woensdag 10 november-2010
Kwekkwekkwekkwek. Het satirische weekvod Le Canard Enchaîné heeft weer eens flink van zich laten horen. En niet zomaar. Het beschuldigt president Sarkozy ervan de binnenlandse snuffeldienst DCRI begin dit jaar opdracht te hebben gegeven journalisten onder schot te nemen. Niet de jongens en meisjes van de bric-à-brac zoals de geboorte van een koe met twee uiers, de uitvinding van de dubbele wasknijper, de groeiende populariteit van pannekoeken etcetera, maar de onderzoekjournalisten.
Meneer Bruni heeft er namelijk de pest in dat zijn naam opborrelde in de affaire rond de niet zo akelig rijke mevrouwtje Bettencourt, de eigenaresse van reukjes- en smeerselsfabrikant L'Oréal. Hij zou volgens het dagvod Le Monde poen cq. donaties van haar hebben aangenomen. Gevoegd bij nieuwe ellende in de affaire Clearstream (1) en de aanhoudende shit over zijn connectie met de Mossad en je kan je de woede van die kleine man met zijn confectiepakkie an helemaal voorstellen. En idem zijn nieuwsgierigheid naar de interne bronnen van die smakelijke stories. Maar dat je als president zover gaat om persoonlijk leiding te geven aan een stel smurfen om in het leven van journalistieke snuffelaars te grutten terwille van de Staatsveiligheid is behoorlijk gaga. Toch is dat nou juist wat Le Canard afgelopen week kwaakte. Mede naar aanleiding van een reeks mysterieuze inbraken bij journalisten thuis en op hun hoofdkwartier, waarbij computers en allerlei notities verdwenen.
De hele reut aan beschuldigingen wordt door het Elysée naar het land van La Fontaine verwezen. Comme il faut. Maar deze Ratatouille krijgt zeker nog een forse staart, want Le Monde heeft een rechtszaak tegen Sarko en de zijnen op de rails gezet. Ah! Ca ira.

1. Zie "Een sayan in de branding" van 21 oktober 2010

donderdag 11 november-2010
Hoppa. Zo actueel kan je niet wezen of er ligt alweer een nieuwe verklaring over Berlusconi's wipavonturen op de deurmat. Dit keer van ene Nadia Macri die naar eigen zeggen twee keer met Silvio aan het hopsen is geweest. Kreeg ze 10 roodjes voor in een envelopje en nog wat snuisterijen. Aan een boom zo volgeladen mis je één, twee pruimpjes niet. Maar Nadia boerde nog meer. Zij vertelde dat ze met de privéjet van Silvio naar zijn vette lakens werd gevlogen. Met ook een lading marihuana aan boord, waarvan heel Sardinië een warrig dagje had kunnen rollen.
De bef van Silvio heeft al als een erectieve speer gereageerd. Nadia lult uit haar halswervels.
De 28-jarige Nadia kwam trouwens niet tot haar boeiende uitspraken tegenover een dagvod of een ander medium, maar tegenover een stel smurfen die bezig waren met een justitieel onderzoek naar de betrokkenheid van ene Perla Genovesi bij een handelsvereniging in cocaine. Perla was tot voor kort een belangrijke hotemetoot binnen Silvio's Partij van het Vrije Volk. Niet te verwarren met analoge vrijheidsvehikels in andere Europese landen, zoals die van René Stadtkewitz, Barbara Rosenkranz en Bibi Wilders. Mag hier en daar eens sprake zijn van een kopstootje of door de brievenbus pissen, maar snollen of verwarrende middelen komen gelukkig in het stuk niet voor. Die concentreren zich meer op strenge baardcontroles en volksverhuizingen. Wat leuker is? Tsja.