dinsdag 20 augustus-2013
Wij houden wel van een zonnetje. Behalve van dat verrekte Verizonnetje. Eind 2003 kwam dat bij ons al boven de kim en sindsdien versteerde het ons humeur zodra het zich weer eens vertoonde (1).
Ook nu weer. Verizon was in de States een van de grote jongens op communicatiegebied die zonder gepruttel door de knieën ging toen de National Security Agency (NSA) zonder daartoe gemachtigd te zijn alle gegevens van hun klanten over te dragen. Niet een keertje. Elke dag. En van iedereen. Van opoe tot imam, van groenteboer tot halalslager. Om de USSA veiliger te maken. Zeggen ze.
Kwam door vriend Snowden een zootje eilie van, maar dat wil niet zeggen dat die gore praktijken zijn gestopt. En denk nou niet dat die kloothommels bij Verizon spijt hebben van hun slappe dwijlgedrag. Integendeel. Vooral omdat ze daarvoor een vette kluif hebben gekregen van de NSA. Ze mogen nu namelijk participeren in een project van 10 miljard dollar om al die binnengetrokken informatie veilig op te bergen in een wolk. Wij kunnen wel lullen over integriteit, privéleven, vrijheid en andere leuke dingen voor de mensen. Maar bij dit soort griezels gaat het alleen maar om de shekels. De rest zal ze matzes wezen. Stay tuned.

(1) Zie “Vreemde geluiden uit de tapkamer” dd. 11 december 2003 in de serie "Cold Turkey". Verizon heette toen nog niet zo. Maar of het nou als Comverse, Verint of Verizon langs het zwerk zeilde, wij konden er niet vrolijk van worden.

maandag 5 maart-2007
We gaan terug naar december 2002, toen er nog ijs lag op de sloten. We besteedden toen aandacht aan Yassin-al Kadi. Een jurk uit de Saoedische zandbak en ondermeer eigenaar van het in de States actieve softwarebedrijf P-tech, dat gespecialiseerd was in snelle informatiestromen en qq. (?) romantische banden onderhield met de CIA. Daarnaast begeleidde vriend Yassin regelmatig hoge Amerikanski’s bij hun trips naar het Midden-Oosten en was dikke mik met ene Dick Cheney. Allemaal erg leuk, maar onze Saoedische vriend belandde na het sensationele optreden van Osama’s Flying Circus op Manhattan toch mooi op een lijssie van zo’n dozijn vermeende financiers van de circusdirecteur en diens gelovigen. Niet grappig, want je hele hebben en houden wordt bevroren in afwachting van een dieper onderzoek in alle landen waar de Bushesmannen met succes hun grote muil kunnen opentrekken. Bijvoorbeeld in Turkije. Al Kadi verkeerde uiteraard zwaar in de stress en probeerde via allerlei hoge gabbers in de Turkse hiërarchie, onder wie premier Erdogan, zijn poen uit de vriezer te krijgen. Maar kortgeleden trok hij een niet en het ziet er voorlopig niet naar uit dat ie in de nabije toekomst wel prijs zal hebben. Het officiële onderzoek vordert namelijk net zo snel als een ouwe ezel op de handrem. Vooral nadat naar boven was gepompt dat de rechterhand van Erdogan in de jaren negentig Yassin’s zakenpartner was geweest. En dat Erdogan’s minister van Financiën aandeelhouder was van de Islamitische financiële instelling Albaraka Turk, waarmee Yassin indertijd zo prettig zaken deed.
Toch leuk, als je dan Bea, haar watermanager en haar specialiste in mini-kredieten ziet aanschuiven bij meneer Erdogan. In het kader van de verbetering van de onderlinge betrekkingen tussen Nederland en Turkije. Zaken zijn zaken, niet waar? Stay tuned.

dinsdag 6 maart-2007
Het onderzoek naar Yassin al-Kadi, een van de vermeende financiers van terreurbaarden, mag dan in Turkije bij het leven worden getraineerd, aan de overkant van de plas is het niet veel anders. Zo werden in Boston een paar medewerkers van Yassin’s onderneming P-tech gesignaleerd bij een stel loodsen die door lokale avonturiers werden gebruikt voor het stashen van ongein uit Afghanistan. En een groot deel van die ongein uit dat land komt op de westerse markt via Turkije en de Balkanlanden. Wat dat laatste betreft: Yassin had in de jaren 80/90 een heule goeie vriend in Bosnië. Dat was de Islamitische leider Alija Izetbegovic. Samen met een bosje Amerikaanse, Turkse en Iraanse snuffelclubs frutselden Alija en Yassin in die tijd een alleraardigst smokkelapparaat in elkaar. Dat zorgde voor de bewapening van de Islamitische Bosniërs, die geassisteerd door jongens van Osama te vuur en te kromzwaard de Servische “commies” bestreden. Uiteraard moesten die wapens worden betaald. Maar dat was geen probleem dankzij de revenuën van voornoemde ongein uit Afghanistan. Kijk, en daarom is het zo moeilijk om Yassin achter het gaas te draaien. Of zijn bevroren poen terug te geven.
Ook leuk trouwens. De rechterhand van Alija bij deze Afghaans/Turkse/Joego smeerboel was Mohammed Sacirbey, die in die periode met Mabel Wippe Smit (aka de Marmot) aan het rotzooien was. Het meisje dat eerder in de Neeltje Jacoba en op de Prinsengracht zo buitengewoon platonisch en met trillende neusvleugels omging met Klaas Bruinsma en andere avonturiers en later via een tombe haar entree maakte op Huis ten Bosch.
Nog eens: Waar zouden Bea, Alex en Maxima het met meneer Erdogan over gehad hebben? Handel, Europa, Albayrak, Joris Demmink, water, Türkyiemspor, mini-krediet, Krikke-gate? Soms zijn we echt jaloers dat wij nooit eens mee mogen op staatsbezoek. Stay tuned.

maandag 9 juni-2014
Lekkere Pinkster voor Gerrit. Gisteren bereikte ons onder een koud pilsje dit warme bericht over zijn Bank. Nou ja, de Saudi Hollandi bank eigenlijk, maar daar zit Gerrit's oufit met een dikke ringvinger in, dus hij zal toch wel even de horlepiep hebben gedanst achter in de tuin. Waarom wij even stil zitten bij dit bericht? Nou, we konden het niet helpen, maar onze gedachten gingen met een noodgang terug naar dit historische bericht en de Kluifjes die daaraan voorafgingen. Mainstream? In geen velden of wegen. Maar da's geen mirakel. Met wie dacht je eigenlijk dat Gerrit de horlepiep stond te dansen? En niet voor het eerst.