Skip to main content

donderdag 11 januari-2007
Je zou het misschien niet zeggen, maar Mexico is net zo’n narcostaat als Nederland. Alleen wat groter en nog een pietsie gewelddadiger. Neem nou eens het volgende. De onlangs met een giga-taco aan verkiezingsfraude gekozen president Felipe Calderón heeft duizenden federale bromsnorren en houwdegens naar de provincies Michoacán en Baja California gestuurd om de macht van de drugskartels daar te breken. Meteen een zootje buitenwiet in de hens gezet, een heel stel loslopende krullenjongens en een paar capo’s tussen het prikkeldraad gedreven en al dan niet corrupte lokale koddebeiers van hun wapentuig ontdaan. Dat laatste om ongelukken te voorkomen. Vooral in de stad Tijuana zijn de boys van Calderón met veel machtsvertoon aan het maaien geweest. Nou was het daar ook behoorlijk hommeles met veel pief en paf en een steeds voller wordende begraafplaats. Maar het gaat ook om honderden meloenen handel en dan wil er nog wel eens een meningsverschilletje ontstaan. De wetshandhavers grepen niet of nauwelijks in, omdat de meesten niet alleen op de loonlijst van de stad stonden maar ook op die van de geklofte jongens. Zegt burgemeester Jorge Hank Rhon: “Ja, dat komt omdat mijn politiepersoneel geen cojones (kloten) verdient. Maar het gaat niet om het hele korps, het merendeel is clean”.
Jorge Hank Rhon is de zoon van Carlos Hank Gonzalez en de broer van Carlos Hank Rhon. Hele leuke familie (1). Wordt door de DEA al jarenlang verdacht van grootscheepse handel in roesmiddelen en andere ongein, het beheren van wasserettes en het uitroeien van tegenstanders en criticasters. Kortom, de heren behoren tot de absolute top van de Mexicaanse samenleving. De onaantastbaren. Vandaar ook dat juist deze Jorge Hank Rhon sinds 2004 de burgemeester is van misschien wel de ruigste drugsstad van Mexico en hulp krijgt van de president om schoon schip te maken. Of de concurrentie uit te schakelen, dat kan ook.

1. Zie het artikel “Mexicocaine met een Hollands Sausje” op de site van “De Morgenster”.

  • Datum: .

donderdag 4 december-2008
Vanochtend gelezen: Mexico heeft van de VS dit jaar hulp gekregen ter waarde van 197 meloen dollar. En voor volgend jaar is er al een obammetje van 200 meloen gereserveerd. Niet om de straatarme bevolking een warme taco te bezorgen. No way, Jose. De regalos Americanos zijn bedoeld voor het voeren van de bloederige war on drugs. Choppers, opsporingsapparatuur, software voor de uitwisseling van bromsnorinformatie, de hele zak van Santaclaus. Oh, en ook nog wat strooigoed voor de verbetering van het rechtssysteem en de aanpak van de corruptie bij het snor- en sabelapparaat. Wat dat laatste betreft hadden wij van Bram van der Vlugt indertijd ook wel iets willen hebben om eens wat ernstiger te kunnen neuzen in de coulissen van de IRT-affaire en haar Nachwuchs. Maar dat is achteraf en achteraf kijk je een koe in zijn open Sesam.
Wij hebben in het verleden op onze bekende bescheiden wijze herhaaldelijk een miniscuul boekje opengedaan over de Mexicaanse scene. Met name over de daar heersende corruptie. En die is in de loop van de tijd alleen maar erger geworden. Zo meldden wij op 20 november nog, dat ene Richard Gutierrez (een hoge mieter binnen het snorrenapparaat en de Mexicaanse Interpol-vertegenwoordiger) bij het keurig gesteven boordje was gevat wegens het vullen der zakken met steekpenninkskes. Maar het kan nog erger. Ook minister van Publieke Veiligheid Garcia Luna is een paar dagen geleden in zwaar weer terechtgekomen. Hij werd namelijk afgelegd door een paar snorren van de Federale smurfenbrigade bij het aannemen van een gezellig pakje dollars afkomstig van een topper uit de Mexicaanse jolige middelenwereld. En rapporteerden dat. Normaliter zou Garcia Luna al het zeil hebben moeten strijken. Maar dat is met dit soort jongens iets ingewikkelder. En zeg nou niet typisch Latijns Amerika. We hoeven alleen maar te verwijzen naar het gekrakeel rond onze Joris Demmink en je beseft dat dit een mondiaal probleem is. Hoe dit ook zij, er komt zeker nog meer nieuws van dit front. Dus stay tuned.

  • Datum: .

donderdag 19 maart-2009
Terwijl er in wezen een volwaardige oorlog woedt in Mexico besloot de Franse president Sarkozy zijn officieel staatsbezoek aan het favoriete land van de Zangeres zonder Naam (rip) vooraf te laten gaan door een paar daagjes genoeglijk badderen en lummelen in de zon. Samen met zijn door Ivo Nihil zo geadoreerde Italiaanse huppelkut. Dat kwam de sayan soleil op de nodige kritiek te staan. Hij verbleef namelijk in het weelderige hotel Tamarindo Beach and Golf Resort van ene Roberto Hernandez Ramirez. Het vroegere baasje van het Mexicaanse spaarvarken Banamex en tegenwoordig bestuurlijke hotemetoot van de met een gat van honderden miljarden zittende Citibank. Op het oog heel keurig. Maar vriend Roberto komt al ruimschoots aan bod in ons Morgenster-artikel “Mexicocaine met een Hollands sausje" van 23/08/2000. Als financieel brein achter het beruchte Golfkartel. Nou was Sarko niet het eerste staatshoofd dat door Roberto in de vette watten werd gelegd. Maar je zou toch denken dat zelfs bij staatshoofden af en toe een lampie gaat branden. Niet dus.
En of ze nou Sarko heten of Jan Peter Dodo, bij de keuze van hun speeltuin kijken ze niet verder dan hun giegel lang is. Dan bestaan er ineens geen boeven meer. Oh, u vindt dat er een groot verschil is tussen Tamarindo Beach en Domburg? Nou, binnenkort piept u misschien wel anders. Stay tuned.

  • Datum: .

donderdag 11 juni-2009
En die Mexen blij. Hebben hun gringoburen toch een nieuwe ambassadeur benoemd. Om te zoenen. Ene Carlos Pascual aka de "shock doctor". Een ouwe hotemetoot van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, de NSC (National Security Council) en USAID ( United States Agency for International Development). En niet te vergeten directeur van de National Endowment for Democracy en het Freedom House. Allebei vehikels die voor spanning in de wereld zorgen en die we al hebben doorgezaagd in de Lama-context (1). In 2006 nam amigo Carlos zijn intrek bij Brookings Institution. Een kraam vol studiehoofden die zich vooral bezighoudt met de ontwikkelingen in het Midden-Oosten en daarvoor ondermeer kanonnen als John Deutch (ex-opperhoofd CIA) en Martin Indyk (AIPAC) in de gelederen heeft opgenomen. En dan weet je het wel.
Maar daarnaast is Carlos sinds 2004 baasje van het Office of the Coordinator for Reconstruction and Stabilisation. Een redelijk onbekende Buza-afdeling, die momenteel 25 landen op zijn verlanglijstje heeft staan waar nog net de pleuris niet is uitgebroken, maar waar wel hoognodig de "sociale samenhang op de schop moet" om die daarna dan te stabiliseren. Met hulp van het Amerikaanse bedrijfsleven, van NGO's als die van George en Mabel, van denktanks en andere belanghebbenden. U begrijpt waar Carlos heen wil. Vandaar dat hij nu in Mexico opduikt. Een land met een president die dankzij een enorme verkiezingsfraude aan de macht is gekomen en er nu geen flikker van bakt. Met een complete oorlog met de jongens van de wel erg vrije handel in jolige middelen. Een corruptie en een armoe van hebben wij u daar. Een exodus naar het land van de rijke gringo's die inmiddels ook een hele octaaf lager zingen. Een vleugje varkensgriep. Kortom, chaos alom. En nog effe en we hebben een Mexicaanse Chavez of Morales. Nou, over Carlos' dead body.
Hoe was het ook weer? "Mexico, Mexihiiiico. Oh land van al mijn dromen. Met je gitaarmuziek bracht je de romantiek voor hem en mij". Ja, ja. Stay tuned.

(1) Zie de series "Retteketet, nieuws uit Tibet" (even onze archiefmolen in) en "Freedom House".

  • Datum: .

Kijk er niet van op. Als onze Mexicaanse collega Carmen Aristegui binnenkort een enkeltje hemel krijgt aangeboden en daarmee nummertje tien trekt van het rijtje journalisten dat vanaf 1 januari dit jaar om zeep is geholpen. Wat ze heeft gedaan? Ruim een week geleden heeft ze een nieuwe Enrique Peña Nieto ballon losgelaten. De huidige president blijkt bij het bij elkaar broddelen van zijn scriptie aan de universiteit bijna dertig procent te hebben gejat. Ter verdediging van Enrique werd een woordvoerder de Bühne opgejaagd om te vertellen dat er sprake was van “stijlfoutjes”. Je zal woordvoerder wezen.
Carmen was in 2014 ook al eens gevaarlijk bezig geweest. Een paar weken na de verdwijning van 43 studenten die vermoedelijk allemaal in rook zijn opgegaan kwam zij met de revelatie, dat het zogenaamde “Witte Huis” in een exclusieve voorstad van Mexico City eigendom was van Ingeniera Inmobiliaria del Centro. Een kind van de onder leiding van een presidentiële gabber staande Grupo Higa, die nogal wat douceurtjes van Enrique ontving toen hij nog gouverneur was en die kabeldik verbonden was met een Chinees consortium dat in die tijd een contract ter waarde van 3,7 miljard dollar binnensleutelde voor de bouw van een hoge snelheidslijn tussen Mexico City en Queretaroc. Nog zo errug niet misschien, maar in dat huis woont van tijd tot tijd de president himself met vrouw en zes koters. Drie van hem en drie van haar uit eerdere oefenseances. Geen verkeerd apparaat trouwens, dat vrouwtje van Enrique. Deze Angelica Rivera was voor haar huwelijk met de gouverneur een bekend pratend hoofd voor de Mexicaanse glazen tiet en was in die periode kennelijk in de positie om flink wat pesos in haar spaarvarken te laten glijden. Volgens een officiële verklaring na het artikel van Carmen Aristegui zou Angelica namelijk net bezig zijn met de definitieve aankoop van het “Witte Huis”. Voor een bedragje van ruim 4 meloen dollar. Als een logisch vervolg op het feit, dat zij al geruime tijd in het bezit was van een deel van het perceel plus een aanpalende woning. Geloven moet je liggen.
Een ander laagstandje in deze naar corruptie riekende sfeer heeft eveneens te maken met een pand dat in gebruik is bij de presidentiële familie. Het gaat om een weelderig appartement in Key Biscane, Florida. Eigendom van de Grupo Pierdant en als u nieuwsgierig bent hoe dit gevalletje in elkaar zit dan kan u hier terecht.
Lekker stel die Enrique en Angelica. Gevoegd bij het feit, dat de Mexicaanse president in de aanloop naar zijn huidige functie Rafa Celeya, een luitenant uit de Witte Neusdivisie van El Chapo, tot zijn vaste companen mocht rekenen en je begrijpt waarom nou juist dit echtpaar tot de top is doorgedrongen (1). En het volk? Het volk kan barsten. Stay tuned.

(1) Rafa werd in juni 2012 in het Spaanse Algeciras in een kerker geholpen wegens de vondst van 337 kilo Witte neus. Samen met een neef van El Chapo Guzman.

  • Datum: .

Het moet hem goed doen. Zo'n fris meditteraan windje door zijn kuif. Want wat oreerde onze Mark Damesfiets gisteren op Malta? Dat wij een slaatje gaan slaan uit het protectionisme dat bij The Donald in de knoken is geslagen. Voor dat slaatje zullen wij ons ondermeer richten op de uitbreiding van de handel met... Mexico. Helemaal in de lijn van Jurriaan Kalf. VVD-toeter en analyticus van de boerenwasbank (1). Welke handel? Even wakker blijven. Mexico is een narcostaat dus waaruit bestaat een groot deel van de handel? Juist. Vinden wij dat erg? Nee, want die handel is een belangrijke stut onder onze financiële wereld, dus waar hebben wij het verder over. Binnenkort mogen we dus een bezoekje van Willy en Maxi aan Mexico verwachten. Misschien met Mark als premier in hun gevolg. Vooropgesteld dat ie de komende weken geen rare open brieven meer achterop de makreelverpakkingen plakt.
Wie ontmoeten ze daar allereerst? President Enrique Peña Nieto. Een man voor wie de ins en outs van de ondeugende middelenkartels een open boek zijn. Zo was hij in de aanloop naar zijn presidentschap dikke taco met Rafa Celeya. Een luitenant uit de club der Witte Neuzen van grootondernemer El Chapo Guzman. Rafa ging in 2012 in Spanje voor het luik toen een pakketje van 337 kilo coke in zijn nabijheid werd opgevist. Inmiddels is ook El Chapo zelf met assistentie van Sean Penn bij de polsen gevat en overgebracht naar de USSA voor een levenslang verblijf in een kruipruimte. Niet toevallig, want zijn Sinaloa-bedrijfje is om de een of andere reden bij de handelspartners uit de gratie geraakt en ondergaat nu hetzelfde lot als Pablo Escobar's Medellin kartel indertijd. Komt daarmee de handel in een dip? Nee, want vandeweek bereikte ons het bericht dat het dreigende hiaat in de aanvoer van het hoofdproduct wordt opgevuld door een nieuwe organisatie: La Nueva Allianza. Welke firma's deze alliantie hebben gesloten is nog niet in de openbaarheid gekegeld, maar een ervan moet haast wel het Juarez kartel zijn. Dat concluderen wij uit dit bericht.
Al met al is het uiterst vreugdevol als Willy, Maxi en Mark (onder voorbehoud) straks op de kiek gaan met Enrique. Als opmaat voor de geweldige groei van het aantal Mexicaanse containers die ons in de Rotterdamse haven te wachten staat en een verdere opbloei van onze economie. Regeren is vooruitzien. Stay tuned.

(1) Zie “Het kalf en de put” van gisteren.

 

  • Datum: .