Skip to main content

donderdag 8 december-2005
Voor de bakker. Dankzij een slordige meneer van een Rotterdamse snuffelbrigade weten we nu zeker dat Pim Fortuyn voortdurend in de kieren werd gehouden. De vraag of dat ook op 6 mei 2002 het geval was, wordt ineens weer valide. Vooral ook omdat de Hilversumse bromsnorren wel heel snel ter plaatse waren om Volkert van der Graaf een paar kettinkjes aan te leggen. Maar dit terzijde.
Kennelijk was er door de RID, een Rotterdams uitzendburo van de AIVD, een “fagfile” van Fortuyn aangelegd, waarin ondermeer diens avonturen met Marokkaanse jongetjes waren geboekstaafd (1). De reden voor dit soort geschiedschrijving is duidelijk. Als het nodig mocht zijn wordt er op de desbetreffende politicus druk uitgeoefend om in de pas te lopen. We hoeven alleen maar te denken aan Fortuyn’s ommezwaai in de kwestie rond de aankoop van de Joint Strike Fighter en we weten waar we het over hebben.
Ook andere kometen aan de LPF-hemel mochten zich trouwens verheugen in de aandacht van de rubberzolen. Het vereist geen IQ van 120 of meer om erachter te komen wie dat waren. Een vluchtige blik in de serie "Schimmen achter Pim" op onze Followupsite is al voldoende.
Ging het om een Haagse schrikreactie op de waanzinnig groeiende populariteit van de kale dandy bij de heffe des volks? Niet alleen. Want ook de strapatsen van politici uit de rijen van de Partij van de Arbeid en D’66 werden op diskette vastgelegd. Zonder enige twijfel hoorde bijvoorbeeld oud-PvdA-leider Ad Melkert tot dat gemêleerde gezelschap (2).
Dat op andere diskettes die toevallig niet bij Kuifje R. de Vries terecht zijn gekomen, informatie staat over luitjes van de SP en Groen Links staat vast. Het Koude Oorlog-syndroom is blijkbaar nog niet uitgebannen binnen de Haagse machtscentra. Ondanks het feit dat de commies zijn ingeruild voor mohammeds. En gezien de vlijt waarmee Jan Peter Efteling de bevoegdheden van de snuffeldiensten uitbreidt, mogen we nog heel wat meer van dit soort shit verwachten. Vooropgesteld tenminste, dat er af en toe weer een diskette bij Kuifje wordt bezorgd.
Welgemeend advies aan volksvertegenwoordigers: ga niet om met twijfelachtige lieden en hou je fluit binnenboord.

(1) De BVD zou niks zien in het verzamelen van dit soort gegevens. Althans dat werd beweerd nadat er aarzelend iets naar buiten werd getild over de pedo-affaires van oud-CPN topman Joop Wolff (zie "Wolff in de klem" op de site van de Morgenster) en bij een actie van rechtse rakker Yge Graman (zie het artikeltje over de Haagse madame “Olga” dd. 26 augustus 2002).
(2) Zie onze berichtgeving uit 2002 over Melkert’s hobby in Lederhosen en soortgelijke attributen.

  • Datum: .

vrijdag 9 december-2005
Nee hoor, echt niet. Er was geen diepgaand onderzoek naar het sexleven van Fortuyn. Er kwam gewoon in februari 2002 een informant voorbij met wat leutige hebbedingetjes over Fortuyn’s close encounters of the first kind met Marokkaanse jongetjes. En daar is een rapport van opgemaakt. Omdat het kale fantoom chantabel zou kunnen zijn als ie onverhoopt in politiek Den Haag in een bestuurlijke functie terecht zou komen.
Dat was niet denkbeeldig, want er waren twee jaar daarvóór al een paar schooiers geweest aan wie Fortuyn geld had geleend en die dat niet wilden terugbetalen. Toen de politicus in spe bleef aandringen dreigden ze “naar buiten te treden met zeer schadelijke publiciteit”. Aldus minister Remkes in een haastig brieffie aan de Kamer. Iedereen blij, behalve de LPF.
Nou wezen wij gisteren al op het lot van Joop Wolf en dat van Ad Melkert, respectievelijk voormalig wegkapitein van de CPN en de Partij van de Arbeid. Bij beide partijen was de top jarenlang op de hoogte van de mogelijke chantabiliteit van hun politieke leiders vanwege hun sexuele hoogstandjes buitenshuis. En er gaan bij nacht in de kroegen hier meer namen rond bij het blondschuimend bier. Zijn daar door hijgende functionarissen van de BVD ook rapporten van opgemaakt en op diskettes gepleurd? Zonder twijfel. Met alle gevolgen vandien.
O, en datzelfde geldt natuurlijk voor onze huidige bewindsman van Binnenlandse Zaken zelf.
Want er zijn uiteraard “dienstlich” ook rapportjes opgemaakt naar aanleiding van Johan’s rollebollen met dames van verdachte garnituur. Twee van hen zouden in touw zijn geweest voor drugskartels en eentje had iets met de jihad (1). Dat is met een gierende gang onder een oosters tapijt gefrommeld, maar hoe zat het met die chantabiliteit? En waarom zijn die diskettes nooit in een verkochte auto gevonden en bij Kuifje R. de Vries terechtgekomen?
Kijk, dat heb je nou altijd met die oekazes van ministers. Ze roepen altijd weer nieuwe vragen op. Vooral als het om de meest elementaire dingen gaat.

1. Zie de serie "Minister Johan Remkes” op onze Followup-site.

  • Datum: .

zondag 11 december-2005
Zoals bekend is er indertijd naar aanleiding van de moord op Pim Fortuyn op 6 mei 2002 een onderzoek op gang gekomen door een begrafeniscommissie onder leiding van een meneer Van den Haak. Die moest de ellendige gebeurtenissen op een rijtje zetten en uitvlooien waarom de nieuwe ster aan het Haagse firmament geen ordentelijke bewaking had gekregen. De uitslag was voorspelbaar, dus er viel niet veel te verdienen bij de toto.
In het eindrapport is ook het nodige te vinden over minder frisse gebeurtenissen uit het verleden van Wilhelmus Simon Petrus. Zo bleek hij in de periode 1993 – 2000 tot twee keer te zijn afgeperst, bestolen en met de dood bedreigd in verband met zijn privéleven, dat zich afspeelde in een “risicovolle omgeving”. Pim was in die periode als bijzonder hoogleraar verbonden aan de Erasmus-universiteit en was als publicist en columnist actief in Elseviers Magazine.
In 2000 liet Fortuyn twee civiele vorderingen bij de rechtbank van de rol halen omdat de betrokken schuldenaren hem chanteerden met publiciteit over zijn privéleven. En in 2002 klopte nog eens een informant aan bij de RID met nieuwe verhalen over de avonturen van Pim in diezelfde risicovolle omgeving in gezelschap van Marokkaanse jongetjes (1).
De AIVD had deze gegevens niet meegenomen bij de beoordeling van de veiligheidssituatie rond de nieuwkomer in het politieke wereldje. Maar de speurneuzen wisten het dus wel. Al jaren lang. Net als de Rotterdamse bromsnorren en mogelijk zelfs collegae bij de Erasmus en bij Elsevier. Hoe komt het dan, dat er nooit juridische stappen tegen onze Pim zijn genomen?
Want sexuele omgang met minderjarigen is niet alleen droevig, het is ook strafbaar. Of droeg Pim misschien kennis van hetzelfde soort praktijken van andere kindervrienden, uit bijvoorbeeld het Haagse politieke milieu? En achtte hij zich daardoor onkwetsbaar en zelfs vrij om openlijk over die kunstjes met kinderen te praten?
Op die vragen zal vanavond bij de uitzending van Kuifje R. de Vries geen antwoord komen.
Dit soort dingen zijn staatsgeheim. Behalve als het gaat om een sloeber uit Amsterdam-Oost of een volksbuurt in Leeuwarden.

1. Zie de vorige aflevering

  • Datum: .

maandag 12 december-2005
Er was ooit een hoop heisa toen Job Cohen en Rob Oudkerk in een entrenoetje de term kutmarokkanen lieten vallen. Maar dat was nog niks met de uitspraak die Pim Fortuyn gebezigd zou hebben: “eerst neuken we alle Marokkaanse jongetjes en dan zetten we ze het land uit”. Dat was een van de verbijsterende lowlights die gisteravond voorbijkwamen tijdens de uitzending van Kuifje R., die in zijn geheel gewijd was aan de vondst van een stel diskettes van het Rotterdamse AIVD-filiaal.
Volgens een rapportage die tot de verzameling snuffelpareltjes behoorde was Fortuyn blijkbaar al begonnen aan het eerste bedrijf van die missie. Ondermeer ten huize van een PvdA-bons, die dat overigens in een telefoongesprek met Kuifje, zij het wat bleekjes, ontkende. Maar je zal het zelf zijn.
De bron voor dit goor gedetailleerde verhaal was naar alle waarschijnlijkheid een Rotterdamse politiefunctionaris, die zelf ook tot het exclusieve clubje kindervrienden behoorde en daardoor moeilijk te bewegen was tot het uitschrijven van een proces-verbaal.
Woelden deze activiteiten geen emoties los bij de Marokkaanse gemeenschap in Rotjeknor?
Jawel. In 2002 tijdens een straatseance in het kader van de ophanden zijnde gemeenteraadsverkiezingen zouden de heren Fortuyn en Sörensen in Zuid door jeugdige Marokkanen zijn bekogeld met stenen en andere attributen. Volgens onze bronnen zou een politieonderzoek hebben duidelijk gemaakt dat Fortuyn’s sexuele strapatsen met Marokkaanse jongetjes de reden was voor de aanval van de mediterrane Light Brigade.
Maar een strafrechterlijk onderzoek naar Pim’s sexuele avonturen in de Marokkaanse Kindergarten bleef uit. Vreemd en toch ook weer niet. En daarvoor hoeven we niet eens de zuidgrens over. Wij herinneren ons nog als de dag van eergisteren de Marokkaanse jongetjes die volgens de bewoners op de trap van een pand aan de Amsterdamse Keizersgracht krioelden in afwachting van buurman Salomonson, toen nog de advocaat van het Koninklijk Huis. Ooit een poging geweest van de zijde der bromsnorren om daar een vinger achter te krijgen en Frits achter het gaas te krijgen wegens een overdosis aan kindervriendschap? Ben je belazerd!! Want je kan toch niet iedereen over een kam scheren? Zeker niet op dit terrein.

  • Datum: .

donderdag 15 december-2005
Nee hoor. Naar aanleiding van Kuifje R.’s uitzending van afgelopen zondag heeft Remmie laten weten dat de AIVD Fortuyn en een stel politici om hem heen niet had afgelegd. Een bef van het Landelijk Parket zou in 2002 hebben beslist dat er te weinig houvast was voor een nader onderzoek.
Weinig houvast? Vreemd. Nou dachten we toch dat ergens in het voorcircuit de term chantabiliteit was gevallen. En als die bef een beetje op de hoogte was, moet ie ook geweten hebben dat binnen de echelons van zijn ijverige bromsnorren een flink boeket veronrustende kennis rondzwierf over de geldschieters van Pim (1).
Komt nog bij dat onze Pim de aanschaf van de JSF, de nieuwe vliegende doodkist van onze luchtmacht, niet zag zitten. Mocht zijn partij dus doorstoten naar het ministeriële pluche, dan zou dat zeker eilie opleveren bij onze Amerikaanse bovenmeesters.
Daarom alleen al kunnen wij ons slecht voorstellen dat de AIVD geen houvast zocht. Sterker nog, daarmee zou de dienst zich 't zoveelste brevet van onvermogen hebben bezorgd. Niet onmogelijk, gezien de reputatie van de snuffeldienst. Maar als je wel druk in de weer bent om de schade te beperken van de amoureuze avonturen van je hoogste baas, i.c. de minister van Binnenlandse Zaken, dan kan het er bij ons niet in dat je scabreuze berichten over de man die het hele politieke bestel in ongerede dreigt te trappen met hulp van een paar twijfelachtig riekende ondernemers links laat liggen. Hier is het laatste woord nog niet over gezegd. Stay tuned.

1. Zie de serie “Schimmen achter Pim” op onze Followup-site.

  • Datum: .