dinsdag 31 januari-2012
Nu we het toch over Egypte hebben. Vorig jaar was iedereen nog blij. De lente stond in volle bloei en Pa Moebarak, de ouwe tuinman die jarenlang alleen maar cactussen had gekweekt, was redelijk netjes buiten de deur gezet. Niet in zijn reet gestoken of in een riool gejaagd, maar in een leuk buitenhuisje neergezet in afwachting van zijn proces. Bungelen kan altijd nog.
Die lente was niet toevallig uitgebroken. Er was heel wat veldwerk verricht door een compagnie westerse democratiezaaiers, de zogenaamde NGO's, die zich met name richtten op jonge studenten om overal de bollen in de grond te steken. Het alternatief was de import van rebellen, die net als bij de Libische buren eerst van de hele tuin een chaos zouden maken voordat er uiteindelijk een bolletje geplant kon worden. En dan was het nog maar de vraag of Allah de gebeden wilde verhoren. Dus wat doe je? Je luistert goed naar het gefluister van de westerse Vijfde Colonne en gaat aan de slag.
En verdomd het lukte! Iedereen blij. Maar wat blijkt? De cactusleveranciers van Pa Moebarak hebben de tuin bezet en verdommen het om op te lazeren. Hebben voor de schijn een babbelbox in het leven geroepen, waar de Moslim Broederschap nu de dienst uitmaakt en laten af en toe het Tahrirplein occupyen tot ze er genoeg van hebben.
Nog ironischer. Een heel stel leden van de Vijfde Colonne kregen geen toestemming het land te verlaten in afwachting van een onderzoek naar de kwaliteit van de geplante lentebollen en de eventuële aanwezigheid van ziektekiemen. Een aantal Amerikaanse NGO-leden hadden ineens moeite om hun sluitspieren ordentelijk te laten functioneren en hebben hun toevlucht gezocht in hun ambassade. Prez. Obomba heeft inmiddels al geprotesteerd en gedreigd de geldkraan dicht te draaien als de betrokken colonistas nog verder worden gepiepeld.
Zo zie je maar, je kan wel bollen planten, maar die bloeien maar effies. En dan is het de vraag, hoe nu verder? Lente is mooi, maar er komt altijd wat achteraan.
- Datum: .