woensdag 12 november-2014
Jean-Claude Kaufmann. Kent u hem? Schijnt een bekende Franse socioloog te zijn. Recent uitspraakje van Jan Kloot. Komt ie:

“In onzekere tijden zoeken mensen zekerheid. Mannen worden aangetrokken door de heupen en billen van vrouwen vanwege hun hang naar veiligheid en erkenning. Vrouwen reageren daarop. Het is diepe psychologie”.

Hoe komt die Franse haan daarop? Nou, hij reageert op een trend bij dames in de USSA en Brazilië om hun reet te vergroten. In een wanhopige poging om in de buurt te komen van welige apparaten als Beyoncé, Jennifer Lopez en Kim Kardashian. Want wanhopig moet je wel zijn als je voor een prijsje van tussen de 10 en 13.000 dollar je kont laat liften met vet uit hogere regionen in je lijf. Of met implantaten. Dat kan ook. Drie uurtjes in de smeerkuil en je bent een heel ander mens. En denkt u nou niet dat het hier gaat om een zeldzame gril in uitgaansgebieden. In de States is het de snelst groeiende vorm van plastische chirurgie en een welkome bijdrage aan het Bruto Binnenlands Product.
Maar stel dat je de poen niet hebt. Geen nood. Bij de firma Booty Pop kan je voor 22 dollar een panty aanschaffen met een forse puf schuim in de kontruimte. Het is nep, maar als je flink doorloopt ziet niemand het. BP heeft in de eerste zes maanden van dit jaar al 47 procent meer van die lorren omgezet dan in dezelfde periode van vorig jaar. Tel uit je winst.
En dan heb je ook nog sportscholen die een leuk programmaatje in elkaar hebben gefrutseld om je kont wat meer aanzien te geven. Het Midden-Oosten staat in brand, in Oekraine is een burgeroorlog aan de gang, in West-Afrika waart het Ebola-virus rond en voor de rest is het ook niet veel soeps. Maar wat blijkt ineens mateloos interessant te zijn? Een dikke reet ! En dan zegt zo'n Franse malloot nog dat het om diepe psychologie gaat. Maar goed dat wij Zwarte Piet hebben.

Weet ie het niet? Of doet ie alsof. Bij het FD columnt de in zijn nadagen vertoevende journalist Bernard Hammelburg er af en toe nog vrolijk op los. Zo ook recentelijk nog met dit stukkie over de vaak op een bezem door het luchtruim dronende Pamela Geller. De organisator van de Mo-cartoon wedstrijd in Garland, Texas, waarbij onderanderen haar profeet Geert Wilders voor wel 200 heldhaftige aanwezigen vlammend het vrije woord verdedigde. In wezen stelde de bijeenkomst dus geen reet voor, ware het niet dat er gelukkig twee Koranliefhebbers zo welwillend waren om de boel wat op te pimpen en de msm in staat te stellen er nog wat lekkers van te maken.
Terug naar Bernard. Die schrijft Pamela weg als een hysterische gek. Maar dan wel een met een stel onbekende donors. Net als haar Hollandse profeet, van wie ooit naar buiten werd getild dat ie af en toe een koppie thee nuttigde in de Israëlische ambassade in Den Haag. Een speciale manier van outsourcen die onlangs nog door Mark Damesfiets werd gekopieerd toen hij buiten het Torentje een koppie koffie ging halen. Leuk voor juffrouw Jannie. Dùùùs Bernard, is die Pamela niet zomaar een loslopende malloot. Misschien ten overvloede verwijzen wij nog graag naar onzeserie “Onschuld en boete” uit het najaar van 2012. Die duwden wij toen het publieke domein in naar aanleiding van het filmpje “Innocence of Muslims”, dat door sommigen nog steeds als aanleiding wordt beschouwd voor de shoot-out in Benghazi en de dood van toenmalig Amerikaans ambassadeur Chris Stevens. Het filmpje bleek te zijn geproduceerd door de firma “Media for Christ” waar ene Joseph Nasrallah het baasje uithing. En laat diezelfde Joseph nou op 11 september 2010 het woord hebben gevoerd bij een eerder mega-project van Pamela: geen moskee op Manhattan. Net als haar blonde profeet uit Venlo. We bedoelen maar Bernard. 

Zie je wel. Die Pamela Geller kan je niet zomaar afdoen als een hysterische gek. Gisteren brachten wij de Amerikaanse groupie van Bibi Wilders nog eens soepeltjes in verband met het desastreuze filmpje “Innocence of Muslims”, dat zonder enige twijfel ergens gesponsord was door een geheime smurfenorganistie. En wat denk je wat? Ook Pamela's Mo-cartoonwedstrijd en de piefpafpoef na Bibi's spreekbeurt en diens vertrek vertoont blauwe kenmerken. Een paar uur voor de korte gunfight at the Garland corral riep Elton Simpson, een van de twee betrokken Mo-strijders, zijn Twitter-followers op om ook een tweede account goed in het snotje te houden. Die bleek te worden beheerd door ene Junaid Hussain aka Abu Hussain al-Britani. Een Britse hacker die in 2012 door de kadi op hold werd gezet nadat ie privé-gegevens van Tony Blair en andere hotemetoten op het net had gemieterd en een anti-terreurlijn had begraven onder een lawine van grappige telefoontjes. Na een half jaar (!) snoof ie al weer frisse lucht op en nam de benen naar Syrië waar hij zich bij de baarden van ISIS zou hebben aangesloten. Namens die amusementszender hackte hij vervolgens nog een paar keer sites van het Amerikaanse leger. En wat deed Junaid kort na de ongelijke strijd in Garland? Hij pleurde op het net dat de twee Amerikaanse Mo-strijders hun act hadden opgevoerd namens ISIS. Oftewel de eerste actie van de kalifaatwassers op Amerikaans grondgebied. De te verwachten eilie volgde. Maar al gauw kwam de backpeddel. Was het strafje dat Junaid in 2012 kreeg al suspect, de historiën rond Elton Simpson en zijn moskeegappie Nadir Soofie roepen een gebedsbundel vragen op. Sinds 2007 heeft de FBI namelijk in totaal 132.000 dollar gefourneerd aan ene Daba Deng (zoiets verzin je niet). Een uit Kenia afkomstige informant cq. undercover die voor de radicalisering van Simpson en Soofie moest zorgen. Dat lukte, zij het langzaam. Pas in 2009 zei Simpson tegen Deng dat het tijd werd om naar Somalië te verhuizen en zich aan te sluiten bij Al Shabaab. Die mededeling kwam keurig op tape en was voldoende voor de Feds om de would be-terrorist binnen te trekken en in 2011 voor de kadi te installeren. Daar viel de voorstelling een beetje in het water en de beklaagde kwam weg met drie jaar voorwaardelijk. Om vier jaar later de ultieme prijs te betalen. Onder de aanwezige cartoonliefhebbers vielen weliswaar geen dooien, maar toch waren er malloten die spraken van een Pamela Hebdo. Refererend aan de aanslag op Charlie in Parijs. En nu we het toch daarover hebben, ook bij die aanslag was een minkukel betrokken die door geheimsmurfen al een tijd op zijn ribben werd gezeten. Mooi hè? Al dat gewapper van valse vlaggen. Speciaal in deze tijd vol vrijheid en democratie. Het geeft zo'n heerlijk warm gevoel.