woensdag 9 mei-2007
Nee, nee. De War on Drugs is nog niet verloren. Zegt de inmiddels afgezwaaide Amerikaanse schout-bij-dag-en-nacht Hathaway tenminste in onze Defensiekrant. Vanaf 2004 tot nu hebben zijn jongens en meisjes in het Caraibisch gebied effetjes 22.262 kilo coke, 85 kilo hero en 1100 kilo marihuana onderschept. Jawel. Samen met onze jannen en jantines. En pas op, dat is buffelen hoor. Je vaart en vliegt je een ongeluk om die onverlaten met hun handel te traceren en achter het behang te plakken. Maar goddank mogen wij ook gebruikmaken van de geheime info die de Amerikanski’s verzamelen, want anders was het geen doen.
In het eerste oorlogsjaar wisten we dankzij onze gemeenschappelijke inspanningen zo’n 10.000 kilo van Colombia’s finest bij mekaar te sprokkelen. Vonden die cokeboeren niet gezellig, dus afgelopen jaar liepen de vangsten terug tot een lijntje van 7000 kilo. Kan je nog pittig van uit je kruin gaan, maar het steekt toch wel schriel af tegen de laatste Colombiaanse exportcijfers. In 2006 ging namelijk zo’n 800.000 kilo coke de deur uit. Dus je kan je gevoeglijk afvragen of die Hathaway misschien een snuifje had opgesnorkeld voordat ie door ons Defensievod werd geïnterviewd. En hoe lang die oorlog nog mag duren. Of zou er zonder dat wij het weten toch sprake zijn van een dubbele agenda? Dat al dat varen en vliegen voor een paar duizend kilo coke een front is voor andere, puur militaire doeleinden. Om op een nader te bepalen tijdstip een eind te maken aan al dat gelazer met die links-nationalistische Latino’s. Zou zo maar kunnen. Kan iemand in de Haagse landdag hier weer eens een paar slimme vraagjes over stellen? Desnoods over de kosten en de baten van al dat gedoe. Dank u.

zaterdag 12 mei-2007
Dat moet afgelopen week een gezellige bende zijn geweest in Madrid. Daar had de Amerikaanse Drugs Enforcement Administration voor een paar dagen een summit georganiseerd in het kader van de war on drugs. Een heul zootje officials en speurneuzen bij mekaar uit zo’n 90 landen. Happie, slokkie, lijntje, trijntje en lekker lange pauzes in het zonnetje. Wie wil dat niet? Daar tussendoor wat ouwehoeren over een oorlog die niet te winnen is zolang banken en luitjes uit de bovenlaag van die 90 landen met de opbrengst hun brood beleggen. Neem nou bijvoorbeeld Colombia. De laatste tijd zijn daar weer een stel ministers, gouverneurs en andere hoge kanenbraaiers bij het boordje gegrepen. Omdat ze profijtelijke banden onderhielden met druk in de withandel opererende para-militaire organisaties. Schijnt niet lekker te zijn gevallen in Washington en omstreken. De VS hebben in deze eeuw al miljarden aan die zogenaamde cocastrijd gespendeerd, terwijl de gemiddelde retailprijs nog steeds dalende is. Oftewel: het aanbod stijgt nog steeds. Om het kiezersvee gerust te stellen hebben Bush en kornuiten nu niet gedreigd om bijvoorbeeld al dat gesnorkel in Hollywood en op feestjes van welgestelden te gaan versteren. Nee, nee, ze hebben gedreigd de militaire hulp op een lager putje te zullen zetten. Eerst zien dan geloven, maar de Colombiaanse minister van Defensie (!!!) heeft in Madrid de Europese Unie alvast aangespoord meer hulp te sturen voor de bestrijding van de drugshandel en de bijbehorende linkse guerilla’s (!!!). Liefst in de vorm van bijstand op juridisch terrein, het delen van informatie, samenwerking tussen bromsnororganisaties, training etcetera. Nog effe en we hebben een Afghanistan-scenario. Nou, zitten wij goed. Militair leveren wij al een flinke bijdrage via onze gebiedsdelen in de west. En ach, een onsje meer is gauw bijgesneden. Zal ons toch benieuwen met welke voorstellen onze delegatie uit Madrid is teruggekomen. Maar we hebben al een donkerwit vermoeden.

donderdag 17 mei-2007
Zeg, die meneer Santos waar we het over hadden, die Colombiaanse minister van Defensie, da’s geen zuivere coca. Nee, nee. Van de week stond er een voormalige paramilitaire koppensneller voor de kadi in Bogota en die liet even uno pequeño pedo ruiken. Goh! Volgens hem had Santos midden jaren negentig een bezoekje gebracht aan de para’s. Om eens te kijken of die er wat voor voelden om de toenmalige president Samper uit zijn voegen te tillen. Dat houdt allereerst in dat de huidige minister van Defensie en vice-president klaarblijkelijk af en toe jolige high fives uitvoerde met de para’s. En allertweedst, dat zijn democratische humuslaagje hooguit drie millimeter dik is. Niet dat we dat nog niet wisten, maar toch. Geinig dat diezelfde meneer vorige week de jongens en meisjes in Brussel opriep om meer steun te verlenen aan de regering-Uribe. In haar nobele strijd tegen die deovergeten linkse guerilla’s, die met hun cokehandel de hele snorkelmarkt verpesten.
Trouwens, nu we het toch over meneer Uribe hebben, daar zit ook een luchtje aan. In 1991 hing de DEA na een stel cross-checks met de andere Amerikaanse snuffeldiensten een rapport over Colombia in elkaar. En wie denk je dat daarin opduikt? Jawel, amigo Uribe. In die tijd senator in Antioquia. De homebase van de toen nog op aarde rondwarende drugslord Pablo Escobar, die samen met kartelcollega’s, grootgrondbezitters en andere hulpbehoevenden in de jaren tachtig de stoot gaf tot de vorming van de paramilitaire clubjes voornoemd. Om die linkse inflatoire rakkers de nek om te draaien. Volgens de DEA was senator Uribe een persoonlijke vriend van Pablo en een fervent voorstander van samenwerking met diens Medellin-kartel op het hoogste regeringsniveau.
Uiteraard ontkenden Uribe en zijn kliek al deze beweringen en werd het DEA-rapport overgedragen aan de voddenboer. Maar de twijfel is gebleven. En die kreeg een geweldige boost toen senator en ex-guerilla Gustavo Petro vorig jaar de staldeuren wijd open zette. Zijn revelaties brachten zelfs de schaal van Richter uit het lood. Zo kwam Uribe’s broer zwaar op de paramilitaire tocht te staan. Veertien congresleden zwaaiden de petoet in wegens hun innige paramilitaire contacten. Uribe’s minister van Buitenlandse Zaken was genoodzaakt uit te stappen toen haar halve familie aan de paraziekte bleek te lijden. En de Colombiaanse collega van Sybrand van Hulst ging achter het gaas, omdat ie aan de para’s een hitlist had geleverd van ongewenste professoren, mensenrechtenactivisten en vakbondsleiders. Een list die overigens keurig werd afgevinkt. Het einde van deze ruimingen is nog niet in zicht, dus dat oude DEA-rapport was zo beroerd nog niet. Of deze informatie ook tot de omgeving van Manneke Pis is doorgedrongen weten we niet. Maar het zou toch een gotspe van de eerste orde zijn als het verzoek van meneer Santos wordt gehonoreerd. Dachten we zo.