Skip to main content

donderdag 21 februari-2013
Al een paar weken worden we verblijd met berichten over de Israëlische geheimsmurf Ben Zygier, die in augustus 2010 zelfmoord zou hebben gepleegd na maandenlang een dieet van magere kibbesoep met een matze te hebben ondergaan in een historische kruipruimte.
Ben was daar terechtgekomen toen hij in 2009 in het snotje viel bij nulnullen in zijn thuisland Australië door met zijn paspoort te klaverjassen. Nou kan je als je mal genoeg bent elk jaar je naam daar laten veranderen, maar kennelijk was er iets met Ben dat het licht bij zijn geheime Australische collega's op oranje zette. Zygier werkte met twee andere Australisch-Joodse snuffelexperts bij een Europese onderneming in communicatie-apparatuur met een Midden-Oostelijk filiaal. Israëliërs komen normaliter landen als Syrië, Libanon en Iran niet binnen, maar Ben en zijn makkers kregen als Australiërs een warme knuffel. Open deur dus voor de Mossad.
Toen Ben's cover op de tocht kwam te staan en hij een paar indringende gesprekken had gehad met jongens van Asio (1), trok hij aan zijn stutten en naar Israël. Meestal ben je in dat soort gevallen dan al de sjaak. Maar tot overmaat van ramp werd Ben daar in februari 2010 telefonisch benaderd door een Australische onderzoekjournalist, die blijkbaar gebruikmaakte van een Asio-lekkage. Ben ontkende wanhopig een nulnul van de Mossad te zijn en als communicatienerd in buurlanden van Israël te hebben geopereerd. Laat staan dat ie lid was geweest van het Australische Mossad-team dat begin dat jaar in Dubai ene Mahmoud al-Mabhouh hemelwaarts had gestuurd, omdat ie wapens voor Hamas verzamelde. Ben kon het definitief schudden. Hij werd opgehaald en kreeg een Vanunutje (2). Zonder twijfel werd hij stevig gegrilld in de maanden die volgden. Tot hij aan de vooravond van zijn strafproces zelfmoord pleegde. Of werd gezelfmoord. Dat kan ook.
Het heeft even geduurd, maar uiteindelijk kwam Zygier's dood kortgeleden toch met veel hoempapa aan de oppervlakte. Hoe anders ging het met de Zwitser Claude Covassi. Na de schoolbanken en een afgebroken studie kwam hij begin deze eeuw op Ibiza in de scene terecht. Importeerde een paar jaar amvitamientjes en hield de speurneuzen van de lokale prinsemarij op afstand door ze af en toe een tip in hun gleuf te bezorgen. Daarna kwam zijn carrière aan de “goede” kant pas lekker op gang.
Claude ging als undercover aan de slag voor de Zwitserse drugsbestrijders en trok langs die weg een paar Afrikaanse dealers naar binnen.
Niet lang daarna werd het nog serieuzer. De grote smurf van de Zwitserse nulnullenbrigade verzocht hem als koekoek te fungeren binnen het baardenwereldje van Genève en met name imam Hami Ramadan erbij te naaien als financier van Al Schijthuis en de man achter een nog te plegen terroristische aanslag. Om het Zwitserse publiek rijp te maken voor strenge maatregelen op het gebied van de nationale veiligheid en meer van dat onheilsgelul. Dat lukte voor geen strekkende meter en ook pogingen om in het Midden-Oosten luitjes uit Ramadan's bloedgroep aan te zetten tot iets ernstigs gingen de grondmist in.
Claude raakte er meer en meer van overtuigd dat onder Ramadan's vleugels in Genève geen foute baarden huisden. En liet dat aan zijn grote smurf weten. Maakte blijkbaar geen flaus aus, want na zijn rapportage stonden zijn collega's nog driftig iedereen te fotograferen die bij Ramadan in- en uitliepen. Dat schoot bij vriend Claude verkeerd en hij zette de sluis open bij een paar dagvodden.
Revelatie na revelatie volgde en uiteraard nam de voormalige koekoek de benen. Eerst naar Spanje, daarna naar Egypte. Er kwam een parlementaire enquête over de kwestie op gang en voorjaar 2007 werd de zaak gesust.
Het werd weer stil rond Claude. Maar het bloed kruipt zelfs de trap op. Hij zette een site op met tegennieuws over de ellendige gebeurtenissen in de mohammedaanse wereld en gaf survival lessen. Maar zelf overleefde hij zijn schemeractiviteiten niet. De laatste twee jaar was hij bezig de drugs-connectie van de PJAK en de KLA te ontrafelen. Respectievelijk een door de USSA gesponsorde Koerdische groepering die in Iran al jarenlang gewapende eilie veroorzaakt en het door de NATO in het zadel geholpen Kosovaarse “bevrijdingsleger”. Hij stond op het punt zijn bevindingen in de openbaarheid te smakken toen hij ineens thuis overleed aan een odeetje coke. Volgens de Zwitserse smurfen pleegde hij zelfmoord. Of werd hij gezelfmoord. Dat kan ook.

Wie roept daar dat nulnul een romantisch beroep is? Rapido naar de shrink.

(1) Naam van de Australische geheimsmurfenorganisatie.
(2) Voor Mordechai Vanunu verwijzen wij naar onze voortreffelijke zoekmachine.

  • Datum: .

vrijdag 22 februari-2013
Voormalig Mossad-agent Ben Zygier aka Prisoner X (rip) maakte in een vroeger leven deel uit van de “Community Security Group”. Een groep jongeren die zich onledig hield met de verdediging van de Joodse gemeenschap in Melbourne. Langs die weg kwam hij later in aanraking met de afdeling werving van de Mossad. Samen met twee andere leden van de Group, Paul Y. en David Z. Na zijn coming home in Israël kreeg hij een snuffelopleiding en toog met zijn twee ouwe gappies aan het werk voor een technische firma in Milaan, die een nering had in communicatie via satellieten en Middenoostelijke klantjes.
Nou is het voor de Mossad uiteraard kaassie, dat Australiërs elk jaar hun naam mogen wijzigen, maar als iemand aan komt zeilen met een paspoort vol stempels uit Iran en andere mohammedaanse buitenwijken om hem in te ruilen, wordt zelfs iemand met een kilootje Stilnox achter zijn kiezen plotseling wakker. Zo ook de Australische nulnullenorganisatie Asio. Of Ben tijdens zijn gesprekken met de Aussiesmurfen teveel heeft losgelaten over zijn werkzaamheden buiten werktijd in Iran en aanpalende gebieden is vooralsnog onder de Straat van Hormuz gebleven. Maar toen een Aussiepennenlikker hem belde was het voor hem einde verhaal. Paul en David schijnen nog gewoon ergens in Israël te wonen. Burobaantje of zo. Stay tuned.

  • Datum: .

woensdag 10 juli-2013
Geheimsmurfen zijn ook maar mensen. Dus ze maken wel eens een foutje. Of nemen het niet zo nauw met de voorschriften. Kom je als gewone boerenfluit vaak nog redelijk mee weg. Maar als nulnul kan je in buitengewoon zwaar weer terechtkomen.
Zo berichtten wij op 21 en 22 februari het nodige over de nog vrij jeugdige Australiër Ben Zyglier. Die ging ergens in de fout bij zijn werkzaamheden voor de Israëlische snuffelvereniging Mossad en zeilde de petoet in. In afwachting van zijn proces. Buiten voornoemde vereniging, wat hoge hotemetoten, een stel bewaarders en Ben's bef wist geen mens van zijn opsluiting à la Edmond Dantes af. In tegenstelling tot Edmond verliet Ben na maanden van eenzame en anonieme opsluiting zijn duistere verblijf tussen zes planken. Zelfmoord, gezelfmoord, wie zal het zeggen? Er ontstond wel enige eilie in de Israëlische samenleving toen de affaire naar buiten brokkelde. Wat gepruttel over mensenrechten en zo. Maar dat duurde niet lang. Want waar praat je over met Gaza om de hoek?
Denk je zo, dat was dat. Wat blijkt? Zit er nog een geheimsmurf vast in dezelfde moderne Israëlische kerker. Onder dezelfde omstandigheden als Ben. Heeft blijkbaar ook iets uitgehaald wat niet helemaal strookte met de gedragscode die voor nulnullen geldt. Zijn naam is nog niet bekend gemaakt, maar deze agent X schijnt het nog bonter te hebben gemaakt dan zijn Australische voorganger. Wij zitten op het vinkentouw. Naast de vinken. En we wachten af. Stay tuned.

  • Datum: .