dinsdag 6 januari-2004
Dat was even bommetje in Maastricht toen burgemeester Leers zijn eigen ambtenaren de oren waste tijdens zijn nieuwjaarstoespraak. Hij had het ondermeer over bestuurders en ambtenaren die zich hooghartig opstelden. Oftewel schijt hadden aan wie of wat dan ook. Zonder twijfel hoorden daar ook luitjes van de gemeentelijke afdeling Bouw en Woningtoezicht bij, die de klap van 24 april 2003 nog elke dag horen nadreunen. Op die dag donderden vijf balkons van het appartementencomplex Patio Sevilla naar beneden waarbij twee bewoners het leven lieten. Er bleek door de met ING Vastgoed gelieerde projectontwikkelaar 3W Vastgoed op eigen houtjegefrutseld te zijn aan de oorspronkelijke bouwplannen waardoor een breekbaar ceramisch geheel was ontstaan. Misschien onbedoeld passend in de door de Spaanse architecten Ortiz y Cruz ontworpen Maastrichtse nieuwbouwwijk, maar Leers was not amused. Want ook het toezicht van de gemeente had gefaald. Onkunde of een krentenbrood van ouwe jongens? Dat laatste is geen onzinnige veronderstelling en schijnt vooral nogal eens te ontstaan als het om prestigieuze projecten gaat. We hoeven alleen maar te wijzen op de bouwfraude-enquête. En om het bij Limburg te houden onze eigen jolige berichtgeving over het wining and dining van een stel topdogs van projectontwikkelaar MDC/Amstelland (inmiddels AM NV) met een directielid van UWV Amsterdam in het oh zo rustieke Château Gerlach in Valkenburg (*). Oorspronkelijk ging MDC door het leven als Multi Vastgoed en dat brengt ons van Maastricht naar Haarlem, de stad der Muggen. Zo’n vier jaar geleden zou namelijk een verrekt hoge ambtenaar van die stad al dan niet ambtelijk een bezoekje hebben gebracht aan Portugal voor een tête à tête ten huize van de broer van Hans van Veggel. Een van de twee baasjes van Multi Vastgoed en een goede vriend van vleeszwendelaar Eddie de Kroes. Of Hansepans zelf ook bij het Portugese entre-nous aanwezig was weten we nog niet zeker. Maar feit is wel, dat sinds dat tripje Multi Vastgoed (nu dus AM NV) vaste voet heeft gekregen in Haarlem en bezig is met een stel uiterst sappige projecten, waaronder één met de lokale UWV. Leuk hè? Tijd om eens te gaan hengelen aan het Spaarne. Stay tuned.

(*) zie de serie "Shredder" op de Followup-site.

woensdag 7 januari-2004
Inmiddels zijn we erachter gekomen wie die hoge ambtenaar was die volgens betrouwbare bronnen via een Portugal-gambiet projectontwikkelaar AM op de Haarlemse rails heeft gezet. Het zou gaan om de directeur van de afdeling Stadsontwikkeling Joost van Eijsden. Een niet onbemiddelde, in de Heemsteedse dreven wonende meneer, die in ieder geval binnen het gemeentelijk apparaat nog nooit is genomineerd voor de titel zonnetje in huis. Wij wilden wel eens wat meer weten over deze potentaat en wij hanteerden onze beproefde methode. Wij zonden een naïeve e-mail. Ditmaal aan Linda Lans, de woordvoerster van de gemeente Haarlem. De tekst luidde aldus:

“Geachtemevrouw Lans,
Onder verwijzing naar ons eerste artikel in de serie “Intriges in de stad der muggen” op de website www.stelling.nl/kleintje/actueel.html zouden wij graag het volgende willen weten:
Was de gemeente Haarlem op de hoogte van de trip die de directeur van de afdeling Stadsontwikkeling zo’n vier jaar geleden naar Portugal heeft ondernomen?
Ging het daarbij om een dienstreis?
Hoe zelfstandig is een directeur Stadsontwikkeling bij het openen van contacten met projectontwikkelaars?
Is het juist dat in het recente verleden de betrokken directeur heeft getracht “hogerop” te komen, i.c. een gelijksoortige betrekking in Den Haag te verwerven?”

Wij kregen al heel snel van de afdeling voorlichting de verblijdende mededeling dat we binnen drie dagen antwoord mochten verwachten. Prima hoor, Linda. Maar in afwachting daarvan gaan we maar gewoon door met deze serie. Vind je toch niet erg hè. Goed zo. Stay tuned.

vrijdag 9 januari-2004
Hm. Valt ons een beetje tegen. Nog geen antwoord van Linda, de woordvoerster van de gemeente Haarlem. Terwijl het ons nog zo keurig beloofd was. Wat dat betreft kon ze wel bij de Deutsche Bank werken. Krijg je ook nooit antwoord van. Nou, ja, dan gaan we maar gewoon door waar we gebleven waren. Bij Joost van Eijsden. En zijn poging om directeur Stadsontwikkeling van Den Haag te worden. Is (nog) niet gelukt. Terwijl hij daar toch een leuke kruiwagen voor had. Met luxe rupsbanden nog wel. ING Vastgoed. Zoals u weet zitten daar geen luitjes die ergens voor opzijgaan als er winst uit valt te peuren. Al moeten ze er een dinertje voor wegstouwen bij een een-op-een ontmoeting met de meest twijfelachtige cliënten, ze doen het. Zo zou de baas van het spul, Jan Doets, bijvoorbeeld onlangs nog een vorkje hebben weggeprikt met de omstreden vastgoedboer Willem Endstra in hotel Méridien vanwege wat hangende kwesties rond het Amsterdamse Confectiecentrum. We bedoelen maar. Maar Jan doet dat even zo vrolijk met zijn Haarlemse vertegenwoordiger Marcel Kooij en vriend Joost ergens in een Santpoortse uitspanning. En waarover babbelen ze dan tussen de exquise gerechten en een glaasje door? Misschien wel over de mogelijkheid om Joost alsnog te laten plaatsnemen in het gevolg van burgemeester Wim “Lullo” Deetman. Maar in ieder geval over het project De Appelaar. Het nieuwe gerechtsgebouw dat net als de Patio Sevilla in Maastricht ontworpen was door een Spaans architectenbureau en met horten en stoten nu verrijst in het centrum van Haarlem. Een omstreden project. Niet alleen vanwege de vette aantasting van het historische stadsbeeld, maar ook vanwege de rigoureus stijgende kosten die allemaal voor rekening komen van de muggengemeente. Want een ding is zeker: ING Vastgoed weet donders goed hoe je een contractje in elkaar moet draaien. Joost komt overigens ook nog wel eens in andere horecagelegenheden om informeel zaakjes af te handelen. Maar dat bewaren we voor een volgende aflevering. Stay tuned.

maandag 12 januari-2004
Het ABC in Haarlem is officieel een architectencentrum aan het Groot Heiligland. Met exposities, discussies, cursussen, projecten voor kinderen oftewel archikids (hoe verzin je het) en andere activiteiten voor moeilijke slapers. Maar om een beetje evenwicht in de tent te krijgen ook een eigen café. Je kunt sponsor worden. En daar hoef je natuurlijk geen architect voor te zijn. Je kan bijvoorbeeld een projectontwikkelaar à la AM, ING Vastgoed of andere vorkjesprikkers zijn. Of een o.g. boer met een onverwachte hang naar schoonheid. Of een bouwondernemer die moet bijkomen van Marijke Vos. Of een uitzendmanager. Of desnoods een gemeenteambtenaar. Dat kost je pak weg 2500 euro’s per jaar en meneer belasting zal daar niet over struikelen. Zo leuk entre nous af en toe eens wat beschaafd bijbabbelen over bijvoorbeeld de vele manieren om de architectonische schoonheid van Haarlem intact of verder naar de Filistijnen te helpen. Naar verluidt frequenteert onze directeur stadsontwikkeling dit soort bijeenkomsten ook. Sterker nog: hij is soms spreker. Verder zou hij volgens mensen die het weten kunnen in zijn vrije tijd zelfs nieuwe sponsors werven. Zo zou Joost bijvoorbeeld een rol hebben gespeeld bij het binnenhalen van Heijmans. Een stenenstapelaar die bekend staat om zijn ethische normen. Goed, oké, het OM gaat drie medewerkers voor de kadi sleuren wegens valsheid in geschrifte, oplichting en omkoping. Maar waar gehakt wordt is het woensdag. Goed, oké, de pr-boys Dröge en Van Drimmelen hebben voor Heijmans gelobbied bij Tweede Kamerleden om te kijken of er geen schikkinkje was te ritselen. Misverstandje. Voor de rest is Heijmans hartstikke ethisch en een parel in de kroon van het Haarlemse architectencentrum. Over kroon gesproken. Bij het strikken van het Rosmalense bedrijf voor het sponsorschap van ABC zou ook Boer & Croon actief zijn geweest. In het bestuur van dit managementbureau zit Edgar Peer. Een Ferrariliefhebber pur sang die wereldberoemd werd in Amsterdam en omstreken toen hij vanuit Canada aan de Amsterdamse burgemeester faxte “the job is done, we’re coming home”. Hij had toen met de ondernemer Kristos Kritikos een deal gesloten voor een nieuwe containerterminal in het westelijk havengebied. Naar later zou blijken een uiterst slordige job (*). Kortom in het Haarlemse architectencentrum moet het soms goed toeven zijn voor de ondernemende geesten onder ons. Vooral die van lobbiën en abc-tjes houden. Of dat oorbaar is? Joost mag het weten.

(*) Zie het artikel “De coup van Peer” in De Groene Amsterdammer van 10 juli 1996.

donderdag 15 januari-2004
Linda Lans houdt niet echt van ons. Ze vindt onze artikeltjes best wel smakelijk maar het is volgens haar een bezwaar dat ze vaak zijn gebaseerd op geruchten. Dat laatste snijdt maar voor een gedeelte Haarlemmerhout. Natuurlijk is het waar dat we maandelijks een mooie geselecteerde ruiker geruchten plukken en die dan voor het raam zetten om te kijken of ze uitkomen. En hé dat lukt toch heel aardig vinden we. Maar het merendeel van onze artikelen berust op feiten Lin. Echt waar. Dat laatste bestrijdt de woordvoerster van de gemeente Haarlem waar het gaat om onze berichtgeving overhaar zo mateloos populaire directeur stadsontwikkeling Joost van Eijsden. In antwoord op onze mail van 7 januari jl. schrijft zij ondermeer:
“Zonder de mogelijkheid van direct verweer wordt een beeld geschetst dat de ene insinuatie aan de andere knoopt. Het leest lekker weg, het is alleen jammer dat de feiten niet kloppen. Dit laatste is dan ook de reden om uw e-mail gedetailleerd te beantwoorden. De antwoorden op de vier vragen die u stelt zijn als volgt:
1) De directeur van de sector Stedelijke Ontwikkeling Joost van Eijsden is nog nooit in Portugal geweest, niet voor zijn werk en niet privé.
2) Zie 1.
3) De directeur van de Stedelijke Ontwikkeling heeft in zijn kader van zijn functie en ten dienste van het college vele contacten met projectontwikkelaars, makelaars en andere ondernemers. Uw insinuatie dat deze contacten per definitie zouden leiden tot bevoordeling van bedrijven verwerpen wij.
4) Het staat een ieder die bij de gemeente Haarlem werkt vrij te solliciteren naar een andere functie. Of de heer Van Eijsden wel of niet heeft gesolliciteerd naar enige functie is echter een privéaangelegenheid.

Mochten uw onjuiste berichten het gevolg zijn van misverstanden bij uw bron(nen), dan hoop ik dat met bovenstaande antwoorden de misverstanden uit de weg zijn geruimd.

Lieve Linda. Wat je antwoorden op de eerste twee vragen betreft. Amstelland en MC zijn nog niet zo heel lang geleden met elkaar getrouwd. Ze hadden allebei kinderen en die moeten nog steeds erg aan elkaar wennen. In een sfeer van jaloezie komen de verhalen los. Onze geliefde directeur van Amstelland Klaas de Ruiter is daardoor al gesneuveld (*). Maar ook over MC doen interessante stories de ronde. Een deel daarvan gaat over onze Joost. Die zou door de leiding van MC zijn vergast op bezoekjes aan internationale voetbalwedstrijden en andere tripjes. Tot die laatste categorie zou de vermelde trip naar Lissabon behoren. Daar had de broer van het toenmalige baasje van MC een paar leuke projecten ontwikkeld waar een paar ambtenaren naar zijn wezen kijken. Een van hen zou Joost zijn geweest. We zullen kijken of we nog achter de vluchtnummers kunnen komen, maar beloven doen we niks.
Dan wat betreft onze “insinuatie” dat de gezellige contacten die de directeur onderhoudt met de bezige bijen in de bouwsector en aanpalende bedrijfstakken per definitie zouden leiden tot bevoordeling van bedrijven. Linda, geloof ons, dit soort snelle boys prikken niet zomaar een vorkje weg buiten de deur en heffen niet het glas met de directeur stadsontwikkeling omdat ze toch even niks te doen hebben. Dat heet “netwerken” en ze zijn er erg goed in. Ze zijn daarvoor zelfs bereid om in ABC te komen luisteren naar een voordracht van Joost over de schoonmaak in de Haarlemse binnenstad. Als het op de long run maar wel wat oplevert.
Tenslotte vraag 4. Natuurlijk staat het elke ambtenaar vrij om elders te solliciteren. Maar het werpt wel de vraag op of zijn huidige, niet onaardige baan hem niet meer bevalt. Kortom zit Joost niet lekker in zijn velletje? En dat brengt ons op de valreep nog tot de volgende vragen:
“Linda,
1) is het waar dat de rekenkamer of een andere verzameling rekenlatjes naar aanleiding van de enorme overschrijding van het budget een onderzoek heeft ingesteld naar het financiële reilen en zeilen binnen het project “de Appelaar” en zo ja wat is daaruitgekomen?
2) is het waar dat Joost vrij recentelijk heeft gesolliciteerd naar het burgemeesterschap van de rustieke gemeente Beemster?
Toch wel lekker als je weer eens antwoord krijgt. Stay tuned.

(*) Zie daarvoor ook onze serie "Shredder" op de Followup-site.

vrijdag 16 januari-2004
In afwachting van het antwoord vanuit Haarlem op onze vraag of Joost van Eijsden inderdaad had gehengeld naar de positie van burgemeester van Beemster hebben wij ons vanochtend als een volleerde geruchtenmachine tot twee heren gewend die iets van die kwestie weten kunnen. De gemeentesecretaris van Beemster en de commissaris van de Koningin in Noord-Holland. In die volgorde schreven wij:
“Geachte heer De Jong,
ten behoeve van de artikelenserie “Intriges in de stad der muggen” op de website van Kleintje Muurkrant (www.stelling.nl/kleintje/actueel.html) zouden wij graag van u willen vernemen of er ooit sprake van is geweest dat de Haarlemse directeur van deafdeling stedelijke ontwikkeling, de heer Van Eijsden, zich tijdens de meest recente vacature in het burgemeesterschap van uw gemeente als mogelijk kandidaat heeft opgeworpen.”
“Geachte heer Borghouts,
ten behoeve van de artikelenserie “Intriges in de stad der muggen”op de websitevan Kleintje Muurkrant (www.stelling.nl/kleintje/actueel.html) zouden wij graag van u willen vernemen of het bericht juist is dat de heer Van Eijsden (momenteel directeur van de afdeling stedelijke ontwikkeling in Haarlem) zich ooit heeft opgeworpen als kandidaat voor het burgemeesterschap van de gemeente Beemster en dat u daarmee niet accoord bent gegaan."
En nu maar zien hoe een koe een mug vangt.

dinsdag 20 januari-2004
Nou, in de Beemster hadden ze van de hang van Joost van Eijsden naar het aantrekkelijke ambt van burgemeester nooit gehoord. Dus moet de sondering zijn blijven hangen bij Harry Borghouts, Bea’s commissaris in Noord-Holland. Maar van zijn front nichts Neues. Begrijpen we natuurlijk best. Zo’n man heeft wel wat anders aan zijn hoofd. En misschien is hij ook ineens wat voorzichtiger geworden nu hij door de meerderheid binnen de Gedeputeerde Staten op zijn vestje is gespuugd. In verband met zijn uitspraken over de verslechterde veiligheidssituatie rond Schiphol. Of misschien is Harry wat pissig geworden omdat we niet alleen Joostin Haarlem op de korrel hebben genomen maar ook Joris, Harry’s opvolger in Den Haag. Nemen we hem echt niet kwalijk. Dus we wachten zijn antwoord nog even af.
Oh, voor we het vergeten, we hebben wel een reactie binnen vanuit het Haarlemse gemeentelijke apparaat. Er blijkt inderdaad een Rekenkamercommissie aan de slag te zijn gegaan om uit te vogelen wat er mogelijk mis is gegaan bij drie projecten in de gemeente: de Appelaar, de Toneelschuur en de herinrichting van de Thorbeckebuurt. Maar dat onderzoek heeft alleen betrekking op het verloop van die renoveringen. Het zogenaamde procesmatige. Om ervan te leren. Het heeft niks vandoen met eventuele financiële onregelmatigheden. Dus als we het goed begrijpen moet de Rekenkamer uitvlooien hoe het komt dat de kosten van die projecten ver buiten de budgettaire grenzen zijn geraakt. Njaaaa. Is mogelijk. Maar stel nou, dat ze bij dat onderzoek toch wat ongerechtigheden in de eurosoep vinden? Dan geeft die commissie dat toch wel aan, hopen we? Of komt dat in een geheime bijlage te staan? Wij blijven alert. Stay tuned.

dinsdag 21 februari-2006
Ze hebben op een achteraffie al een beetje geoefend. De meisjes en jongens van de enquêtecommissie uit de Haarlemse gemeenteraad. Samen met (ex-) medewerkers van de gemeentelijke afdeling Vastgoed, een koppeltje wethouders, architecten, aannemers, makelaars en projectontwikkelaars.
Maar vanaf morgen gaan ze voor het echie. Dan gaan ze beginnen aan het sluitstuk van hun officiële onderzoek in de Antichambre van het stadhuis. Met openbare hoorzittingen.
Waar die poespas allemaal over gaat? Over de vraag hoe het kon dat er meloenen euro’s zijn uitgegeven door Vastgoed (een onderdeel van Stedelijke Ontwikkeling) zonder dat de Raad daarvan op de hoogte was. En mocht er uitrollen, dat er ook sprake is geweest van fraude of het wat al te kwistig rondstrooien van belastingpenningen dan is dat mooi meegenomen.
In wezen een nieuwe versie van een door ons naar boven getrokken onderzoek dat een Rekenkamercommssie al eens had gedaan. Maar soit. Die luitjes moeten ook aan de gang blijven, anders gaan ze een beetje uit hun voorgevel zitten te baggeren en daar is niemand bij gebaat.
Een van de getuigen is ene Joost van Eijsden, de directeur van Stedelijke Ontwikkeling. En dat is een ouwe kennis van ons. Daarvoor moeten we terug in de tijd. Naar 6 januari 2004, toen we meehielpen aan de bevalling van het eerste kind in deze serie. Wij schilderden in het verdere verloop in frisse tinten ondermeer de door lekkere vorkjes begeleide contacten tussen Joost en hotemetoten van bijvoorbeeld ING Vastgoed, AM, Heijmans en managementbureau ABC. De door MC (een voorouder van AM) gesponsorde bezoekjes van Joost aan voetbalwedstrijden en een alleraardigst “werkbezoekje” aan Portugal, dat door hem overigens stijf werd ontkend. Kortom Joost werd kundig ingepakt en kreeg ter verfraaiing een mooie strik. Had dat gevolgen voor Haarlem? Projectmatig. Financieel. Joost mag het weten.
De gemeente-voorlichting liet in die tijd weten dat wij wel aangename stukjes produceerden, maar dat het waarheidsgehalte soms ver te zoeken was. Oh? Maar wat besloot de Raad oktober vorig jaar? Een enquêtecommissie in te stellen naar de budgetoverschrijding van vele meloenen bij de afdeling Vastgoed. Een kind van Joost. Wij mogen redelijk soepel zijn als ze op onze tenen gaan staan, maar wij vergeten niks. Stay tuned.

maandag 27 februari-2006
In 2002 komt op instigatie van Joost van Eijsden, de hoofdpersoon van deze serie en directeur van de sector Stedelijke Ontwikkeling van de gemeente Haarlem, een intern onderzoek op gang naar het reilen en zeilen bij de afdeling Vastgoed. Het blijkt er een zootje te zijn. Vooral financieel. Vastgoed had een bom duiten uitgegeven zonder toestemming van de gemeenteraad. Wat doet Joost? Die meldt dat niet, maar gaat op eigen houtje aan de slag om de boel recht te trekken.
Daar geeft ie zichzelf een jaar voor. Maar wat gebeurt er dat jaar? Wordt het stapeltje projecten waarbij gesjoemeld is met nog vijf gevallen uitgebreid. Er waren nog een paar meloenen uitgegeven zonder dat de raad daar een flauwe notie van had.
Dat ging dus vet fout. En Joost dreigde uiteindelijk in 2005 een kick onder zijn hol te krijgen. Dat was tenminste de eis van D’66, dat deel uitmaakte van de bestuurlijke coalitie. Maar zoals gebruikelijk kregen de discipelen van aartsvader Van Mierlo geen poot aan de grond en slikten toen hun eis maar weer in. Vriend Joost bleef zitten, zij het een tijdje onder toezicht.
Van Eijsden verscheen vrijdag voor de lokale enquêtecommissie om zich te verantwoorden. De voorzitter sloeg de verzenen van Joost stevig tegen de prikkels. Onder andere met de vraag: “Er is in 2003 en 2004 dus eigenlijk niets gebeurd?”. Joost finaal over zijn plas. Hij hield vol dat er wel degelijk veel was gebeurd bij Vastgoed. En voegde daaraan toe:
“Fraude binnen de afdeling is in ieder geval niet aangetoond, terwijl daar in de wandelgangen en de media voortdurend op werd gezinspeeld”.
Daarmee spreekt Joost een metrische mijl voor zijn beurt, want het eindrapport van de enquêtecommissie verschijnt pas eind deze week. Maar misschien heeft ie gelijk.
Blijf je toch zitten met de vraag in hoeverre het verantwoord is om ouwejongens krentenbrood te zijn met aannemers, projectontwikkelaars en andere roofvogels. Want voor je het weet fluit je het deuntje uit de Godfather zelfs in je slaap en zie je Haarlem voor Little Italy aan. Stay tuned.

zondag 17 juli-2011
Vonden we vandeweek ergens weggestopt in de Volksfiets. Dat de ondernemende volksvertegenwoordiger Ton Hooijmaijers in 2005 een deftig befkantoor had ingehuurd voor een handjevol adviezen ten behoeve van het hedwige plan om de Weringerpolder weer vol te laten lopen. Was dwars tegen de voorschriften in en Provinciale Staten wisten van niks. Toen dat uitkwam is de toenmalige hotemetoot van GS Noordholland voorzichtig op de kootjes getikt door Harry Borghouts. Bea's commissaris in Haarlem, die later samen met Tonneke spectaculair onderuitging bij Sterren op het Icesave toen ze struikelden over een bergje declaraties dat uit Tonneke's zak was gevallen. Rijkelijk labbekakkerig keurde de provincietop in het geheim het inhuren van het betrokken befkantoor achteraf alsnog goed en kreeg dat kantoor keurig 49 duizend euro in zijn gleuf geduwd voor de ruim honderd in rekening gebrachte manuren.
Nou zijn wij maar eenvoudige dauwtrappers, maar wij vragen ons wel af waarom Tonia zo nodig dat befkantoor een douceurtje moest bezorgen en waarom dat moest worden afgedekt. En wij trappen kennelijk geen dauw in ons uppie. Ook hogerhand wilde wel eens antwoord op die vragen en stuurde het 010 snuffelbureau IRS het veld in. Kost een paar centen maar dan heb je wat. IRS propte haar bevindingen in een smakelijk rapport en presenteerde dat aan de Noordhollandse opdrachtgevers in de stad der muggen. In verband met de privacy (?) is in dat uitgebreide schrijfsel overal de naam van het door Hooijmaijers ingehuurde befkantoor uitgegumd. Maar wat troffen we aan in een brieffie van de beffen aan Tonnie dd. 23 augustus 2005? Het volgende. Komt ie:

"Geachte heer Hooijmaijers,
Hiermede bevestigen wij uw opdracht om voor u te occuperen. Op alle diensten en/of (andere) werkzaamheden verricht door ons kantoor zijn toepasselijk de Algemene Voorwaarden van (uitgegumd) waarin een beperking van uw aansprakelijkheid is opgenomen en die tevens van toepassing zijn op rechtsverhoudingen met derden. Deze voorwaarden, waarvan u bijgaand een afschrift treft, vormen een integraal onderdeel van de tussen ons gesloten overeenkomst van opdracht, vervolgopdrachten daaronder begrepen.
Het ons toekomende honorarium wordt bepaald aan de hand van het aantal gewerkte uren vermenigvuldigd met het door Russell Advocaten voor de betreffende opdracht vast te stellen uurtarief..............".

Zo leuk. In één zin wordt dat hele geheimzinnige privacygedoe in dat dossier naar de kloten geholpen. En dat stemt ons met blijheid, want wij houden zielsveel van bestuurlijke transparantie. Anders zouden we maar denken dat Russell iets te verbergen heeft.
Btw: de naam van Russell komt ook voor in het artikeltje van de Volksfiets. Dat zeggen we maar even, anders lopen we zomaar de kans om opnieuw te worden gedoelemanst. Stay tuned.