maandag 3 mei-2004
Marc van Impe is geen lummel hoor. Als zelfstandig journalist levert hij regelmatig bijdrages aan de Financieel Economische Tijd. Een invloedrijk blad bij onze zuiderburen. Verder zou Marc nog de voorman zijn van de Algemene Vereniging van Beroepsjournalisten in België. In die laatste hoedanigheid heeft hij de afgelopen week twee Britse collega’s laten weten dat hij een proces tegen hen overweegt. Aanleiding daartoe was een uitgebreide reportage over de Dutroux-affaire in hun blad The Sprout dat mondjesmaat maandelijks wordt verspreid in Brussel en omstreken. Ter illustratie van die reportage hadden de beide Britten foto’s gebruikt van de opgegraven stoffelijke overschottenvan Julie Lejeune en Melissa Russo. Twee slachtoffertjes van Dutroux die na meer dan 100 dagen van honger en dorst zouden zijn bezweken. Althans, zo is ons altijd voorgehouden. De foto’s tonen echter onomstotelijk aan dat Julie en Melissa met buitensporig geweld zijn doodgeslagen en –gespiesd. Vraag blijft vooralsnog of Dutroux daar zelf de hand in heeft gehad alvorens hij voor vier maanden de petoet inzeilde of dat andere schooiers zich tijdens zijn afwezigheid op de meisjes hebben uitgeleefd. Een en ander zou in ieder geval inhouden dat de juryleden in het proces versus Dutroux cs. over autopsierapporten beschikken die voor geen kant deugen. Erger nog, zij hebben de bewuste foto’s nooit onder ogen gehad. Raar proces zou je zeggen. Verder is het op zijn zachtst gezegd merkwaardig dat de Belgische pers de consequenties van de gruwelijke beelden uit de weg is gegaan. En dat een figuur als Marc van Impe een proces zou overwegen omdat de twee Britse journalisten “het Belgische publiek vals zouden hebben voorgelicht”. Hoezo vals voorgelicht? Dat kan nooit betrekking hebben op de foto’s. Die liegen niet. Zat de pijn soms meer in de inhoud van de bijgaande reportage? Mogelijk. Maar daar komen we later nog op terug. Stay tuned.

dinsdag 4 mei-2004
De maatregel van hogerhand om het laatste nummer van The Sprout vijf uur na verschijnen uit de schappen te verwijderen zou voornamelijk zijn voortgekomen uit morele verontwaardiging met betrekking tot de schokkende foto’s. Wat de formidabele consequenties van die beelden waren voor het proces Dutroux kwam niet aan de orde. En niet te vergeten voor de Belgische politiek. Volgens het blad zou er namelijk een videocassette zijn vervaardigd van de moord op Julie en Melissa en de afzichtelijke gebeurtenissen daaraan voorafgaand, waarbij een twaalftal invloedrijke figuren aanwezig waren. Een van hen zou Philippe Moureaux zijn geweest, een meer danbemiddelde toppoliticus uit het socialistische kamp en burgemeester van Molenbeek-St. Jean. Een andere aanwezige was volgens The Sprout kardinaal Godfried Danneels. Danneels werd recentelijk over zowel het bestaan van die cassette als de achtergronden van de affaire aan de tand gevoeld. Maar veel verder dan de herhaalde vraag “Stond ik er ook op?” kwam de hoge mijter niet. Aan het eind van het gesprek dat nauwelijks een gesprek was vroeg de kerkelijke hoogwaardigheidsbekleder aan zijn bezoeker of deze iemand tevoren over het onderhoud had ingelicht. Het antwoord was negatief. Danneels gaf zijn bezoeker een hand en zei ten afscheid “Dit gesprek heeft nooit plaatsgevonden”. Onthullender kan haast niet. Hij deed mee aan dit soort strapatsen en werd ermee gechanteerd. De kardinaal werd hier en daar getipt als de opvolger van paus Johannes Paulus II. Mede om dat te voorkomen zou een copie van de cassette inmiddels zijn toegespeeld aan het Vaticaan, dat zich verder uiteraard in zwijgen heeft gehuld. Overigens net als Danneels zelf. Normaal gesproken zou een publicatie waarin een dergelijk figuur van formaat wordt beticht van pedofilie en medeplichtigheid aan kindermoord toch voldoende aanleiding moeten zijn om in ieder geval The Sprout de oren te wassen. Desnoods in het doopvont. Maar niks. Helemaal niks. Dat geeft voedsel aan het vermoeden dat Danneels binnenkort om gezondheidsredenen zijn staf aan Maarten zal geven en verder als emeritus door het leven zal gaan. Daarmee zou hij in de voetsporen treden van Melchior Wathelet, ondermeer oud-minister van Justitie namens de Partie Social Chrétien (PSC). Ook over hem trok The Sprout namelijk een flink aantal registers open. Voldoende voor Wathelet om zich als een speer terug te trekken uit de Belgische politieke arena en zijn naam nog net op tijd te laten schrappen van de kandidatenlijst voor de Europese verkiezingen. Meer over hem, Danneels en de cassette in de volgende afleveringen. Stay tuned.

woensdag 5 mei-2004
De cassette waarop de executie van Julie en Melissa in aanwezigheid van ondermeer Philippe Moureaux en kardinaal Danneels te zien zou zijn maakte volgens The Sprout eveneens onderdeel uit van de twaalfduizend tapes die tijdens het Dutroux-onderzoek naar boven zijn getakeld. Niet een van deze tapes is toegevoegd aan het dossier waarover rechters en juryleden zich momenteel buigen in Arlon. Nou kunnen die tapes natuurlijk beelden bevatten van Dutroux aan een pilsje in Praag of Nihoul bij een strandwandeling in Knokke. Maar wij durven er wel een xtc-tje op in te nemen dat op die tapes ook dingen staan waareen gemiddelde gendarme zijn leven lang slaapproblemen aan overhoudt. Als ze tenminste niet al niet ruim en breed verdonkeremaand zijn, zoals verschillende getuigen onder wie senator Lizin al hebben gesuggereerd. Dat zou dus niet gelden voor de beelden van bovenstaande executie met ijzeren staven en houten spiezen die door leden van de Gentse loge richting Rome zouden zijn geëxpedieerd. Niet alleen om het maximale te peuren uit de Danneels-chantage maar ook om de steun van het Vaticaan af te dwingen voor het binnenhalen van een hoge, zo niet de hoogste, Europese post voor premier Verhofstadt als die bij de komende verkiezingen de pottenbak ingaat.
Melissa Russo zou overigens niet toevallig zijn gekidnapt en uiteindelijk om het leven zijn gebracht. Volgens een door de politie als betrouwbaar gekenschetste Slowaakse informant zou haar vader tot de mafia behoren en een opdracht in Italië hebben vergald. Twee van zijn makkers zouden door die grap in het gevang zijn beland. Nog zo erg niet, maar pappa Russo zou de poen voor de opdracht in zijn zak hebben gestoken en dat zou de familie niet sympathiek hebben gevonden. Met alle gevolgen vandien. Tot Russo’s contacten met de grimmige Italiaanse organisatie behoorden volgens dezelfde Slowaakse informant een paar bekende voetballers. Een van hen: Roberto Baggio. Of deze indrukwekkende voorzet door de recherche is ingekopt vermeldt de historie niet. Is aan de Italiaanse evenknie verzocht om een onderzoek in te stellen naar deze toch niet geringe beschuldigingen? Weten we niet. Zoals we zoveel niet weten, omdat een vracht aan bewijsmateriaal tegen figuren uit de zogenaamde high society onder het Belgische Justitietapijt is verdwenen. Stay tuned.

donderdag 6 mei-2004
In aflevering 3 vermeldden wij ondermeer dat de executie van Melissa Russo in verband zou kunnen staan met een uit de hand gelopen conflict tussen haar vader Alberto en de mafia. Wij putten daarbij uit een Brussels politierapport van 6 juni 1996, dat was opgemaakt aan de hand van een verklaring van de al eerder genoemde Slowaakse informant. De tekst luidde:
“De vader van Melissa zou deel uitmaken van de lokale mafia. Hij zou contact onderhouden met de gebroeders Baggio, spelers van AC Milan en erkende leden van de “organisatie”. Een van hen zou zelfs peter van Melissa zijn. Enigetijd voor de verdwijning zou vader Russo door de gebroeders Baggio zijn aangepeild voor de uitvoering van een contract in Italië. De aard van dat contract is niet zeker maar het zou iets te maken hebben gehad met het innen van een paar schulden. Vader Russo zou met anderen het contract in Italië hebben uitgevoerd maar iedereen zou zijn gepakt, behalve hij. Hij zou hebben weten te ontsnappen aan de Italiaanse autoriteiten en met het bijeengebrachte geld zijn teruggekeerd naar België.
De “organisatie” zou zonder succes hebben geprobeerd het geld terug te krijgen en zou verschillende malen vader Russo hebben bedreigd waarbij onder andere werd duidelijk gemaakt dat zijn familie in de problemen kon komen. Dat zou zijn gebeurd kort voordat Julie en Melissa verdwenen. Julie zou alleen maar hetzelfde lot als Melissa hebben ondergaan omdat ze toevallig ook op die plek aanwezig was.
Ons contact heeft ons verteld dat hij zijn informatie had verkregen in het Italiaanse en het Joegoslavisch/Albanese milieu in Luik. Men zou hem zelfs foto’s hebben laten zien van Melissa in gezelschap van een van de gebroeders Baggio, die haar peter zou zijn. Hij zou ook een foto hebben gezien van vader Russo die kort voor de verdwijning in Italië zou zijn gemaakt, terwijl die zelf zegt in die periode niet naar Italië te zijn geweest”.
Uit dat laatste zou je kunnen opmaken dat vader Russo wel met dit verhaal is geconfronteerd. Zeker is wel dat de Slowaak geen hout van voetbal wist. Roberto en Dino Baggio zijn geen broers van elkaar en Dino heeft nooit bij AC Milan gespeeld. Of dat gegeven een rol heeft gespeeld bij de verder naspeuringen door het Belgische justitiële apparaat is ons niet bekend.
Maar het was natuurlijk wel makkelijk om dan meteen maar aan te nemen dat de Slowaak ook wat de rest betreft uit zijn nekharen converseerde. Eén vraagje had in ieder geval toch wel gesteld kunnen worden aan de confrères in Milaan: weet u misschien of Baggio en Baggio tot de “familie” behoren? Si o no? Stay tuned.

donderdag 13 mei-2004
In Brussel is nu het wachten op nummer 11 van het Engelstalige tijdschrift The Sprout. Zoals wij al eerder meldden is de vorige maand nummer 10 binnen vijf uur na verschijning uit de Belgische schappen gehaald. Officieel vanwege de gruwelijke foto’s van de stoffelijke overschotten van Julie en Melissa. Maar het ligt voor de hand dat ook de teksten hier en daar in de top van de Belgische samenleving niet lekker zullen zijn gevallen. Inmiddels hebben wij daar in deze serie al driftig uit geput en de namen van man en paard die het blad had weggelaten geheel volgens onzeeigen traditie netjes ingevuld. Aan één man hebben we echter nog geen aandacht besteed: de vroegere minister van Justitie Melchior Wathelet. Een belangrijke sleutelfiguur in de zaak Dutroux die schielijk zijn naam liet schrappen van de PSC-kandidatenlijst voor de Europese verkiezingen aan de vooravond van de verschijning van de vorige Sprout. Terecht want zijn doopceel bleek weinig goeds te bevatten. Zo stak hij 1991 bijvoorbeeld een petit bâton voor verder spitwerk van onderzoeksrechter Connerotte toen deze op connecties stuitte tussen de affaire rond de in dat jaar vermoorde André Cools, de zaak Dutroux en het conglomeraat van Luikse bestuurders (onderwie toenmalig minister Alain Van der Biest) en de Italiaanse mafia (*). Een ander hoogstandje volgde in 1992 toen Watelet net op tijd naast Justitie ook Economische Zaken op zijn bord kreeg en zo een al te diepgaand onderzoek wist te voorkomen naar de formidabele omkooppraktijken in de Agusta- en Dassaultaffaires. Eerder al was Melchior verantwoordelijk geweest voor de benoeming tot procureur des konings van Benoît Dejemeppe (**) Benoît stelde een paar jaar nadien de in de petoet zittende Dutroux vroegtijdig op vrije voeten. Ondanks het tegenspartelen van psychiaters en familieleden die de bui kennelijk al vroeg zagen hangen. Verder had meneer de minister op eigen houtje het onderzoek afgesloten naar de Bende van de Borinage die sterke banden zou hebben gehad met die van Nijvel en Stéphane Goux tot magistraat verheven. Goux fietst op dit moment het proces-Dutroux in Arlon geheel volgens het daarvoor ontworpen scenario naar de meet. Dutroux heeft ondertussen de status van psychopaat bereikt en zal verder navenant worden behandeld. Zijn ex en Lelièvre kunnen fikse straffen tegemoet zien en Nihoul zal naar alle waarschijnlijkheid de dans ontspringen, bij gebrek aan bewijs of zo. Vooral dankzij de goede werken van Melchior Wathelet. Stay tuned.

(*) vgl. de dood van Julie en Melissa en de mafiaconnectie in deel 3 en 4 van deze serie.
(**) vgl. de lijst Meeûs, waarop naast Dejemeppe ook andere bekende figuren voorkomen (zie daarvoor ons artikel daarover op 4 december 2001 e.v.)

woensdag 16 juni-2004
Als we de officiële Belgische pers mogen geloven wordt het nog een hele kluif voor de aanhangers van Guy Verhofstadt om hun kandidaat op de stoel van Romano Prodi te wurmen. Ondanks de maandenlange veldtocht van Bertie Ahern, de huidige premier van de overwegend Katholieke Ierse Republiek en voorzitter van de Europese Unie, ten behoeve van zijn Belgische collega. In tegenstelling tot eerdere berichten zou Tony “balony” Blair nu tegen Verhofstadt zijn en ook Berlusconi zou de Belgische fietsenstalling niet zien zitten. Hoe de vlag erbij hangt in Oosteuropa is ook nog niet duidelijk en veel zou afhangen van deacht stemmen die het Katholieke Polen gaat afgeven. Het koffiedik is in België zeker net zo dik als hier. Maar mocht het Vaticaan zich inderdaad door de mysterieuze pedo-tape van de Gentse loge genoopt voelen zich achter Verhofstadt op te stellen dan zullen noch Berlusconi noch de Poolse afgevaardigden uiteindelijk dwars gaan liggen. Bovendien gaat het morgen om een gewone meerderheid van stemmen. Dus Guy, gozer, het moet al raar lopen als je het niet zou worden. Alvast proficiat.

maandag 21 juni-2004
Is die Bertie Ahern maanden op pad geweest om de weg voor Guy Verhofstadt te plaveien. Staan Chirac en Schröder vierkant achter die Belgische fietsenstalling om hem tot voorzitter van de Europese Commissie te laten kronen. Vindt onze eigen charismatische leider hem een uitstekende kandidaat. Zijn er zelfs berichten in de internationale pers dat Blair wel met hem in zee wil. En plotseling draait de wind. Is Blair mordicus tegen en gaat het op God’s kompas laverende conglomeraat van Europese christelijke partijen op zoek naar een eigen kandidaat. Wat is er gebeurd? Heeft Tony Balony een for-your-eyes-only briefje gekregen vaneen van zijn wakkere speurneuzenorganisaties? En heeft ie toen langs de vertrouwde weg een kopietje naar Ahern’s opvolger in Den Haag gestuurd om hem te waarschuwen voor Guy? Waren ze in Londen erachter gekomen dat achter diens kandidatuur inderdaad sinistere luitjes schuil gingen die via de Vaticaangambiet hun doel probeerden te bereiken? Heeft kardinaal Sodano uiteindelijk besloten niet voor chantage te zwichten en gaat kardinaal Daneels binnenkort met vakantie? Wij snuffelen naarstig verder. En mochten wij een parel vinden in deze zwijnenbende dan gooien wij hem meteen in de etalage. Stay tuned.