zaterdag 19 juni-2010
Stel je bent een vervelende kloothommel die voor zijn vak of uit liefhebberij allerlei zaken naar buiten tilt die met name de Haagse nomenklatura niet zo aangenaam vindt, dan krijg je een tap op je telefoon en op je e-mail. En alles wordt geregistreerd en binnenkort ook blijvend opgeslagen. Ook gesprekjes met je negentigjarige opoe, de kattenbakcentrale, je dokter, de sparerib-lijn, de bieb, het dondert niet wie. Blote bene met exclusieve apparatuur van Geert zijn puppetmasters. Waarom? Nou, staatsgeheimen moeten staatsgeheimen blijven. Hopst de Amsterdamse driehoek zich een versuffing met koters? Staatsgeheim. Hopst de secretaris-generaal van Justitie met Turkse kebabjes? Staatsgeheim. Schreef prins Bernhard op 24 april 1942 een sollicitatiebrief aan de Führer? Staatsgeheim. Onze oorlogsmisdaden in Indonesië, Servië, Irak en Afghanistan? Allemaal staatsgeheim. En mocht een Haagse apparatchik uit morele nood overgaan tot het lekken van dit soort staatsgeheimen in de richting van bovenstaande kloothommel, dan is ie de piel. En het leven van kloothommel ziet er ineens ook wat minder rooskleurig uit. En dan hebben we het hier niet over stalinistische of hitleriaanse regimes, maar over democratische.
Wat dat laatste betreft willen wij graag wijzen op het lot van de Australiër Julian Assange, een van de oprichters van Wiki-leaks. Een site waar je terecht kan met hete documentatie. Julian wordt door Amerikaanse snuffelsmurfen achter de vodden gezeten. Die waren al in alle staten van paraatheid na het publiceren van dit filmpje, waarop je een stief kwartiertje zit te kijken naar een helicopteraanval op een stel ongewapende Irakezen, onder wie twee werknemers van persbureau Reuters. En het is alleen al boeiend om te horen met welk gemak fotoapparatuur uitgroeit tot een AK-47.
Maar daarmee zijn we er nog niet. Wiki-leaks beschikt over zo'n zelfde soort filmpje, maar dan uit Afghanistan. Met tientallen onschuldige slachtoffers. En staat op het punt dat ook op het net te slingeren. Voor John met de cap begint het erop te lijken dat er sprake is van een soort policy bij de ijzervreters van oom Sam om er vrolijk op los te schieten als er meer dan twee luitjes met elkaar staan te ouwehoeren op straat. En dat is niet bepaald het beeld van vredebrengers en verdedigers van het goede in de wereld.
Om een extra reden te hebben voor de arrestatie van Julian als enemy of the state hebben geheimschrijvers het bericht de wereld ingeslingerd dat hij ook de beschikking zou hebben over een paar ton diplomatieke missives van en naar het ministerie van Buitenlandse Zaken. Wordt heftig ontkend door Julian, maar veel zal dat niet helpen. Redenen voor Wiki-leaks om te verhuizen naar IJsland, waar ze bijna klaar zijn met een wetgeving die ultieme bescherming biedt aan kloothommels die staatsvuiligheid en andere zogenaamde geheimen prijs willen geven aan de publieke opinie. Over een smeulende vulkaan gesproken.

woensdag 31 juli-2013
Gisteravond wist de voormalige correspondent van de NOS in de USSA ons te vertellen dat Barack O. gewoon een pesthekel had aan het lekken van allerlei zaken die normaliter onder een struik rozen blijven hangen. Vandaar diens fanatieke jacht op klepelaars als Manning en Snowden en journalistieke snuffelaars. Je kan beter pissen op de lijken van dooie Afghanen, een plukje Irakese burgers affakkelen, stiekem je bondgenoten massaal afleggen, baarden van de straat plukken en ze elders op alle mogelijke manieren folteren, baarden jarenlang zonder proces vastzetten onder omstandigheden die de vergelijking met Westerbork moeiteloos doorstaan, met de moderne Nachwuchs van de V2 en V3 burgers systematisch vermoorden in moeilijk bereikbare gebieden, over de hele wereld economische en financiële misdaden begaan die miljarden "gewone" mensen aan de bedelstaf brengen, etcetera etcetera etcetera. Dan gebeurt je als rechtgeaarde Amerikaan over het algemeen helemaal niks. Maar als je diezelfde shit in de publieke ruimte rost, dan ben je een landverrader en zwier je een kruipruimte in. For life.
Bent u ook zo voor globalisering? Onder leiding van dit soort democraten?
Nee? Onbegrijpelijk.

Hadden we het zondag nog over. Over CIA-operatie Merlin. Die voorzag in de bewuste lekkage van een blauwdruk richting Iran voor de kweek van een op het oog Russisch nucleair paddestoeltje. Een blauwdruk met wat listige weeffoutjes die de ayatollah's weliswaar een aardig eindje op weg zou helpen maar ze ergens geheid met panne zou opzadelen. Wegenwacht erbij en surpriiiiise, dat is dan een slimme CIA-agent die de aya's voorziet van een stevige prent. Met in het vooruitzicht een internationale afstraffing van formaat. Kuttig plannetje, kuttige afloop. Het hele plan kwam op de keien terecht en zoals gebruikelijk was de brenger van het kutnieuws de sjaak (1).

Nee, zulke dingen moet je niet doen in de USSA. En als je toch al aan de noodrem gaat hangen, mag je best een feestje vieren als je in leven blijft. Neem bijvoorbeeld Gary Devore. Wie? Gary Devore. Schreef filmscripts toen hij nog bij ons was. Onder andere dat van de film “Raw Deal”. Met in de hoofdrol Gary's gappie Arnie Schwarzenegger. Dat soort films dus. Daarnaast rommelde Gary stiekem wat voor de CIA. Met name in Panama. Wat doet die klungel? Hij begint in 1997 aan een script over de Amerikaanse inval in Panama in 1989 die was georganiseerd om dictator Noriega te toppelen. Die was in de periode daarvoor tot zijn manzana de adam (Adamsappel) betrokken bij de Iran/Contra-affaire. Oftewel de wapens-voor-drugs-operatie van Oliver North cs. met als stille vennoot vice-president Bush senior. Die werd in 1989 zelf op het presidentiële schild gehesen en dan is het uiteraard niet meer zo deftig om een of andere Panamese schrobber met nare info te laten ronddarren. Die nare info omvatte trouwens niet alleen materiaal over Witte Neus en Kalashnikovs, maar ook imposante beelden van slordige vrijpartijen en dan ligt het woord chantage al gauw op het scrabbleplankje. Vandaar die inval in 1989. Straatje schoonvegen. Hoe dom kan je dan zijn als je als scriptschrijver in the know nou juist daarover een lekker filmpie wil maken. Heul dom. Zeker als je na ettelijke telefoontjes van de Boerderij toch lekker doorgaat. In 1997 verdween Gary. Later werd ie teruggevonden in zijn auto op een plek die niet kon. Zijn researchmateriaal, zijn script en... zijn handen waren pleite. Bizar. Zou je zo een film over kunnen maken.

Ook een leuk onderwerp. Maar dan meer voor een comedy. In 2007 blijkt er een enorme hoeveelheid info over de JSF cyberaal gejat. Stond vandeweek in Der Spiegel. De diefstal werd toegeschreven aan de Chinezen. Who else. Daarmee zouden die rijstepikkers kennis hebben opgedaan waar ze normaliter 25 jaar voor nodig hadden gehad. Dus dat was heel erg. Nou ja, erg, erg. Wat is erg? Als je ziet, dat dat vliegende draaiorgel nog steeds allerlei kwalen vertoont die indertijd al waren opgelost door de gebroeders Wright, mag je je toch afvragen of ze bij Lockheed al die jaren met hun loveknuppel hebben zitten spelen. Tenzij... ze zullen toch niet bewust al die foutjes hebben ingebouwd? Om de vijand achter het bamboegordijn te misleiden? En ze straks te kunnen beschuldigen van God en zoete peertjes. Zodat iedereen het terecht zal vinden dat we ze met hun chopsticks in hun reet de Yangtse indrijven? Is dat een film of is dat een film? Anyone? Kandidaten dienen wel een degelijke levensverzekering te kunnen overleggen. Ook al gaat het om een comedy. Je weet het maar nooit met die gasten van de Boerderij.

(1) Zie het artikeltje "Vertrouwen" van afgelopen zondag.

Hadden we het zondag nog over. Over CIA-operatie Merlin. Die voorzag in de bewuste lekkage van een blauwdruk richting Iran voor de kweek van een op het oog Russisch nucleair paddestoeltje. Een blauwdruk met wat listige weeffoutjes die de ayatollah's weliswaar een aardig eindje op weg zou helpen maar ze ergens geheid met panne zou opzadelen. Wegenwacht erbij en surpriiiiise, dat is dan een slimme CIA-agent die de aya's voorziet van een stevige prent. Met in het vooruitzicht een internationale afstraffing van formaat. Kuttig plannetje, kuttige afloop. Het hele plan kwam op de keien terecht en zoals gebruikelijk was de brenger van het kutnieuws de sjaak (1).

Nee, zulke dingen moet je niet doen in de USSA. En als je toch al aan de noodrem gaat hangen, mag je best een feestje vieren als je in leven blijft. Neem bijvoorbeeld Gary Devore. Wie? Gary Devore. Schreef filmscripts toen hij nog bij ons was. Onder andere dat van de film “Raw Deal”. Met in de hoofdrol Gary's gappie Arnie Schwarzenegger. Dat soort films dus. Daarnaast rommelde Gary stiekem wat voor de CIA. Met name in Panama. Wat doet die klungel? Hij begint in 1997 aan een script over de Amerikaanse inval in Panama in 1989 die was georganiseerd om dictator Noriega te toppelen. Die was in de periode daarvoor tot zijn manzana de adam (Adamsappel) betrokken bij de Iran/Contra-affaire. Oftewel de wapens-voor-drugs-operatie van Oliver North cs. met als stille vennoot vice-president Bush senior. Die werd in 1989 zelf op het presidentiële schild gehesen en dan is het uiteraard niet meer zo deftig om een of andere Panamese schrobber met nare info te laten ronddarren. Die nare info omvatte trouwens niet alleen materiaal over Witte Neus en Kalashnikovs, maar ook imposante beelden van slordige vrijpartijen en dan ligt het woord chantage al gauw op het scrabbleplankje. Vandaar die inval in 1989. Straatje schoonvegen. Hoe dom kan je dan zijn als je als scriptschrijver in the know nou juist daarover een lekker filmpie wil maken. Heul dom. Zeker als je na ettelijke telefoontjes van de Boerderij toch lekker doorgaat. In 1997 verdween Gary. Later werd ie teruggevonden in zijn auto op een plek die niet kon. Zijn researchmateriaal, zijn script en... zijn handen waren pleite. Bizar. Zou je zo een film over kunnen maken.

Ook een leuk onderwerp. Maar dan meer voor een comedy. In 2007 blijkt er een enorme hoeveelheid info over de JSF cyberaal gejat. Stond vandeweek in Der Spiegel. De diefstal werd toegeschreven aan de Chinezen. Who else. Daarmee zouden die rijstepikkers kennis hebben opgedaan waar ze normaliter 25 jaar voor nodig hadden gehad. Dus dat was heel erg. Nou ja, erg, erg. Wat is erg? Als je ziet, dat dat vliegende draaiorgel nog steeds allerlei kwalen vertoont die indertijd al waren opgelost door de gebroeders Wright, mag je je toch afvragen of ze bij Lockheed al die jaren met hun loveknuppel hebben zitten spelen. Tenzij... ze zullen toch niet bewust al die foutjes hebben ingebouwd? Om de vijand achter het bamboegordijn te misleiden? En ze straks te kunnen beschuldigen van God en zoete peertjes. Zodat iedereen het terecht zal vinden dat we ze met hun chopsticks in hun reet de Yangtse indrijven? Is dat een film of is dat een film? Anyone? Kandidaten dienen wel een degelijke levensverzekering te kunnen overleggen. Ook al gaat het om een comedy. Je weet het maar nooit met die gasten van de Boerderij.

(1) Zie het artikeltje "Vertrouwen" van afgelopen zondag. 

Operation Merlin was in 2000 al een tijdje onderweg (1). Het ging om een poging van de CIA om Iran de ins en outs van een Russisch atoombommetje te bezorgen. Zij het, dat er een paar weeffoutjes in waren verwerkt, waardoor de nucleaire bollebozen in ayatollahland zich een versuffing zouden moeten zoeken naar de uitgang. De Langleyboeren hadden een Russische nucleaire ingenieur die ooit dacht dat het achter het Vrijheidsbeeld groener was dan in de schaduw van de Kremlinuien bereid gevonden de atoompuzzel bij de Iraanse IAEA-vertegenwoordigers in Wenen in de gleuf te persen. Nou was die Russische puzzel in het Engels opgesteld en een beetje ingevoerde grutter in deze materie zou dat op zijn minst al als verdacht aanmerken. Laat staan in een land als Iran waar zoiets mogelijk zelfs aanleiding zou zijn om alle beschikbare volgelingen van Rod Stewart voor een alarmgezang de minaretten op te jagen. Maar wtf, het was de moeite waard om het te proberen. En als die baarden erin stonken dan kon de CIA op een taktisch moment met recht beweren dat ze bezig waren met het frutselen aan een atoombommetje van Russische komaf. Mijn liefje wat wil je nog meer?
De Russische ingenieur werd begeleid door twee CIA-knuppels. Een daarvan was Jeffrey Sterling. Een meneer wiens voorouders mogelijk onder toeziend oog van Frank Lammers aan de overkant van de plas waren beland. Toen hij in 2000 om onnaspeurlijke redenen van de operatie Merlin werd afgehaald – iets wat hem bij eerdere operaties ook al was overkomen– dacht ie dat zijn huidskleur daarbij van doorslaggevende aard was geweest. Hij begon bij zijn staf van Sinterklazen te plassen over discriminatie en hing zelfs een rechtszaak aan hun tabberd. Moet je niet doen in Langley. Jeffrey kreeg na twee jaar de zak. Niet zo heel lang daarna moest hij voor een snuffelcommissie van de Senaat verschijnen en wat doet ie? Hij spillt wat beans over de operatie Merlin. Die was in zijn ogen knap onverantwoordelijk. Niet alleen vanwege de taalkwestie, maar ook omdat de ingenieur op operationeel vlak een onvoorstelbare kluns was. Jeffrey's verklaring was voor hem het begin van het einde. Een paar dagen geleden werd hij door een kadi in Virginia (where else) schuldig verklaard aan het lekken van geheime info aan de journalist James Risen, die in 2006 de boel op het asfalt mieterde in zijn boek “State of War”. Hard bewijs dat Jeffrey buiten de pot had geürineerd? Nee. Maar in dit soort zaken heeft de Amerikaanse rechterlijke macht weinig nodig om iemand een hele tijd in een benauwd hokkie te manouvreren. Vooral als zijn familie ooit als goedkope werkkracht is geïmporteerd door de West Indische Compagnie of een concurrerende handelsfirma. Hoe lang Jeffrey mag brommen wordt pas in april duidelijk. Wat James Risen te wachten staat is nog duister. Hij heeft altijd geweigerd om zijn bronnen te openbaren. Maar “Je suis James” zal hem waarschijnlijk weinig helpen.
Overigens is niet zo lang geleden ook duidelijk geworden, dat de CIA niet alleen Iran via Merlin een nucleaire zeperd wilde bezorgen. Er werd serieus overwogen om de Russische oliebol ook op pad te sturen in de richting van Irak. Zat enige logica in. In de tijd waarin deze ongein zich voltrok waren ene Michael Ledeen en zijn ouwe gabber uit de Iran/Contratijd Manucher Ghorbanifar namelijk bezig om bewijzen in elkaar te flansen die moesten aantonen, dat Saddammeke een partij gele cake uit Niger had aangeschaft. En waar had ie dat voor nodig? Om een nucleair bommetje te produceren. Het liefst natuurlijk een bommetje met het keurmerk van de Russische Vereniging van Huisvrouwen. Pech onderweg: ene Valerie Plame van de CIA-coverfirma Brewster Jennings & Associates hield iets te nauwkeurig de nucleaire ontwikkelingen in Irak en Iran in de kieren. Haar echtgenoot -een voormalig ambassadeur ter plekke- werd dan ook naar Niger gestuurd en wat bleek? Niger had geen grammetje cake aan Saddammeke verhandeld. Wat er daarna met Plame gebeurde is met een beetje goeie wil terug te vinden in onze publicaties over deze affaire. Ze werd in het openbaar te drogen gehangen.
Daar bleef het niet bij. In 2011 liet het IAEA in Wenen ineens een alarmerende scheet. Iran zou volgens het internationale nucleaire controle-instituut een “high explosives initiation system” oftewel een “nuclear warhead” hebben ontwikkeld met hulp van een niet nader genoemde Russische expert. De Amerikaanse mainstream was er als een stel druistige Barnevelders bij om de identiteit van de “Rus” te onthullen. Het ging om ene Vyacheslav Danilenko. Een knipperbol uit Oekraïne, die op dit specifieke terrein van toet noch blaas wist. Of Danilenko identiek is aan de “Rus” die in de Merlin-story figureerde is (nog) niet duidelijk. Horen we misschien nog als de rook om ons hoofd is verdwenen. En er ook meer helderheid bestaat over het mysterieuze pakketje dat was weggestopt in een antieke Mercedes uit de USSA en in 2009 via de Rotterdamse haven naar alle waarschijnlijkheid richting Midden-Oosten is gedirigeerd. Een pakketje ook dat bij de Nederlandse autoriteiten heel wat minder aandacht trok dan de camera in een Leidse vuilniszak. Zelfs nadat de bij de zaak betrokken bef Fernand Tripels gezelfmoord in het Belgische Lanaken werd teruggevonden (2). Bij die affaire was overigens een rol weggelegd voor de bij ons ooit zo populaire ex-bef Geertjan Dolk. En met wie was de in België vertoevende vriend Dolk dikke maatjes? Met Michael Ledeen en Manucher Ghorbanifar. We bedoelen maar. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 2 van 20 januari 2015.
(2) Zie de serie “Roestig” op de Followup-site. 

Denk je dat kan niet. Maar het kon. Als u op 1 februari jl. toevallig met een bui van alertheid werd geconfronteerd moet u aflevering 3 van deze serie zijn tegengekomen. Ging over de CIA-operatie Merlin. In een notendop: de Amerikaanse snuffelboeren bezorgden zo'n 15 jaar geleden de aya's in Teheran de volledige documentatie voor het kweken van een Russische nucleaire paddenstoel. Maar wel met een paar verborgen foutjes. Mochten de Iraanse atoomvorsers dus het verrassingspakket serieus nemen dan zouden ze na jaren sappelen hooguit op een kroppie sla of een struik boerenkool uitkomen, maar nooit op een paddenstoel. Een lullig spelletje? Op het eerste oog wel, maar op het tweede een misselijke kolerestreek. Want het lag in de bedoeling om tijdens de speurtocht van eerdergenoemde atoomvorsers de zaak te laten uitlekken om de aya's te kunnen beschuldigen van een dubbele agenda. Nou zijn ze in Teheran niet achterlijk. Ze moeten het merkwaardig hebben gevonden dat de kweek van een Russische paddenstoel in het Engels werd beschreven. En dat het cadeautje werd bezorgd door iemand die van deze specifieke materie toet noch blaaskapel wist. Dus erg serieus zullen ze het pakket niet hebben genomen. 
Maar dat lag een tikkie anders in Wenen. Bij de IAEA, de nucleaire waakhond. Daar waren ze kennelijk op het terrein van CIA-grappen het Ronald van Raakniveau nog niet ontstegen. Operatie Merlin blijkt namelijk na de geplande lekkage wel degelijk invloed te hebben gehad op de meningsvorming van de hotemetoten daar over de ontwikkeling van atoomwapens in Iran. En heeft meegespeeld bij het onder druk zetten van de aya's met allerlei sancties. Voorzichtig schuifelend en blozend tot in hun haarwortels zijn ze nu begonnen aan een lichte herziening van hun standpunt. Sachertorten. 

Het is wat. Schrijf je een boek over je dooie moeder dan krijg je 50.000 euro en een legpenning. Schrijf je een boek over een Trojaans cadeau van de CIA dan zijn de gevolgen haast niet te overzien. Een gevolg is in ieder geval wel duidelijk: je kan in een staatshotel met 1 schamele ster terechtkomen, waar je je stukkie zeep goed moet vasthouden om een uitholling overdwars te voorkomen. Dat lot hangt nog steeds boven het hoofd van Pulitzerprijswinnaar James Risen, die in 2006 ons verraste met zijn boek “State of War”. Daarin beschreef hij ondermeer operatie “Merlin”.
Een CIA-bedenksel, waarbij een gevluchte Rus de aya's in Teheran een Amerikaans bouwplan bezorgde voor een nucleaire replica van het huisje van Paulus de Boskabouter. Een bouwplan dat bij eventueel gebruik voor ernstige, zo niet onoplosbare problemen zou zorgen (1). Nou was het beroerde dat Merlin in Teheran werd verheven tot het duizend en tweede sprookje. Daardoor moest de volgende etappe van het CIA-project, de Iraniërs beschuldigen van de ontwikkeling van een eigen paddenstoel, van het programma worden afgevoerd. Een ezel stoot zich zelden aan dezelfde steen. Je mag je dus afvragen hoeveel ezels op de Farm in Langley zijn ondergebracht, want nadat langzaamaan duidelijk werd dat de aya's er niet instonken vatte de CIA het lumineuze plan op om Merlin ook op Irak los te laten. Via dezelfde Rus. Dat laatste stond niet in Risen's boek, maar kwam aan de orde tijdens het proces tegen een van zijn vermeende bronnen: ex-CIA agent Jeffrey Sterling. 
Die kreeg gisteren 3,5 jaar voor de pantalon wegens het naar buiten brengen van staatsgeheimen. Hij bleef tot het eind ontkennen de bron van Risen's boek te zijn. En Risen zelf? Die weigerde zijn wafel open te trekken en kan daarvoor ook nog de petoet inzeilen.
Vraag blijft wel wat precies de rol is geweest van Valerie Plame binnen deze context. Was de in 2003 te drogen gehangen CIA-agente nou wel of niet actief betrokken bij de eerste etappe van Merlin (2)? En dan niet alleen bij de leverantie van het nucleaire bouwplan aan Teheran, maar ook van bijbehorende spulletjes die bijvoorbeeld in onze serie “Roestig” aan de orde werden gesteld. Zullen we waarschijnlijk nooit weten. Zeker is wel dat Valerie zich hevig heeft verzet tegen het loslaten van Merlin in Irak. Het sein voor de ezels om haar een geweldige trap na te geven. Valerexit. Spionage? Niks voor ons. Stay tuned.

(1) Zie voor wat meer details aflevering 3 van deze serie dd. 1 februari 2015.
(2) Zie voor deze kwestie het tweede Sinterklaasverhaal dat wij op 24 oktober 2007 te water lieten. 

Wat de een kan, kan de ander niet. Voormalig CIA-opperhoofd David Petraeus lekte een heel pakket geheime info aan zijn bijwip en kwam ermee weg. Maar Jeffrey Sterling was de piel. De Afro-Amerikaanse 00-zoveel was een redelijk hoge case officer bij dezelfde club en ondermeer verantwoordelijk voor het ronselen en runnen van de Russische ingenieur, die de hoofdrol vervulde bij operatie Merlin. Jeffrey werd in 2000 van de zaak afgehaald toen hij de moed had te protesteren tegen een in zijn ogen flagrant staaltje discriminatie. Dat zette kwaad bloed bij de herenboeren in Langley en die mieterden hem begin 2001 dan ook op de keien. Twee jaar later kregen ze helemaal de pest aan hun voormalig agent toen die over operatie Merlin een ferm de whistle blowde bij de Senaatscommissie die over dit soort zaken gaat.
In 2006 verscheen het boek “State of War” van James Risen (1). Met ondermeer details over de krakkemikkige operatie Merlin. De herenboeren zagen hun kans schoon en schoven de lekkage van die operatie in Sterling's maatje 46. Bewijs? Daar moesten FBI-smurfen voor zorgen. Die verzamelden in de jaren (!) die volgden een bundeltje circumstantial evidence en de zonder ook maar 1 Afro-Amerikaan opgetuigde jury riep aan de hand van dat vloeitjesdunne materiaal in maart van dit jaar “schuldig”.
Een paar dagen geleden kreeg Jeffrey van de kadi 3,5 jaar cel voor de ballen. Een resumé vind u hier. Inclusief een korte docu waarin de veroordeelde ex-agent en zijn echtgenote hun verhaal doen. Justice for all? What? You must be an idiot? Stay tuned.(1) Zie aflevering 5 van deze serie dd. 12 mei 2015