n innige relatie onderhoudt. En het personeel van de Oranjewerf? Read Kommer’s lips: “Eigen verantwoordelijkheid”. Of zo’n ondernemer het ook moeilijk heeft. Poe, poe.

vrijdag 24 oktober-2003
Temidden van de perikelen rond Mabel Hari verscheen gisteren prominent in Het Parool het bericht dat de gemeente Amsterdam een miljoenenstrop boven het hoofd hangt. Het stuk handelde over de bodemsanering van een niet onaanzienlijk stukje grond aan het IJ. Dat had de gemeente vier maanden geleden overgenomen van Shell en meteen doorverkocht aan ING Real Estate voor de bouw van woningen, kantoren en andere leuke dingen voor de mensen. Nou had de betrokken PvdA-wethouder Duco Stadig volgens Het Parool de gemeenteraad even vergeten te vertellen dat de gemeente voor een gedeelte voor de kosten van die sanering moest opdraaien.Dat was even slikken voor de raad, die het project unaniem juichend had begroet. Maar waar gehakt wordt valt nog wel eens een torenspits. Stadig heeft beloofd dat ie spoedig op de zaak zal terugkomen. Nou het gekke, wij hebben ook al eens aandacht besteed aan Duco’s worst nightmare in het artikeltje “Poe, poe” op 18 september jl. Dat schilderde een nog zwarter en duurder perspectief voor de gemeente. Nou zijn wij dol op affaires, dus zonden wij een e-mail aan een stel gemeenteraadsleden waarin wij op ons artikeltje wezen. Een van de gelukkigen was Frits Huffnagel van de VVD. Naar we mogen aannemen een politiek tegenstander van Stadig en in staat om zelfs van een winkeldiefstal een politiek statement te maken. Dat viel vies tegen. Hij bedankte ons voor de mail, maar begreep niet wat ie ermee moest. Kijk, Frits. Als je onze rubriek gewoon had gevolgd had je Stadig al eerder kunnen interpelleren. En tijd is geld zo je weet. Daarnaast beschreven wij een ander scenario en dat moet voor een beetje raadslid toch het sein zijn om zich minimaal achter de flappers te krabben. Nou ja, zand erover. Stuur onze secretaresse maar een bloemetje dan is alles vergeten en vergeven. Bedankt Frits.

woensdag 3 december-2003
Wij zijn uiteraard best tevreden met het lawaai dat is ontstaan na de door ons geïnitieerde berichtgeving in de serie “Torpedo aan bakboord” over Kommer Damen’s leverantie van corvetten aan de ruimploeg van Megawati. Maar de serie waarvan het onderhavige artikeltje deel uitmaakt heeft wat minder publieke aandacht getrokken. En dat is jammer, want ook dit stukje problematiek binnen Kommer’s gekwelde onderneming behoort ons inziens eveneens tot de categorie hapklare brokken. Zo meldden wij al dat de tot het Damen-concern behorende Oranjewerf in Amsterdam-Noord binnenkort de poorten gaat sluiten en dat het kavel dan in handen komt van de ING,Kommer’s huisbankier (*). Maar daar blijft het helaas niet bij. Ook bij twee reparatiewerven in Rotterdam gaat volgens de planning de deur dicht. Nu zou volgens een ingewijde de OR voor de personeelsleden graag net zo’n afvloeiingsregeling willen als hun collega’s van Van der Giessen de Noord. Maar Kommertje, toch goed voor 90 miljoen euro volgens de schietschijf van Maarten en Jort, schijnt niet te bakken. De ING denkt echter welwillend met hem mee. De bank wil haar cliënt best wel financieel adem verschaffen door al diens onroerendgoed te herfinancieren. Maar niet voor J.L. natuurlijk. De bank wil dan wel de exclusiviteit bij de herontwikkeling ervan. Dacht Kommer misschien nog even dat hem zuurstof werd toegediend, helaas het bleek om stikstof te gaan. Nog even en hij staat niet meer op nummertje 192 van de top-500 maar ergens aan de staart tussen eenvoudige luitjes als Eddy de Kroes en Patrick Kluivert. Tel uit je verlies.

(*) Zie de artikelen “Poe” en “Poe, poe van 17 en 18 september jongstleden

donderdag 26 augustus-2004
Wij hebben niet zo heel lang geleden Kommer Damen van Damen Shipyards al eens stevig bij de genitaliën gehad in de affaire rond de corvettenleverantie aan Indonesië*. Die genitaliën waren tezelfdertijd ook in de greep van Damen’s huisbankier ING. En zijn dat nog steeds. Want Kommer’s onderneming leed en lijdt zware verliezen en de bank zag zijn geest al zweven. Terug die poen voor het te laat was. Desnoods in natura. Grond, opstallen, toiletartikelen, you name it. En ook daarover hebben we het al eerder gehad**. Er werd door de zogenaamde mainstream pers niet op gereageerd. Maar waarwerden we gisteren op geattendeerd? Op een artikeltje in De Volkskrant van 17 augustus jl. Daarin stond dat er 200 man van Kommer’s scheepsreparatiebedrijf in Rotjeknor definitief het hek achter zich dicht konden trekken en dat het zelfs het blote voortbestaan van de reparatiewerven twijfelachtig was geworden. En waar kwam het Financieele Dagblad een paar dagen geleden mee? Juist, met hetzelfde soort alarmerend klokgelui als wij zo’n negen maanden geleden produceerden. Wel wat laat dus, die reactie. Maar waarom zou je een obscure website geloven?
Kommer heeft inmiddels het terrein van de Scheldewerf in het centrum van Vlissingen voor de aangename prijs van 34 miljoen aan de gemeente verpatst. Vooral aangenaam omdat Kommertje indertijd dat terrein voor een scheet en een knikker in de schoot kreeg geworpen door minister Jorritsma met nog wat nog los geld extra voor het bestrijden van wat kosten. Overigens verhuisde die 34 meloenen meteen naar de ING om een deel van de uitstaande schuld in te lossen. Tzeggu? Gemeenschapsgeld? Niet bijdehand gaan doen ja!
Goed, tot besluit nog een klein lijntje onthullingsjournalistiek. Tot de bezittingen van Kommer’s bedrijf behoort ook een hele bups aan onroerendgoed. Die gaat ook in de ramsh. Dat wil de ING. Om Kommer’s boeltje in Zeeland, Rotjeknor en Mokum weg te drukken hebben ze de bekende stenenboer “ome” Cor van Zadelhoff in de arm genomen. Tegen een leuke vergoeding uiteraard. Iemand moet het doen en “ome” Cor is best een competente gozer. Maar het lullige is wel dat ome Cor ook commissaris bij Damen is. Dus vragen wij ons af of dat wel helemaal kosher is. Want voor je het weet zit je naar een nummertje broekzak-vestzak te kijken. Of elkaar de bal toegooien. Lijkt ons een leuk kluifje voor de echte onderzoekjournalisten onder ons. Van de echte bladen.

* Zie de serie “Torpedo aan bakboord” op de Followup-site, gepubliceerd tussen 17 november 2003 en 7 mei 2004.
** Zie de eerste drie artikelen van deze serie