dinsdag 21 december-2004
Marc Almond doceert nu moderne geschiedenis aan het Oriel College in Oxford. In een vroeger leven was hij actief bij het steunen van democratiseringsbewegingen in het toen nog communistische Oost Europa. Hij beschouwt zichzelf als een strijder uit de Koude Oorlog.
Teleurgesteld door de massale armoede en opportunisme in de voormalige oostbloklanden vindt hij het tijd om een boekje open te doen. Almond smokkelde persoonlijk tienduizenden dollars naar OostEuropese dissidenten en was één van de velen die dat deden. Er bestond een netwerk van allerlei stichtingen en liefdadigheidsorganisaties die bij elkaar miljoenen dollars achter het ijzeren gordijn smokkelden om deactiviteiten van dissidenten mogelijk te maken. In de jaren tachtig portretteerden de media de Praagse dissidenten als onbaatzuchtige academici, die door hun acties aan de bedelstaf gebracht werden. Dit terwijl ze maandelijks zo’n 600 dollar ontvingen. Nu zitten ze vooraan bij de nieuwe Europese politieke elite.
Of neem bijvoorbeeld Adam Michnik die nu een groot aantal media in Polen bezit met een waarde van zo’n pakweg 400 miljoen Amerikaanse dollars. Vroeger actief in de ondergrondse pers van Solidariteit, maar wel betaald door de CIA.
Volgens Almond werd de “people power” aanpak geboren in 1953 om Mossadeq in Iran ten val te brengen en her en der ingezet om het westen onwelgevallige regimes aan te pakken. Nu dus in de Ukraïne. Maar wat gebeurt er met de bevolking als het regime weg is, daar staan weinigen bij stil en zeker de media niet.
Wat te denken van de massale werkloosheid, het ongeremd handelen met voorkennis, groei van de georganiseerde criminaliteit, prostitutie en oplopende sterftecijfers?

dinsdag 21 december-2004
Mark Palmer is een voormalig Amerikaans ambassadeur in Hongarije en blijkbaar bovendien ook al kampioen voor vrijheid, democratisering en mensenrechten. Hij heeft onlangs het boek “Breaking the Real Axis of Evil: How to Oust the World’s last Dictators by 2015” geschreven. Een handleiding hoe ondemocratische regeringen ten val gebracht kunnen worden door People Power.
Gezien de successen van de methode in Servië, Georgië, Ukraïne wordt het beschouwd als een alternatief voor gewapende militaire interventie. Blijkbaar een les van Irak en in lijn met de geruchtmakend politieke opvattingen van de omstreden beleidsadviseur voor buitenlands beleid van de EU, Cooper, dat de geciviliseerdewereld met 2 maten moet meten in het omgaan met failed states en terreurregimes (zie artikel "van Pax Brittannica naar Pax Americana" in Kleintje Muurkrant 379).
Zo heeft zelfs het rechtse Amerikaanse Committee on the Present Danger de meerwaarde van de demokratische revolutie ontdekt. In een recent advies aan de Amerikaanse regering over het te voeren beleid inzake Iran (zie hier) komt het onderandere met de volgende adviezen: Heropen de Amerikaanse ambassade in Iran; zorg voor meer culturele, wetenschappelijke en professionele uitwisseling; Amerikaanse NGO’s moeten toestemming krijgen om in Iran te opereren; zorg dat jonge Iraanse activisten seminars over actievoeren kunnen volgen in de VS en elders op de wereld.
Tja, kunnen ze de lessen van de demonstraties in Seattle tegen de WTO top analyseren en leren toepassen. De vraag is natuurlijk of na die democratische omwenteling een strijd van de bevolking tegen de voor hen onvoorziene gevolgen van privatisering en deregulering, of hoe de afbraak van collectieve voorzieningen genoemd mag worden, dezelfde steun krijgt. Die kans lijkt klein.