Ze hadden het allemaal. De “grote” Nederlandse dagvodden. Het nieuws dat tijdens WOII de vrouw en de dochter van de naar Londen gevluchte topambtenaar Wibo Peekema thuis in Den Haag grote feesten organiseerde met Duitse officieren, onder wie “stadhouder” Seyss Inquart (1). Moeder Dora aka “Dolly” geboren jonkvrouwe Dibbets en dochter Maria aka “Willy” aka “Bobby” aka “Prulletje” aka “Poppedijne” lieten het daarbij niet bij stevig zuipen maar gingen regelmatig over tot heftige partijtjes Bunga Bunga. En dat vanaf de allereerste dag waarop de moffen hier de baas werden. Zonder al te veel moeite zochten de meisjes Peekema contact met pappa Wibo in Londen en er ontstond een levendige correspondentie tussen de leden van het verscheurde gezin. Met nuttige informatie voor de Abwehrschlümpfe. Toen het scheef liep vluchtten de twee dames via een “ratline” naar Italië en probeerden van daaruit pappa Wibo te bereiken, want de bodem van de schatkist raakte al snel in zicht. Uiteindelijk keerden ze terug naar Den Haag. Wibo vroeg echtscheiding aan en Dora ging voor acht jaar op dieet wegens spionage. Een prachtverhaal dat gisteren op de zogenaamde openbaarheidsdag naar boven borrelde. Alleen, het was al verteld. En niet summier maar in extenso. In het uit 1991 daterende boek “Buitenlandsche Zaken” van de onvolprezen onderzoekjournalist Wim Klinkenberg. Daarin onthulde hij ondermeer dat met name Dolly voor de oorlog al een lijntje met de Abwehr onderhield, waarmee meteen verklaard is waarom al op dag 1 van de oorlog Duitse officieren huize Peekema met een bezoek vereerden. Verder verwees Wim naar de poging die Dora in 1942 ondernam om naar Engeland over te steken via Portugal. De Britten wilden haar graag een visum geven, maar de Nederlandse kliek zag dat niet zitten. Beide om begrijpelijke redenen. Dat laatste had Wim opgeduikeld in het verhoor van journalist dr. Markus van Blankenstein door de naoorlogse Parlementaire Enquêtecommissie op 21 april 1948 (2). Een andere schat aan informatie trof hij aan in het archief van het ministerie van Buitenlandse Zaken en wel in doos 141 BZ VIII – J.Z. Kortom, wat een nieuws gisteren. Hongerig naar nog meer sappige details? Lees het boek (ISBN 90 6265 349 9 CIP, uitgeverij In de Knipscheer). Stay tuned (JP).

(1) Op 24 april 1942 stuurde prins Bernhard de Eerste vanuit Washington een brief naar Berlijn waarin hij solliciteerde naar Seyss Inquart's job. Ging niet door.
(2) Zie pagina 244 van deel 2 C van het desbetreffende Enquêteverslag.

Wat denk je? Doet de Telegrof nog een geweldige ontdekking. Lees en lach je een bedrijfsongeval.
Ook dit staat namelijk uitgebreid in het uit 1991 (!) daterende boek “Buitenlandsche Zaken” van Wim Klinkenberg. Zij het met heel wat meer ontstellende details over de moeite die de toenmalige vertegenwoordigers van de Londense kliek zich getroostten om die pakken koffie bij moeder Armgard aka “TolleLola” en haar Poolse kolonel aka “de paardenkontenkletser” te krijgen, waarbij ondermeer gebruik werd gemaakt van de ss. Cabo de Hornos (1). Het lukte uiteindelijk niet, maar het heeft geen gevolgen gehad voor de broze gezondheid van Lola. Stay tuned (JP).

(1) Datzelfde schip was na de oorlog betrokken bij de activiteiten van de zogenaamde ratlines. Daarbij werden talloze nazi's ondermeer naar Argentinië gesluisd. Of ze tijdens de reis hebben genoten van een lekker bakkie leut van prins Bernhard vertelt de story niet.

Door Jan Portein.

Ze doen net of het nieuws was. De Amerikaanse snuffelbrigade van de NSA en een peletonnetje Deense collega's hebben bij verschillende Europese partners de boel afgelegd. Via het glasvezelweb dat vanuit Amager in de loop der jaren is gesponnen bij buren als Zweden, Noorwegen, Duitsland, Nederland en Frankrijk. Zowel bij bedrijven als bij topdogs hebben zij hun oortjes te luisteren gelegd. Wat dat laatste betreft al dan niet met een dikke kont (1).
Nou hoeven wij alleen maar te verwijzen naar ons artikel “Ollongren en de speurneuzen” van 7 december vorig jaar om aan te tonen dat al die opgeklopte eilie in de msm naar schimmelkaas ruikt.
Of freule Ollie zoals beloofd inmiddels ooit bij haar Deense evenknie heeft aangeklopt over deze heikele materie en zo ja, of ze antwoord heeft gekregen weten we niet. Maar allicht dat er iets is blijven liggen toen ze op 25 maart jl. werd overvallen door een coronagolf en naar huis vluchtte. Om van daaruit te proberen een andere functie voor Pieter Omtzigt op te duikelen. Nu we het toch over hem hebben. Als er iemand zal zijn afgeluisterd tussen Delfzijl en Vaals dan is dat Pieter. Na zijn verdediging van Edward Snowden bij de Raad van Europa (2), zijn storende activiteiten bij het afrollen van de MH17-story (3), zijn lastige geëmmer over de Nederlandse hulp aan Syrische baardgroepen (4) en zijn geneus in de affaire rond onze vermoorde Maltese collega Daphne Caruana Galizia. We zullen er nog van horen. Of niet. Dat laatste is waarschijnlijker. Stay tuned.

(1) Zie het genante serietje “Kont”.
(2) Zie “Snowden. En toen?”
(3) Zie “Pietertje in Tjibbeland”.
(4) Zie “Stef en de lente”.