vrijdag 23 april-2004
Volgens recente berichten uit Irak is het leger van huursoldaten dat zogenaamd wordt ingezet voor de beveiliging van personen en objecten inmiddels groter dan het Britse contingent aan reguliere militairen. Door de aard van het beestje is het niet duidelijk hoe deze heren opereren en onder welk commando. Maar als vier van hen in de straten van Fallujah op minder geciviliseerde wijze aan hun einde komen staat wel meteen een Amerikaanse legerposse klaar om de dood van deze “burgers” te wreken. Eerder al maakten wij melding van het inhuren van een stel Chilenen die hun reputatie hadden gevestigd ten tijdevan het Pinochet-regime (*). Toffe gasten dus. Gisteren werd de dood van een Zuidafrikaan gemeld die als security agent van Bremer & Co. fungeerde. Uit welke contreien deze meneer afkomstig was is nog niet duidelijk. Maar we mogen aannemen dat hij ooit zijn steentje heeft bijgedragen aan het handhaven van de Apartheid. Temeer omdat een landgenoot van hem die al iets eerder in Irak vroegtijdig het eindstation bereikte ook een griezelige voorgeschiedenis bleek te hebben. Dat was de 55-jarige Gray Branfield, alias Major Brian. De majoor maakte in de jaren tachtig ondermeer deel uit van de geheime organisatie Barnacle, die in opdracht van de Zuidafrikaanse legerleiding frisse jongens eropuit stuurde om kaderleden van het ANC in Zimbabwe, Zambia en Botswana te vermoorden. En chemisch en biologisch wapentuig uittestte en aan de man bracht voor de dr. Mengele van Zuid-Afrika, Wouter Basson. Dat Branfield de dood van onschuldige burgerslachtoffers als een onvermijdelijk bedrijfsrisico beschouwde moge bijvoorbeeld blijken uit de 14 slachtoffers waaronder een kind bij de beruchte raid in 1985 van een onder zijn leiding staand moordcommando in Gaborone, de hoofdstad van Botswana. Waar gehakt wordt vallen zwartjes. Nu is Branfield dus zelf omgehakt. In Irak. Hetzelfde land waar Nederland zij aan zij met deze fine fleur uit het internationale militaire wereldje helpt bij het vestigen van de democratie.

* Zie het artikeltje “Geweldig” van 8 maart jl.

maandag 21 juni-2004
Al meer dan 1500 Zuid-Afrikaanse huurlingen met over het algemeen een Apartheidsverleden van hier tot Durban zijn momenteel in Irak werkzaam. Als beveiligingsbeambte. Om het een beetje netjes te houden voor de buitenwereld. En nog net legaal in eigen land. Want sinds 1998 is er een wetgeving die het aan Zuidafrikanen verbiedt om waar ook ter wereld voor het spekken van de eigen knip deel te nemen aan een gewapend conflict. Het ronselen van deze prijsvechters en de training en financiering vallen daar eveneens onder. Maar als je tot je achterste kiezen bewapend een oliepomp staat te bewaken benje nog net niet strafbaar. Ook niet als je iemand voor zijn klus schiet van wie je bijvoorbeeld denkt dat ie aan het plunderen is. Hoewel, het is op het randje.
Officieel zijn er twee Zuidafrikaanse beveiligingsfirma’s in Irak actief: Meteoric Tactical Solutions en Grand Lake Trading 46. En dan heb je nog de frisse jongens van het Brits-Zuidafrikaanse Erinys International. Die zijn zonder een vergunning van Pretoria lekker bezig in de zandbak. Samen met vetgehonoreerde ex-leden van de Britse Special Forces en een zootje Iraaks voetvolk, dat voor een fooi zijn lijf en leden aanbiedt voor de bescherming van de spulletjes van Halliburton. Dick Cheney’s facilitaire bedrijfje binnen de olie-industrie.
Nou is het niet zo dat de Zuidafrikaanse regering geen mallemoer doet om de versluierde export van bountyhunters naar Irak tegen te gaan, maar het heeft niet de hoogste prioriteit. Niettemin zijn de betrokken beveiligingsclubs bezig met een lichte aanpassing van hun wervingsactiviteiten. Zo vernamen wij van bevoegde zijde dat zij in kringen van Nederlandse ex-commando’s en mariniers aan het sonderen zijn of er misschien belangstelling is voor een cursusje in Zuid-Afrika. Een beveiligingscursusje. Met daarna de mogelijkheid van een leuk contractje in de beveiligingsbranche. Ergens in het Midden-Oosten of zo. Nou, denk er eens even over na. Zoeken we volgende week nog even contact. Oké?

woensdag 23 juni-2004
Vorige week sleepte het in Londen gevestigde Aegis Defense Services een leuk ordertje binnen. Het sloot met de Amerikaanse Army Transportation Command een contract ter waarde van 293 miljoen dollar af. Met een onbeperkte uitloopmogelijkheid als de kosten die aan het betrokken project zijn verbonden uit de klauwen mochten lopen. En dat lopen ze, want Aegis wordt de coördinator van 50 andere privé-ondernemingen die in Irak aan zogenaamde bewaking doen en levert zelf zo’n 75 “close protection”-teams voor de bescherming van het Amerikaanse Project Management Office. Nou dan weet je het wel.
De club staat onder leiding van Tim Spicer,ex-luitenant-kolonel van de Britse Commando’s. Geen onbesproken meneer, die Tim. In 1992 ontstond bijvoorbeeld een fors politiek schandaal toen twee van zijn manschappen een ongewapende 18-jarige jongen vermoordden in Belfast. Beide heren werden door de rechter achter het gaas gejaagd, maar Tim “stayed by his men” en deed luidruchtig kond van zijn verontwaardiging over het vonnis. Ook nog toen hij emeritus was en een eigen zaak was begonnen in de huurlingenbranche.
In die branche maakte hij een paar beruchte zeperds mee. Zo kreeg hij in 1997 in het geheim opdracht van de regering van Papua Nieuw Guinea om een rebellie in de kiem te smoren. Voor 36 miljoen dollar. Tim dacht het te kunnen klaren met een handjevol mensen. Maar dat liep minder goed af. Hij werd door het leger gearresteerd en het duurde even voor hij weer Britse bodem onder de booties had. Daar smeedde hij meteen het ijzer toen het gloeiend was. Hij verkocht dertig ton wapens in Sierra Leone. Dwars tegen een VN-embargo in. Maar je kan niet van de wind leven. Bovendien was volgens Tim de Britse regering vantevoren op de hoogte geweest van de deal. Dus niet piepen. Tony Balony moest ten tijde van de affaire flink zwabberen om het dek van het schip van staat weer wat toonbaar te maken.
Tussen al die heisa door moet Spicer met nog heel wat meer smerige zaken bezig zijn geweest, maar die haalden de pers niet. Hoe dan ook, het is bijna ongelooflijk dat zo’n houwdegen de grootste order heeft binnen gesleept die tot nu toe in Irak is vergeven aan bewaking. Het is goed om te weten dat de jongens van Kamp niet alleen staan in hun strijd voor rust en orde in het post-saddammale Irak. En niet te vergeten de democratie. Wat die in dit geval ook voorstelt.

donderdag 24 juni-2004
Aegis Defense Services haalde dus “de moeder van alle contracten” binnen (zie deeltje 3 uit deze serie). ’t Is niet niks om 50 security firms in Irak te coördineren en 75 close protection teams in te huren om leden van het Amerikaanse Project Management Office te beschermen. 293 miljoen dollar kost het grapje. Bovendien is bijzonder dat het bedrijf niet eens op de lijst met aanbevolen security bedrijven van het Amerikaanse State Department staat. Nou bestaat Aegis Defense Services pas een jaar. De directeur, voormalig legerofficier en SAS man Tim Spicer, was betrokken bij de geruchtmakende Sandline-affaire in Sierra Leoneen in Papoea Nieuw Guinea. Na Papoea schreef hij zijn memoires - "An Unorthodox Soldier". Vooral bedoeld als PR om zijn ietwat gedeukte reputatie als huurling op te vijzelen. Wel dat is gelukt.
Toen Spicer nog officier bij de Scotch Guards was en gelegerd in Noord Ierland, gaf hij opdracht tot het vermoorden van Peter McBride in Belfast en deed later allerlei pogingen om de zaak in de doofpot te stoppen en te voorkomen dat de betrokken soldaten gestraft zouden worden. Zal wel Defence of the Realm geweest zijn, en dan kan er veel. Goede papieren dus om in Irak te helpen recht en orde te handhaven.

vrijdag 25 juni-2004
Inmiddels zijn er meer bijzonderheden bekend geworden over het contract van Aegis Defense Services. Aegis zal gedurende een periode van drie jaar toezicht houden op de beveiliging van herstelwerkzaamheden die bij elkaar zo’n 18,4 miljard $ kosten. Aegis huurt zelf zo’n 600 huurlingen in en coördineert 60 andere “beveiligingsbedrijven” met in totaal 20.000 huurlingen, die onder anderen zijn ingezet bij het beveiligen van gevangenissen en bij olievelden. Ex-kolonel Spicer zal naar schatting zo’n $ 20 miljoen in eigen zak kunnen steken, aangezien hij voor bijna 40 procent eigenaar van Aegis is. Een woordvoerder van het Amerikaanse leger maakte bekend datzij bij het beoordelen van de ingediende offertes nooit rekening houden met het verleden van de betrokkenen. Dat Timothy Simon Spicer een controversioneel verleden als huurling heeft speelde geen rol. Blijkbaar ook niet dat Spicer betrokken was bij een viertal mislukte of failliet gegane privé legers. Dit alles naar aanleiding van de verbazing dat grote bedrijven als Dyncorp en Control Risks Group het verloren van de relatieve nieuwkomer Aegis. Inmiddels heeft een van de ‘verliezende’ bedrijven bezwaren aangetekend tegen het verlenen van het contract aan Aegis.