donderdag 9 februari-2006
Robert Stein Jr had een aardige job, weliswaar in Irak bij de Coalition Provisional Authority, maar het betaalde niet slecht en er waren wat extra’s. Zijn werk was het financieren van de wederopbouw van de door de oorlog vernietigde infrastructuur. Hiervoor beheerde hij een budget van 82 miljoen dollars. Die extra’s? Wel, in ruil voor het aangaan van contracten kreeg hij, zoals dat zo mooi omschreven wordt “sexual favours”en cadeaus (bron). Of Robert overigens de meest geschikte persoon voor die job was mag betwijfeld worden, een eerdere veroordeling wegens fraude was aan de aandacht van het Pentagon ontsnapt. (Nu gebeurde dat wel meer in die tijd, lees de actueeltjes rond Lane McCotter en John Armstrong).
In elk geval slaagde Robert erin om een kleine 3,6 miljoen dollars bij elkaar te jatten. Een kleine 2 miljoen smokkelde hij in koffers naar de VS. Nu was dat niet zo moeilijk want op één van zijn werkbezoeken aan Baghdad nam hij 58,8 miljoen dollars in bankbiljetten van honderd dollar mee naar zijn standplaats. Tja, pinnen ging niet.
Robert hield van wat onze westerburen “retail therapy” noemen. Hier heet dat gewoon: winkelen. Zo kocht hij onder andere enkele granaatwerpers, een Lexus, een Cessna, wat onroerend goed, 18 dure Zwitserse horloges. Bovendien deelde hij miljoenen dollars uit aan een kleine kring van medeplichtigen. Eén ervan was Philip Herbert Bloom.

maandag 13 februari-2006
Philip Herbert Bloom was zakenman en hij zag wel wat in Irak. Opkomende markt en meer van dat moois. Maar vooral omdat er veel geld te halen viel, zonder veel tegenprestaties. Om zijn zakenpartners te kunnen ontvangen huurde hij een villa in Baghdad. Die stelde hij - met een aantal dames - ter beschikking van zijn potentiële zakenpartners. Dat leverde hem geen windeieren op, tenminste 8,6 miljoen dollar via Robert Stein Jr. In ruil daarvoor zou Bloom zorgdragen voor de bouw van een politie-academie, een bibliotheek en een centrum waar de Irakezen de “democratie” zou worden geleerd. Zoals gebruikelijk stegen de kosten van de bouw van de politie-academie, die kostte uiteindelijk pakweg 7.3 miljoen dollars.
Onderzoek heeft uitgewezen dat die bouwwerkzaamheden of maar zozo of helemaal niet hadden plaatsgevonden. Ook kwam boven water dat betalingen aan de corrupte ambtenaren van de Coalition Provisional Authority via banken in Roemenië, Nederland en Zwitserland verliepen.
Bloom was geen nieuwtje op het gebied van zaken doen via omkoperij, want hij had zijn sporen verdiend in een a.s. EU-land, Roemenië. Sinds begin jaren negentig is hij adviseur van de Roemeense regering op het gebied van privatisering. Bovendien verzorgde hij de financiering van allerlei projecten in Roemenië.

vrijdag 3 maart-2006
David Mills is de echtgenoot van Tessa Jowell; in de turbotaal van de jaren tachtig: een yuppenechtpaar. Hij is specialist in het vinden van adequate technische oplossingen om het betalen van belasting van zijn cliënten te beperken, is zeer succesvol en heeft o.a. lieden als Berlusconi tot zijn klanten. Zo heeft hij een groot aantal bedrijven opgericht voor Berlusconi in zogenaamde “tax havens”. Niks illegaals gewoon zoals het hoort; belasting betalen is voor de dombo’s.
Zij is een aanhanger van Tony B. Liar en behoorde tot de zogenaamde “Blair babes”, de vrouwen die na de eerste verkiezingsoverwinning van Labour het Lagerhuis binnenstormden. Inmiddels is ze Minister voor Cultuur van Tony; één van haar laatste wapenfeiten is het binnenhalen van de Olympische Spelen 2012 in Londen.
David wordt door de Italiaanse Justitie al wat langer beschuldigd van meineed, omdat hij in 1997 en 1998 voor Berlusconi gunstige verklaringen voor het gerecht heeft afgelegd, waardoor enkele van de vele aanklachten inzake corruptie tegen Berlusconi in lucht opgingen. En zoals het hoort in de kringen van hen die met veel geld omgaan: dat behoort te worden beloond.
Italiaanse aanklagers hebben David beschuldigd van het aannemen van 600.000 dollars aan steekpenningen. Dat geld werd gebruikt om de hypotheek op het huis van het echtpaar Mills / Jowell af te lossen (De poen kwam via een ingewikkelde constructie, met betalingen via Gibraltar, en meer van die vrijstaten). Jowell raakte betrokken toen zij voor die hypotheekakte mee moest ondertekenen. Dat betekent dat zij als minister in een belangenverstrengeling terecht zou komen, want er is geen “free lunch” zoals onze westerburen dat noemen.
Maar voorlopig is er niks aan de hand uiteraard, alles legaal, niks corruptie, althans volgens een parlementscommissie in Londen.
Grappig dat op dezelfde dag bekend werd dat de manier waarop de Olypmpische Spelen naar Londen kwamen een direct gevolg is van ingrijpen van Berlusconi. Het Italiaanse IOC lid Mario Pescante, die tegelijk Minister voor Sportzaken in het kabinet Berlusconi is, ineens veranderde van voorstander voor Parijs voor 2012, in voorstander voor Londen. In opdracht van Berlusconi.
Kijk, je vrienden val je niet af en zeker niet als het je niks kost.
Overigens was mevr. Jowell eerder in opspraak geraakt toen zij als Minister van Cultuur de regels voor casino’s in Engeland ging aanpassen, waardoor het witwassen van poen via casino’s niet moeilijk werd gemaakt.
Zal wel de invloed van haar partner zijn geweest.

zondag 5 maart-2006
David Mills wordt in Milaan beschuldigd van: betrokkenheid bij witwassen van geld, belastingontduiking, omkoping en het achterhouden van bewijs. David weet van de hoed en de rand. Sinds de jaren tachtig is hij direct betrokken bij het uitbouwen van Berlusconi’s kluwen van bedrijven. Mills zorgde ervoor dat de start van de media-poot van Berlusconi (Reteitalia) juridisch werd afgedekt, onderandere via een Engelse tak en verzorgde in 1985 iets soortgelijks voor de reclame-poot Pubitalia.
Berlusconi’s moedermaatschappij was Fininvest. Dat bedrijf was gesplitst in de sectie A en de sectie B. Sectie B werd buiten de boeken van Fininvest gehouden, en gelden werden gesluisd via de Bahamas, Jersey, Luxemburg & Zwitserland. In totaal betrof het 64 offshore bedrijven die onder de B poot vielen en waarvoor Mills de zaken regelde, allemaal volgens Mills geheel legaal. Eén van de onderzoeken tegen Berlusconi had betrekking op het omkopen van belastinginspecteurs en van de toenmalige Italiaanse eerste minister Bertino Craxi. In dit laatste geval ging het om enorme bedragen in lires, via bedrijven in de Bahama’s, Maagden Eilanden en de Kanaaleilanden. Craxi vluchtte naar Tunesië en stierf daar.
Volgens de aanklagers in Milaan heeft Pubitalia ook tientallen miljoenen Engelse ponden aan mafia geld witgewassen. Marcello dell Útri, de rechterhand ("braccio destra") van Berlusconi werd door hem benoemd in het bestuur van Pubitalia International, daarnaast was Marcello de schakel met de mafia. Hiervoor werd hij in Palermo veroordeeld.
Mills kreeg het moeilijk toen de Engelse belastingdienst zijn boeken ging doorzoeken, waarbij ze zouden stuiten op betalingen van bijna twee miljoen pond door de bedrijven van “meneer B”. Mills ging praten met zijn accountant, die op zijn beurt de National Criminal Intelligence Service inlichtte. Toen Mills werd verhoord door onderzoekers uit Milaan biechtte hij op dat hij gedurende de eerdere zaken had geprobeerd om Berlusconi te beschermen, en dat een betaling van 350.000 pond gezien moest worden als een bedankje hiervoor. Mills trok zijn verklaring later in.

woensdag 8 maart-2006
Tessa Jowell is nu wel Minister van Cultuur, maar in een eerder ministersbestaan was zij staatssecretaris voor publieke gezondheidszorg (waaronder: preventie). Dat was in 1997, na de verkiezingsoverwinning van New Labour; zij werd als de ideale kandidaat beschouwd om gevoelig liggende onderwerpen aan te pakken, zoals roken en drankmisbruik. Maar er was nog een andere reden, zij behoorde tot de fanatieke Blair supporters (en loyaliteit aan de baas betaalt, kijk naar Washington) en had verklaard zich voor Blair voor een bus te willen laten vallen als dat nodig was. Je zou zeggen dat je met zo’n uitspraak ongeschikt bent voor een politieke baan, maar de tijden zijn veranderd.
In 1998 kocht David Mills, toen nog echtgenoot van mevr. Jowell 90.895 aandelen in Old Monk Company. Op zich niks mis mee, en een een succesvol belastingadviseur kan makkelijk 80.000 Engelse ponden beleggen. Maar het bedrijf was gevestigd op de British Virgin Eilanden (een belastingparadijs), een ambitieuze onderneming die een groot aantal pubs in Engeland wilde gaan opzetten. Mills gebruikte een eigen onderneming daar om het bedrag te vergoeden, een jaar later verkocht hij die aandelen en maakte een winst van bijna 68.000 pond. Toch handig als je partner in het landsbestuur zit.
Maar Mills deed meer. Zo regelde hij in 1996 de financiële aspecten van een deal tussen de Ukraine en Pakistan. Dat ging om pakweg 300 miljoen pond. Daar kreeg hij de smaak te pakken want in 2002 probeerde hij het embargo tegen Iran te omzeilen door voor 200 miljoen USdollar straalvliegtuigen te verkopen. Dat was wel tegen het embargo, maar hij dacht wel iets te kunnen regelen via de Verenigde Arabische Emiraten. Dat lukte toch niet, wel had hij een en ander met zijn vrouw doorgesproken en met Barones Symons, een collega van zijn vrouw op Buitenlandse Zaken. Zij adviseerde hem een lobby strategie op te zetten en tekende met “Liz”. Ach ja, voor je netwerkpartners doe je wat als politicus, toch?
Inmiddels gaan de onderzoeksrechters in Milaan ervan uit dat Mills aanzienlijk meer, pakweg 1 miljoen USdollar van Berlusconi had ontvangen, als tegenprestatie voor zijn verklaringen voor het gerecht.