dinsdag 13 juni-2006
Zoals we her en der al beschreven hebben: eerst had je New World Products. Een fonds voor groenzoeters die hun spaarcenten moreel verantwoord wilden beleggen in Costa Rica. Als Cerberus voor het bewaken van de inleggaranties (zerobonds) en de gronden aan de overkant van de plas diende de stichting Vicus. Dachten de groenzoeters. Maar Vicus bleek een Cerberus met een mank poot en een kunstgebit. Ze bleek namelijk niet in staat om een einde te maken aan de goocheltrucs van de stichting Wiedus. Opgericht door Marie Jozefus Hendriks en Aad van Wezel (masters of financial planning en paladijnen van sigarenkistjestimmerman Marcel Boekhoorn) om de zerobonds te beheren en inmiddels al meesterlijk de berm in gedirigeerd op weg naar de faillissementssloot.
Om van de poen te redden wat er te redden viel, zou er afgelopen vrijdag namens drie Vicus-leden ten overstaan van een kadi en een curator een zogenaamd derdenverweer worden gepleegd door mr. Van Aardenne. Een gewaardeerde bef van het gecertificeerde Dordtse befkantoor Ten Holter, die af en toe ook nog als waarnemend rechter opereert. Het trio zou zijn voorgedragen door intermediair Manuel Suurs, wiens gedurfde escapades menigmaal dissonerend in onze berichtgeving voorbij zijn gestormd. Of het ook tot een zitting is gekomen is net zo twijfelachtig als beleggen via Karel Timmermans. Twee van de drie Vicussen wisten namelijk niet dat hun namen voorkwamen op het verzoekschrift van Van Aardenne, omdat zij ergens zaten te bakken op een camping of een ander herstellingsoord. Maar ze konden zich nog tijdig afmelden. Hield de gecertificeerde bef nog één Vicus-klant over, maar naar verluidt trok die zich een kwartier voor de zitting ook terug. Mogge, edelachtbare, ik sta hier namens niemand.
Leuke zeperd voor bef Van Aardenne, die overigens voor zijn mission impossible gewoon wordt betaald uit een potje van een paar ton die Vicus nog over heeft. Maar veel vertrouwen in het terugzien van zelfs maar een klein gedeelte van de inlegpoet die zo kundig werd beheerd door de boys van Wiedus leeft er kennelijk niet bij de Vicusaanhang. Terecht. Want met die poet is merkwaardig gemanipuleerd. Stay tuned.

donderdag 15 juni-2006
Welke capriolen de heren Hendriks en Van Wezel, de twee masters of financial planning van de stichting Wiedus, precies hebben uitgehaald met de poen van de groene Vicus-beleggers weten we niet exact. Maar we krijgen Costaricaanse vermoedens bij het lezen van het volgende fragment uit het faillissementsverslag van Wiedus:

“…Ter verzekering van deze inleggaranties heeft gefailleerde (Wiedus,red.) een aantal 0 % obligaties (zerobonds) aangeschaft met een meerjarige looptijd. De betrokken investeerders kregen een kopie bankafschrift betreffende deze aankoop. Zerobonds zijn verhandelbare effecten, welke op de beurs werden gekocht door gefailleerde en boden de betrokken investeerders juridisch gezien geen enkele zekerheid. Vermoedelijk zijn diverse investeerders wel van de veronderstelling uitgegaan dat zij over een persoonlijk zekerheidsrecht beschikten. Dit was echter niet het geval.
Zerobonds zijn obligaties met een beurswaarde die aanzienlijk lager is dan het nominale bedrag, dat aan het einde van hun looptijd wordt uitgekeerd. Het verschil tussen de inleg en de aankoopprijs van de obligatie kon derhalve worden aangewend voor investeringen en werd door gefailleerde eveneens doorbetaald aan Tierras Nuevas.
De obligaties die destijds zijn aangekocht zijn aanvankelijk in een effectendepot ondergebracht, dat was gekoppeld aan een bankrekening van gefailleerde bij SNS Bank.
In 2004 zijn de obligaties overgeboekt naar een depot bij ING Bank. Waar gefailleerde ook een bankrekening aanhield.
Volgens bestuurders van gefailleerde, de heren Hendriks en Van Wezel, was deze overboeking het gevolg van het feit dat SNS Bank de relatie met gefailleerde wilde beëindigen.
In die periode (2003 – 2004) was immers publiekelijk bekend geworden dat er een groot aantal investeerders was benadeeld, omdat zij de beloofde rendementen niet meer ontvingen, vanwege allerlei problemen die er rondom de investeringen zouden zijn ontstaan.
Later zijn de effecten overgeboekt naar een rekening van de Rabobank van gefailleerde.
Begin 2005 hebben Hendriks en Van Wezel vervolgens alle zerobonds verkocht voor circa 2 miljoen euro, waarna de opbrengst is bijgeschreven op een bankrekening van gefailleerde.
Naast enkele kleine betalingen is vervolgens een bedrag van 1.821.500 euro overgemaakt naar rechtspersonen, die kennelijk onder de controle staan van Hendriks en Van Wezel. Hendriks en Van Wezel hebben verklaard dat zij thans nog kunnen beschikken over een gedeelte van 1,2 miljoen euro hiervan. Het restant zou zijn aangewend voor diverse betalingen en verrekeningen.
Sedert maart 2005 heeft gefailleerde derhalve geen effecten, banktegoeden of kasgelden en dus geen liquide middelen meer.”

Paar tonnetjes zus, paar tonnetjes zo en 1,2 meloen elders geparkeerd en onder controle. Nou zal het ons benieuwen wat de curator nog boven water trekt bij de twee adepten van de sigarenkistjesboer. Stay tuned