donderdag 21 april-2005
Ja, ja, we weten het, Geurt Roos was ooit de bodyguard van good old Klaas Bruinsma. En natuurlijk is ie in het verleden wel eens in aanraking geweest met bromsnor en bef. Maar da’s verleden tijd. Ouwe Ketellapper. Nu is hij een eerzame mediator, cq. intermediair, cq. bedrijfsbemiddelaar en opereert onder de firmanaam Universe International. Officieel. Sinds 7 juni 2004 als zodanig ingeschreven bij de Kamer van Koophandel van Gooi en Eemland. En als u Geurt nodig meent te hebben kunt u hem bereiken op telefoonnummer 06 30882083.
Maar het zal moeilijk worden om hem in te huren, want Geurt heeft het druk. Hij zou namelijk volgens luitjes die op Fecundo zijn afgestudeerd vorig jaar een overeenkomst hebben getekend ter waarde van zo’n 3 à 4 miljoen dollar.
Het zou gaan om een in het Spaans opgesteld document dat door drie heren is ondertekend: ingenieur Bas Koole, Jan Schorsy en Geurt himself. En voor lieden die de Spaanse taal niet machtig zijn zou het document ook nog in het Nederlands zijn vertaald en door een notariskantoor zijn gelegaliseerd.
Universe International zou volgens het document voor dat bedragje zijn ingehuurd om meloenen die bij Fecundo per ongeluk in verkeerde zakken terecht zijn gekomen of voor afwijkende doeleinden zijn gebruikt terug te vorderen. Nou lopen er bij Fecundo heel wat slecht in de veren zittende, gevrijwaarde kippen rond die de poen inmiddels in exotische oorden hebben geïnvesteerd, huis en tuin ermee hebben verfraaid, deftige limousines of jachten ervoor hebben aangeschaft, aan wijn en trijn hebben gespendeerd etcetera etcetera. Kortom, beetje moeilijk inbaar af en toe. Laten we het daarop houden.
Neemt niet weg dat de heer Roos, bij gelegenheid geassisteerd door ferm uitziende experts, in de tussentijd behoorlijk aan de arbeid is geweest en voor die al dan niet succesvolle arbeid enige honorering op prijs zou stellen. Conform bovengenoemd document.
Vandaar dat hij zich met zijn assistenten afgelopen vrijdag in Vught meldde (1). Daar hoopte hij de heren Koole en Schorsy aan te treffen voor een aanmanend gesprek. Jammer, beide heren waren afwezig. De heer Koole bleek zich voor zaken in Costa Rica op te houden en de heer Schorsy was om onduidelijke redenen eveneens onbereikbaar, zelfs per telefoon.
Volgende keer beter, moet de heer Roos gedacht hebben en blies na enige aandrang de aftocht. Het was nog lang onrustig in Vught.

1. Zie “De rechterlijke macht en Bas Koole (2)" dd. 19 april 2005

woensdag 27 april-2005
In de vroege avond van 17 augustus vorig jaar leek de vredige Amersfoortse Trompetstraat plotseling op de OK Corral. De kogels gierden langs de gevels. Bij de geanimeerde schietpartij waren twee Turken, een Marokkaan en een Nederlander betrokken: Recep Sayan, Osman Solman, Samir Yabli en Alexander Beerendsen. Alle vier redelijk jonge gasten.
Recep meende nog vijfduizend euro van Samir tegoed te hebben en Samir dacht van niet.
De laatste voelde zich lichtelijk benauwd worden onder de druk die Recep op hem uitoefende om het kluifje op te hoesten en was naar de politie gestapt. Die kon helaas niks voor meneer doen. In arren moede wendde Samir zich vervolgens tot de heer G. Roos, zeg maar Geurt, met het verzoek tot bemiddeling. Niet vreemd, want Geurt en Recep waren zakenpartners.
Samir en Geurt spraken telefonisch af in de Trompetstraat. Toen het uur U naderde belde Geurt naar Samir met de boodschap dat hij ter plekke de lijfwacht van Recep had gespot.
Samir nam toen voor alle zekerheid een piece mee, want met lege handen arriveren leek wat naïef.
Die visie bleek juist te zijn. Toen Samir arriveerde in de Trompetstraat werd hij min of meer klemgereden door twee auto’s. Uit een ervan verscheen Recep die volgens Samir aanstalten maakte een wapen te trekken. Samir loste meteen een paar “waarschuwingsschoten” in de richting van zijn opponent die flink rondtrompetterden in de drukke straat. Jiha.
Recep bleek echter ongewapend. Zo niet diens kompaan Alexander die het vuurwerk van Samir beantwoordde met gelijkgeaarde rotjes in de richting van de Marokkaan. De bezoekers van de nabijzijnde bieb hoefden geen detective meer uit de boekenvoorraad te trekken. De werkelijkheid is altijd boeiender.
De strijd eindigde in een dead heat, maar kreeg begin deze maand een vervolg voor de kadi.
Tegen Recep en Beerendsen eiste het OM een straf van tien jaar wegens poging tot moord, tegen Samir acht jaar wegens gespreid vuur en tegen Osman vier jaar wegens het overbrengen van Samir naar het strijdtoneel. Afgelopen maandag werden ze respectievelijk vergast op 2½ jaar, 2 jaar, 2 jaar en 1½ jaar. Dat alles voor de prijs van 5000 eurootjes.
Leuk detail nog: volgens de advocaat van Samir was het scenario van het hele gebeuren in elkaar gezet door onze goede vriend Roos. Hij zou in die perceptie geprobeerd hebben zijn zakenpartner Recep uit de weg te ruimen zonder daar de eigen knuisten bij te gebruiken.
Wat heeft dit alles met Fecundo te maken? Easy. Geurt en Recep zouden volgens onze bronnen in die tijd zijn ingehuurd door Jaap de Bode voor een paar rondjes incasso ten behoeve van de sinaasappelen-oufit. Daarbij zou het credo gelijke monniken, gelijke kappen zijn losgelaten. De een zou door Jaap wat ruimer zijn beloond dan de ander voor het uitvoeren van dezelfde job. En dat zou onderling weer haken en ogen hebben gegeven. Kortom: Fecundo, the movie. Stay tuned.

vrijdag 26 augustus-2005
Het is lang stil geweest rond deze affaire, maar dankzij wat nieuwe informatie van trouwe lezers kunnen we weer eens leuk uitpakken.
Zo vernamen wij dat op 18 oktober 2005 de eerste termijn vervalt van een nog niet al te gedateerde financiële overeenkomst tussen het duo Koole/Schorsy van Heimdaal SA en Geurt Roos, de oud-enforcer van Klaas Bruinsma. Aan de orde is de “uitkoop” van Geurt voor het eenvoudige bedrag van 3 miljoen euro. Te betalen in drie jaarlijkse termijnen.
Voor eenvoudigen van geest als wij betekent een en ander dat Geurt een paar meloenen in Heimdaal had zitten en die nu wel weer eens terug wil zien.
Komt nog bij dat de incasso-expert een maandelijkse rentevergoeding zou ontvangen van 10.000 euro. Niet slecht voor een dag in de week.
Als borg voor de nakoming van de overeenkomst zouden de bedrijfsbezittingen van Heimdaal in Costa Rica dienen, aangevuld met een villa ter plekke en een landingsstrip. En vooral dat laatste is een intrigerend onderwerp voor de ufologen onder ons.
Of Geurt zich in de afgelopen jaren naar behoren heeft gekweten van de rol als incasseerder van uitstaande vorderingen is maar hoe je het bekijkt. Een van onze bronnen schreef bijvoorbeeld dat hij in het bezit was geraakt van een bandopname waarop de in het krijt staande Hans van de Lande door Roos werd aangespoord 250.000 euro te schokken (1). Quote:

"Die meneer Roos is wel een vriendelijk persoon. Teksten als “ik ga je neuken” of “en nu betalen” zijn veel voorkomende uitspraken”.

Ook andere details van deze insider zijn niet te versmaden:

“... Ons aller vriend Geurt Roos schijnt een intieme verhouding te hebben met de blauwe brigade waar hij graag op bezoek gaat als er in de penozewereld weer wat op stapel staat.
Er schijnen wat groot uitgevallen woonwagenbewoners in de omgeving van de Veluwe bijzondere interesse te hebben voor Geurt. Het zou iets te maken hebben met wat kostbare automobielen. In het verleden zijn er al wat blauwe bonen rondgestrooid die niet allemaal hun doel hebben gemist.
Nu weten we dat Geurt voor zijn bemiddeling bij Hans van de Lande de lieve som van 50.000 flappen heeft ontvangen van Jaap de Bode. Er zijn ondernemingen die het voor een stuk minder willen doen”.

Zeer verheffend dus allemaal. En wij hebben dan ook onmiddellijk onze informant gevraagd of hij ons voornoemd bandmateriaal ter beschikking zou willen stellen. Voor studiedoeleinden. Een mens wil zich altijd graag een beetje ontwikkelen. Stay tuned.

1. zie Octopussy 129 en 130 op de followup-site.

dinsdag 30 augustus-2005
Wij maakten in de vorige aflevering al melding van het bestaan van een teepje waarop te horen zou zijn was hoe directeur G. Roos van het incassobureau Universe International de bij New World Products in het krijt staande Hans van de Lande bewerkte om even rapido over de brug te komen. Inmiddels heeft onze informant in deze ons wat meer duidelijkheid verschaft. Hij mailde het volgende:

“Ik heb de vraag gekregen mijn geluidsfragmenten beschikbaar te stellen. Om diverse redenen lijkt mij dat niet verstandig, omdat er ook namen genoemd worden van personen die ik niet in een onveilige situatie wil brengen.
De opname is door Geurt zelf gemaakt. Even voor het bezoek aan Hans van de Lande heeft hij nog gebeld met diverse personen en hij heeft blijkbaar niet in de gaten dat zijn telefoon nog open staat. Maar ik wil u details uit dit enerverende gesprek niet onthouden.
H. is Hans van de Lande, G. is Geurt Roos.
Het gesprek begint.

H.: Mijnheer, wat kan ik voor u doen?
G.: Ik wil mijn poen. 500 ruggen die je nog schuldig bent aan New World.
H.: Wat heeft u daarmee te maken?
G.: Ik ben Geurt Roos van Universe International. Ik heb een machtiging om namens J. de Bode dit geld te innen.
H.: Ik heb zoveel geld niet en ik vind het vreemd dat ik hier niet over word geïnformeerd.
G.: Ik denk dat u mij niet begrijpt. Ik wil poen. En vandaag. 500 ruggen.
H.: Maar zoveel kan ik nooit betalen.
G.: Betalen moet je. En nu.
H.: Ik kan dat niet.
G.: Ik denk dat u niet weet wie ik ben. Maar dat kan ik u wel even laten weten. Mijn soldaten zijn op dit moment in Kalmthout en brengen zo even een bezoek aan jouw familie.
H.: Maar ik heb zoveel geld niet beschikbaar.
G.: Hé klootzak, ik ga je neuken als je nu niet betaalt. Neuken zal ik je, lul.

Er valt een stilte in het gesprek en opeens hoor je een luide klap op een tafel of iets van een hard voorwerp.

H.: Maar zo hoeft het toch niet mijnheer Roos. Ik, ik weet niet wat ik nu kan doen.
G.: Alles klootzak. En snel. Ik heb poen nodig. Ik ben al vijf maanden aan het werk voor niets en nu wil ik mijn poen. Anders ga ik je neuken en je wijf ook, begrijp je?
H.: Mag ik even bellen om te zien hoeveel ik zou kunnen betalen?
G.: Ja, maar vertel niet dat ik hier ben want anders lopen mijn soldaten nog even bij je vrouw langs.
H.: Nee, ik vertel niets.

Er wordt gebeld en er vallen namen die ik hier niet vermeld, maar de toon is heel nerveus.

H.: Ik kan misschien 250 betalen, maar wel via mijn advocaat.
G.: Begrijp je me niet? 500 ruggen moet ik hebben.
H.: Ik kan nu 250 betalen.
G.: Wanneer?
H.: Morgen heeft u het binnen.
G.: Als ik het morgen niet heb ga ik je zo hard neuken en zal je geen dag meer rustig slapen.
H.: Waar moet ik het naar over laten maken?
G.: Hier heeft u een gironummer van Universe International.
H.: Maar giro duurt langer.
G.: 250 ruggen morgen op mijn rekening, klootzak. Ik zal J. de Bode vragen of hij akkoord is met dit bedrag. Anders kom ik elke week tien ruggen halen.

Geurt pakt blijkbaar zijn telefoon en ziet dat de lijn nog open is en begint te vloeken. De verbinding wordt verbroken”.

Nou hebben incassobureaus over het algemeen al geen beste naam. Maar Universe International is kennelijk toch wel een zeer bijzonder specimen binnen deze branche.
Meer uit dit mateloos interessante herderlijk schrijven presenteren wij u in de volgende aflevering. Stay flabbergastedly tuned.

donderdag 1 september-2005
De quotes uit het gesprek tussen vliegveld Niederrhein-pionier Hans van de Lande en incasso-expert Geurt Roos in de vorige aflevering heeft een levendige belangstelling opgewekt. Maar onze bron had nog wel wat meer op zijn lever. Ondermeer wat er met de 250 ruggen is gebeurd die Geurt beurde na zijn licht onreglementaire incasso-gesprek met de doodsbange Van de Lande. Daar schreef onze bron het volgende over:

“Maar er is meer. Ook heb ik een document waarin het niet onaanzienlijke bedragje van 200 ruggen zoals Geurt dat zegt wordt overgeschreven op de rekening van Jaap de Bode. Dus Geurt heeft 50 ruggen  verdiend met 20 minuten praten. Geen slecht inkomen voor een man die niet meer kan dan mensen rippen en afpersen.
Hij heeft die telefoon (1) van Jaap gekregen omdat er een apparaat in zat wat afluisterapparatuur kon storen. Nou dat had de billenmaat van Jaap begrepen, alleen moet je wel verbindingen verbreken als je klaar bent met bellen.
Het is hoogst interessant te horen hoe Geurt te werk gaat. Over lijken dus. Met zijn “soldaten” bedoelt hij zijn bajesvriendjes met wie hij 12 jaar lang een intieme verhouding. Bij gebrek aan vrouwen was het Geurt niet vreemd zich te laten verwennen door schandknapen die voor hun veiligheid veel doen in de bajes.
Ook is het hoogst interessant hoe de Veluwse kampers zich voorbereiden op een hernieuwd weerzien met Geurt. Wij herinneren ons nog dat een aantal jaren terug Geurt gezellig met zijn vriendin Ans onderweg was en zij getrakteerd werden op een heel stel blauwe bonen die niet allemaal hun doel hebben gemist. De reden hiervan was een ripdeal. Het ging over een toch wel heel luxe auto, een Rolls namelijk.
De verspreider van de blauwe bonen zit nu al een poosje op staatskosten en zou wel eens op korte termijn met verlof kunnen gaan. Geurt zou God dankbaar zijn als deze persoon toevallig een ongelukje zou krijgen in het hotel. Maar tot op dit moment is dat zeker nog niet het geval.
De innige relatie die de informant erop nahoudt met de politie in Amersfoort wordt hem ook niet in dank afgenomen in de penosewereld. En men vergeet ook niet hoe een Turk een aantal maanden geleden door een opzetje van Geurt zwaar in de problemen is gekomen en nu ergens op staatskosten verblijft.
De penose weet waar het schip lek is. Zo is daar een bekende Joegoslaaf Y die nog een kist appelen met Geurt te schillen heeft.
Ook als bodyguard van wijlen Klaas heeft Geurt buiten de pot gepist en vandaar dat hij uit de organisatie is geknikkerd zonder oprotpremie. Ik heb mijn informatie van binnen en buiten de muren en sta borg voor de authenticiteit ervan. Stay alert. Want er komt meer.”

Is dat een boeiend inkijkje in de incassowereld of niet? Wij zijn benieuwd naar de volgende bijdrage. Oh, en mocht u op bovenstaande willen reageren, ons discussieforum staat dag en nacht open. Censuur wordt nooit toegepast, maar het moet wel een béétje netjes blijven. Stay tuned. Of alert. Is ook leuk.

(1) zie vorige aflevering

maandag 5 september-2005
Weer wat kleurrijk materiaal over Geurt. Uit het inlichtingenwereldje. Daarvoor gaan we terug naar het woelige jaar 1992. Geurt woonde toen samen met ene Fie in een op twijfelachtige wijze verworven riante villa in Ermelo. Fie bleek een veel oudere vrouw te zijn die helderziend was en zich tevens tebuiten ging aan zwarte magie. Of deze geestelijk leider van Geurt door het ritueel kelen van de rijkelijk aanwezige kippen in de buurt invloed verwierf bij de lokale bromsnorren zullen wij waarschijnlijk nooit aan de weet komen. Maar feit is wel dat op een bepaald moment, toen de spanningen tussen Geurt en Etienne Urka cs. de kritieke massa naderden en de bedekte wederzijdse bedreigingen aan duidelijkheid weinig te wensen over lieten, binnen het korps der snorren een ernstige gebeurtenis plaatvond.
De afluisteroperatie van al dit moois die vanuit Apeldoorn werd gecoördineerd kwam namelijk knarsend tot stilstand door het ingrijpen van de lokale, gereformeerde chef van de technische recherche. Die haalde tijdens een weekend de stekker eruit.
Was het de ontwijding van de dag des heren? Was het de pesthekel die de technische chef koesterde tegenover de boys van de Centrale Inlichtingen Dienst? God van de zwarte kousen mag het weten, maar de taps bij Geurt stonden stil.
Drie dagen daarna werd Edwin van Houten, een jong gabbertje van Geurt, ‘snachts naar diens villa gedirigeerd om een schop op te halen. Ze moesten een lading koper die ze net op de kop hadden getikt ergens begraven en daar hadden ze die schop voor nodig. Althans zo luidde het verhaal dat later de ronde deed. Toen Edwin de garage weer uitreed werd hij op de oprit van Geurt’s villa geliquideerd met een salvo waarmee de varkensstand op de Veluwe meteen weer op peil zou zijn geweest.
The wrong man on the wrong place at the wrong time? Kan. Maar andere scenario’s zijn ook denkbaar. Al snel kwam bijvoorbeeld het gerucht naar buiten dat Edwin op Soestdijk klusjes uitvoerde voor de toen nog niet tot het corps der missing men toegetreden hoofdbewoner. Edwin kon in optiek hebben behoord tot de bekende “mannetjes” van de Prins. Werd uitereraard heftig ontkend door de gleufhoeden van de Veiligheidsdienst van het Koninklijk Huis.
Net als het bericht dat een hofmeester van de Koninklijke Marine die tot het personeel van Soestdijk behoorde eveneens van tijd tot tijd zijn opwachting maakte in Geurt’s residentie. Maar die ontkenning was uiteindelijk niet meer vol te houden toen na controle van de taps bleek dat de hofmeester (Philippo?) niet alleen af en toe vanuit Geurt’s place naar Soestdijk belde maar ook kostbare wijnen uit Prins Bernhard’s kelder meetorste om Geurt’s papillen te kietelen (1).
Vraag is of de gesprekken met de hofmeester ook door Geurt werden vastgelegd voor het nageslacht. Onze wakkere incasso-directeur in spe was in die jaren namelijk al druk in de weer met een diplomatenkoffertje vol afluisterapparatuur. Zelfs tijdens de gesprekken met een “gouden koppel” van de CID die in hem een topinformant vermoedden. Of tijdens séances met notarissen waarbij Geurt vaak een gun op het bureau legde om ze wat vlotter te laten verlopen (2).
Sinds kort weten de vaste lezers van onze sites dankzij onze Fecundo-revelaties dat Geurt zich nog steeds ongestraft kan bedienen van dit soort praktijken om zijn doel te bereiken. Je zou daaruit een geweldige complottheorie kunnen melken. Maar dat zou koren op het windmolentje van AT-5 zijn en bij het Parool zou de term ufologen weer door de toiletten gieren. Laten we ons dit keer maar eens wat bescheiden opstellen. Wij willen ook wel eens serieus worden genomen. Stay tuned.

(1) Voor andere merkwaardige, al dan niet door hem zelf geëntameerde contacten tussen prins Bernhard en de Nederlandse mob zie ondermeer: “Mabeltje” (6) dd. 3 oktober 2006 in deze rubriek en het artikel “Beursfraude” (5) op de site van de Morgenster of in Kleintje Muurkrant 322 dd. 18 juni 1998.
(2) Veel van die séances werden door heren van het AT vastgelegd, soms zelfs in een aangrenzende kamer. De tapsnorren merkten pas na het vertrek van Geurt door de transpiratie onder de deftige neus van de bewuste notaris dat deze tijdens het onderhoud voortdurend in de loop van een gun had gekeken. Aangifte doen? Lachen.

dinsdag 6 september-2005
In aflevering 3 van deze serie dd. 26 augustus 2005 maakten wij al eens melding van het bestaan van een financiële overeenkomst tussen het duo Koole/Schorsy van Heimdaal SA en ons aller Geurt, die de “uitkoop” van laatstgenoemde behelsde. Het ging om een bedragje van 3 miljoen euro, te betalen in drie jaarlijkse termijnen, plus nog wat maandelijks te schokken rente (10.000 euro per maand) en wat zekerheidsstellingen.
Nou staan wij natuurlijk bij sommigen bekend als liefhebbers van complottheorieën en bij anderen weer als notoire relnichten. Daarom zijn wij innig verheugd wat documenten te kunnen tonen die betrekking hebben op bovenstaande overeenkomst en die eens temeer aantonen hoe luchtig soms wordt omgesprongen met geld van investeerders. Lees en huiver. En stay tuned.