maandag 16 juni-2003
In de ochtend van de vijfde juni jl. kwam met een plof een einde aan zowel het leven als de carrière van de omstreden Duitse liberale politicus Jürgen Möllemann. De ervaren parachutist dook die morgen routineus als een van de laatsten uit een vliegtuig om lekker naar beneden te zoeven. Zijn parachute ontvouwde zich wel zoals het hoorde maar haakte plotseling af. Zijn reserveparachute zei vervolgens doe het zelf maar. En dat deed ie. Zelfmoord? Gezelfmoord? Officieel koos men al gauw voor het eerste. Vooral omdat men ervan uitging dat Möllemann wist dat de politie diezelfde ochtend zijn huis ondersteboven zou halen. Op zoek naar bewijzen dat hij rond de 9 miljoen euro aan steekpenningen had versierd bij een wapendeal met Saudi-Arabië. En er waren nog meer onregelmatigheden in zijn huishoudboekje. Zo wist bijvoorbeeld niemand waar juni vorig jaar de 840.000 euro vandaan waren gekomen voor de financiering van een wat merkwaardige uitglijer tijdens de verkiezingscampagne. Möllemann liet toen namelijk namens de FDP bij miljoenen Duitse huishoudens een vouwblad in de bus duwen waarin hij ondermeer liet weten dat de Joden het herleven van het antisemitisme aan zichzelf te wijten hadden. O.a. door hun optreden tegenover de Palestijnen en hun grote waffel. Na een golf van verontwaardiging slikte hij zijn woorden in. Voor één man maakte hij echter een uitzondering: de in zijn ogen uiterst arrogante Michel Friedman met wie hij haast dagelijks in de clinch lag. Deze Frankfurtse advokaat trok tot voor kort met zijn talkshow "Vorsicht! Friedman" bij heel wat Duitsers laatjes open uit hun oude gruwelkabinet op zolder. Friedman zette namelijk heel vaak zijn gasten onder druk met zijn irritante manier van interviewen en bij veel van onze oosterburen (maar vlak ons ook niet uit) wordt dat van een Jodenjongen niet geaccepteerd. En zeker niet als hij zich bij heikele kwesties ook nog eens luid en duidelijk manifesteert in zijn functie van voorzitter van het Europees-Joods Congres of als vice-voorzitter van de centrale Joodse raad in Duitsland. Functies tussen twee haakjes die qq. contacten impliceren met de Mossad en andere Israëlische snuffelclubjes. Afgelopen donderdag is Friedman’s show op ijs gezet. Want kort na de vrije val van Möllemann maakte ook de reputatie van de showmaster een diepe duik na een inval van de politie bij hem thuis en op kantoor. Er werden drie zakjes aangetroffen waarin cocaine had gezeten. Bij ons haal je snuivend je schouders daarover op en kijkt reikhalzend uit naar de heropening van Escape. Maar dat ligt aan de andere kant van de Rijn even anders. De inval had te maken met een al twee jaar durend onderzoek naar de handel en wandel van een Oekraïnse bende die drugs en meisjes naar Berlijn exporteert. De meisjes zijn bestemd voor de prostitutie. En wie maakte met enige regelmaat gebruik van hun diensten? Juist. Friedman. En die zette volgens twee verklaringen zijn slavinnen van één nacht ook nog eens aan tot het consumeren van Columbia’s finest. Friedman kan het verder in ieder geval als teeveepersoonlijkheid wel vergeten. Maar dat hij toevallig is gesneuveld is net zo onwaarschijnlijk als een optreden van Ab Normaal en Bef in het Catshuis.

dinsdag 17 juni-2003
Het kon niet uitblijven. In navolging van de Duitse pers wordt nu ook internationaal een link gelegd tussen de bizarre dood van Jürgen Möllemann en die van CDU-politicus Uwe Barschel op 11 oktober 1987 in Genève. Barschel was op dat moment premier van de Duitse deelstaat Sleeswijk Holstein. Hij werd gekleed en wel aangetroffen in een badkuip met ijskoud water in hotel Beau Rivage. Het moest op zelfmoord lijken, maar nader onderzoek bracht al snel aan het licht dat het om moord ging. In zijn boek "Mossad, the other side of deception" onthulde ex-Mossadagent Victor Ostrovsky in 1994 dat een team van zijn voormalige werkgever de moord op zijn geweten had. Compleet met een levendige beschrijving van wat zich allemaal in de hotelkamer had afgespeeld. Ook het waarom legde hij uit de doeken. Barschel had in ruil voor financiële steun aan noodlijdende bedrijven in zijn deelstaat in de jaren daarvoor geheime Israëlische wapentransporten (voornamelijk bestaande uit vliegtuigonderdelen) via Italië, Duitsland en het aan Sleeswijk Holstein grenzende Denemarken naar Iran oogluikend toegestaan. Ook al omdat de Duitse inlichtingendienst BND bij deze operatie Hannibal een oogje in het zeil hield. De dodelijke handelswaar werd door de Iraniërs gecontroleerd op een verlaten vliegveld niet ver van Kiel, alvorens zij via Deense havens naar hun met Irak in de clinch liggende land werd verscheept. Vliegtuigen zijn leuk, maar je moet ook mensen hebben die ermee kunnen vliegen. Al gauw gebruikte de Mossad hetzelfde vliegveld bij Kiel en een nog een ander in de buurt als opleidingscentrum voor Iraanse vliegers met in totaal vijf simulatoren en een stel Cessna’s. Toen Barschel geïrriteerd raakte over de gang van zaken en de affaire naar buiten dreigde te brengen werd hij uiteindelijk gekeeld. Gek hè, maar als je dit zo achter elkaar zet denk je toch onwillekeurig aan een paar "Nederlandse" vliegscholen in Florida aan het begin van deze eeuw.

woensdag 9 juli-2003
De Friedman-affaire bij onze oosterburen is met een sisser afgelopen. Wel een hele flinke sisser. Michel Friedman is met het OM een boete overeengekomen van 17.400 euro wegens het in bezit hebben en het gebruik van cocaïne. Verder heeft hij gisteren ten overstaan van de overvloedig aanwezige pers zijn excuses aangeboden voor zijn gedrag. Dit hele scenario houdt naar alle waarschijnlijkheid in dat ook alles wat is uitgelekt over zijn sexuele uitspattingen in het Berlijnse Nobel-hotel gewoon waar is. Volgens verklaringen van een paar vertegenwoordigsters van een gespecialiseerd Oekraïns uitzendbureau snoof de zich bij deze ritmische exhibities als Paolo Pinkel presenterende Friedman er stevig op los (zie ook deel 1 van deze serie van 16 juni jl.). Daarnaast heeft een justitieel onderzoek uitgewezen dat Pinkel op zijn advokatenkantoor zich ook nog wel eens oppepte met een kleine dosis Colombia white. Friedman heeft zijn posities van respectievelijk vice-president en president van de Duitse Centrale Joodse Raad en het Europees Joods Congres opgegeven. Zijn teevee-talkshow is eveneens van de baan en zijn verkering staat op de tocht. Afgelopen week raakte de zaak in een stroomversnelling toen Friedman's advokaat per ongeluk een fax naar een pizzabakker stuurde waarin keurig de stand van zaken tot dan toe stond opgesomd. Via deze pizza-connectie belandde het exposé in de pers en vanaf dat moment was de affaire voor Friedman een gelopen koers en wachtte hem de gang naar Canossa. Blijft over de vraag in hoeverre het toevallig was dat het onderzoek van het OM naar de snuif- en wipgewoontes van Friedman al in een vroeg stadium op straat lag. De term anti-semitisme doet het altijd goed, maar daar is de afgelopen weken niks van gebleken. Een mogelijke represaille van een of andere dienst na de verdachte dodelijke duik van de omstreden FDP-politicus Möllemann behoort zeker ook tot de mogelijkheden. We houden de verdere luchtbellen in deze stinkende poel scherp in de gaten. Want wij laten ons niet snel het bos insturen. Stay tuned.